مشاعرۀ سنّتی

[کافر خداپرست]

تا خيال دلکشت گل ريخت در آغوش چشم
صد بهارم نقش زد بر پرده‌ي گل‌پوش چشم

مردم بيگانه را ياراي ديدار تو نيست
خفته‌اي چون روشنايي گرچه در آغوش چشم

"ه‍. الف. سايه"

 

[کالیگولا]

[FONT=&quot]رو سر بنه به بالين تنها مرا رها كن[/FONT][FONT=&quot]
ترك من خراب شبگرد مبتلا كن
ماييم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهي بيا ببخشا خواهي برو جفا كن
از من گريز تا تو هم در بلا نيفتی
بگزين ره سلامت ترك ره بلا كن [/FONT]

 

[هستی فرهادی]

...

...

ناظر روی تو صاحب نظرانند آری
سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست

 

[aydin-n]

تو را ای خواجه ده روزیاست این منزل ،مرنج از من
گر از دلبستگیهای تو بر این خانه ،خندیدم
نظمی

 

[Dr ehsan]

مرغ باغ ملکوتم نیام از عالم خاک
دو سه روزی قفسی ساخته ام از بدنم

 

[aydin-n]

مرا ساقی چه داد امشب؟ که چون پیمانه خندیدم
به صد پیری جوانی کردم و مستانه خندیدم

 

[کافر خداپرست]

محتاج يک کرشمه‌ام اي مايه‌ي اميد
اين عشق را ز آفت حرمان نگاه دار!

ما با اميد صبح وصال تو زنده‌ايم
ما را ز هول اين شب هجران نگاه دار

 

[کالیگولا]

رفتم به سوی شرق
و با چه سرعتی،
پنداشتی سریعتر از برق_
رفتم سوی مراسم اعدام خویشتن،
تا شاهد شهادت خودم باشم.

 

[بارانی]

مرا آنگونه گر خواهی دلت راآشیانم کن
من آن نشکستنی هستم بیا و امتحانم کن.....

 

[ویدا]

نی حدیث راه پرخون می کند
قصه های عشق مجنون می کند

 

[بارانی]

دلا باید که هر دم یا علی گفت
نه هر دم بل دمادم یا علی گفت.....

 

[aydin-n]

تو با این جلوه ها ای گل ،گذر در باغ کن !کانجا
اگر خاموش شد مرغی ،غزلخوان کردنش با من

 

[ویدا]

تنها نگاه بود و تبسم میان ما....
تنها نگاه بود و تبسم...
اما...!نه!
گاهی که از تب هیجانها بی تاب می شدیم,
گاهی که قلب هامان می کوفت سهمگین...
دست تو بود و دست من
این دوستان پاک کز شوق سر به دامن هم می گذاشتند

 

[aydin-n]

دیدم اخر زلبت کامروا نتوان بود
رفتم از کوی تو و ترک تمنا کردم.


من خاک پایت بوده ام سر زیر پایت سود ه ام
بر شکوه لب نگشوده ام از من چرا رنجیده ای ؟
نظمی تبریزی

 

[بارانی]

تو با این جلوه ها ای گل ،گذر در باغ کن !کانجا
اگر خاموش شد مرغی ،غزلخوان کردنش با من

نيست بر لوح دلم جز الف قامت دوست
چكنم نام دگر ياد نداد استادم

 

[بارانی]

دیدم اخر زلبت کامروا نتوان بود
رفتم از کوی تو و ترک تمنا کردم.

منم که دیده به دیدار دوست کردم باز
چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز
..

 

[ویدا]

دیدم اخر زلبت کامروا نتوان بود
رفتم از کوی تو و ترک تمنا کردم.

ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن

 

[بارانی]

ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن

نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر
هر آنچه ناصح مشفق بگویدت بپذیر

 

[phalagh]

راضی مشو که بنده ناچیزی
عاصی شود به غیر تو روی آرد
راضی مشو که سیل سرکش را
در پای جام باده فرو بارد
​

 

[گلابتون]

در يكديگر گريسته بوديم
در يكديگر لحظه بي اعتبار وحدت را
ديوانه وار زيسته بوديم

 

[phalagh]

من که از آتش دل چون خم می در جوشم
مهر بر لب زده خون میخورم و خاموشم
قصد جان است طمع در لب جانان کردن
تو مرا بین که در این کار به جان میکوشم

 

[رنگ خدا]

من مست می عشقم هوشیار نخواهم شد
وز خواب خوش مستی بیدار نخواهد شد

 

[abfa]

دارم امید برین اشک چو باران که دگر
برق دولت که برفت از نظرم باز آید

 

[= nAviD =]

دهانت را مي بويند مبادا گفته باشي
دوستت مي دارم
دلت را مي بويند
روزگار غريبي است نازنين
و عشق را کنار تيرک راهور تازيانه مي زنند
عشق را در پستوي خانه نهان بايد کرد
در اين بن بست کج و پيچ و سرما
آتش را به سوگوار سرود و شعر فروزان مي دارند
به انديشيدن خطر مکن
روزگار غريبي است نازنين
آنکه بر در مي کوبد شباهنگام ، به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوي خانه نهان بايد کرد
آنک قصابانند بر گذرگاهها مستقر
با کنده و ساتوري خون آلود
روزگار غريبي است نازنين
و تبسم را بر لبها جراحي مي کنند و ترانه را بر دهان
شوق را در پستوي خانه نهان بايد کرد
کباب قناري بر آتش سوسن و ياس
روزگار غريبي است نازنين
ابليس پيروز مست صور عزاي ما را به سفره نشسته است
خدا را در پستوي خانه نهان بايد کرد

 

[abfa]

دریغا عیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت
ندانی قدر وقت ای دل مگر وقتی که درمانی

 

[= nAviD =]

یک روز شاید همراه پرواز پرستوی عاشقی
واژه ی لبخند به سرزمین سوخته ی من باز گردد
امید کوبه ی در را بفشارد و سپیدی جای تمامی این سیاهی را پر کند
آنروز بر مردگان نیز سیاه نخواهیم پوشید

 

[abfa]

در گوشه ی سلامت مستور چون توان بود
تا نرگس تو با ما گوید رموز مستی

 

[سرمد حیدری]

یادم آرد روز باران
گردش یک روز دیرین
توی جنگلهای گیلان........

 

[سارا بلاااا]

نصیحتی کنمت بشنو و بهانه نگیر
هر آنچه ناصح مشفق بگویدت بپذیر...

 

[* saghar]

نیزار خفته خامش و یک مرغ ناشناس
هر دم ز عمق تیره آن ضجه می کشد
مهتاب می دود که ببیند در این میان
مرغک میان پنجه وحشت چه می کشد