مشاعرۀ سنّتی

[Dr ehsan]

توای آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

 

[کافر خداپرست]

کافر نشدي حديث ايمان چه کني؟
بي‌جان نشدي حديث جانان چه کني؟

در مشغله‌ي نفس رکيکي تو هنوز
بيهوده حديث سر سلطان چه کني؟

 

[هستی فرهادی]

...

...

کس نیست که افتاده ی آن زلف دو تا نیست
در رهگذر کیست که دامی ز بلا نیست

 

[محـسن ز]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

 

[هستی فرهادی]

هر که درین بزم مقرب تر است
جام بلا بیشترش می دهند

 

[کافر خداپرست]

در عشق توام نصيحت و پند چه سود
زهراب چشيده‌ام مرا قند چه سود

گويند مرا که بند بر پاش نهيد
ديوانه دل است، پاي بر بند چه سود؟!

 

[محـسن ز]

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

 

[Dr ehsan]

در عاشقی گریز نباشد ز ساز و سوز
استاده ام چو شمع مترسان ز آتشم

 

[محـسن ز]

من که می دانم شبی عمرم به پایان میرسد
نوبت خاموشی من سهل آسان میرسد

 

[کافر خداپرست]

داني شب چيست؟ بشنو اي فرزانه
خلوت‌کنِ عاشقانه ز هر بيگانه

خاصه امشب که با مَهَم همخانه
من مستم و مه عاشق و شب ديوانه!

 

[کالیگولا]

هرگز گمان مبر،
شد خاطرات تلخ فراموشم
هرچند
نستوه کوه ساکت و سردم
_لیک
آتشفشان مرده خاموشم.

 

[محـسن ز]

من دل ز ابروی تو نبرم براستی
با تیغ کج اگر سرم از تن جدا کنی

 

[الهه_م]

یکی نبود از این میان که تیر بر هدف زند
دریغ اگر کمان کشی دلاوری در امدی

 

[محـسن ز]

یار ی اندر کس نمی بینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

 

[کالیگولا]

در فصل برگریز
آمد;
دلگیر،
چونان غروب غمزده پاییز.
و من ملال عظیمش را،
در چشمهای سیاهش خواندم/

 

[phalagh]

مكش ز دامن من دست با فراغت دل

كه آفتاب غروبي به گوشه‌ي بامم

مرا كه اين همه توفان طبيعتم ، درياب

كه من به يك سر موي محبتي رامم

 

[abfa]

من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم
که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد

 

[phalagh]

دیشب مرا امید وصالت بود سرشار از پیام پرندوشت
امشب فراق روی تو می گوید باید چو بخت کرد فراموشت

 

[abfa]

تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

 

[محـسن ز]

یارب این شهر چه شهریست که صد یوسف دل
به کلافی بفروشیم و خریداری نیست

 

[کالیگولا]

تو،
با نوشخند مهر،
با واژه محبت،
فرسوده جان محتضرم را ز بند درد
آزاد می کنی.
و با نوازشت،
این خاطرهام را آباد می کنی.

 

[abfa]

تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت
تا باز چه اندیشه کند رای صوابت

 

[abfa]

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

 

[phalagh]

اگر مراد تو اي دوست نامرادي ماست...

مراد خويش دگرباره من نخواهم خواست!​

 

[abfa]

تنم از واسطه ی دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

 

[phalagh]

تمام شب به خیال تو رفت و میدیدم
که پشت پرده اشکم سپیده سر میزد

 

[abfa]

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری چشیده ام که مپرس

 

[phalagh]

ساقی زپی عشق روانست روانم​

لیکن زملولی تو کند است زبانم​

 

[abfa]

مکن کز سینه ام آه جگر سوز
برآید همچو دود از راه روزن

 

[yalda.2008]

اي به داد من رسيده تو روزاي خود شكستن
اي چراغ مهربوني تو شباي وحشت من