سلام من تو یه خانواده بسیار مذهبی به دنیا اومدم ولی به وجود خدا اعتقاد نداشتم پدرم به عهده خودم گذاشت میگفت اگه خودت پی ببری که خدایی هست بهتر واست هضم میشه.....
سالها گذشت الان ایمان دارم که یه خالقی هست.....یه ناظری هست......یه دوست خوب هست که با داشته هاش بهت امید میده......بهت روشنایی میده.....بهت زندگی میده......
من نماز و فقط وقتایی میخونم که نیاز به آرامش روحی داشته باشم و واقعا به این آرامش میرسم.عبادت میکنم ولی نه زیاد.....ولی عوضش بسیار به خدا نزدیکم چوا با مرگ پدر و مادرم و تنها شدنم تنها کسی بود که تنهاییامو پر کرد برام و نذاشت به بیراهه کشیده نشم.....
خدایا دوست دارم