کسی هست که گاهی یا هیچ گاه به وجود خدا اعتقادی نداشته باشه؟

[AVINA]

از بین تمام ماها
کسی هست که گاهی یا هیچ گاه به وجود خدا اعتقادی نداشته باشه؟

بیاین راجبش حرف بزنیم تا بدونیم تفکراتمون راجب خدا چیه
امیدوارم خوب باشه

 

[AVINA]

وای وای
چقدر استقبال

 

[Smacker_7]

واقعا چه استقبال بی نظیری

 

[Smacker_7]

نعع
برای من پیش نیومده تاحالا

 

[AVINA]

نعع
برای من پیش نیومده تاحالا

احساس کردم این تاپیک میتونه خوب باشه
انگاری تمایل دوستان به حرفای روزمره و ... بیشتره

 

[amin karmania]

بعد از این همه فعالیت تو باشگاه،تازه فهمیدی!!!!

 

[کاپلو]

من هیچ اعتقادی به خدا ندارم

 

[mohsen-gh]

باید دید منظور از وجود چیه؟
وجود رو در چی میبینیم؟
وجود یعنی براورده شدن خواسته ها و حاجات ما؟
وجود یعنی رفع غم و غصه های ما؟
وجود یعنی رفع گرفتاری و مشکلات ما؟
وجود یعنی....
وجود یعنی.....
و وجود یعنی اگه خلاف نظر و خواسته ی ما اتفاق افتاد باید نفی و انکار کنیم؟

خطبه ی 1 نهج البلاغه خیلی قشنگ هست،اون رو کامل میذارم....
دید خیلی خوبی به درک این موضوع میده.....
فکر کنم خطبه ی 186 یا 184 هم باشه.....
توی کتاب التوحید شیخ صدوق،خطبه ای از امام رضا هست که اونم خیلی زیبا این موضوع رو تحلیل کرده.....
اگر توی نت پیداش کردم میذارم جهت استفاده ی دوستان....


حمد باد خداوندى را كه سخنوران در ثنايش فرو مانند و شمارندگان از شمارش نعمتهايش عاجز آيند و كوشندگان هر چه كوشند ، حق نعمتش را آنسان كه شايسته اوست ، ادا كردن نتوانند . خداوندى ، كه انديشه‏هاى دور پرواز او را درك نكنند و زيركان تيزهوش ، به عمق جلال و جبروت او نرسند . خداوندى كه فراخناى صفاتش را نه حدّى است و نه نهايتى و وصف جلال و جمال او را سخنى درخور نتوان يافت ، كه در زمان نگنجد و مدت نپذيرد . آفريدگان را به قدرت خويش بيافريد و بادهاى باران زاى را بپراكند تا بشارت باران رحمت او دهند و به صخره‏هاى كوهساران ، زمينش را از لرزش بازداشت .
اساس دين ، شناخت خداوند است و كمال شناخت او ، تصديق به وجود اوست و كمال تصديق به وجود او ، يكتا و يگانه دانستن اوست و كمال اعتقاد به يكتايى و يگانگى او ، پرستش اوست . دور از هر شايبه و آميزه‏اى و ، پرستش او زمانى از هر شايبه و آميزه‏اى پاك باشد كه از ذات او ، نفى هر صفت شود زيرا هر صفتى گواه بر اين است كه غير از موصوف خود است و هر موصوفى ، گواه بر اين است كه غير از صفت خود است .

[ 31 ]​

هركس خداوند سبحان را به صفتى زايد بر ذات وصف كند ، او را به چيزى مقرون ساخته و هر كه او را به چيزى مقرون دارد ، دو چيزش پنداشته و هر كه دو چيزش پندارد ، چنان است كه به اجزايش تقسيم كرده و هر كه به اجزايش تقسيم كند ،
او را ندانسته و نشناخته است . و آنكه به سوى او اشارت كند محدودش پنداشته و هر كه محدودش پندارد ، او را بر شمرده است و هر كه گويد كه خدا در چيست ، خدا را درون چيزى قرار داده و هر كه گويد كه خدا بر روى چيزى جاى دارد ، ديگر جايها را از وجود او تهى كرده است .
خداوند همواره بوده است و از عيب حدوث ، منزه است . موجود است ، نه آنسان كه از عدم به وجود آمده باشد ، با هر چيزى هست ، ولى نه به گونه‏اى كه همنشين و نزديك او باشد ، غير از هر چيزى است ، ولى نه بدان سان كه از او دور باشد . كننده كارهاست ولى نه با حركات و ابزارها . به آفريدگان خود بينا بود ، حتى آن زمان ، كه هنوز جامه هستى بر تن نداشتند . تنها و يكتاست زيرا هرگز او را يار و همدمى نبوده كه فقدانش موجب تشويش گردد . موجودات را چنانكه بايد بيافريد و آفرينش را چنانكه بايد آغاز نهاد . بى‏آنكه نيازش به انديشه‏اى باشد يا به تجربه‏اى كه از آن سود برده باشد يا به حركتى كه در او پديد آمده باشد و نه دل مشغولى كه موجب تشويش شود . آفرينش هر چيزى را در زمان معينش به انجام رسانيد و ميان طبايع گوناگون ،
سازش پديد آورد و هر چيزى را غريزه و سرشتى خاص عطا كرد . و هر غريزه و سرشتى را خاص كسى قرار داد ، پيش از آنكه بر او جامه آفرينش پوشد ، به آن آگاه بود و بر آغاز و انجام آن احاطه داشت و نفس هر سرشت و پيچ و خم هر كارى را مى‏دانست .
آنگاه ، خداوند سبحان فضاهاى شكافته را پديد آورد و به هر سوى راهى گشود و هواى فرازين را بيافريد و در آن آبى متلاطم و متراكم با موجهاى دمان جارى ساخت و آن را بر پشت بادى سخت‏وزنده توفان‏زاى نهاد . و فرمان داد ، كه بار خويش بر پشت استوار دارد و نگذارد كه فرو ريزد ، و در همان جاى كه مقرر داشته بماند . هوا در زير آن باد گشوده شد و آب بر فراز آن جريان يافت . [ و تا آن آب در تموج آيد ] ، باد ديگرى بيافريد و اين باد ، سترون بود كه تنها كارش ، جنبانيدن آب بود . آن باد همواره در وزيدن بود وزيدنى تند ، از جايگاهى دور و ناشناخته . و فرمانش داد كه بر آن آب موّاج ،

[ 33 ]​

وزيدن گيرد و امواج آن دريا برانگيزد و آنسان كه مشك را مى‏جنبانند ، آب را به جنبش واداشت . باد به گونه‏اى بر آن مى‏وزيد ، كه در جايى تهى از هر مانع بوزد . باد آب را پيوسته زير و رو كرد و همه اجزاى آن در حركت آورد تا كف بر سر برآورد ،
آنسان كه از شير ، كره حاصل شود . آنگاه خداى تعالى آن كفها به فضاى گشاده ، فرا برد و از آن هفت آسمان را بيافريد . در زير آسمانها موجى پديد آورد تا آنها را از فرو ريختن باز دارد . و بر فراز آنها سقفى بلند برآورد بى‏هيچ ستونى كه بر پايشان نگه دارد يا ميخى كه اجزايشان به هم پيوسته گرداند . سپس به ستارگان بياراست و اختران تابناك پديد آورد و چراغهاى تابناك مهر و ماه را بر افروخت ، هر يك در فلكى دور زننده و سپهرى گردنده چونان لوحى متحرك .
سپس ، ميان آسمانهاى بلند را بگشاد و آنها را از گونه‏گون فرشتگان پر نمود .
برخى از آن فرشتگان ، پيوسته در سجودند ، بى‏آنكه ركوعى كرده باشند ، برخى همواره در ركوعند و هرگز قد نمى‏افرازند . صف در صف ، در جاى خود قرار گرفته‏اند و هيچ يك را ياراى آن نيست كه از جاى خود به ديگر جاى رود . خدا را مى‏ستايند و از ستودن ملول نمى‏گردند . هرگز چشمانشان به خواب نرود و خردهاشان دستخوش سهو و خطا نشود و اندامهايشان سستى نگيرد و غفلت فراموشى بر آنان چيره نگردد .
گروهى از فرشتگان امينان وحى خداوندى هستند و سخن او را به رسولانش مى‏رسانند و آنچه مقدر كرده و مقرر داشته ، به زمين مى‏آورند و باز مى‏گردند . گروهى نگهبانان بندگان او هستند و گروهى دربانان بهشت اويند . شمارى از ايشان پايهايشان بر روى زمين فرودين است و گردنهايشان به آسمان فرازين كشيده شده و اعضاى پيكرشان از اقطار زمين بيرون رفته و دوشهايشان آنچنان نيرومند است كه توان آن دارند كه پايه‏هاى عرش را بر دوش كشند . از هيبت عظمت خداوندى ياراى آن ندارند كه چشم فرا كنند ، بلكه ، همواره ، سر فروهشته دارند و بالها گرد كرده و خود را در آنها پيچيده‏اند . ميان ايشان و ديگران ، حجابهاى عزّت و عظمت فرو افتاده و پرده‏هاى قدرت كشيده شده است . هرگز پروردگارشان را در عالم خيال و توهم تصوير نمى‏كنند و به صفات مخلوقات متصفش نمى‏سازند و در مكانها محدودش نمى‏دانند و براى او همتايى نمى‏شناسند و به او اشارت نمى‏نمايند .

[ 35 ]​

هم از اين خطبه [ در صفت آفرينش آدم ( عليه السلام ) ] آنگاه خداى سبحان ، از زمين درشتناك و از زمين هموار و نرم و از آنجا كه زمين شيرين بود و از آنجا كه شوره‏زار بود ، خاكى بر گرفت و به آب بشست تا يكدست و خالص گرديد . پس نمناكش ساخت تا چسبنده شد و از آن پيكرى ساخت داراى اندامها و اعضا و مفاصل . و خشكش نمود تا خود را بگرفت چونان سفالينه . و تا مدتى معين و زمانى مشخص سختش گردانيد . آنگاه از روح خود در آن بدميد . آن پيكر گلين كه جان يافته بود ، از جاى برخاست كه انسانى شده بود با ذهنى كه در كارها به جولانش درآورد و با انديشه‏اى كه به آن در كارها تصرف كند و عضوهايى كه چون ابزارهايى به كارشان گيرد و نيروى شناختى كه ميان حق و باطل فرق نهد و طعمها و بويها و رنگها و چيزها را دريابد . معجونى سرشته از رنگهاى گونه‏گون .
برخى همانند يكديگر و برخى مخالف و ضد يكديگر . چون گرمى و سردى ، ترى و خشكى [ و اندوه و شادمانى ] . خداى سبحان از فرشتگان امانتى را كه به آنها سپرده بود ، طلب داشت و عهد و وصيتى را كه با آنها نهاده بود ، خواستار شد كه به سجود در برابر او اعتراف كنند و تا اكرامش كنند در برابرش خاشع گردند .
پس ، خداى سبحان گفت كه در برابر آدم سجده كنيد . همه سجده كردند مگر ابليس كه از سجده كردن سر بر تافت . گرفتار تكبر و غرور شده بود و شقاوت بر او چيره شده بود . بر خود بباليد كه خود از آتش آفريده شده بود و آدم را كه از مشتى گل سفالين آفريده شده بود ، خوار و حقير شمرد . خداوند ابليس را مهلت ارزانى داشت تا به خشم خود كيفرش دهد و تا آزمايش و بلاى او به غايت رساند و آن وعده كه به او داده بود ، به سر برد . پس او را گفت كه تو تا روز رستاخيز از مهلت داده شدگانى .
آنگاه خداوند سبحان آدم را در بهشت جاى داد ، سرايى كه زندگى در آن خوش و آرام بود و جايگاهى همه ايمنى . و از ابليس و دشمنى‏اش برحذر داشت . ولى دشمن كه آدم را در آن سراى خوش و امن ، همنشين نيكان ديد ، بر او رشك برد . آدم يقين خويش بداد و شك بستد و اراده استوارش به سستى گراييد و شادمانى از دل او رخت بر بست و وحشت جاى آن بگرفت و آن گردن فرازى و غرور به پشيمانى و حسرت بدل شد . ولى خداوند در توبه به روى او بگشاد و كلمه رحمت خويش به

[ 37 ]​

او بياموخت و وعده داد كه بار دگر او را به بهشت خود بازگرداند . ليكن نخست او را به اين جهان بلا و محنت و جايگاه زادن و پروردن فرو فرستاد .
خداوند سبحان از ميان فرزندان آدم ، پيامبرانى برگزيد و از آنان پيمان گرفت كه هر چه را كه به آنها وحى مى‏شود ، به مردم برسانند و در امر رسالت او امانت نگه دارند ، به هنگامى كه بيشتر مردم ، پيمانى را كه با خدا بسته بودند ، شكسته بودند و حق پرستش او ادا نكرده بودند و براى او در عبادت شريكانى قرار داده بودند و شيطانها از شناخت خداوند ، منحرفشان كرده بودند و پيوندشان را از پرستش خداوندى بريده بودند . پس پيامبران را به ميانشان بفرستاد . پيامبران از پى يكديگر بيامدند تا از مردم بخواهند كه آن عهد را كه خلقتشان بر آن سرشته شده ، به جاى آرند و نعمت او را كه از ياد برده‏اند ، فرا ياد آورند و از آنان حجّت گيرند كه رسالت حق به آنان رسيده است و خردهاشان را كه در پرده غفلت ، مستور گشته ، برانگيزند . و نشانه‏هاى قدرتش را كه بر سقف بلند آسمان آشكار است به آنها بنمايانند و هم آنچه را كه بر روى زمين است و آنچه را كه سبب حياتشان يا موجب مرگشان مى‏شود به آنان بشناسانند و از سختيها و مرارتهايى كه پيرشان مى‏كند يا حوادثى كه بر سرشان مى‏تازد ، آگاهشان سازند . خداوند بندگان خود را از رسالت پيامبران ، بى‏نصيب نساخت بلكه همواره بر آنان ، كتاب فرو فرستاد و برهان و دليل راستى و درستى آيين خويش را بر ايشان آشكار ساخت و راه راست و روشن را خود در پيش پايشان بگشود . پيامبران را اندك بودن ياران ، در كار سست نكرد و فراوانى تكذيب كنندگان و دروغ انگاران ، از عزم جزم خود باز نداشت . براى برخى كه پيشين بودند ، نام پيامبرانى را كه زان سپس خواهند آمد ، گفته بود و برخى را كه پسين بودند ، به پيامبران پيشين شناسانده بود .
قرنها بدين منوال گذشت و روزگاران سپرى شد . پدران به ديار نيستى رفتند و فرزندان جاى ايشان بگرفتند و خداوند سبحان ، محمد رسول اللّه ( صلى اللّه عليه و آله ) را فرستاد تا وعده خود برآورد و دور نبوّت به پايان برد . در حالى كه از پيامبران برايش پيمان گرفته شده بود . نشانه‏هاى پيامبرى‏اش آشكار شد و روز ولادتش با كرامتى عظيم همراه بود . در اين هنگام مردم روى زمين به كيش و آيين پراكنده بودند

[ 39 ]​

و هر كس را باور و عقيدت و آيين و رسمى ديگر بود : پاره‏اى خدا را به آفريدگانش تشبيه مى‏كردند . پاره‏اى او را به نامهايى منحرف مى‏خواندند و جماعتى مى‏گفتند كه اين جهان هستى ، آفريده ديگرى است . خداوند به رسالت محمد ( صلى اللّه عليه و آله ) آنان را از گمراهى برهانيد و ننگ جهالت از آنان بزدود .
خداوند سبحان ، مرتبت قرب و لقاى خود را به محمد ( صلى اللّه عليه و آله ) عطا كرد و براى او آن را پسنديد كه در نزد خود داشت . پس عزيزش داشت و از اين جهان فرودين كه قرين بلا و محنت است ، روى گردانش نمود و كريمانه جانش بگرفت . درود خدا بر او و خاندانش باد .
محمد ( صلى اللّه عليه و آله ) نيز در ميان امّت خود چيزهايى به وديعت نهاد كه ديگر پيامبران در ميان امّت خود به وديعت نهاده بودند زيرا هيچ پيامبرى امّت خويش را بعد از خود سرگردان رها نكرده است ، بى‏آنكه راهى روشن پيش پايشان گشوده باشد يا نشانه‏اى صريح و آشكار براى هدايتشان قرار داده باشد . محمد ( صلى اللّه عليه و آله ) نيز كتابى را كه از سوى پروردگارتان بر او نازل شده بود ، در ميان شما نهاد ، كتابى كه احكام حلال و حرامش در آن بيان شده بود و واجب و مستحب و ناسخ و منسوخش روشن شده بود . معلوم داشته كه چه كارهايى مباح است و چه كارهايى واجب يا حرام . خاص و عام چيست و در آن اندرزها و مثالهاست . مطلق و مقيد و محكم و متشابه آن را آشكار ساخته . هر مجملى را تفسير كرده و گره هر مشكلى را گشوده است . و نيز چيزهايى است كه براى دانستنش پيمان گرفته شده و چيزهايى است كه به نادانستنش رخصت داده شده . احكامى است كه در كتاب خدا به وجوب آن حكم شده و در سنت ، آن حكم نسخ گشته و احكامى است كه در سنت ، به وجوب آن تاكيد شده ولى در كتاب به تركش رخصت داده شده و نيز اعمالى است كه چون زمانش فرازآيد ، واجب و چون زمانش سپرى گردد ، وجوبش زايل شود . و در باب امورى كه ارتكاب آن گناه كبيره است و خدا به كيفر آن ، وعيد آتش دوزخ داده و امورى كه ارتكاب آن گناه صغيره است و مستوجب غفران و آمرزش اوست و امورى كه اندك آن هم پذيرفته آيد و هر كس مخير است كه بيش از آن هم به جاى آورد .

[ 41 ]​

و از اين خطبه [ در ذكر حج ] خداوند ، حج خانه خود را بر شما واجب گردانيد و خانه خود را قبله‏گاه مردم ساخت . مردم با شوق تمام ، آنسان كه ستوران به آبشخور روى نهند و كبوتران به آشيانه پناه برند ، بدان درآيند . خداى سبحان حج را مقرر فرمود تا مردم در برابر عظمت او فروتنى نشان دهند و به عزت و جبروت او اعتراف كنند . و از ميان بندگان خود كسانى را برگزيد تا صلاى دعوت او شنيدند و اجابت كردند و سخن حق تصديق نمودند و در آنجا پاى نهادند كه پيامبرانش نهاده بودند و به آن فرشتگان همانند شدند كه گرد عرشش طواف مى‏كنند و در اين سودا كه سرمايه‏شان عبادت اوست ، سود فراوان حاصل كردند و تا به ميعاد آمرزش او دست يابند بر يكديگر پيشى جستند . خداوند ، سبحانه و تعالى ، حج را نشانه و علامت اسلام قرار داد و كعبه را پناهگاه پناهندگان و حج را فريضتى واجب ساخت و حقش را واجب گردانيد و حج را بر شما مقرر فرمود و گفت : « براى خدا حج آن خانه بر كسانى كه قدرت رفتن به آن داشته باشند ، واجب است و هر كه راه كفر پيش گيرد بداند كه خدا از جهانيان بى‏نياز است » ( 1 ) .

 

[iceman10]

خوب اگه بگیم نداریم که میان پیدامون میکنن به اسم مرتد اعداممون میکنن:دی چی فکر کردی یش خودت نمیشه که هر حرفی و زد اینجا ایرانه کلا باید اسپم کنی و بگی که بعدیت چه رنگ شورتی و دوووس داره یا قبلیت چه جوووری راه میره که همه چی به خوبی تموم شه اگه بخوای حرف جدی بزنی ییهو بهت میگن اسراییلی:دی

 

[somayeh_63]

من هیچ اعتقادی به خدا ندارم

وقتی کم میارین..خسته میشین....داغون میشین.......چیکار میکنین؟

 

[AVINA]

من هیچ اعتقادی به خدا ندارم

از ابتدا یا از انتها؟
با یه اتفاق؟

 

[AVINA]

باید دید منظور از وجود چیه؟
وجود رو در چی میبینیم؟
وجود یعنی براورده شدن خواسته ها و حاجات ما؟
وجود یعنی رفع غم و غصه های ما؟
وجود یعنی رفع گرفتاری و مشکلات ما؟
وجود یعنی....
وجود یعنی.....
و وجود یعنی اگه خلاف نظر و خواسته ی ما اتفاق افتاد باید نفی و انکار کنیم؟

خطبه ی 1 نهج البلاغه خیلی قشنگ هست،اون رو کامل میذارم....
دید خیلی خوبی به درک این موضوع میده.....
فکر کنم خطبه ی 186 یا 184 هم باشه.....
توی کتاب التوحید شیخ صدوق،خطبه ای از امام رضا هست که اونم خیلی زیبا این موضوع رو تحلیل کرده.....
اگر توی نت پیداش کردم میذارم جهت استفاده ی دوستان....


حمد باد خداوندى را كه سخنوران در ثنايش فرو مانند و شمارندگان از شمارش نعمتهايش عاجز آيند و كوشندگان هر چه كوشند ، حق نعمتش را آنسان كه شايسته اوست ، ادا كردن نتوانند . خداوندى ، كه انديشه‏هاى دور پرواز او را درك نكنند و زيركان تيزهوش ، به عمق جلال و جبروت او نرسند . خداوندى كه فراخناى صفاتش را نه حدّى است و نه نهايتى و وصف جلال و جمال او را سخنى درخور نتوان يافت ، كه در زمان نگنجد و مدت نپذيرد . آفريدگان را به قدرت خويش بيافريد و بادهاى باران زاى را بپراكند تا بشارت باران رحمت او دهند و به صخره‏هاى كوهساران ، زمينش را از لرزش بازداشت .
اساس دين ، شناخت خداوند است و كمال شناخت او ، تصديق به وجود اوست و كمال تصديق به وجود او ، يكتا و يگانه دانستن اوست و كمال اعتقاد به يكتايى و يگانگى او ، پرستش اوست . دور از هر شايبه و آميزه‏اى و ، پرستش او زمانى از هر شايبه و آميزه‏اى پاك باشد كه از ذات او ، نفى هر صفت شود زيرا هر صفتى گواه بر اين است كه غير از موصوف خود است و هر موصوفى ، گواه بر اين است كه غير از صفت خود است .

[ 31 ]​

هركس خداوند سبحان را به صفتى زايد بر ذات وصف كند ، او را به چيزى مقرون ساخته و هر كه او را به چيزى مقرون دارد ، دو چيزش پنداشته و هر كه دو چيزش پندارد ، چنان است كه به اجزايش تقسيم كرده و هر كه به اجزايش تقسيم كند ،
او را ندانسته و نشناخته است . و آنكه به سوى او اشارت كند محدودش پنداشته و هر كه محدودش پندارد ، او را بر شمرده است و هر كه گويد كه خدا در چيست ، خدا را درون چيزى قرار داده و هر كه گويد كه خدا بر روى چيزى جاى دارد ، ديگر جايها را از وجود او تهى كرده است .
خداوند همواره بوده است و از عيب حدوث ، منزه است . موجود است ، نه آنسان كه از عدم به وجود آمده باشد ، با هر چيزى هست ، ولى نه به گونه‏اى كه همنشين و نزديك او باشد ، غير از هر چيزى است ، ولى نه بدان سان كه از او دور باشد . كننده كارهاست ولى نه با حركات و ابزارها . به آفريدگان خود بينا بود ، حتى آن زمان ، كه هنوز جامه هستى بر تن نداشتند . تنها و يكتاست زيرا هرگز او را يار و همدمى نبوده كه فقدانش موجب تشويش گردد . موجودات را چنانكه بايد بيافريد و آفرينش را چنانكه بايد آغاز نهاد . بى‏آنكه نيازش به انديشه‏اى باشد يا به تجربه‏اى كه از آن سود برده باشد يا به حركتى كه در او پديد آمده باشد و نه دل مشغولى كه موجب تشويش شود . آفرينش هر چيزى را در زمان معينش به انجام رسانيد و ميان طبايع گوناگون ،
سازش پديد آورد و هر چيزى را غريزه و سرشتى خاص عطا كرد . و هر غريزه و سرشتى را خاص كسى قرار داد ، پيش از آنكه بر او جامه آفرينش پوشد ، به آن آگاه بود و بر آغاز و انجام آن احاطه داشت و نفس هر سرشت و پيچ و خم هر كارى را مى‏دانست .
آنگاه ، خداوند سبحان فضاهاى شكافته را پديد آورد و به هر سوى راهى گشود و هواى فرازين را بيافريد و در آن آبى متلاطم و متراكم با موجهاى دمان جارى ساخت و آن را بر پشت بادى سخت‏وزنده توفان‏زاى نهاد . و فرمان داد ، كه بار خويش بر پشت استوار دارد و نگذارد كه فرو ريزد ، و در همان جاى كه مقرر داشته بماند . هوا در زير آن باد گشوده شد و آب بر فراز آن جريان يافت . [ و تا آن آب در تموج آيد ] ، باد ديگرى بيافريد و اين باد ، سترون بود كه تنها كارش ، جنبانيدن آب بود . آن باد همواره در وزيدن بود وزيدنى تند ، از جايگاهى دور و ناشناخته . و فرمانش داد كه بر آن آب موّاج ،

[ 33 ]​

وزيدن گيرد و امواج آن دريا برانگيزد و آنسان كه مشك را مى‏جنبانند ، آب را به جنبش واداشت . باد به گونه‏اى بر آن مى‏وزيد ، كه در جايى تهى از هر مانع بوزد . باد آب را پيوسته زير و رو كرد و همه اجزاى آن در حركت آورد تا كف بر سر برآورد ،
آنسان كه از شير ، كره حاصل شود . آنگاه خداى تعالى آن كفها به فضاى گشاده ، فرا برد و از آن هفت آسمان را بيافريد . در زير آسمانها موجى پديد آورد تا آنها را از فرو ريختن باز دارد . و بر فراز آنها سقفى بلند برآورد بى‏هيچ ستونى كه بر پايشان نگه دارد يا ميخى كه اجزايشان به هم پيوسته گرداند . سپس به ستارگان بياراست و اختران تابناك پديد آورد و چراغهاى تابناك مهر و ماه را بر افروخت ، هر يك در فلكى دور زننده و سپهرى گردنده چونان لوحى متحرك .
سپس ، ميان آسمانهاى بلند را بگشاد و آنها را از گونه‏گون فرشتگان پر نمود .
برخى از آن فرشتگان ، پيوسته در سجودند ، بى‏آنكه ركوعى كرده باشند ، برخى همواره در ركوعند و هرگز قد نمى‏افرازند . صف در صف ، در جاى خود قرار گرفته‏اند و هيچ يك را ياراى آن نيست كه از جاى خود به ديگر جاى رود . خدا را مى‏ستايند و از ستودن ملول نمى‏گردند . هرگز چشمانشان به خواب نرود و خردهاشان دستخوش سهو و خطا نشود و اندامهايشان سستى نگيرد و غفلت فراموشى بر آنان چيره نگردد .
گروهى از فرشتگان امينان وحى خداوندى هستند و سخن او را به رسولانش مى‏رسانند و آنچه مقدر كرده و مقرر داشته ، به زمين مى‏آورند و باز مى‏گردند . گروهى نگهبانان بندگان او هستند و گروهى دربانان بهشت اويند . شمارى از ايشان پايهايشان بر روى زمين فرودين است و گردنهايشان به آسمان فرازين كشيده شده و اعضاى پيكرشان از اقطار زمين بيرون رفته و دوشهايشان آنچنان نيرومند است كه توان آن دارند كه پايه‏هاى عرش را بر دوش كشند . از هيبت عظمت خداوندى ياراى آن ندارند كه چشم فرا كنند ، بلكه ، همواره ، سر فروهشته دارند و بالها گرد كرده و خود را در آنها پيچيده‏اند . ميان ايشان و ديگران ، حجابهاى عزّت و عظمت فرو افتاده و پرده‏هاى قدرت كشيده شده است . هرگز پروردگارشان را در عالم خيال و توهم تصوير نمى‏كنند و به صفات مخلوقات متصفش نمى‏سازند و در مكانها محدودش نمى‏دانند و براى او همتايى نمى‏شناسند و به او اشارت نمى‏نمايند .

[ 35 ]​

هم از اين خطبه [ در صفت آفرينش آدم ( عليه السلام ) ] آنگاه خداى سبحان ، از زمين درشتناك و از زمين هموار و نرم و از آنجا كه زمين شيرين بود و از آنجا كه شوره‏زار بود ، خاكى بر گرفت و به آب بشست تا يكدست و خالص گرديد . پس نمناكش ساخت تا چسبنده شد و از آن پيكرى ساخت داراى اندامها و اعضا و مفاصل . و خشكش نمود تا خود را بگرفت چونان سفالينه . و تا مدتى معين و زمانى مشخص سختش گردانيد . آنگاه از روح خود در آن بدميد . آن پيكر گلين كه جان يافته بود ، از جاى برخاست كه انسانى شده بود با ذهنى كه در كارها به جولانش درآورد و با انديشه‏اى كه به آن در كارها تصرف كند و عضوهايى كه چون ابزارهايى به كارشان گيرد و نيروى شناختى كه ميان حق و باطل فرق نهد و طعمها و بويها و رنگها و چيزها را دريابد . معجونى سرشته از رنگهاى گونه‏گون .
برخى همانند يكديگر و برخى مخالف و ضد يكديگر . چون گرمى و سردى ، ترى و خشكى [ و اندوه و شادمانى ] . خداى سبحان از فرشتگان امانتى را كه به آنها سپرده بود ، طلب داشت و عهد و وصيتى را كه با آنها نهاده بود ، خواستار شد كه به سجود در برابر او اعتراف كنند و تا اكرامش كنند در برابرش خاشع گردند .
پس ، خداى سبحان گفت كه در برابر آدم سجده كنيد . همه سجده كردند مگر ابليس كه از سجده كردن سر بر تافت . گرفتار تكبر و غرور شده بود و شقاوت بر او چيره شده بود . بر خود بباليد كه خود از آتش آفريده شده بود و آدم را كه از مشتى گل سفالين آفريده شده بود ، خوار و حقير شمرد . خداوند ابليس را مهلت ارزانى داشت تا به خشم خود كيفرش دهد و تا آزمايش و بلاى او به غايت رساند و آن وعده كه به او داده بود ، به سر برد . پس او را گفت كه تو تا روز رستاخيز از مهلت داده شدگانى .
آنگاه خداوند سبحان آدم را در بهشت جاى داد ، سرايى كه زندگى در آن خوش و آرام بود و جايگاهى همه ايمنى . و از ابليس و دشمنى‏اش برحذر داشت . ولى دشمن كه آدم را در آن سراى خوش و امن ، همنشين نيكان ديد ، بر او رشك برد . آدم يقين خويش بداد و شك بستد و اراده استوارش به سستى گراييد و شادمانى از دل او رخت بر بست و وحشت جاى آن بگرفت و آن گردن فرازى و غرور به پشيمانى و حسرت بدل شد . ولى خداوند در توبه به روى او بگشاد و كلمه رحمت خويش به

[ 37 ]​

او بياموخت و وعده داد كه بار دگر او را به بهشت خود بازگرداند . ليكن نخست او را به اين جهان بلا و محنت و جايگاه زادن و پروردن فرو فرستاد .
خداوند سبحان از ميان فرزندان آدم ، پيامبرانى برگزيد و از آنان پيمان گرفت كه هر چه را كه به آنها وحى مى‏شود ، به مردم برسانند و در امر رسالت او امانت نگه دارند ، به هنگامى كه بيشتر مردم ، پيمانى را كه با خدا بسته بودند ، شكسته بودند و حق پرستش او ادا نكرده بودند و براى او در عبادت شريكانى قرار داده بودند و شيطانها از شناخت خداوند ، منحرفشان كرده بودند و پيوندشان را از پرستش خداوندى بريده بودند . پس پيامبران را به ميانشان بفرستاد . پيامبران از پى يكديگر بيامدند تا از مردم بخواهند كه آن عهد را كه خلقتشان بر آن سرشته شده ، به جاى آرند و نعمت او را كه از ياد برده‏اند ، فرا ياد آورند و از آنان حجّت گيرند كه رسالت حق به آنان رسيده است و خردهاشان را كه در پرده غفلت ، مستور گشته ، برانگيزند . و نشانه‏هاى قدرتش را كه بر سقف بلند آسمان آشكار است به آنها بنمايانند و هم آنچه را كه بر روى زمين است و آنچه را كه سبب حياتشان يا موجب مرگشان مى‏شود به آنان بشناسانند و از سختيها و مرارتهايى كه پيرشان مى‏كند يا حوادثى كه بر سرشان مى‏تازد ، آگاهشان سازند . خداوند بندگان خود را از رسالت پيامبران ، بى‏نصيب نساخت بلكه همواره بر آنان ، كتاب فرو فرستاد و برهان و دليل راستى و درستى آيين خويش را بر ايشان آشكار ساخت و راه راست و روشن را خود در پيش پايشان بگشود . پيامبران را اندك بودن ياران ، در كار سست نكرد و فراوانى تكذيب كنندگان و دروغ انگاران ، از عزم جزم خود باز نداشت . براى برخى كه پيشين بودند ، نام پيامبرانى را كه زان سپس خواهند آمد ، گفته بود و برخى را كه پسين بودند ، به پيامبران پيشين شناسانده بود .
قرنها بدين منوال گذشت و روزگاران سپرى شد . پدران به ديار نيستى رفتند و فرزندان جاى ايشان بگرفتند و خداوند سبحان ، محمد رسول اللّه ( صلى اللّه عليه و آله ) را فرستاد تا وعده خود برآورد و دور نبوّت به پايان برد . در حالى كه از پيامبران برايش پيمان گرفته شده بود . نشانه‏هاى پيامبرى‏اش آشكار شد و روز ولادتش با كرامتى عظيم همراه بود . در اين هنگام مردم روى زمين به كيش و آيين پراكنده بودند

[ 39 ]​

و هر كس را باور و عقيدت و آيين و رسمى ديگر بود : پاره‏اى خدا را به آفريدگانش تشبيه مى‏كردند . پاره‏اى او را به نامهايى منحرف مى‏خواندند و جماعتى مى‏گفتند كه اين جهان هستى ، آفريده ديگرى است . خداوند به رسالت محمد ( صلى اللّه عليه و آله ) آنان را از گمراهى برهانيد و ننگ جهالت از آنان بزدود .
خداوند سبحان ، مرتبت قرب و لقاى خود را به محمد ( صلى اللّه عليه و آله ) عطا كرد و براى او آن را پسنديد كه در نزد خود داشت . پس عزيزش داشت و از اين جهان فرودين كه قرين بلا و محنت است ، روى گردانش نمود و كريمانه جانش بگرفت . درود خدا بر او و خاندانش باد .
محمد ( صلى اللّه عليه و آله ) نيز در ميان امّت خود چيزهايى به وديعت نهاد كه ديگر پيامبران در ميان امّت خود به وديعت نهاده بودند زيرا هيچ پيامبرى امّت خويش را بعد از خود سرگردان رها نكرده است ، بى‏آنكه راهى روشن پيش پايشان گشوده باشد يا نشانه‏اى صريح و آشكار براى هدايتشان قرار داده باشد . محمد ( صلى اللّه عليه و آله ) نيز كتابى را كه از سوى پروردگارتان بر او نازل شده بود ، در ميان شما نهاد ، كتابى كه احكام حلال و حرامش در آن بيان شده بود و واجب و مستحب و ناسخ و منسوخش روشن شده بود . معلوم داشته كه چه كارهايى مباح است و چه كارهايى واجب يا حرام . خاص و عام چيست و در آن اندرزها و مثالهاست . مطلق و مقيد و محكم و متشابه آن را آشكار ساخته . هر مجملى را تفسير كرده و گره هر مشكلى را گشوده است . و نيز چيزهايى است كه براى دانستنش پيمان گرفته شده و چيزهايى است كه به نادانستنش رخصت داده شده . احكامى است كه در كتاب خدا به وجوب آن حكم شده و در سنت ، آن حكم نسخ گشته و احكامى است كه در سنت ، به وجوب آن تاكيد شده ولى در كتاب به تركش رخصت داده شده و نيز اعمالى است كه چون زمانش فرازآيد ، واجب و چون زمانش سپرى گردد ، وجوبش زايل شود . و در باب امورى كه ارتكاب آن گناه كبيره است و خدا به كيفر آن ، وعيد آتش دوزخ داده و امورى كه ارتكاب آن گناه صغيره است و مستوجب غفران و آمرزش اوست و امورى كه اندك آن هم پذيرفته آيد و هر كس مخير است كه بيش از آن هم به جاى آورد .

[ 41 ]​

و از اين خطبه [ در ذكر حج ] خداوند ، حج خانه خود را بر شما واجب گردانيد و خانه خود را قبله‏گاه مردم ساخت . مردم با شوق تمام ، آنسان كه ستوران به آبشخور روى نهند و كبوتران به آشيانه پناه برند ، بدان درآيند . خداى سبحان حج را مقرر فرمود تا مردم در برابر عظمت او فروتنى نشان دهند و به عزت و جبروت او اعتراف كنند . و از ميان بندگان خود كسانى را برگزيد تا صلاى دعوت او شنيدند و اجابت كردند و سخن حق تصديق نمودند و در آنجا پاى نهادند كه پيامبرانش نهاده بودند و به آن فرشتگان همانند شدند كه گرد عرشش طواف مى‏كنند و در اين سودا كه سرمايه‏شان عبادت اوست ، سود فراوان حاصل كردند و تا به ميعاد آمرزش او دست يابند بر يكديگر پيشى جستند . خداوند ، سبحانه و تعالى ، حج را نشانه و علامت اسلام قرار داد و كعبه را پناهگاه پناهندگان و حج را فريضتى واجب ساخت و حقش را واجب گردانيد و حج را بر شما مقرر فرمود و گفت : « براى خدا حج آن خانه بر كسانى كه قدرت رفتن به آن داشته باشند ، واجب است و هر كه راه كفر پيش گيرد بداند كه خدا از جهانيان بى‏نياز است » ( 1 ) .

مرسیییی

 

[AVINA]

خوب اگه بگیم نداریم که میان پیدامون میکنن به اسم مرتد اعداممون میکنن:دی چی فکر کردی یش خودت نمیشه که هر حرفی و زد اینجا ایرانه کلا باید اسپم کنی و بگی که بعدیت چه رنگ شورتی و دوووس داره یا قبلیت چه جوووری راه میره که همه چی به خوبی تموم شه اگه بخوای حرف جدی بزنی ییهو بهت میگن اسراییلی:دی

اینجا ایرانه ....
اینجا ....
حرفای خوب همه جا خوبه...نمیدونم دل آدما به بود و نبود تو یه جای خاص مربوطه یا نه
من
خودم
زمانی
همه اونچه که گفتند و کردنش تو مخم ریختم دور
بهش گفتم تو نیستی
اگه هستی خودتو بهم نشون بده
...

 

[eye to eye]

اینجا ایرانه ....
اینجا ....
حرفای خوب همه جا خوبه...نمیدونم دل آدما به بود و نبود تو یه جای خاص مربوطه یا نه
من
خودم
زمانی
همه اونچه که گفتند و کردنش تو مخم ریختم دور
بهش گفتم تو نیستی
اگه هستی خودتو بهم نشون بده
...

نشون داد؟

 

[AVINA]

نشون داد؟

آره
یه دوست دارم
یه بار یه چیزی بهم گفت که همیشه تو دلممیمونه
گفت:امکان داره یه اتفاق فقط یه بار بیافته...پس یادت نره داشته هاتو گم نکنی
.
تو بگو

 

[eye to eye]

من همیشه به خدا اعتقاد داشتم و دارم.همه جای زندگیم دیدمش.

 

[vafaaa]

هیچوقت نشده

چون همیشه همراهم بوده و هست و خواهد بود

همیشه دستمو گرفته وقتی میخواستم بیوفتم گاهی هم مجبورم میکرد خودم بلند شم تا بتونم کارامو خودم انجام بدم


خدا جون دوستت دارمممممممممممممممممممممممم

 

[sweetest]

بعضی وقتا خیلی نزدیکه با همه وجود حسش میکنم...
بعضی وقتا گمش میکنم...اونو که نه خودمو گم میکنم...

 

[AVINA]

به تعداد انسان ها راه است برای رسیدن به خدا
خدا
وجودش در منه
من از اویم و او از من

 

[hemmat27]

بابا تورو به همون چیزی که براتون مقدسه وقتی بحث های مقدس راه میندازید اینقدر کپی پیست نکنید!!!
حد اقل نظر و مطالعات خودتون رو بنویسید!
من یه تاپیکی با عنوان خداوند همیشه بوده است زدم!
اما همه ی دوستایی که ادعا می کردن خدارو قبول ندارند حرفی برای گفتن نداشتند!
به جز یک نفر! که ایشون هم وسط بحث با بهانه های الکی بحث رو نیمه تمام گذاشت!
من خودم به وجود خدا معتقدم و حاضرم در موردش با هر کسی که مخالف منه بحث کنم!

http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/206629-خداوند.....-هميشه-بوده-است?highlight=

 

[AVINA]

بابا تورو به همون چیزی که براتون مقدسه وقتی بحث های مقدس راه میندازید اینقدر کپی پیست نکنید!!!
حد اقل نظر و مطالعات خودتون رو بنویسید!
من یه تاپیکی با عنوان خداوند همیشه بوده است زدم!
اما همه ی دوستایی که ادعا می کردن خدارو قبول ندارند حرفی برای گفتن نداشتند!
به جز یک نفر! که ایشون هم وسط بحث با بهانه های الکی بحث رو نیمه تمام گذاشت!
من خودم به وجود خدا معتقدم و حاضرم در موردش با هر کسی که مخالف منه بحث کنم!

http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/206629-خداوند.....-هميشه-بوده-است?highlight=

بیییییب
اخطار آقا همت
تبلیغ تاپیک؟؟؟؟

 

[AVINA]

گاهی وقتا یه اتفاق مشابه برا دونفر پیش میاد اما عکس العمل ها کاملا متفاوته
مثلا
زمین خوردن
من به این فکر میکنم زمین زیر پام لیز بود
دیگری میگه ...این اتفاق یه نشونه بود
.
به نظرم تمام بود و نبود ها با نظم و دقت اومده...برای رسیدن به یه جایی
هر کلمه.هر اتفاق یه نشونست

 

[hemmat27]

بیییییب
اخطار آقا همت
تبلیغ تاپیک؟؟؟؟

مگه اینم ممنوع شده؟!

 

[AVINA]

مگه اینم ممنوع شده؟!

نه اخوی
راحت باشید

 

[hemmat27]

نه اخوی
راحت باشید

بهتون پیشنهاد می کنم یه نگاه به پستهای کاپلو تو اون تاپیک بندازید!!!

 

[AVINA]

همانطور که گفتم میل وجود خدا از نظر طبیعی وجود داره یک چیز طبیعی هست.

حتی یک ماهی کوچولو هم دوست داره خدایی باشه که کوسه درنده را به سزای عملش برسونه.
ما هم از بچگی تو گوشمون اذان خوندند.
ولی وقتی بزرگتر شدیم و مطالعه کردیم و اندیشه کردیم.
و به این حقیقت تلخ رسیدیم.

به باشگاه خوش اومدین
حرفاتون قابل تامل هستن

 

[AVINA]

یعنی چی این حرف؟؟
وقتی میدونم چیزی وجود نداره که به من کمک بکنه .چرا باید بهش اصلا فکر بکنم؟؟
این دنیا اصلا یک دنیا ایده ال نیست که فکرش را بکنم.
اصلا بشر خدا را بوجود اورد برای اینها.
این دنیایی که شما میگید خیلی شیرینه ها.
یعنی وقتی عزیز ترین کستون میمیره.
خیلی عالی هست که دنیایی وجود داشته باشه که روزی این نفر را ببینید.
خیلی زیبا هست وقتی به جای رسیدین که هیچ کسی نمیتونه بهتون کمک کنه.یک نیروی ماورا و قدرتمند وجود داشته باشه که در اون لحظه به دادتون برسه.
خیلی زیبا هست.اگر بود خیلی عالی بود.
ولی متاسفانه این دنیا اینطوری نیست.
داریم خودمون را گول میزنیم.
یعنی فکر میکنید خیلی از اتئیست ها که تعدادشون در جهان روز به روز افزایش پیدا میکنه و حتی در بعضی از کشور های اروپایی بالای 80 درصد مردم میرسه.
ایا این ها وجود این دنیایی که شما ساختید را دوست ندارند.
ایا اون ها دوست ندارند عدالتی وجود داشته باشه و روز رستاخیزی.
ایا ما دوست نداریم که جاودانه باشیم و بعد از مرگ باز هم زنده باشیم.
ایا ما دوست نداریم روزی باشه که کسانی که به ما ظلم کردند.به سزای اعماشون برسند.
ما هم این ها را دوست داریم و ای کاش وجود داشت.
ولی متاسفانه حقیقت تلخ هست

...
آزادید هر جور میخواید باشید
تا وقتی عقایدتون موجب آزار کسی نباشه...واسه من که نیست

 

[BIGHAM]

هیچوقت نشده

چون همیشه همراهم بوده و هست و خواهد بود

همیشه دستمو گرفته وقتی میخواستم بیوفتم گاهی هم مجبورم میکرد خودم بلند شم تا بتونم کارامو خودم انجام بدم


خدا جون دوستت دارمممممممممممممممممممممممم

نمی دونم شما هم دقت کردید که این حس تو دخترها قوی تره و معمولا دخترها مومن تر از پسرها هستند. من خودم شده چند بار یک حس شک بهم دست داده و اون موقع ها شدیدا احساس پوچی میکنم. یک سوالهایی تو ذهنم می آد ولی جالبه سریعا جوابشو می گیرم. همین چند وقت پیش یک همچین حسی داشتم نصفه شب پاشدم تا صبح فکر کردم. تردید ها وسوال هام بیشتر شد، دقیقا یادمه صبح 5.5 6 بود بر خلاف همیشه پا شدم تلویزیون رو روشن کردم. همون موقع یک آخوندی صحبت می کرد دقیقا جواب سوالهای منو داد. سبک شدم. نمی دونم ....

 

[BIGHAM]

همانطور که گفتم میل وجود خدا از نظر طبیعی وجود داره یک چیز طبیعی هست.

حتی یک ماهی کوچولو هم دوست داره خدایی باشه که کوسه درنده را به سزای عملش برسونه.
ما هم از بچگی تو گوشمون اذان خوندند.
ولی وقتی بزرگتر شدیم و مطالعه کردیم و اندیشه کردیم.
و به این حقیقت تلخ رسیدیم.

تا یک جایی از صحبتهات رو موافقم. این طبیعیه که انسانها بخوان دتبال دلیل و منطق محسوس و عینی باشند. ولی فرض کنید 1000 سال پیش یک نفر می اومد می گفت زمین گرده یا اینکه این ماییم که دور خورشید می چرخیم. مسلما کسی باور نمی کرد می گفتند منطقی نیست یا فرض کنید 100 سال پیش به یکی می گفتند یک روزی انسانها به ماه می رن و موبایل و اینترنت اختراع میشه کسی باور نمی کرد. حالا بحث قدرت عقل و درک از محیط ما انسانها هم می تونه همینطور باشه. شاید جریانهای دیگه ای باشه یا اصلا دنیا در واقعیت طور دیگه ای باشه که ما انسانها از درک و هضم اون عاجزیم.

 

[عیدی امین]

یعنی چی این حرف؟؟
وقتی میدونم چیزی وجود نداره که به من کمک بکنه .چرا باید بهش اصلا فکر بکنم؟؟
این دنیا اصلا یک دنیا ایده ال نیست که فکرش را بکنم.
اصلا بشر خدا را بوجود اورد برای اینها.
این دنیایی که شما میگید خیلی شیرینه ها.
یعنی وقتی عزیز ترین کستون میمیره.
خیلی عالی هست که دنیایی وجود داشته باشه که روزی این نفر را ببینید.
خیلی زیبا هست وقتی به جای رسیدین که هیچ کسی نمیتونه بهتون کمک کنه.یک نیروی ماورا و قدرتمند وجود داشته باشه که در اون لحظه به دادتون برسه.
خیلی زیبا هست.اگر بود خیلی عالی بود.
ولی متاسفانه این دنیا اینطوری نیست.
داریم خودمون را گول میزنیم.
یعنی فکر میکنید خیلی از اتئیست ها که تعدادشون در جهان روز به روز افزایش پیدا میکنه و حتی در بعضی از کشور های اروپایی بالای 80 درصد مردم میرسه.
ایا این ها وجود این دنیایی که شما ساختید را دوست ندارند.
ایا اون ها دوست ندارند عدالتی وجود داشته باشه و روز رستاخیزی.
ایا ما دوست نداریم که جاودانه باشیم و بعد از مرگ باز هم زنده باشیم.
ایا ما دوست نداریم روزی باشه که کسانی که به ما ظلم کردند.به سزای اعماشون برسند.
ما هم این ها را دوست داریم و ای کاش وجود داشت.
ولی متاسفانه حقیقت تلخ هست

سلام
دوست من میشه ازتون بپرسم چطور به این نتایج رسیدید؟