مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد

خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است

تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست



راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش




دوستم شرمنده تشکر ندارم

 

[kamran_T]

شکر خدا که از مدد بخت کارساز

بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست

 

[salvador]

تو شاهی پادشاهان ارجمندند



نیاز عشق برخود چون پسندند

 

[ranalean]

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود

از گوشه ای برون آی ای کوکب هدایت

 

[z.19.P]

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود

از گوشه ای برون آی ای کوکب هدایت

تو به من سنگ زدی ، من نرمیدم نه گسستم
بی تو اما به چه حالی من از ان کوچه گذشتم

 

[salvador]

تو به من سنگ زدی ، من نرمیدم نه گسستم
بی تو اما به چه حالی من از ان کوچه گذشتم

مرغ سان از قفس خاک هوایی گشتم

به هوایی که مگر صید کند شهبازم




همچو چنگ ار به کناری ندهی کام دلم

از لب خویش چو نی یک نفسی بنوازم

 

[z.19.P]

مرغ سان از قفس خاک هوایی گشتم

به هوایی که مگر صید کند شهبازم




همچو چنگ ار به کناری ندهی کام دلم

از لب خویش چو نی یک نفسی بنوازم

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب / مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند

 

[won-a-pa-lei]

دانی که دلبر با دلم چون کرد و من چون کردمش
او از جفا خون کرد و من از دیده بیرون کردمش

 

[salvador]

شهریار این ورق از عمر چو درمی پیچید



چون شکج خم زلفت به فشار آمده بود

 

[won-a-pa-lei]

شهریار این ورق از عمر چو درمی پیچید



چون شکج خم زلفت به فشار آمده بود

در دل شب دامن دولت به دست آمد مرا
گنج گوهر یافتم از گریه های نیمشب

 

[salvador]

در دل شب دامن دولت به دست آمد مرا
گنج گوهر یافتم از گریه های نیمشب

با بوی بسازم که گل باغچه وصل



بیش از بغل و دامن اغیار نیاید

 

[won-a-pa-lei]

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود

 

[z.19.P]

دانی که دلبر با دلم چون کرد و من چون کردمش
او از جفا خون کرد و من از دیده بیرون کردمش

شد ز غمت خانه ی سودا دلم / در طلبت رفت به هر جا دلم

 

[won-a-pa-lei]

من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

 

[Narges *]

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیارکجاست

 

[z.19.P]

من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

الا ای پیر فرزانه مکن منعم ز میخانه / که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

 

[won-a-pa-lei]

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
روزی سراغ وقت من آئی که نیستم

 

[iman.mpr]

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
روزی سراغ وقت من آئی که نیستم

من بی لب لعل تو چنانم که مپرس / تو بی رخ زرد من ندانم چونی؟

 

[z.19.P]

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیارکجاست

توسنی کردم ندانستم همی / کز کشیدن تنگ تر کردد کمند

 

[won-a-pa-lei]

یا رب مباد کز پا جانان من بیفتد
درد و بلای او کاش بر جان من بیفتد

 

[Narges *]

یا رب مباد کز پا جانان من بیفتد
درد و بلای او کاش بر جان من بیفتد

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

 

[FA-HA]

عشق پيدا بود، موج پيدا بود
برف پيدا بود، دوستي پيدا بود
كلمه پيدا بود
آب پيدا بود، عكس اشيا در آب
سايه گاه خنك ياخته ها در تف خون
سمت مرطوب حيات
شرق اندوه نهاد بشري
فصل ول گردي در كوچه زن
بوي تنهايي در كوچه فصل
دست تابستان يك باد بزن پيدا بود

سهراب

 

[nichol]

عشق پيدا بود، موج پيدا بود
برف پيدا بود، دوستي پيدا بود
كلمه پيدا بود
آب پيدا بود، عكس اشيا در آب
سايه گاه خنك ياخته ها در تف خون
سمت مرطوب حيات
شرق اندوه نهاد بشري
فصل ول گردي در كوچه زن
بوي تنهايي در كوچه فصل
دست تابستان يك باد بزن پيدا بود

سهراب

دوام عیش و تنعم نه شیوه ی عشق است
اگر معاشر مایی بنوش نیش غمی

 

[won-a-pa-lei]

دمی با غم به سر بردن جهان یکسر نمی ارزد
به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی ارزد

 

[island1991]

دیگران از صدمه ی اعدا همی نالند و من / از جفای دوستان گریم چو ابر بهمنی
سست عهد و سرد مهر اند این رفیقان هوچو گل / ضایع آن عمری که با این سست عهدان سر کنی
دوستان را می نپاید الفت و یاری ولی / دشمنان را همچنان برجاست کید و دشمنی
کاش بودندی به گیتی استوار و پا به جای / دوستان در دوستی چون دشمنان در دشمنی...
"رهی معیری"

 

[nichol]

دیگران از صدمه ی اعدا همی نالند و من / از جفای دوستان گریم چو ابر بهمنی
سست عهد و سرد مهر اند این رفیقان هوچو گل / ضایع آن عمری که با این سست عهدان سر کنی
دوستان را می نپاید الفت و یاری ولی / دشمنان را همچنان برجاست کید و دشمنی
کاش بودندی به گیتی استوار و پا به جای / دوستان در دوستی چون دشمنان در دشمنی...
"رهی معیری"

یارب به که بتوان گفت این نکته که در عالم
رخساره به کس ننمود ان شاهد هر جایی

 

[won-a-pa-lei]

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

 

[Ekram]

ای بت بی رحم شکارت منم
رشته بیانداز تو در گردنم

 

[won-a-pa-lei]

من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا
من از کجا غم باران و ناودان ز کجا

 

[Ekram]

ای به دیده ام تاریک ماه آسمان بی تو
سینه چاک چاکم من همچو کهکشان بی تو