مشاعرۀ سنّتی

[MOON.LIGHT]

نقد بازار جهان بنگر وآزار جهان
گرشما را نه بس این سود وزیان ما را بس

سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد

ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

 

[mahdi271]

منم که دیده به دیدار دوست کردم
بازچه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز

 

[moein_13]

سلام منم اومدم .. : دی

نکته نا سنجیده گفتم دلبرا معذور دار
عشوه ای فرمای تا من طبع را موزون کنم​

ما گذشتیم و گذشت انجه تو با ما کردی

تو بمان و دگران وای بحال دگران

 

[mahdi271]

نذر کردم گر از این غم بدر ایم روزی
تا در میکده شادان و غزلخوان بروم

 

[moein_13]

منم که دیده به دیدار دوست کردم
بازچه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز

زبلبل چمن طبع شهریار افسوس

که از خزان گلشن شور نغمه خوانی نیست

 

[barg]

تو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد​

 

[mahdi271]

زبلبل چمن طبع شهریار افسوس

که از خزان گلشن شور نغمه خوانی نیست

تو تا به روی من ای نور دیده در بستی
دگر جهان در شادی به روی من نگشاد

 

[moein_13]

تو تا به روی من ای نور دیده در بستی
دگر جهان در شادی به روی من نگشاد

در پناه علم سبز تو با چهره ی زرد

بع تظلم زبر چرخ کبود عالم امدیم

 

[mahdi271]

در پناه علم سبز تو با چهره ی زرد

بع تظلم زبر چرخ کبود عالم امدیم

میان کینه ها از خود بپرسیم

که آیا ما جوان مردیم باهم

چنان با من شبیهی..نیست پیدا

دو تن ..انگار یک فردیم باهم

 

[MOON.LIGHT]

تو تا به روی من ای نور دیده در بستی
دگر جهان در شادی به روی من نگشاد

در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود
تا ابد جام مرادش همدم جانی بود

 

[barg]

ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
هر چه آغاز ندارد نپذیرد انجام

 

[MOON.LIGHT]

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن

غم را دوباره وارد این ماجرا نکن

بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن

با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن

 

[moein_13]

میان کینه ها از خود بپرسیم

که آیا ما جوان مردیم باهم

چنان با من شبیهی..نیست پیدا

دو تن ..انگار یک فردیم باهم

من در عجبم زمی فروشان که ایشان / به زانچه فروشند چه خواهند خرید

 

[mahdi271]

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن

غم را دوباره وارد این ماجرا نکن

بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن

با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن

نگویمت که همه ساله می پرستی کن
سه ماه می خور و نه ماه پارسا می باش

 

[moein_13]

نگویمت که همه ساله می پرستی کن
سه ماه می خور و نه ماه پارسا می باش

شاگردی کردم روزگار بسیار

در کار جهان هنوز استاد نیم

 

[mahdi271]

شاگردی کردم روزگار بسیار

در کار جهان هنوز استاد نیم

معرفت نيست در اين قوم خدا را سببي
تا برم گوهر خود را به خريدار دگر....

 

[MOON.LIGHT]

معرفت نيست در اين قوم خدا را سببي
تا برم گوهر خود را به خريدار دگر....

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با او رطل گران توان زد
بر آستان جانان گر سر توان نهادن
گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد

 

[moein_13]

معرفت نيست در اين قوم خدا را سببي
تا برم گوهر خود را به خريدار دگر....

رفتند یکان یکان فراز امدگان

کس می ندهند نشان زباز آمدگان

 

[moein_13]

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با او رطل گران توان زد
بر آستان جانان گر سر توان نهادن
گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد

در طبع جهان اگر وفایی بودی

نوبت به تو خود نیامدی از دگران

 

[barg]

نکته روح فزا از دهن یار بگو
نامه ی خوش خبر از عالم اسرار بیار​

 

[moein_13]

نکته روح فزا از دهن یار بگو
نامه ی خوش خبر از عالم اسرار بیار​

رو باده خور و حقیقت از من بشنو

باد است هر انچه گفته اند ای ساقی

 

[barg]

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
گردش چرخ یکی زین همه باری بکند​

 

[moein_13]

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
گردش چرخ یکی زین همه باری بکند​

دکذان ذوند تنها به مل به قاضی اما

تو اگر به حسن عودی بکنی گواه داری

 

[barg]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

 

[moein_13]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

سودا چه پزی تاکه زدل سوختگان

ازاد به ترک خود نگویی نشود

 

[mahdi271]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

سر فرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین
تا منور گردد ز دیدارت ایوانم چو شمع

 

[moein_13]

سر فرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین
تا منور گردد ز دیدارت ایوانم چو شمع

عقل میخواست کز ان شعله چراغ افروزد

برق غیرت بدرخشید و جخان برهم زد

 

[barg]

در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ
نشیند بر لب جویی و سروی در کنار آرد​

 

[moein_13]

در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ
نشیند بر لب جویی و سروی در کنار آرد​

دریای فلک دیدم و بس گوهر انجم

یاد از توام ای گوهر نایاب برامد

 

[barg]

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد!!!