مشاعرۀ سنّتی

[donia]

تو خود ای گوهر یکدانه کجایی آخر
کز غمت دیده مردم همه دریا باشد

دلا دیدی که آن فرزانه فرزند/ چه دید اندر خم این طاق رنگین

 

[ghisoo_tala]

تو خود ای گوهر یکدانه کجایی آخر
کز غمت دیده مردم همه دریا باشد

در جهان غصه كوتاهی دیوار نخور، حسرت كاخ رفیق و زر بسیار مخور،
گردش چرخ نگردد به مراد دل ما، غم بی مهري این گنبد دوار مخور

 

[donia]

در جهان غصه كوتاهی دیوار نخور، حسرت كاخ رفیق و زر بسیار مخور،
گردش چرخ نگردد به مراد دل ما، غم بی مهري این گنبد دوار مخور

رفیقان چنان عهد صحبت شکستند/ که گویی نبوده ست خود آشنایی

 

[ghisoo_tala]

رفیقان چنان عهد صحبت شکستند/ که گویی نبوده ست خود آشنایی

يادمان باشد از امروز خطايی نکنيم گر چه در خود شکستيم صدايی نکنيم.​

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق زهر بي سرو پايی نکنيم.​

 

[shabnam777]

يادمان باشد از امروز خطايی نکنيم گر چه در خود شکستيم صدايی نکنيم.​

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق زهر بي سرو پايی نکنيم.​

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
زبامی که برخاست مشکل نشیند

 

[donia]

درین ظلمت سرا تاکی ببوی دوست بنشینم/ گهی انگشت بر دندان گهی سر بز زانو

 

[shabnam777]

ولی چون به یاری شدی پایبست
مده دوستان کهن را ز دست

 

[R@mtin.eng]

تا فکندم به سر کوی وفا رخت اقامت ....... عمر بی دوست ندامت شد و با دوست غرامت

 

[ghisoo_tala]

تقصیر دلم چیست اگر روی تو زیباست ،
حاجت به بیان نیست که از روی تو پیداست ،
من تشنه یک لحظه تماشای تو هستم ،
افسوس که یک لحظه تماشای تو رؤیاست .

 

[d_vasegh]

تا نگه کردی دلم را برده‌ای
زین نگاه دلربا جان را چه حظ

 

[d_vasegh]

اگه کسی نمی‌خواد از «ظ» شعر بگه من خودم بذارم

 

[Baran*]

اگه کسی نمی‌خواد از «ظ» شعر بگه من خودم بذارم

تا نگه کردی دلم را برده‌ای
زین نگاه دلربا جان را چه حظ

ظلم بيداد است اما آتشي بي‌دود نيست
بي‌کسان را سوختن با ناکسان در ساختن

"محتشم کاشانی"

 

[d_vasegh]

جوابت عالی بود

جوابت عالی بود

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بخت ار یار شود رختم از اینجا ببرد

 

[Baran*]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بخت ار یار شود رختم از اینجا ببرد

در اين ظلمت ولايت چون دهد نور
بدين دوزخ قناعت چون کند حور

"نظامی"

 

[khoshhal]

روزه یکسو شد و عید آمد و دلها برخواست
می ز خمخانه بجوش آمد و می باید خواست

 

[Baran*]

روزه یکسو شد و عید آمد و دلها برخواست
می ز خمخانه بجوش آمد و می باید خواست

تو خود وصال دگر بودي اي نسيم وصال
خطا نگر که دل اميد در وفاي تو بست

"حافظ"

 

[d_vasegh]

تا تو اجازت دهی که در قدمم ریز
جان گرامی گرفته بر کف دستیم

 

[khoshhal]

مشاعره (م)

مشاعره (م)

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده ز باغی و دلم شاد کنید

 

[secret_f]

دیدی که چه کرد یار با ما دیدی منصوبه یار باوفا دیدی
زین نوع که مات کرد دل ها را آن چشمه زندگی کجا دیدی
در صورت مات برد می بخشد مقلوب گری چو او که را دیدی

 

[رنگ خدا]

یار من چو به مکتب نرفت وخط ننوشت
به غمزه مسئله اموز صد مدرس شد

 

[khoshhal]

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بیشمار آرد

 

[Baran*]

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بیشمار آرد

درد عشق ار چه دل از خلق نهان مي‌دارد
حافظ اين ديده گريان تو بي چيزي نيست

"حافظ"

 

[d_vasegh]

تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم
ای دیدن تو دین من و ای روی تو ایمان من

 

[d_vasegh]

نی نی منم سر خیل تو سر خیل مهمانان تو
جامی دو بر مهمان کنم تا شرم مهمان بشکنم

 

[زاها]

مرا این‌گونه‌ در برزخ‌ ، رها کردی‌ به‌ آسانی‌ !
نه‌ همدستی‌ ، نه‌ همپایی‌ ، من‌ُ این‌ بغض‌ پنهانی‌ !
من‌ از آیینه‌ ترسیدم‌ ، که‌ در آیینه‌ دیوی‌ بود !
سکوت‌ من‌ در انکاره‌ ، تماشایم‌ غریوی‌ بود !

 

[d_vasegh]

یا تو را من وفا بیاموزم یا من از تو جفا بیاموزم
به کدامین دعات خواهم یافت تا روم آن دعا بیاموزم

روی بنما تا خلایق را معنی وضحی بیاموزم
از خیالت وفا طلب کردم گفت کو از کجا بیاموزم

 

[زاها]

من بايد گريه كنم دوست دارم داد بزنم
مي خوام اعترافمٌ پيش نگات زار بزنم

 

[d_vasegh]

من و انکار شراب این چه حکایت باشد
غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

تا به تحقیق ره خانه خمار نمی‌دانستم
ورنه مخموری ما تا به چه غایت باشد

 

[secret_f]

دوش دیوانه شدم؛ عشق مرا دید و بگفت:
"آمدم؛ نعره مزن؛ جامه مدر؛ هیچ مگو"

 

[زاها]

وقت زادن ، پیرهنم تو
وقت مردن ، کفنم تو
پیش تو دریا حقیره
حتی این دنیا حقیره