مشاعرۀ سنّتی

[secret_f]

یكی شكسته نوازی كن ای نسیم عنایت​

كه در هوای تو لرزنده تر ز شاخه ی بیدم​

ز آب دیده چنان آتشم كشید زبانه​

كه خاك غم به سرافشان چو گردباد دویدم

 

[Sinai]

یكی شكسته نوازی كن ای نسیم عنایت


كه در هوای تو لرزنده تر ز شاخه ی بیدم


ز آب دیده چنان آتشم كشید زبانه​

كه خاك غم به سرافشان چو گردباد دویدم

من
سالهای سال مُردم
تا اینکه یک دم زندگی کردم

تو می توانی
یک ذره
یک مثقال
مثل من بمیری ؟

 

[Baran*]

يک قصه بيش نيست غم عشق وين عجب
کز هر زبان که مي‌شنوم نامکرر است

"حافظ"

 

[canopus]

تا چند همچو شمع زبان آوری کنی
پروانه مراد رسید ای محب خموش

(حافظ)

 

[Baran*]

شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاين سر پرهوس شود خاک در سراي تو

"حافظ"

 

[Sinai]

شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاين سر پرهوس شود خاک در سراي تو

"حافظ"

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]ورق بزن مرا[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]و به آفتاب فردا بیندیش که برای تو طلوع میکند[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]با سلام[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]و عطر آویشن..[/FONT]​

 

[canopus]

نیست در باطن جدایی عاشق و معشوق را
شمع نتوان ریخت از خاکستر پروانه ها

 

[Sinai]

نیست در باطن جدایی عاشق و معشوق را
شمع نتوان ریخت از خاکستر پروانه ها

از دو چشمم
از تلخی تمامی دریاها
در اشک ناتوانی خود ساغری زدم
آنان به آفتاب شیفته بودند
زیرا که آفتاب
تنها ترین حقیقتشان بود​

 

[Baran*]

در آستين مرقع پياله پنهان کن
که همچو چشم صراحي زمانه خون‌ريز است

"حافظ"

 

[secret_f]

تا نیست نگردی ره هستت ندهند
این مرتبه با همت پستت ندهند
چون شمع قرار سوختن تا ندهی
سر رشته ی روشنی به دستت ندهند

 

[Sinai]

تا نیست نگردی ره هستت ندهند
این مرتبه با همت پستت ندهند
چون شمع قرار سوختن تا ندهی
سر رشته ی روشنی به دستت ندهند

در این سرا که دو قندیل ماه و خورشیدست
خدا ز جانب دل روزن سرا بگشاد

الست گفت حق و جان‌ها بلی گفتند
برای صدق بلی حق ره بلا بگشاد

مولوی

 

[Baran*]

درد ما را نيست درمان الغياث
هجر ما را نيست پايان الغياث

"حافظ"

 

[Sinai]

گشتم از ث نیست اصلا

 

[valkano سبز]

اخه شعري با ث پيدا ميشه بابا يه ذره رحم كنيد
ثوابت باشد اي داراي خرمن
اگر رحمي كني بر خوشه چيني

 

[Sinai]

دلـگـیـــر دلـگـیــــرم مـــرا مـگـــذار و مـگـــذر
از غصـه مـی‌مـیــرم مـــرا مـگـــذار و مـگـــذر
بـا پـای از ره مـانـــــــده در ایــن دشــت تــب‌دار
ای وای مـی‌مـیـــــرم مـــرا مـگـــذار و مـگـــذر
سـوگنــد بر چشمـت که از تــــــو تـــا دم مــرگ
دل بـــــر نمـی‌گیـــرم مـــرا مـگـــذار و مـگـــذر

 

[massom11111]

روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
منت خاک درت بر بصری نیست که نیست

 

[valkano سبز]

دلـگـیـــر دلـگـیــــرم مـــرا مـگـــذار و مـگـــذر
از غصـه مـی‌مـیــرم مـــرا مـگـــذار و مـگـــذر
بـا پـای از ره مـانـــــــده در ایــن دشــت تــب‌دار
ای وای مـی‌مـیـــــرم مـــرا مـگـــذار و مـگـــذر
سـوگنــد بر چشمـت که از تــــــو تـــا دم مــرگ
دل بـــــر نمـی‌گیـــرم مـــرا مـگـــذار و مـگـــذر

اين ديگه چيه بايد با ي بسازي من با ث گير اوردم برو حالشو ببر

 

[Sinai]

تو را که کسوت ِ زرتار ِ زرپرستي نيست
کلاه ِ خويش‌پرستي چه مي‌نهي بر سر؟

تو را که پايه بر آب است و کارمايه خراب
چه پي فکندن در سيل‌بار ِ اين بندر؟

تو کز معامله جز باد دستگيرت نيست
حديث ِ بادفروشان چه مي‌کني باور؟

 

[باران بهاری]

روح مرا به روح تو نزدیک می کند
حتی اگر صدای تو از دور بگذرد

"حسین منزوی"

 

[titisatiti]

دریا و کوه درره و من خسته و ضعیف /ای خضر پی خجسته مدد کن بهمتم

 

[Sinai]

دریا و کوه درره و من خسته و ضعیف /ای خضر پی خجسته مدد کن بهمتم

مِي و ميخانه مست و مِي کشان مست
زمين مست و زمان مست آسمان مست
نسيم از حلقه زلف تو بگذشت
چمن شد مست و باغ و باغبان مست

 

[d_vasegh]

تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو
پرده غنچه میدرد خنده دلگشای تو

 

[neda_eng]

وداع سخت ودردناک است اما تلخ تر از جدایی نیست
مراببین تا هنگام وداع به دور از جدایی بپرستمت

 

[d_vasegh]

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است
ای بفدای چشم تو این چه نگاه کردن است

 

[ghisoo_tala]

تو كه يك گوشه چشمت غم عالم ببرد
حيف باشد كه تو باشى و مرا غم ببرد

 

[secret_f]

در جستجوی قطره آبی شتافتند
اما نیافتند
زیرا که اشک ابر به پایان رسیده بود
زیرا که آفتاب زمین را مکیده بود!

 

[massom11111]

دوشم زبلبلی چه خوش امد که می سرود
گل گوش پهن کرده زشاخ درخت خویش

 

[ghisoo_tala]

دوشم زبلبلی چه خوش امد که می سرود
گل گوش پهن کرده زشاخ درخت خویش

شست و شاها هر دو دعوی بزرگی می کنند پس چرا انگشت کوچک لایق انگشتر است​

 

[massom11111]

تو خود ای گوهر یکدانه کجایی آخر
کز غمت دیده مردم همه دریا باشد

 

[donia]

شست و شاها هر دو دعوی بزرگی می کنند پس چرا انگشت کوچک لایق انگشتر است​

تا مگر جرعه فشاند لب جانان بر من/سالها شد که منم بر در میخانه مقیم