مشاعرۀ سنّتی

[gh_engineer]

دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد
تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد
​

 

[سارا بلا]

دلم امید فراوان به وصل روی تو داشت
ولی عجل فرصت دیدن تو نگذاشت

 

[gh_engineer]

تا مگر همچو صبا باز بکوی تو رسم
حاصلم دوش بجز ناله ی شبگیر نبود
​

 

[E.M]

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[Baran*]

امروز در میانه کدورت نهاده پاي
آن روز در میان من و دوست جا نبود

"شهریار"

 

[باران بهاری]

دل به رغبت جان سپارد دل به چشم مست یار
گر چه هشیاران ندادند اختیار خود به کس

 

[کافر خداپرست]

سرو چمان من چرا ميل چمن نمي‌کند؟
هم‌دم گل نمي‌شود،‌ ياد سمن نمي‌کند؟

 

[zarnaz_a]

سوختم باران بزن شاید تو خاموشم کنی
شاید امشب سوزش این زخمهارا کم کنی
آه باران من سراپای وجودم آتش است
پس بزن باران بزن شاید تو خاموشم کنی

 

[ie student]

یک دم از خیال من

نمی روی ای غزال من

دگر چه پرسی ز حال من؟

 

[محـسن ز]

تادرآغوش تو جایی داشتم
چون شراب کهنه شعرم تازه بود
ای سکوت ای مادرفریادها
توکجای تابگیری دادمن

 

[gh_engineer]

نشان مهر و وفا نیست در تبسم گل
بنال بلبل بیدل که جای فریاد ست
​

 

[ie student]

تو دستت،من درونم پینه بسته

تو پایت،من دلم در گل نشسته

نمی دانم چه رازی در زمین است

که هر آزاده ای قلبش شکسته

"عمیدرضا مشایخی"

 

[neda_eng]

هزار جهد بکردم که یار من باشی
قراربخش دل بی قرار من باشی

 

[persian_kb سبز]

هزار جهد بکردم که یار من باشی
قراربخش دل بی قرار من باشی

یادم آمد هان
داشتم میگفتم : آن شب نیز
سورت سرمای دی بیداد ها می کرد
و چه سرمایی ، چه سرمایی
باد برف و سوز وحشتناک
لیک آخر سرپناهی یافتم جایی
گرچه بیرون تیره بود و سرد ، همچون ترس
قهوه خانه گرم و روشن بود ، همچون شرم
همگنان را خون گرمی بود.
قهوه خانه گرم و روشن ، مرد نقال آتشین پیغام
راستی کانون گرمی بود.
مرد نقال – آن صدایش گرم نایش گرم
آن سکوتش ساکت و گیرا
و دمش ، چونان حدیث آشنایش گرم -
راه می رفت و سخن می گفت.

مهدی اخوان ثالث

 

[neda_eng]

تو رامیخواهم و هر دم زیادت میشود میلم
مرا میرانی وهر دم زیادت میکنی دردم

 

[کافر خداپرست]

مسکين چو من به عشق گلي گشته مبتلا
و اندر چمن فکنده ز فرياد غلغلي

مي‌گشتم اندر آن چمن و باغ دمبدم
مي‌کردم اندر آن گل و بلبل تأملي

گل يار حسن گشته و بلبل قرين عشق
اين را تغيري نه و آن را تبدلي

 

[persian_kb سبز]

مسکين چو من به عشق گلي گشته مبتلا
و اندر چمن فکنده ز فرياد غلغلي

مي‌گشتم اندر آن چمن و باغ دمبدم
مي‌کردم اندر آن گل و بلبل تأملي

گل يار حسن گشته و بلبل قرين عشق
اين را تغيري نه و آن را تبدلي

یا چهره بپوشان یا بسوزان
بر روی چو آتشت سپندی

دیوانه ی عشقت ای پریروی
عاقل نشود به هیچ پندی

سعدی

 

[کافر خداپرست]

ياد باد آن‌که رخت شمع طرب مي‌افروخت
وين دل سوخته پروانه‌ي ناپروا بود

ياد باد آن‌که در آن بزمگه خلق و ادب
آن‌که او خنده‌ي مستانه زدي صهبا بود

 

[persian_kb سبز]

ياد باد آن‌که رخت شمع طرب مي‌افروخت
وين دل سوخته پروانه‌ي ناپروا بود

ياد باد آن‌که در آن بزمگه خلق و ادب
آن‌که او خنده‌ي مستانه زدي صهبا بود

دل گفت که شمع مجلس افروز خوش است
جان گفت مرا ناوک دلدوز خوش است

عقل آمد و خنده زد که ای بی خبران
در معرکه هر که گشت فیروز خوش است

نیما یوشیج

 

[neda_eng]

ترنم در نگاه سبز باران
مثل اشک در چشمان پاک است

 

[سارا بلا]

تا چه کند با رخ تو دو دل من
آینه دانی که توان آه ندارد

 

[persian_kb سبز]

تا چه کند با رخ تو دو دل من
آینه دانی که توان آه ندارد

دردا که به لب رسید جانم
آوخ که زدست شد عنانم

کس دید چو من ضعیف هرگز؟
کز هستی خویش در گمانم

سعدی

 

[cute]

من باز سردم است مرا هم ببر فروغ
دارم به فصل سرد تو ایمان می آورم

 

[persian_kb سبز]

در این خیال مگیر از من ای بهشتی روی
که دل تواند در عشق تو توان گیرد

نیما یوشیج

 

[سارا بلا]

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع
گرچه در بانی میخانه فراوان کردم

 

[persian_kb سبز]

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع
گرچه در بانی میخانه فراوان کردم

میرداماد, شنیدستم من
که چو بگزید بن خاک وطن
بر سرش آمد از وی پرسید
ملک قبر که:"من ربک من؟"
میر بگشاد دو چشم بینا
آمد از روی فضیلت به سخن:
اسطقسی ست _ بدو داد جواب_
اسطقسات دگر زو متقن
حیرت افزودش ازاین حرف, ملک
برد این واقعه پیش ذولمن
که :" زبان دگر این بنده تو
میدهد پاسخ ما در مدفن"
آفریننده بخندید و بگفت:
"تو به این بنده من حرف نزن
او در این عالم هم ,زنده که بود
حرف ها زد که نفهمیدم من!"

نیما یوشیج​

 

[سارا بلا]

نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملامت علما هم ز علم بی عملست

 

[سارا بلا]

نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملامت علما هم ز علم بی عمل است

 

[persian_kb سبز]

نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملامت علما هم ز علم بی عمل است

تو لب بینی و دندان که چون است
دل مجنون ز شکرخنده خون است

 

[kooshajimbo]

تا توانی دلی بدست آور
دل شکستن هنر نمی باشد