مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

وحشی ببین اندوه دل وز سخت جانی دم مزن

کز هم بپاشد کوه را اندوه جان فرسای تو

 

[saeed99]

وحشی ببین اندوه دل وز سخت جانی دم مزن

کز هم بپاشد کوه را اندوه جان فرسای تو

با درود

وقت لطف ای شمع جان مانند مومی نرم و رام

وقت ناز از آهن پولاد تو آهنتری

مولوی ​

 

[sutern]

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب
کز هر زبان که میشنوم نامکرر است

 

[raha]

تحصيل عشق و رندی آسان نمود اول
آخر بسوخت جانم در کسب اين فضايل

 

[دختر شرقی]

لغزان میان خرمن دوده
شبتاب می‌فروزد در آذر سپید

 

[Phyto]

دوش از میان آسمان، یک قطره چون در شد پدید... آمد میان دست من، ره سوی گلدانی گزید
جانی به باغ و باغبان داد و بگفتا بر فلک... زین پس سقوط از آشیان، تنها ره مستانه بید!

ببخشید تندی یه چیزی گفتم که یه چیزی گفته باشم...!

 

[salvador]

در دیار عشق کس را دل نمی‌سوزد به کس

از تب گرم است این‌ جا شمع بالین خسته را

 

[Ekram]

الا ای مرد تیر انداز ای صیاد صید افگن
به بانگ ناله ی تیری سکوت دلپذیر دشت را مشکن

 

[Mehraz-6128]

نازم آن سر که چو گیسوی تو در پای تو ریزد
نازم آن پای که از کوی وفای تونخیزد
شهریار آن نه که با لشکر عشق تو ستیزد
سعدی آن نیست که هرگز ز کمند تو گریزد
که بدانست که در بند تو خوشتر ز رهایی

 

[setayesh87]

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
بود آیا که فلک زین دو سه کاری بکند؟
حافظا گر نروی از در او هم روزی
گذری برسرت از گوشه کناری بکند

 

[salvador]

دیدن یک روی آتش ناک را صد دل کم است

من به یک دل عاشق صد آتشین رخساره‌ام

 

[چاووش]

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است

 

[salvador]

تا دل ز کمال تو نشان یافت

جان عشق تو در میان جان یافت

 

[چاووش]

تا چند و کی این تیره جسم خاکی
بر چهره خورشید جان سحابست

 

[sutern]

ترسم ای مرگ نیایی تو و من پیر شوم
انقدر زنده بمانم که ز جان سیر شوم

 

[salvador]

مرگ جان باد این دل پر پیچ را

گر گزیند بر تو هرگز هیچ را

 

[sutern]

اتش پر از قهر تو میگفت برو
جذبه ی چشم پر از مهر تو میگفت بایست

 

[salvador]

ترسی که کسی نیز دل من برباید

کس دل نرباید به ستم چون تو ربایی

 

[Phyto]

یمین و یسارم، ملائک شکارم... که چون غافلی تو؟ دلا گو چه زارم
سرانجام هستی، سبوئی و مستی... سر بت پرستی به میخانه دارم

 

[دختر شرقی]

محو می شد نعره هایم بی صدا
در طنین خنده ی خشم خدا ...
نیت من در نماز ودر دعا
ترس بود و وحشت از خشم خدا

 

[sutern]

اتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
این چراغی است کزین خانه به ان خانه برند

 

[venous_20]

الا یا ایها الساقی ادِر کاساً و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

 

[salvador]

از دل خونگرم ما پیکان کشیدن مشکل است

چون توان کردن دو یکدل را ز یکدیگر جدا

 

[naghmeirani]

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
گر که گورم بشکافند عیان می بینند
زیر خاکستر جسمم باقیست
آتشی سرکش و سوزنده هنوز

 

[salvador]

ز ابر دست ساقی جسم خشکم لاله زاری شد

که در دل هر چه دارد خاک از باران شود پیدا

 

[raha]

ای مفتی شهر از تو بیدار تریم
با این همه مستی ز تو هشیارتریم
تو خون کسان نوشی و ما خون رزان
انصاف بده کدام خون خوارتریم؟

 

[salvador]

مکش کمان جفا بر دلم که تیر غمت

خود از نشانه جان بی‌شمار می‌گذرد

 

[raha]

دلاراما چنین زیبا چرایی
چنین چست و چنین رعنا چرایی
گرفتم من که جانی و جهانی
چنین جان و جهان آرا چرایی

 

[salvador]

یک ذره گر دل تو میلی بما نماید

از ذره‌ای چه نقصان در آفتابت افتد

 

[raha]

دزدیده چون جان میروی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من ...