كوي دوست

[*زهره*]

چه گريزيت ز من؟
چه شتابيت به راه؟
به چه خواهي بردن
در شبي اين همه تاريک پناه؟


مرمرين پلهء آن غرفه عاج
اي دريغا که ز ما بس دور است
لحظه ها را درياب
چشم فردا کورست


نه چراغيست در آن پايان
هر چه از دور نمايانست
شايد آن نقطهء نوراني
چشم گرگان بيابانست


مي فرومانده به جام
سر به سجاده نهادن تا کي
او درينجاست نهان
مي درخشد در مي


گر به هم آويزيم
ما دو سرگشته تنها، چون موج
به پناهي که تو مي جوئي، خواهيم رسيد
اندر آن لحظه جادوئي موج

 

[MEMOL...]

می شود ...

باور کن همه چیز ممکن است ...

حتی ساخت خانه روی باد !

اگر من و تو ما شویم ...

حالا دستم را بگیر ...!
​

 

[Data_art]

[FONT=&quot]بر روی ما نگاه خدا خنده می زند.[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]هر چند ره به ساحل لطفش نبرده ایم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]زیرا چو زاهدان سیه كار خرقه پوش[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]پنهان ز دیدگان خدا می نخورده ایم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot] [FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]پیشانی ار ز داغ گناهی سیه شود[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]بهتر ز داغ مهر نماز از سر ریا[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]نام خدا نبردن از آن به كه زیر لب[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]بهر فریب خلق بگوئی خدا خدا[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot] [FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]ما را چه غم كه شیخ شبی در میان جمع[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]بر رویمان ببست به شادی در بهشت[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]او می گشاید ... او كه به لطف و صفای خویش[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]گوئی كه خاك طینت ما را ز غم سرشت[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot] [FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]توفان طعنه خنده ما را ز لب نشست[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]كوهیم و در میانه دریا نشسته ایم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]چون سینه جای گوهر یكتای راستیست[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]زین رو بموج حادثه تنها نشسته ایم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot] [FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]مائیم ... ما كه طعنه زاهد شنیده ایم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]مائیم ... ما كه جامه تقوی دریده ایم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]زیرا درون جامه بجز پیكر فریب[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]زین هادیان راه حقیقت ندیده ایم![FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot] [FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]آن آتشی كه در دل ما شعله می كشید[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]گر در میان دامن شیخ اوفتاده بود[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]دیگر بما كه سوخته ایم از شرار عشق[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]نام گناهكاره رسوا! نداده بود[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot] [FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]بگذار تا به طعنه بگویند مردمان[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]در گوش هم حكایت عشق مدام! ما[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]«هرگز نمیرد آنكه دلش زنده شد بعشق[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]ثبت است در جریده عالم دوام ما»[FONT=&quot][/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]زاهددی[/FONT]

 

[Data_art]

[FONT=&quot]
[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]

[FONT=&quot]دل من دیر زمانی ست که می پندارد[/FONT][FONT=&quot]:
« [/FONT][FONT=&quot]دوستی » نیز گلی ست [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]مثل نیلوفر و ناز ،[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]ساقه ترد ظریفی دارد[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]بی گمان سنگدل است آن که روا می دارد[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]جان این ساقه نازک را [/FONT][FONT=&quot]
-[/FONT][FONT=&quot]دانسته[/FONT][FONT=&quot]-
[/FONT][FONT=&quot]بیازارد[/FONT][FONT=&quot]!

[/FONT][FONT=&quot]در زمینی که ضمیر من و توست[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]از نخستین دیدار،[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]هر سخن ، هر رفتار،[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دانه هایی ست که می افشانیم[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]برگ و باری ست که می رویانیم[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]آب و خورشید و نسیمش « مهر » است[/FONT][FONT=&quot] .

[/FONT][FONT=&quot]گر بدان گونه که بایست به بار آید [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]زندگی را به دل انگیزترین چهره بیاراید[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]آنچنان با تو در آمیزد این روح لطیف [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]که تمنای وجودت همه او باشد و بس[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]بی نیازت سازد ، از همه چیز و همه کس[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]زندگی ، گرمی دل های به هم پیوسته ست[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]تا در آن دوست نباشد همه درها بسته است[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]در ضمیرت اگر این گل ندمیده ست هنوز [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]عطر جان پرور عشق [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]گر به صحرای نهادت نوزیده ست هنوز [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دانه ها را باید از نو کاشت[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]آب و خورشید و نسیمش را از مایه جان[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]خرج می باید کرد[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]رنج می باید برد[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دوست می باید داشت[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]با نگاهی که در آن شوق بر آرد فریاد[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]با سلامی که در آن نور ببارد لبخند[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دست یکدیگر را [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]بفشاریم به مهر [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]جام دل هامان را [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]مالامال از یاری ، غمخواری [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]بسپاریم به هم[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]بسراییم به آواز بلند [/FONT][FONT=&quot]
- [/FONT][FONT=&quot]شادی روح تو[/FONT][FONT=&quot] !
[/FONT][FONT=&quot]ای دیده به دیدار تو شاد[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]تازه ، عطر افشان [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]گلباران باد[/FONT]​

فریدون مشیری [FONT=&quot] [/FONT]

 

[Data_art]

[FONT=&quot] [/FONT]
​

دیروز
ما زندگی را
به بازی گرفتیم
امروز، او
ما را...
فردا؟​

​

​

​

قیصر امین پور​

​

 

[Data_art]

[FONT=&quot]دردهای من [FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]جامه نیستند[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]تا ز تن در آورم [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]چامه و چکامه نیستند[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]تا به رشته‌ی سخن درآورم[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]نعره نیستند[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]تا ز نای جان بر آورم[/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]دردهای من نگفتنی[FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دردهای من نهفتنی است[/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]دردهای من[FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]درد مردم زمانه است[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]مردمی که چین پوستینشان[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]مردمی که رنگ روی آستینشان[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]مردمی که نام‌هایشان[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]جلد کهنه‌ی شناسنامه‌هایشان[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]درد می‌کند[/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]من ولی تمام استخوان بودنم[FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]لحظه‌های ساده‌ی سرودنم[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]درد می‌کند[/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]انحنای روح من[FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]شانه‌های خسته‌ی غرور من[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]تکیه‌گاه بی‌پناهی دلم شکسته است[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]کتف گریه‌های بی‌بهانه‌ام[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]بازوان حس شاعرانه‌ام[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]زخم خورده است[/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]دردهای پوستی کجا؟[FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]درد دوستی کجا؟[/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]این سماجت عجیب[FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]پافشاری شگفت دردهاست[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دردهای آشنا[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دردهای بومی غریب[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دردهای خانگی[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دردهای کهنه‌ی لجوج[/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]اولین قلم[FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]حرف حرف درد را[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]در دلم نوشته است [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دست سرنوشت[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]خون درد را [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]با گلم سرشته است [/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟[/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]درد[FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]رنگ و بوی غنچه‌ی دل است[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]پس چگونه من[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]رنگ و بوی غنچه را ز برگ‌های تو به توی آن جدا کنم؟[/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]دفتر مرا[FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دست درد می‌زند ورق[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]شعر تازه‌ی مرا[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]درد گفته است[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]درد هم شنفته است[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][/FONT]​

[FONT=&quot]پس در این میانه من
[/FONT]
[FONT=&quot]از چه حرف می‌زنم؟
[FONT=&quot]درد، حرف نیست[/FONT]
[FONT=&quot] درد، نام دیگر من است[/FONT]

[FONT=&quot] من چگونه خویش را صدا کنم؟

قیصر امین پور
[/FONT][/FONT]​

​

 

[MEMOL...]

صبرش زیاد است ... باد را می گویم !

خسته نشده است از عرض و پهنا گرفتن خاطراتم ...

از بس که طول را رفته و از عرض غافل مانده ساعت مات مانده است ...!
​

 

[hamedinia_m51]

مانند ماه آسمان ، رویت درخشد در جهان این روی زیبا را دگر،یارا مکن از من نهان

تنهای تنهایان منم،رسوای شیدایان منم معشوق و یار اکنون تویی،یارا مرو با من بمان

از جان خریدارت شدم،مشتاق دیدارت شدم در خلوت مستانه ام،یک دم بیا ای مهربان

زیبا و بی همتا تویی،اندر جهان یکتا تویی دیوانه از عشقت منم،نامت دمادم در بیان

با جور و درد از سینه ام،مهرت نخواهدشدبرون جور و وفا بر من یکی،چون عشق باشد در میان

آبی چو دریا چشم تو،من غرق دریای توام سروی بلندی در جهان،از وصف رویت ناتوان

 

[MEMOL...]

تقصير ما نبود

که غرق شديم

در درياي خيالت ...

ما يک نوح مي خواستيم

تا باکشتي اش ما را نجات دهد !

نمي دانستي

دوره پيامبرها گذشته است ؟!...
​

 

[*زهره*]

در اين جهان لا يتناهي،
آيا، به بيگناهي ماهي،
- ( بغضم نمي گذارد، تا حرف خويش را
از تنگناي سينه بر آرم ! )
گر اين تپنده در قفس پنجه هاي تو،
اين قلب بر جهنده،
آه، اين هنوز زنده لرزنده،
اينجا، كنار تابه !
در كام تان گواراست ؛
حرفي دگر ندارم ! ...​

 

[MEMOL...]

تو نيستي اما من برايت چاي مي ريزم ...

ديروز هم نبودي که برايت بليط سينما گرفتم ...

دوست داري بخند دوست داري گريه کن !

و يا دوست داري مثل آينه مبهوت باش ...

مبهوت من و دنياي کوچکم ...

ديگر چه فرق مي کند باشي يا نباشي ...

من با تو زندگي مي کنم ...!
​

 

[Data_art]

[FONT=&quot]"معنای عشق "[/FONT][FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot] [FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]برای زنان ، که تفسیر معنای عشقند ...[/FONT][FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot] [FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]من باده پیمای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]سرمست صهبای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]از من سبوی محبّت [FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]بستان که سقّای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]می بخشمت زندگانی [FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]آری ، مسیحای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]بنگر که با جرم خوبی[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]چون بر چلیپای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]می جوشد از من ترانه[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]آری ، نکیسای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]می پرورد دامنم گل [FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]طبع شکوفای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]دانند گوهر شناسان[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]غوّاص دریای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]بر دفتر روزگاران [FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]مکتوب خوانای عشقم [FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]در چشم پر راز مریم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]رمز معمّای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]همسعی نستوه هاجر[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]آن پای پویای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]دست کریم خدیجه [FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]در کار احیای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]من خشم زیبای زهرا[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]یعنی که غوغای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]در صبر بشکوه زینت[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]فریاد غرّای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]من خون گرم سمیّه [FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]تضمین فردای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]معراج پایگاهم [FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]یعنی مصّلای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]سر چشمه عشقم ، امّا[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]لب تشنه ، جویای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]یک جرعه ام مهربانی ![FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]دست تمنّای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]مشکن مرا بی بهانه[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]ای مست ، مینای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]در مسلخ مهربانی [FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]زخمیترین نای عشقم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]تعبیر آیات دردم[FONT=&quot][/FONT][/FONT]
[FONT=&quot]تفسیر معنای عشقم ...[/FONT]


فاطمه راکعی




[FONT=&quot][FONT=&quot][/FONT][/FONT]

​

 

[Data_art]

[FONT=&quot]پشت این کوه قشنگ[FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]که همه پُر شده از صخره و سنگ[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]سبزه زاریست که دل میبرد از سینۀ تنگ[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]آبشاریست سرانجامش رود ، که خروشان شده ، [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]فریاد کنان . . . با نوای فرحی میگذرد ، تا به دریا[/FONT][FONT=&quot] . . .

[/FONT][FONT=&quot]زبر و حاشیۀ کلبۀ چوبی قشنگ[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]جمع مرغان یک سو ، بازی شاپرک و اردک و قو[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]گاه در بوسه کنار، گاه باهم لب جو [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]همه باهم هم سو[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]نغمه چلچله و صوت هزار[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]رقص مرغان به چمن زاربهار [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]شور و عشق موج زند در دیدار [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]حاصل هوش و سواد و فرهنگ [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]مرغ صبح نغمه گهی زد به نماز [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]صبحدم را بـه دمش کرد آغاز [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]روز با شوق و شعف چون شد باز [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]دم خوش روز کند خوش آهنگ[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]پشت این کوه بلند ، همه زیبا شده است ، [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]چه فریبا شده است[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]همه جا جشن و سرور ، همه جا شادی و شور ،[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]همه در وادی نور [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]دم خوش یُمن مبارک باد است[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]همه جا عشق و امید ، همه جا غرق نوید ،[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]همه درسایه یک سرو سپيد[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]شادمانه بشتابید که مهر ، آباد است[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]نصرآواز نما با دف و چنگ خوش و جاوید نوای عُشاق[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]کور بادا که ندید این فرهنگ لال بادا که نخواند این آهنگ[/FONT][/FONT]​

​

​

​

​

​

​

 

[Data_art]

​

[FONT=&quot]
[FONT=&quot]شبيه شعر بلندم هنوز تنهايم[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]شب از هجوم گذشت وهنوز اين جايم[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]شبيه من شو واندازه ي شبم بي رحم[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]كه ملتفت بشوم مرد ِ تا كجاهايم؟[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]شبيه كيستي اي مرگ ِ زود رس كه فقط[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]به شوق جان به تو دادن غريق رويايم[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]غريق ، واژه ي مأنوس ما ومرگ وشب است[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]ببين كه سرخ وسياه است قدّ وبالايم[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]غريق ، حالتي ازچشم هاي كميابي است[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]درست مثل دمي كه وراي دنيايم[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]درست موقع شب ، نادرست موقع شب[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]هميشه موقع شب باكسي مهيايم[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]شكيب ، شب ، من وامّن يجيب ، موقع شب[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]ولي چه فايده من درد ِ بي مداوايم[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]صداي پنجره ام برصليب موقع شب[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]ويك نفر كه سحر گفت: من مسيحايم[/FONT][/FONT]​

​

​

 

[Data_art]

​

​

با دلي خسته و غمگين همه سال​

​

دور از اين جوش و خروش​

​

مي روم جانب ان دشت خموش​

​

تا دهم بوسه بر ان سنگ کبود​

​

تا کشم چهره بر ان خاک سياه​

​

​

 

[MEMOL...]

قطاری در سرم
با سرعت به خط پايان می‌رسد !
همه چيز
برای بدرقه
نگاه بی‌تفاوت دارد
در سکوت ...
در آن همهمه
کسی عکس می‌گيرد ...
دريچه‌ی دوربين باز نمی‌شود !
کسی دست تکان می‌دهد
برای آدمی ديگر شايد ...
و من بين اين وداع
سرگردانم ...
تنها صدايی دور
بسيار دور ...
در دلم فرياد می‌کشد
با کلماتی گنگ ...!
​

 

[Data_art]

[FONT=&quot] سراغ من اگر مي اييد[FONT=&quot]
پشت هيچستانم
پشت هيچستان جايي است
پشت هيچستان رگ هاي هوا پر قاصدك هايي است
كه خبر مي ارند از گل وا شده دورترين بوته خاك.
روي شن ها هم نقش هاي سم اسبان سواران ظريفي
است كه صبح
به سر تپه معراج شقايق رفتند.
پشت هيچستان چتر خواهش باز است:
تا نسيم عطشي در بن برگي بدود
زنگ باران به صدا مي ايد.
آدم اينجا تنهاست
و در اين تنهايي سايه ناروني تا ابديت جاري است.

به سراغ من اگر مي آييد
نرم و اهسته بياييد مبادا كه ترك بردارد
چيني نازك تنهايي من[/FONT][/FONT]​

 

[MEMOL...]

تو در افکار خودت شناور بودی ...

ومن در خيال تو غرق شدم !

نمي خواهم نجاتم دهي ..

چون من ...

غرق شدن را به نجات تو ترجيح مي دهم !!!
​

 

[*زهره*]

چو مرغي زير باران راه گم كرده
گذشته از بيابان شبي چون خيمه ي دشمن

شبي را در بياباني - غريب اما - به سر برده
فتاده اينك آنجا روي لاشه ي جهد بي حاصل
همه چيز وهمه جا خسته و خيس است
چو دود روشني كز شعله ي شادي پيام آرد

سحر برخاست
غبار تيرگي مثل بخار آب
ز بشن دشت و در برخاست
سپهر افروخت با شرمي كه جاويد است و گاه آيد
برآمد عنكبوت زرد
و خيس خسته را پر چشم حسرت كرد
وزيد آنگاه و آب نور را با نور آب آميخت

نسيمي آنچنان آرام
كه مخمل را هم از خواب حريرينش نمي انگيخت
و روح صبح آنگه پيش چشم من برهنه شد به طنازي
و خود را از غبار حسرت و اندوه
در آيينه ي زلال جاودانه شست و شويي كرد
بزرگ و پاك شد و ان توري زربفت را پوشيد

و آنگه طرف دامن تا كران بيكران گسترد
و آنگه طرف دامن تا كران بيكران گسترد
در اين صبح بزرگ شسته و پاك اهورايي
ز تو مي پرسم اي مزدااهورا ، اي اهورامزد
نگهدار سپهر پير در بالا
بكرداري كه سوي شيب اين پايين نمي افتد
و از آن واژگون پرغژم خمش حبه اي بيرون نمي ريزد
نگدار زمين
چونين در اين پايين
بكرداري كه پايين تر نمي ليزد
ز بس با صد هزاران كوهميخش كرده اي ستوار
نه مي افتد نه مي خيزد

ز تو مي پرسم اي مزدااهورا ، اي اهورامزد
كه را اين صبح
خوش ست و خوب و فرخنده ؟
كه را چون من سرآغاز تهي بيهوده اي ديگر ؟
بگو با من ، بگو ... با ... من
كه را گريه ؟
كه را خنده ؟

 

[MEMOL...]

بهار هم برفیست

یخ زده

زیر نگاه سرد تو ...!​

 

[Data_art]

بي تو مهتاب شبي باز از آن كوچه گذشتم ، همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم

شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم ، شدم آن عاشق ديوانه كه بودم

در نهانخانه جانم گل ياد تو درخشيد ، باغ صد خاطره خنديد

عطر صد خاطره پيچيد ، يادم آمد كه شبي با هم از آن كوچه گذشتيم

پر گشوديم و درآن خلوت دلخواسته گشتيم ، ساعتي بر لب آن جوي نشستيم

تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت ، من همه محو تماشاي نگاهت

آسمان صاف و شب آرام ، بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فرو ريخته در آب ، شاخه ها دست بر آورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ ، همه دل داده به آواز شباهنگ

يادم آيد تو به من گفتي از اين عشق حذر كن ، لحظه اي چند بر اين آب نظر كن

آب آيينه عشق گذران است ، تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است

باش فردا كه دلت با دگران است ، تا فراموش كني چندي از اين شهر سفر كن

با تو گفتم حذر از عشق ؟ ندانم ، سفر از پيش تو ؟ هرگز نتوانم

روز اول كه دل من به تمناي تو پر زد ، چون كبوتر لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدي من نه رميدم نه گسستم ، بازگفتم كه تو صيادي و من آهوي دشتم

تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم ، حذر از عشق ندانم

سفر از پيش تو هرگز نتوانم نتوانم ، اشكي از شاخه فرو ريخت

مرغ شب ناله تلخي زد و بگريخت ، اشك در چشم تو لرزيد

ماه بر عشق تو خنديد ، يادم آيد كه دگر از تو جوابي نشنيدم

پاي در دامن اندوه كشيدم ، نگسستم نرميدم

رفت در ظلمت غم آن شب و شبهاي دگر هم ، نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم

نه كني ديگر از آن كوچه گذر هم ، بي تو اما به چه حالي من از آن كوچه گذشتم


فریدون مشیری
​

 

[Data_art]

کوچه

​

بی تو، مهتاب شبی ، باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم

در نهانخانة جانم ، گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید،
عطر صد خاطره پیچید :
یادم آمد که شبی باهم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه، محو تماشای نگاهت

آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ
همه دلداده به آواز شباهنگ
یادم آید ، تو به من گفتی : از این عشق حذر کن
لحظه ای چند بر این آب نظر کن ،
آب ، آیینه عشق گذران است

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است ،
باش فردا ، که دلت با دگران است !

تا فراموش کنی ، چندی از این شهر سفر کن
با تو گفتم : حذر از عشق !؟ - ندانم
سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم
نتوانم

روز اول ، که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر، لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی ، من نه رمیدم ، نه گسستم ...

باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم ، نتوانم !
اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب ، ناله تلخی زد و بگریخت ...
اشک در چشم تو لرزید ،
ماه بر عشق تو خندید !

یادم آید که : دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نگسستم ، نرمیدم

رفت در ظلمت غم ، آن شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم ...
بی تو، اما، به چه حالی من از آن کوچه گذشتم !

فریدون مشیری


​

 

[*زهره*]

ای بت یاقوت لب وی مه نامهربان
شمع شبستان دل گلبن بستان جان

گاه صبوحست و جام وقت شباهنگ و بام
صبح دوم در طلوع مرغ سحر در فغان

مردم چشم شبی تا بسحر پاس داشت
گر چه بر ایوان ماست هندوی شب پاسبان

ای مه آتش عذار آب چو آتش بیار
آتش رخ بر فروز و آتش ما را نشان

گر بگشائی نقاب شمع فلک گو متاب
ور بنوازی نوا مرغ سحر گو مخوان

خواجو اگر عاشقی حاجت گفتار نیست
گونه زردت بسست شرح غمت را بیان

گر بزبان آوری سوسن آزاده‌ئی
برخی آزاده‌ئی کو نبود ده زبان

 

[naghmeirani]

هدیه دوست

گلی را که دیروز
به دیدار من هدیه آوردی ای دوست
دور از رخ نازنین تو
امروز پژمرد
همه لطف و زیبایی اش را
که حسرت به روی تو می خورد و
هوش از سر ما به تاراج می برد
گرمای شب برد
صفای تو اما گلی پایدار است
بهشتی همیشه بهار است
گل مهر تو در دل و جان
گل بی خزان
گل تا که من زنده ام ماندگار است

 

[*زهره*]

نشسته ماه بر گردونه عاج .
به گردون مي رود فرياد امواج .
چراغي داشتم، كردند خاموش،
خروشي داشتم، كردند تاراج ...​

 

[hamedinia_m51]

تو همان عابری هستی
که خزان دلم را
با گام هايت
بهار عشق کردی
تو تکرار بارانی
و نگاهت تابلو قشنگ شبی زيباست
که مرا می خواند
دلم آواره توست
__________________

 

[@ RESPINA @]

امشب از آسمان ديده تو
روي شعرم ستاره مي بارد
در سكوت سپيد كاغذها
پنجه هايم جرقه مي كارد

شعر ديوانه تب آلودم
شرمگين از شيار خواهش ها
پيكرش را دوباره مي سوزد
عطش جاودان آتش ها

آري، آغاز دوست داشتن است
گر چه پايان راه ناپيداست
من به پايان دگر نينديشم
كه همين دوست داشتن زيباست

از سياهي چرا حذر كردن
شب پر از قطره هاي الماس است
آنچه از شب بجاي مي ماند
عطر سكر آور گل ياس است

آه، بگذار گم شوم در تو
كس نيابد ز من نشانه من
روح سوزان آه مرطوبت
بوزد بر تن ترانه من

آه، بگذار زين دريچه باز
خفته در پرنيان رؤياها
با پر روشني سفر گيرم
بگذرم از حصار دنياها

داني از زندگي چه مي خواهم
من تو باشم، تو، پاي تا سر تو
زندگي گر هزارباره بود
بار ديگر تو، بار ديگر تو

آنچه در من نهفته دريائيست
كي توان نهفتنم باشد
با تو زين سهمگين توفاني
كاش ياراي گفتنم باشد

بسكه لبريزم از تو، مي خواهم
بدوم در ميان صحراها
سر بكوبم به سنگ كوهستان
تن بكوبم به موج درياها

بسكه لبريزم از تو، مي خواهم
چون غباري ز خود فرو ريزم
زير پاي تو سر نهم آرام
به سبك سايه تو آويزم

آري، آغاز دوست داشتن است
گر چه پايان راه ناپيداست
من به پايان دگر نينديشم
كه همين دوست داشتن زيباست

 

[*انیس*]

كاش چون پائيز بودم ... كاش چون پائيز بودم
كاش چون پائيز خاموش و ملال انگيز بودم
برگ هاي آرزوهايم يكايك زرد مي شد
آفتاب ديدگانم سرد مي شد
آسمان سينه ام پر درد مي شد
ناگهان توفان اندوهي به جانم چنگ مي زد
اشگ هايم همچو باران
دامنم را رنگ مي زد
وه ... چه زيبا بود اگر پائيز بودم
وحشي و پر شور و رنگ آميز بودم
شاعري در چشم من مي خواند ... شعري آسماني
در كنارم قلب عاشق شعله مي زد
در شرار آتش دردي نهاني
نغمه من ...
همچو آواي نسيم پر شكسته
عطر غم مي ريخت بر دل هاي خسته
پيش رويم:
چهره تلخ زمستان جواني
پشت سر:
آشوب تابستان عشقي ناگهاني
سينه ام:
منزلگه اندوه و درد و بدگماني
كاش چون پائيز بودم ... كاش چون پائيز بودم

 

[MEMOL...]

چشمانم از بازی ات خیس می شوند ...

هق هق هایم را بغل می کنم ...

و در خلوت ترین راه می دوم ...

غریبی

هجوم سکوت

و خراش تنهایی

بیچاره ام می کند !

به آخر بازیچه شدنم فکر می کنم ...

دل سیاهت را به عبث می سپارم !

ناله ام را پنهان می کنم

عادت عاشقی را پس می زنم

و

پر می شوم از تکرار غرورم ...

دیگر احساست نمی کنم !

برو !

تنهای تنها

و بسوز ازبی کسی !

من نمی توانم

غم را تنها بگذارم ...!
​

 

[Data_art]

ای سبز، ای بهار رهایی

سنگین‌ترین خمارم

ترک تو بود و پرهیز

از چشم‌های پر چمن تو

وان لرزه‌ها که ترک نمی‌کرد

دل را و دست را ز من تو.

باز آن چهار گوشه‌ی محدود

وان تلختر ترنم زندانی

در انتظار آمدن تو

وان آرزوی بودایی

از آتش شریف تن تو.

ای سبز، ای بهار رهایی

ای آخرین گشایش لبخند

در اضطراب آخر

ای آخرین هراس تب‌آلود

در آن سپیده‌ای که می‌شوید

خون را و خواب را

از پارگی پیرهن تو.....

​