چشم اتفاقا قصد تعریف خیلی چیزا رو دارم که ببینین واقعا چه قدر همه چیز دست خداست و اتفاقی که بخواد بیفته میفته!نیوشا جون من دیر رسیدم..تازه فهیدم چی شده..با اینکه نمیشناسمت ولی حتما خیلیا دوستت دارن..خدا خیلی دوستت داره..تاپیک دعا کنید رو که دیدم منم داشتم میرفتم تو کما
اول کلی ناراحت شدم..ولی بعدش 1000 برابر خوشحال شدم..قدر خودت رو بدون..
میشه لطفا همشو تعریف کنی؟
) وهمون لحظه بعد اینکه چند بار این جمله رو به خدا میگه بهش میگن که من چشمام و باز کردم و صداش میکنم
کارهای خدا همه حکمت دارهبچه ها از اون روزی براتون میگم که از خونه خواستم بیام بیرون!:
اون روز صبح و خوب یادمه،چون چند شب قبلش از پله ها افتاده بودم و پام آسیب دیده بود دکتر گفته بود بهتره یه مدت پشت ماشین نشینم که پام درد نگیره ولی اون روز احساس کردم بهتره و میتونم رانندگی کنم چند بار سوئیچ و برداشتم ولی دوباره گذاشتم!پیش خودم گفتم با تاکسی برم و یه کم معطل بشم بهتره تا شب پام درد بگیره!
خلاصه رفتم و کارم و که انجام دادم موقع برگشت یهو به سرم زد اول برم یه سر به یکی از دوستام بزنم بعد برم خونه از پیش دوستم.وقتی که میخواستم بیام بهم گفت برات آژانس بگیرم؟!گفتم نه با تاکسی میرم!رفتم سر خیابون خیلی تاکسی ها نگه میداشتن ولی من سوار نمی شدم چون همه صندلی جولوشون پر بود!هم طبق عادت هم چون پام درد میکرد منتظر موندم تا یه ماشینی بیاد که جلو بشینم خیلی صبر کردم دیگه کم کم داشتم خسته می شدم که یهو یه تاکسی نگه داشت و نشستم ماشین خیلی سرعت داشت کمی که رفتیم جلو یه ماشین یه جا دوبل پارک کرده بود ماشین ما برای اینکه به اون نخوره به سمت چپ منحرف شد و از اونجایی که سرعتش زیاد بود نتونست فرمون و به موقع راست کنه و یه ماشین از پشت با سرعتی بیشتر کوبید به ما ماشین ما عین یه اسباب بازی تکون می خورد(پراید بود)خلاصه چند تا ماشین بهم خوردیم و راننده هم در جا مرد ماشین به سمت راست کج شده بود از جلوی ماشین داشت دود بلند میشد من و یه آقایی با بچش که پشت سرم نشسته بود گفتیم الآن ماشین آتیش میگیره و گفتیم بریم بیرون خیلی لحظه های بدی بود به حرف اینجوری راحت داره زده میشه فکر کنید کنار دستم یه راننده ای بود که مرده بود پشت سرم صدای گریه بچه جلو ی چشمم اون همه ماشین و آدم که تو تصادف بودن و از طرفی هم دودی که از ماشین میو مدو من و میترسوند که نکنه ماشین آتیش بگیره خلاصه به هر مشقتی بود در و باز کردم خودم انداختم بیرون و متاسفانه بیرون اومدن من از ماشین هم زمان بود یه اومدن یه موتوری که همون لحظه وارد تصادف شده بود!و من با شدت تمام به اون موتور برخورد کردم و دیگه هیچی نفهمیدم...
میبینید میخواستم با ماشین خودم برم ولی نرفتم!
قرار نبود برم خونه ی دوستم ولی رفتم!
میتونستم با آژانس برگردم ولی اصرار داشتم با آژانس برم!
تاکسیی که صندلی جولوش خالی باشه اصلا نبود ولی اینقدر صبر کردم تا بیاد!
از آتیش گرفتن ماشین ترسیدم و پریدم بیرون در حالی که بعد متوجه شدم ماشین آتیش نگرفت!........
بچه ها من اصلا به قسمت و تقدیر اعتقاد نداشتم و هر وقت هرکی ازین حرفا میزد به رسم ادب جولوش هیچی نمیگفتم ولی تو دلم میگفتم اینا چه دلشون خوشه!این چیزا تو جیه و خرافات و عقاید قدیمیه!...ولی الآن مرتب به خاطر اون طرز فکرم از خدا عذر خواهی میکنم..
خلاصه دوستای گلم سرتون و درد آوردم من و بردن بیمارستان جالبه که حتی طریقی که خوانوادم فهمیدن هم جوری بود که فقط و فقط نشون از لطف خدا بود...
از حالات اون موقم اگه میخواین بدونین باید بگم خیلی چیزای مبهمی یادمه هیچ چهره یا شیء خاصی تو خاطرم نیست ولی همش صحنه های خاصی تو ذهنم که بیشتر شبیه رویاست مثلا دیوارایی کهیه رنگ مشخصی نداشت پر از رگ بود زمینی که معلوم نبود خاکه آّبه چمنه همش همه چیز برام شبیه بهم بود اما لحظات و آخر و خوب یادمه تو یه فضایی شبیه همون فضاهای آشفته که میدیدم بودم روی یه صندلیه ویلچر اون فضا یه دری داشت به یه خیابونی که پر درخت بود دقت کنید بچه ها قشنگ خیابون بود خط کشی داشت آسفالت بود ولی پر درخت! اینو به هر کی ازین آدمایی که تو علوم عرفانی و تعبیر و اینچیزان میگم یه جور معنی میکنن من با اون ویلچر داشتم وارد اون فضا میشدم اونم توسط یکی که نمیدونم مرد بود زن بود!جوون بود پیر بود!..همین که به چهارچوب اون در رسیدم صدای بابام و شنیدم که میگفت نیوشا برگرد!از اون همرام خواستم برگردم ولی اون اهمیتی نداد!دوباره صدای بابام و شنیدم با حالت التماس گفتم بابام صدام میکنه میخوام برم پیشش که بعد از کمی مکث برگردوندم سمت بابام
وقتی اینارو برای بابام گفتم بعد از کلی اشک ریختن بهم گفت دقیقا جند لحظه قبل به هوش اومدنم چشماش و بسته گفته خدایا اگه نیوشام و برگردونی...این کارو انجام میدم(نیت بابام و نمیگم چون دیروز که مامانم داشت به کسی میگفت بابام ناراحت شد و گفت دوست نداره کسی چیزی بدونه !هرچند من قبلش به خیلیا گفته بودم!
بچه ها 4 سال پیش یکی از دوستام در مورد یه معجزه ایی که برای مادرش اتفاق افاده بود برام تعریف میکرد پیش خودم گفتم مگه میشه !اما حالا میبینم آره!میشه!
اگه اون بخواد میشه!
نمیدونم خدا چرا خواست این اتفاقات و تجربه کنم نمی دونم شاید برای این که یه جاهایی تو زندگی ایمانم سست شده بود!ولی ممنونم از لطف و مهربونی بی حد و اندازش
وای maxer عزیز که متاسفانه اسم خودت و نمیدونم .عزیزم چرا دلت گرفته؟!ای بابا...........
خیلی ناراحت شدم........واقعآ بهتون تسلیت میگم.......به تمام کسانی که از وجود نعمت پدر و مادر محرومند ..........
خیلی دلم گرفته..........احساس می کنم دنیا واسم خیلی کوچیک و تنگ شده........ دارم خفه می شم... بغض گلومو گرفته....... از همه چیز خسته شدم........
ای کاش به دنیا نمی اومدم......
ببخشید به خاطر یه سری دلایل دلم خیلی گرفته.....
بچه ها یه شعر در وصف خودم گفتم ....البته یه قسمت کمشو میزارم ........میخوام تخلیه روحی بشم..
سر انجام روزی خواهد رسید
و من تو را با هزاران خاطره در دفترم خواهم کشید
آن روز ، روز آخر است
روز بیرون رفتن فکر پلید از جاهل است
روز دادخواهی علیه کافر است
روز دامن گیر ، فتادن به پای مادر است
لحظه ها خاموشند .......
حاضرین بر گوشند..........
عده ای جامه ی تازه به تنم می پوشند
آه .... کفنم ، این است جامه تازه به تنم...
بدنم برده به جایی دیگر ...
پدرم میگوید منزل نو مبارک پسرم.......!
اشک چشمم جمع شد با اجازت برا خودم یادداشت میکنم
بچه ها از اون روزی براتون میگم که از خونه خواستم بیام بیرون!:
اون روز صبح و خوب یادمه،چون چند شب قبلش از پله ها افتاده بودم و پام آسیب دیده بود دکتر گفته بود بهتره یه مدت پشت ماشین نشینم که پام درد نگیره ولی اون روز احساس کردم بهتره و میتونم رانندگی کنم چند بار سوئیچ و برداشتم ولی دوباره گذاشتم!پیش خودم گفتم با تاکسی برم و یه کم معطل بشم بهتره تا شب پام درد بگیره!
خلاصه رفتم و کارم و که انجام دادم موقع برگشت یهو به سرم زد اول برم یه سر به یکی از دوستام بزنم بعد برم خونه از پیش دوستم.وقتی که میخواستم بیام بهم گفت برات آژانس بگیرم؟!گفتم نه با تاکسی میرم!رفتم سر خیابون خیلی تاکسی ها نگه میداشتن ولی من سوار نمی شدم چون همه صندلی جولوشون پر بود!هم طبق عادت هم چون پام درد میکرد منتظر موندم تا یه ماشینی بیاد که جلو بشینم خیلی صبر کردم دیگه کم کم داشتم خسته می شدم که یهو یه تاکسی نگه داشت و نشستم ماشین خیلی سرعت داشت کمی که رفتیم جلو یه ماشین یه جا دوبل پارک کرده بود ماشین ما برای اینکه به اون نخوره به سمت چپ منحرف شد و از اونجایی که سرعتش زیاد بود نتونست فرمون و به موقع راست کنه و یه ماشین از پشت با سرعتی بیشتر کوبید به ما ماشین ما عین یه اسباب بازی تکون می خورد(پراید بود)خلاصه چند تا ماشین بهم خوردیم و راننده هم در جا مرد ماشین به سمت راست کج شده بود از جلوی ماشین داشت دود بلند میشد من و یه آقایی با بچش که پشت سرم نشسته بود گفتیم الآن ماشین آتیش میگیره و گفتیم بریم بیرون خیلی لحظه های بدی بود به حرف اینجوری راحت داره زده میشه فکر کنید کنار دستم یه راننده ای بود که مرده بود پشت سرم صدای گریه بچه جلو ی چشمم اون همه ماشین و آدم که تو تصادف بودن و از طرفی هم دودی که از ماشین میو مدو من و میترسوند که نکنه ماشین آتیش بگیره خلاصه به هر مشقتی بود در و باز کردم خودم انداختم بیرون و متاسفانه بیرون اومدن من از ماشین هم زمان بود یه اومدن یه موتوری که همون لحظه وارد تصادف شده بود!و من با شدت تمام به اون موتور برخورد کردم و دیگه هیچی نفهمیدم...
میبینید میخواستم با ماشین خودم برم ولی نرفتم!
قرار نبود برم خونه ی دوستم ولی رفتم!
میتونستم با آژانس برگردم ولی اصرار داشتم با آژانس برم!
تاکسیی که صندلی جولوش خالی باشه اصلا نبود ولی اینقدر صبر کردم تا بیاد!
از آتیش گرفتن ماشین ترسیدم و پریدم بیرون در حالی که بعد متوجه شدم ماشین آتیش نگرفت!........
بچه ها من اصلا به قسمت و تقدیر اعتقاد نداشتم و هر وقت هرکی ازین حرفا میزد به رسم ادب جولوش هیچی نمیگفتم ولی تو دلم میگفتم اینا چه دلشون خوشه!این چیزا تو جیه و خرافات و عقاید قدیمیه!...ولی الآن مرتب به خاطر اون طرز فکرم از خدا عذر خواهی میکنم..
خلاصه دوستای گلم سرتون و درد آوردم من و بردن بیمارستان جالبه که حتی طریقی که خوانوادم فهمیدن هم جوری بود که فقط و فقط نشون از لطف خدا بود...
از حالات اون موقم اگه میخواین بدونین باید بگم خیلی چیزای مبهمی یادمه هیچ چهره یا شیء خاصی تو خاطرم نیست ولی همش صحنه های خاصی تو ذهنم که بیشتر شبیه رویاست مثلا دیوارایی کهیه رنگ مشخصی نداشت پر از رگ بود زمینی که معلوم نبود خاکه آّبه چمنه همش همه چیز برام شبیه بهم بود اما لحظات و آخر و خوب یادمه تو یه فضایی شبیه همون فضاهای آشفته که میدیدم بودم روی یه صندلیه ویلچر اون فضا یه دری داشت به یه خیابونی که پر درخت بود دقت کنید بچه ها قشنگ خیابون بود خط کشی داشت آسفالت بود ولی پر درخت! اینو به هر کی ازین آدمایی که تو علوم عرفانی و تعبیر و اینچیزان میگم یه جور معنی میکنن من با اون ویلچر داشتم وارد اون فضا میشدم اونم توسط یکی که نمیدونم مرد بود زن بود!جوون بود پیر بود!..همین که به چهارچوب اون در رسیدم صدای بابام و شنیدم که میگفت نیوشا برگرد!از اون همرام خواستم برگردم ولی اون اهمیتی نداد!دوباره صدای بابام و شنیدم با حالت التماس گفتم بابام صدام میکنه میخوام برم پیشش که بعد از کمی مکث برگردوندم سمت بابام
وقتی اینارو برای بابام گفتم بعد از کلی اشک ریختن بهم گفت دقیقا جند لحظه قبل به هوش اومدنم چشماش و بسته گفته خدایا اگه نیوشام و برگردونی...این کارو انجام میدم(نیت بابام و نمیگم چون دیروز که مامانم داشت به کسی میگفت بابام ناراحت شد و گفت دوست نداره کسی چیزی بدونه !هرچند من قبلش به خیلیا گفته بودم!
بچه ها 4 سال پیش یکی از دوستام در مورد یه معجزه ایی که برای مادرش اتفاق افاده بود برام تعریف میکرد پیش خودم گفتم مگه میشه !اما حالا میبینم آره!میشه!
اگه اون بخواد میشه!
نمیدونم خدا چرا خواست این اتفاقات و تجربه کنم نمی دونم شاید برای این که یه جاهایی تو زندگی ایمانم سست شده بود!ولی ممنونم از لطف و مهربونی بی حد و اندازش
وای maxer عزیز که متاسفانه اسم خودت و نمیدونم .عزیزم چرا دلت گرفته؟!
می فهمم چی میگی مرجان رو هم میفهمم قبلا هم باهاش کلی حرف زدم در این موارد
تو این دنیا میایم که بریم ولی فقط و فقط باید تو این مدت نا معلوم خوب بمونیم اونقدر خوب که هیچ جای پشیمونی نداشته باشیم اینو من الآن با تمام وجودم حس میکنم من دیشب دوباره برام یه اتفاق افتاد نباید از جام بلند میشدم ولی حرف گوش نکردم و این کارو کردم و چون قبلشم کلی گریه کرده بودم یهو سرم گیج رفت و محکم خوردم به ستون!
مامان بابام و بقیه رو دیدم که چقدر هول کرده بودن ولی من میخندیدم و میگفتم هیچ ننشده!بیخود نگران نباشین خدا بهم گفت حواست و جمع کن دختر که همیشه ازین خبرا نیست!
دوست عزیز من خدا هیچ قت ماها رو فراموش نمیکنه و خیلی دوسمون داره مرجان به نکته ی خوبی اشاره کرد چادر و ریش و نماز شب و.. اینا برای خدا ملاک نیست(خدای نکرده قصد توهین به عزیزایی که این جور زندگی میکنن ندارم )ولی خدا خیلی چیزای سختی هم از ما نمیخواد سخت نیست که دل نشکونیم تهمت نزنیم صادق باشیم مهربون باشیم و مهم تر از همه شکر گزار باشیم
راستی شعرتم خیلی قشنگ بود
هر جا می بینمت هی میگم استراحت کن
تو چرا استراحت نمی کنی دختر؟
الآن مثلا تو استراحتم دیگه!وای maxer عزیز که متاسفانه اسم خودت و نمیدونم .عزیزم چرا دلت گرفته؟!
می فهمم چی میگی مرجان رو هم میفهمم قبلا هم باهاش کلی حرف زدم در این موارد
تو این دنیا میایم که بریم ولی فقط و فقط باید تو این مدت نا معلوم خوب بمونیم اونقدر خوب که هیچ جای پشیمونی نداشته باشیم اینو من الآن با تمام وجودم حس میکنم من دیشب دوباره برام یه اتفاق افتاد نباید از جام بلند میشدم ولی حرف گوش نکردم و این کارو کردم و چون قبلشم کلی گریه کرده بودم یهو سرم گیج رفت و محکم خوردم به ستون!
مامان بابام و بقیه رو دیدم که چقدر هول کرده بودن ولی من میخندیدم و میگفتم هیچ ننشده!بیخود نگران نباشین خدا بهم گفت حواست و جمع کن دختر که همیشه ازین خبرا نیست!
دوست عزیز من خدا هیچ قت ماها رو فراموش نمیکنه و خیلی دوسمون داره مرجان به نکته ی خوبی اشاره کرد چادر و ریش و نماز شب و.. اینا برای خدا ملاک نیست(خدای نکرده قصد توهین به عزیزایی که این جور زندگی میکنن ندارم )ولی خدا خیلی چیزای سختی هم از ما نمیخواد سخت نیست که دل نشکونیم تهمت نزنیم صادق باشیم مهربون باشیم و مهم تر از همه شکر گزار باشیم
راستی شعرتم خیلی قشنگ بود
هر جا می بینمت هی میگم استراحت کن
تو چرا استراحت نمی کنی دختر؟
به خدا خسته میشم همش بخوابم
مامانم اصلا نمیزاره تکون بخورم کامیوتر و موبایل و چندتا کتاب وآوردن برام اینجا کنار خودم همینجور که خوابیدم حداقل بیام اینجا!
سخته آدم همش بخواد بخوابه!
مرسی گل مناره سخته
ولی مواظب خودت باش
خیلی
می دونی
تو اون چند روز
که نبودی
یه چیزی رو فهمیدم
که میشه دوستی ادما
و دوست داشتنشون خیلی بیشتر از صمیمیتشون باشه
من خیلی تو رو نمی شناسم
ولی واقعا
همش تو فکرت بودم
مطمئنم
بچههایی دیگه هم
خیلی ها اینجوری بودن
،امیدوارم روحشون شاد باشه.
مرسی گل من
منم متاسفانه افتخار آشنایی زیاد باهات و نداشتم و همینطور خیلی های دیگه
ولی دیدم چقدر همشون با اوج مهربونی و محبت به من لطف دارم
خیلی مرسییییییییییییییییی
اما راضي هستيم به رضاي خدا و اينو ميدونيم كه اون قادر متعال هر كاريو كه بخواد و به خير بنده هاش باشه انجام ميده و كاري به علو و پزشكي نداره اما راضي هستيم به رضاي خدا و اينو ميدونيم كه اون قادر متعال هر كاريو كه بخواد و به خير بنده هاش باشه انجام ميده و كاري به علو و پزشكي نداره
نیوشا جونم ممنون که برامون تعریف کردی.بچه ها از اون روزی براتون میگم که از خونه خواستم بیام بیرون!:
اون روز صبح و خوب یادمه،چون چند شب قبلش از پله ها افتاده بودم و پام آسیب دیده بود دکتر گفته بود بهتره یه مدت پشت ماشین نشینم که پام درد نگیره ولی اون روز احساس کردم بهتره و میتونم رانندگی کنم چند بار سوئیچ و برداشتم ولی دوباره گذاشتم!پیش خودم گفتم با تاکسی برم و یه کم معطل بشم بهتره تا شب پام درد بگیره!
خلاصه رفتم و کارم و که انجام دادم موقع برگشت یهو به سرم زد اول برم یه سر به یکی از دوستام بزنم بعد برم خونه از پیش دوستم.وقتی که میخواستم بیام بهم گفت برات آژانس بگیرم؟!گفتم نه با تاکسی میرم!رفتم سر خیابون خیلی تاکسی ها نگه میداشتن ولی من سوار نمی شدم چون همه صندلی جولوشون پر بود!هم طبق عادت هم چون پام درد میکرد منتظر موندم تا یه ماشینی بیاد که جلو بشینم خیلی صبر کردم دیگه کم کم داشتم خسته می شدم که یهو یه تاکسی نگه داشت و نشستم ماشین خیلی سرعت داشت کمی که رفتیم جلو یه ماشین یه جا دوبل پارک کرده بود ماشین ما برای اینکه به اون نخوره به سمت چپ منحرف شد و از اونجایی که سرعتش زیاد بود نتونست فرمون و به موقع راست کنه و یه ماشین از پشت با سرعتی بیشتر کوبید به ما ماشین ما عین یه اسباب بازی تکون می خورد(پراید بود)خلاصه چند تا ماشین بهم خوردیم و راننده هم در جا مرد ماشین به سمت راست کج شده بود از جلوی ماشین داشت دود بلند میشد من و یه آقایی با بچش که پشت سرم نشسته بود گفتیم الآن ماشین آتیش میگیره و گفتیم بریم بیرون خیلی لحظه های بدی بود به حرف اینجوری راحت داره زده میشه فکر کنید کنار دستم یه راننده ای بود که مرده بود پشت سرم صدای گریه بچه جلو ی چشمم اون همه ماشین و آدم که تو تصادف بودن و از طرفی هم دودی که از ماشین میو مدو من و میترسوند که نکنه ماشین آتیش بگیره خلاصه به هر مشقتی بود در و باز کردم خودم انداختم بیرون و متاسفانه بیرون اومدن من از ماشین هم زمان بود یه اومدن یه موتوری که همون لحظه وارد تصادف شده بود!و من با شدت تمام به اون موتور برخورد کردم و دیگه هیچی نفهمیدم...
میبینید میخواستم با ماشین خودم برم ولی نرفتم!
قرار نبود برم خونه ی دوستم ولی رفتم!
میتونستم با آژانس برگردم ولی اصرار داشتم با آژانس برم!
تاکسیی که صندلی جولوش خالی باشه اصلا نبود ولی اینقدر صبر کردم تا بیاد!
از آتیش گرفتن ماشین ترسیدم و پریدم بیرون در حالی که بعد متوجه شدم ماشین آتیش نگرفت!........
بچه ها من اصلا به قسمت و تقدیر اعتقاد نداشتم و هر وقت هرکی ازین حرفا میزد به رسم ادب جولوش هیچی نمیگفتم ولی تو دلم میگفتم اینا چه دلشون خوشه!این چیزا تو جیه و خرافات و عقاید قدیمیه!...ولی الآن مرتب به خاطر اون طرز فکرم از خدا عذر خواهی میکنم..
خلاصه دوستای گلم سرتون و درد آوردم من و بردن بیمارستان جالبه که حتی طریقی که خوانوادم فهمیدن هم جوری بود که فقط و فقط نشون از لطف خدا بود...
از حالات اون موقم اگه میخواین بدونین باید بگم خیلی چیزای مبهمی یادمه هیچ چهره یا شیء خاصی تو خاطرم نیست ولی همش صحنه های خاصی تو ذهنم که بیشتر شبیه رویاست مثلا دیوارایی کهیه رنگ مشخصی نداشت پر از رگ بود زمینی که معلوم نبود خاکه آّبه چمنه همش همه چیز برام شبیه بهم بود اما لحظات و آخر و خوب یادمه تو یه فضایی شبیه همون فضاهای آشفته که میدیدم بودم روی یه صندلیه ویلچر اون فضا یه دری داشت به یه خیابونی که پر درخت بود دقت کنید بچه ها قشنگ خیابون بود خط کشی داشت آسفالت بود ولی پر درخت! اینو به هر کی ازین آدمایی که تو علوم عرفانی و تعبیر و اینچیزان میگم یه جور معنی میکنن من با اون ویلچر داشتم وارد اون فضا میشدم اونم توسط یکی که نمیدونم مرد بود زن بود!جوون بود پیر بود!..همین که به چهارچوب اون در رسیدم صدای بابام و شنیدم که میگفت نیوشا برگرد!از اون همرام خواستم برگردم ولی اون اهمیتی نداد!دوباره صدای بابام و شنیدم با حالت التماس گفتم بابام صدام میکنه میخوام برم پیشش که بعد از کمی مکث برگردوندم سمت بابام
وقتی اینارو برای بابام گفتم بعد از کلی اشک ریختن بهم گفت دقیقا جند لحظه قبل به هوش اومدنم چشماش و بسته گفته خدایا اگه نیوشام و برگردونی...این کارو انجام میدم(نیت بابام و نمیگم چون دیروز که مامانم داشت به کسی میگفت بابام ناراحت شد و گفت دوست نداره کسی چیزی بدونه !هرچند من قبلش به خیلیا گفته بودم!
بچه ها 4 سال پیش یکی از دوستام در مورد یه معجزه ایی که برای مادرش اتفاق افاده بود برام تعریف میکرد پیش خودم گفتم مگه میشه !اما حالا میبینم آره!میشه!
اگه اون بخواد میشه!
نمیدونم خدا چرا خواست این اتفاقات و تجربه کنم نمی دونم شاید برای این که یه جاهایی تو زندگی ایمانم سست شده بود!ولی ممنونم از لطف و مهربونی بی حد و اندازش
به نام او که همه چیز در دست اوستبچه ها از اون روزی براتون میگم که از خونه خواستم بیام بیرون!:
اون روز صبح و خوب یادمه،چون چند شب قبلش از پله ها افتاده بودم و پام آسیب دیده بود دکتر گفته بود بهتره یه مدت پشت ماشین نشینم که پام درد نگیره ولی اون روز احساس کردم بهتره و میتونم رانندگی کنم چند بار سوئیچ و برداشتم ولی دوباره گذاشتم!پیش خودم گفتم با تاکسی برم و یه کم معطل بشم بهتره تا شب پام درد بگیره!
خلاصه رفتم و کارم و که انجام دادم موقع برگشت یهو به سرم زد اول برم یه سر به یکی از دوستام بزنم بعد برم خونه از پیش دوستم.وقتی که میخواستم بیام بهم گفت برات آژانس بگیرم؟!گفتم نه با تاکسی میرم!رفتم سر خیابون خیلی تاکسی ها نگه میداشتن ولی من سوار نمی شدم چون همه صندلی جولوشون پر بود!هم طبق عادت هم چون پام درد میکرد منتظر موندم تا یه ماشینی بیاد که جلو بشینم خیلی صبر کردم دیگه کم کم داشتم خسته می شدم که یهو یه تاکسی نگه داشت و نشستم ماشین خیلی سرعت داشت کمی که رفتیم جلو یه ماشین یه جا دوبل پارک کرده بود ماشین ما برای اینکه به اون نخوره به سمت چپ منحرف شد و از اونجایی که سرعتش زیاد بود نتونست فرمون و به موقع راست کنه و یه ماشین از پشت با سرعتی بیشتر کوبید به ما ماشین ما عین یه اسباب بازی تکون می خورد(پراید بود)خلاصه چند تا ماشین بهم خوردیم و راننده هم در جا مرد ماشین به سمت راست کج شده بود از جلوی ماشین داشت دود بلند میشد من و یه آقایی با بچش که پشت سرم نشسته بود گفتیم الآن ماشین آتیش میگیره و گفتیم بریم بیرون خیلی لحظه های بدی بود به حرف اینجوری راحت داره زده میشه فکر کنید کنار دستم یه راننده ای بود که مرده بود پشت سرم صدای گریه بچه جلو ی چشمم اون همه ماشین و آدم که تو تصادف بودن و از طرفی هم دودی که از ماشین میو مدو من و میترسوند که نکنه ماشین آتیش بگیره خلاصه به هر مشقتی بود در و باز کردم خودم انداختم بیرون و متاسفانه بیرون اومدن من از ماشین هم زمان بود یه اومدن یه موتوری که همون لحظه وارد تصادف شده بود!و من با شدت تمام به اون موتور برخورد کردم و دیگه هیچی نفهمیدم...
میبینید میخواستم با ماشین خودم برم ولی نرفتم!
قرار نبود برم خونه ی دوستم ولی رفتم!
میتونستم با آژانس برگردم ولی اصرار داشتم با آژانس برم!
تاکسیی که صندلی جولوش خالی باشه اصلا نبود ولی اینقدر صبر کردم تا بیاد!
از آتیش گرفتن ماشین ترسیدم و پریدم بیرون در حالی که بعد متوجه شدم ماشین آتیش نگرفت!........
بچه ها من اصلا به قسمت و تقدیر اعتقاد نداشتم و هر وقت هرکی ازین حرفا میزد به رسم ادب جولوش هیچی نمیگفتم ولی تو دلم میگفتم اینا چه دلشون خوشه!این چیزا تو جیه و خرافات و عقاید قدیمیه!...ولی الآن مرتب به خاطر اون طرز فکرم از خدا عذر خواهی میکنم..
خلاصه دوستای گلم سرتون و درد آوردم من و بردن بیمارستان جالبه که حتی طریقی که خوانوادم فهمیدن هم جوری بود که فقط و فقط نشون از لطف خدا بود...
از حالات اون موقم اگه میخواین بدونین باید بگم خیلی چیزای مبهمی یادمه هیچ چهره یا شیء خاصی تو خاطرم نیست ولی همش صحنه های خاصی تو ذهنم که بیشتر شبیه رویاست مثلا دیوارایی کهیه رنگ مشخصی نداشت پر از رگ بود زمینی که معلوم نبود خاکه آّبه چمنه همش همه چیز برام شبیه بهم بود اما لحظات و آخر و خوب یادمه تو یه فضایی شبیه همون فضاهای آشفته که میدیدم بودم روی یه صندلیه ویلچر اون فضا یه دری داشت به یه خیابونی که پر درخت بود دقت کنید بچه ها قشنگ خیابون بود خط کشی داشت آسفالت بود ولی پر درخت! اینو به هر کی ازین آدمایی که تو علوم عرفانی و تعبیر و اینچیزان میگم یه جور معنی میکنن من با اون ویلچر داشتم وارد اون فضا میشدم اونم توسط یکی که نمیدونم مرد بود زن بود!جوون بود پیر بود!..همین که به چهارچوب اون در رسیدم صدای بابام و شنیدم که میگفت نیوشا برگرد!از اون همرام خواستم برگردم ولی اون اهمیتی نداد!دوباره صدای بابام و شنیدم با حالت التماس گفتم بابام صدام میکنه میخوام برم پیشش که بعد از کمی مکث برگردوندم سمت بابام
وقتی اینارو برای بابام گفتم بعد از کلی اشک ریختن بهم گفت دقیقا جند لحظه قبل به هوش اومدنم چشماش و بسته گفته خدایا اگه نیوشام و برگردونی...این کارو انجام میدم(نیت بابام و نمیگم چون دیروز که مامانم داشت به کسی میگفت بابام ناراحت شد و گفت دوست نداره کسی چیزی بدونه !هرچند من قبلش به خیلیا گفته بودم!
بچه ها 4 سال پیش یکی از دوستام در مورد یه معجزه ایی که برای مادرش اتفاق افاده بود برام تعریف میکرد پیش خودم گفتم مگه میشه !اما حالا میبینم آره!میشه!
اگه اون بخواد میشه!
نمیدونم خدا چرا خواست این اتفاقات و تجربه کنم نمی دونم شاید برای این که یه جاهایی تو زندگی ایمانم سست شده بود!ولی ممنونم از لطف و مهربونی بی حد و اندازش
)
بچه ها از اون روزی براتون میگم که از خونه خواستم بیام بیرون!:
اون روز صبح و خوب یادمه،چون چند شب قبلش از پله ها افتاده بودم و پام آسیب دیده بود دکتر گفته بود بهتره یه مدت پشت ماشین نشینم که پام درد نگیره ولی اون روز احساس کردم بهتره و میتونم رانندگی کنم چند بار سوئیچ و برداشتم ولی دوباره گذاشتم!پیش خودم گفتم با تاکسی برم و یه کم معطل بشم بهتره تا شب پام درد بگیره!
خلاصه رفتم و کارم و که انجام دادم موقع برگشت یهو به سرم زد اول برم یه سر به یکی از دوستام بزنم بعد برم خونه از پیش دوستم.وقتی که میخواستم بیام بهم گفت برات آژانس بگیرم؟!گفتم نه با تاکسی میرم!رفتم سر خیابون خیلی تاکسی ها نگه میداشتن ولی من سوار نمی شدم چون همه صندلی جولوشون پر بود!هم طبق عادت هم چون پام درد میکرد منتظر موندم تا یه ماشینی بیاد که جلو بشینم خیلی صبر کردم دیگه کم کم داشتم خسته می شدم که یهو یه تاکسی نگه داشت و نشستم ماشین خیلی سرعت داشت کمی که رفتیم جلو یه ماشین یه جا دوبل پارک کرده بود ماشین ما برای اینکه به اون نخوره به سمت چپ منحرف شد و از اونجایی که سرعتش زیاد بود نتونست فرمون و به موقع راست کنه و یه ماشین از پشت با سرعتی بیشتر کوبید به ما ماشین ما عین یه اسباب بازی تکون می خورد(پراید بود)خلاصه چند تا ماشین بهم خوردیم و راننده هم در جا مرد ماشین به سمت راست کج شده بود از جلوی ماشین داشت دود بلند میشد من و یه آقایی با بچش که پشت سرم نشسته بود گفتیم الآن ماشین آتیش میگیره و گفتیم بریم بیرون خیلی لحظه های بدی بود به حرف اینجوری راحت داره زده میشه فکر کنید کنار دستم یه راننده ای بود که مرده بود پشت سرم صدای گریه بچه جلو ی چشمم اون همه ماشین و آدم که تو تصادف بودن و از طرفی هم دودی که از ماشین میو مدو من و میترسوند که نکنه ماشین آتیش بگیره خلاصه به هر مشقتی بود در و باز کردم خودم انداختم بیرون و متاسفانه بیرون اومدن من از ماشین هم زمان بود یه اومدن یه موتوری که همون لحظه وارد تصادف شده بود!و من با شدت تمام به اون موتور برخورد کردم و دیگه هیچی نفهمیدم...
میبینید میخواستم با ماشین خودم برم ولی نرفتم!
قرار نبود برم خونه ی دوستم ولی رفتم!
میتونستم با آژانس برگردم ولی اصرار داشتم با آژانس برم!
تاکسیی که صندلی جولوش خالی باشه اصلا نبود ولی اینقدر صبر کردم تا بیاد!
از آتیش گرفتن ماشین ترسیدم و پریدم بیرون در حالی که بعد متوجه شدم ماشین آتیش نگرفت!........
بچه ها من اصلا به قسمت و تقدیر اعتقاد نداشتم و هر وقت هرکی ازین حرفا میزد به رسم ادب جولوش هیچی نمیگفتم ولی تو دلم میگفتم اینا چه دلشون خوشه!این چیزا تو جیه و خرافات و عقاید قدیمیه!...ولی الآن مرتب به خاطر اون طرز فکرم از خدا عذر خواهی میکنم..
خلاصه دوستای گلم سرتون و درد آوردم من و بردن بیمارستان جالبه که حتی طریقی که خوانوادم فهمیدن هم جوری بود که فقط و فقط نشون از لطف خدا بود...
از حالات اون موقم اگه میخواین بدونین باید بگم خیلی چیزای مبهمی یادمه هیچ چهره یا شیء خاصی تو خاطرم نیست ولی همش صحنه های خاصی تو ذهنم که بیشتر شبیه رویاست مثلا دیوارایی کهیه رنگ مشخصی نداشت پر از رگ بود زمینی که معلوم نبود خاکه آّبه چمنه همش همه چیز برام شبیه بهم بود اما لحظات و آخر و خوب یادمه تو یه فضایی شبیه همون فضاهای آشفته که میدیدم بودم روی یه صندلیه ویلچر اون فضا یه دری داشت به یه خیابونی که پر درخت بود دقت کنید بچه ها قشنگ خیابون بود خط کشی داشت آسفالت بود ولی پر درخت! اینو به هر کی ازین آدمایی که تو علوم عرفانی و تعبیر و اینچیزان میگم یه جور معنی میکنن من با اون ویلچر داشتم وارد اون فضا میشدم اونم توسط یکی که نمیدونم مرد بود زن بود!جوون بود پیر بود!..همین که به چهارچوب اون در رسیدم صدای بابام و شنیدم که میگفت نیوشا برگرد!از اون همرام خواستم برگردم ولی اون اهمیتی نداد!دوباره صدای بابام و شنیدم با حالت التماس گفتم بابام صدام میکنه میخوام برم پیشش که بعد از کمی مکث برگردوندم سمت بابام
وقتی اینارو برای بابام گفتم بعد از کلی اشک ریختن بهم گفت دقیقا جند لحظه قبل به هوش اومدنم چشماش و بسته گفته خدایا اگه نیوشام و برگردونی...این کارو انجام میدم(نیت بابام و نمیگم چون دیروز که مامانم داشت به کسی میگفت بابام ناراحت شد و گفت دوست نداره کسی چیزی بدونه !هرچند من قبلش به خیلیا گفته بودم!
بچه ها 4 سال پیش یکی از دوستام در مورد یه معجزه ایی که برای مادرش اتفاق افاده بود برام تعریف میکرد پیش خودم گفتم مگه میشه !اما حالا میبینم آره!میشه!
اگه اون بخواد میشه!
نمیدونم خدا چرا خواست این اتفاقات و تجربه کنم نمی دونم شاید برای این که یه جاهایی تو زندگی ایمانم سست شده بود!ولی ممنونم از لطف و مهربونی بی حد و اندازش
بهرام هستم نیوشا جانوای maxer عزیز که متاسفانه اسم خودت و نمیدونم .عزیزم چرا دلت گرفته؟!
می فهمم چی میگی مرجان رو هم میفهمم قبلا هم باهاش کلی حرف زدم در این موارد
تو این دنیا میایم که بریم ولی فقط و فقط باید تو این مدت نا معلوم خوب بمونیم اونقدر خوب که هیچ جای پشیمونی نداشته باشیم اینو من الآن با تمام وجودم حس میکنم من دیشب دوباره برام یه اتفاق افتاد نباید از جام بلند میشدم ولی حرف گوش نکردم و این کارو کردم و چون قبلشم کلی گریه کرده بودم یهو سرم گیج رفت و محکم خوردم به ستون!
مامان بابام و بقیه رو دیدم که چقدر هول کرده بودن ولی من میخندیدم و میگفتم هیچ ننشده!بیخود نگران نباشین خدا بهم گفت حواست و جمع کن دختر که همیشه ازین خبرا نیست!
دوست عزیز من خدا هیچ قت ماها رو فراموش نمیکنه و خیلی دوسمون داره مرجان به نکته ی خوبی اشاره کرد چادر و ریش و نماز شب و.. اینا برای خدا ملاک نیست(خدای نکرده قصد توهین به عزیزایی که این جور زندگی میکنن ندارم )ولی خدا خیلی چیزای سختی هم از ما نمیخواد سخت نیست که دل نشکونیم تهمت نزنیم صادق باشیم مهربون باشیم و مهم تر از همه شکر گزار باشیم
راستی شعرتم خیلی قشنگ بود
واي خيلي متأثر شدم...... زيبا بود اما....ای بابا...........
خیلی ناراحت شدم........واقعآ بهتون تسلیت میگم.......به تمام کسانی که از وجود نعمت پدر و مادر محرومند ..........
خیلی دلم گرفته..........احساس می کنم دنیا واسم خیلی کوچیک و تنگ شده........ دارم خفه می شم... بغض گلومو گرفته....... از همه چیز خسته شدم........
ای کاش به دنیا نمی اومدم......
ببخشید به خاطر یه سری دلایل دلم خیلی گرفته.....
بچه ها یه شعر در وصف خودم گفتم ....البته یه قسمت کمشو میزارم ........میخوام تخلیه روحی بشم..
سر انجام روزی خواهد رسید
و من تو را با هزاران خاطره در دفترم خواهم کشید
آن روز ، روز آخر است
روز بیرون رفتن فکر پلید از جاهل است
روز دادخواهی علیه کافر است
روز دامن گیر ، فتادن به پای مادر است
لحظه ها خاموشند .......
حاضرین بر گوشند..........
عده ای جامه ی تازه به تنم می پوشند
آه .... کفنم ، این است جامه تازه به تنم...
بدنم برده به جایی دیگر ...
پدرم میگوید منزل نو مبارک پسرم.......!
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
كما | گفتگوی آزاد | 1 | |
| M | اگر من رفتم تو كما | گفتگوی آزاد | 51 | |
|
عجيب ترين كما | گفتگوی آزاد | 3 |
