phalagh
مدیر بازنشسته
زمین جای زیستن نیست به سوی آسمان راهی بایدجست.دنیا برای نفس کشیدن تنگ است.برای تنفس جایی در آخرت باید دست و پا کرد.این البته نه بدین معنا است که تدارک مرگ ببینیم و پیش از ظهور اجل او را دعوت به آمدن کنیم .بل بدین معناست که پای تعلق از زمین برداریم و به بالهای معنویتمان الفبای پرواز بیاموزیم .به دل الهی تپیدن را
یاد دهیم .به چشم نشان دهیم که آسمانی دیدن چگونه است .به دست بفهمانیم که دست از غیر کشیدن و دست به خدا دادن یعنی چه.به زبان بگوییم که تکلم با لهجه عبودیت چه صیغه است و ...
نگاه وجودمان را از زمین برگیریم و در آسمان بگسترانیم و بدانیم که آسمان همه ی آدمها یک آسمان نیست.آسمان هر کسی به قد معرفتش راتفاع دارد .حتی ممکن است آسمان یکی زمین زیر پای دیگری باشد ."حسنات الابرار سیئات المقربیت "و ...سعی کنیم که آسمانهایمان را مرتفع تر کنیم .افقهای نگاهمان را گسترش دهیم .تلاش کنیم که ندیده ها را ببینیم .دیدن آنچه همگان می بینند هنر نیست هنر دیدن رازهای نهانی است .هنر رسیدن اثر یه موثر است .از مخلوق به خالق است و از آفریده بهآفریدگار و وظیفه ما پیمودن چنین مقصدی است .مقصدی که امام علی (ع)در آستانه آن ایستاده است و منظری که او از آن به تماشای جهان نشسته است : " هیچ چیز را ندیدم مگر که خدای را در پس و پیش و درون آن به نظاره ایستادم .ونیز اگر تمام پرده ها فرو افتد هیچ راز تازه ای بر من آشکار نمیشود و ذره ای یقینم افزوده نمی گردد.
**********
احساس میکنم که دیگر به آسمان نزدیک نیستم.دست که دراز میکنم ¸نمیتوانم از آسمان ستاره بچینم و در دامن سجاده ام بریزم.پرواز در دسترس من نیست.راه ملکوت را گم کرده ام.باید از خود رها شوم!باید از تعلقات ناسوتی که زمینگیرم کرده اند¸بگریزم.باید بگریزم از این فصل های بی بهار! باید رها شوم از این روزهای گرفتار¸از تکرار این همه تکرار!
توی یه وبلاگ طرح قشگی رو دیدم خواستم طرح رو روی خودم پیاده کنم اما به فکرم خورد که اونو بزارم توی سایت و با دوستانی که مایلند با هم همراه بشیم و کار رو شروع کنیم.هدفی که طرح پله پله تا ملاقات خدا دنبال میکنه, طی کردن یک سری مراحل برای نزدیک شدن هر چه بیشتر به خدا هست که هر 15روز یک بار (اول و 15 هر ماه) یکی از این مراحل اجرا خواهد شد.
ان شالله اولین طرحمون 15 اردیبهشت اجرا خواهد شد .حضور با صفاتون باعث دلگرمی خواهد شد.
اگه پیشنهادی هم دارید خوشحال میشم.
یاد دهیم .به چشم نشان دهیم که آسمانی دیدن چگونه است .به دست بفهمانیم که دست از غیر کشیدن و دست به خدا دادن یعنی چه.به زبان بگوییم که تکلم با لهجه عبودیت چه صیغه است و ...
نگاه وجودمان را از زمین برگیریم و در آسمان بگسترانیم و بدانیم که آسمان همه ی آدمها یک آسمان نیست.آسمان هر کسی به قد معرفتش راتفاع دارد .حتی ممکن است آسمان یکی زمین زیر پای دیگری باشد ."حسنات الابرار سیئات المقربیت "و ...سعی کنیم که آسمانهایمان را مرتفع تر کنیم .افقهای نگاهمان را گسترش دهیم .تلاش کنیم که ندیده ها را ببینیم .دیدن آنچه همگان می بینند هنر نیست هنر دیدن رازهای نهانی است .هنر رسیدن اثر یه موثر است .از مخلوق به خالق است و از آفریده بهآفریدگار و وظیفه ما پیمودن چنین مقصدی است .مقصدی که امام علی (ع)در آستانه آن ایستاده است و منظری که او از آن به تماشای جهان نشسته است : " هیچ چیز را ندیدم مگر که خدای را در پس و پیش و درون آن به نظاره ایستادم .ونیز اگر تمام پرده ها فرو افتد هیچ راز تازه ای بر من آشکار نمیشود و ذره ای یقینم افزوده نمی گردد.
**********
احساس میکنم که دیگر به آسمان نزدیک نیستم.دست که دراز میکنم ¸نمیتوانم از آسمان ستاره بچینم و در دامن سجاده ام بریزم.پرواز در دسترس من نیست.راه ملکوت را گم کرده ام.باید از خود رها شوم!باید از تعلقات ناسوتی که زمینگیرم کرده اند¸بگریزم.باید بگریزم از این فصل های بی بهار! باید رها شوم از این روزهای گرفتار¸از تکرار این همه تکرار!
توی یه وبلاگ طرح قشگی رو دیدم خواستم طرح رو روی خودم پیاده کنم اما به فکرم خورد که اونو بزارم توی سایت و با دوستانی که مایلند با هم همراه بشیم و کار رو شروع کنیم.هدفی که طرح پله پله تا ملاقات خدا دنبال میکنه, طی کردن یک سری مراحل برای نزدیک شدن هر چه بیشتر به خدا هست که هر 15روز یک بار (اول و 15 هر ماه) یکی از این مراحل اجرا خواهد شد.
ان شالله اولین طرحمون 15 اردیبهشت اجرا خواهد شد .حضور با صفاتون باعث دلگرمی خواهد شد.
اگه پیشنهادی هم دارید خوشحال میشم.
