خنده بر لب می زنم تا کس نداند راز من
ورنه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت
ورنه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت
دکترعلی شریعتی
- شروع کننده موضوع sshhiimmaa
- تاریخ شروع
چه دشوار شده است دم زدن !
در این جا که هر درختی مرا قامت تفنگی است
و صدای هرگامی غمم !
در این جا که هر درختی مرا قامت تفنگی است
و صدای هرگامی غمم !
ehsantomcat
عضو جدید
(مارتين لوتر‌كينگ)
(مارتين لوتر‌كينگ)
نبودن هرگز به تلخی از دست دادن یک بودن نیست.بودنت را از دست مده
ساعت ها را بگذارید بخوابند، بیهوده زیستن را نیازی به شمردن نیست..........!
باطل میتواند فتح کند، تسخیر کند، بکشد. اما نمیتواند پیروز شود.....................!
چه هراس انگیز است چراغی برافروختن در آنجا که جز زشتی هیچ نیست.....!
« دکتر علی شریعتی»
(مارتين لوتر‌كينگ)
نبودن هرگز به تلخی از دست دادن یک بودن نیست.بودنت را از دست مده
ساعت ها را بگذارید بخوابند، بیهوده زیستن را نیازی به شمردن نیست..........!
باطل میتواند فتح کند، تسخیر کند، بکشد. اما نمیتواند پیروز شود.....................!
چه هراس انگیز است چراغی برافروختن در آنجا که جز زشتی هیچ نیست.....!
« دکتر علی شریعتی»
آخرین ویرایش:
ehsantomcat
عضو جدید
نه در حالت بمان نه در جايت
همواره روحي مهاجر باش
به سوي مبداء
به سوي آنجا كه مي‌تواني انسان باشي
به سوي آنجايي كه مي‌تواني جهاد كني
به سوي آنجايي كه مي‌تواني از آنچه
هستي و هستند
فاصله بگيري
-------------------------------------
زیبایی اندام یک مرد در داشتن کمری است که سرش می رود ولی خم نمی شود (شریعتی)
همواره روحي مهاجر باش
به سوي مبداء
به سوي آنجا كه مي‌تواني انسان باشي
به سوي آنجايي كه مي‌تواني جهاد كني
به سوي آنجايي كه مي‌تواني از آنچه
هستي و هستند
فاصله بگيري
-------------------------------------
زیبایی اندام یک مرد در داشتن کمری است که سرش می رود ولی خم نمی شود (شریعتی)
اگر دیگر نگذاشتند زندگی را ببینم ،
گفته ام که نثرهایم را به چاپخانه بدهند تا چاپ کنند
اما شعرهایم را
که از دستبرد هر چشمی پنهان کرده ام،
بردارند و بی آن که بخوانند ،
همه را ببرند و در شکافته ی کوه ساکت تنهایی ام
صومعه ای هست کوچک و زیبا
و روحانی و مجهول ،
به آن جا بسپارند .
چه در همین صومعه است که من
از وحشت تنهایی در انبوه دیگران می گریختم
و به درون آن پناه می بردم.
همین جا بود که شب ها و روزهای سیاه و خفه و دردناک را به نیایش می گذراندم
در برابر سر در آن که به رنگ دعاست ،
گرم ترین و پرخلوص ترین سروهاهای عاشقانه ام را
خاموش زمزمه می کردم.
و نغمه ی مناجات من ،
از چشم های پر اسرار مناره ای باریک و بلند آن
در آستانه ی هر سحرگاه و در دل هر شامگاه
و در بهت غمگین و اندوهبار هر غروب
در آن کوهستان خلوت و ساکت و مغرور تنهایی من می پیچید.
و همواره انعکاس طنین آن در این دره ،
گرداگرد دیوارهای بلند و سنگی و عظیم کوهستان ، می گردد و می پیچد و می خواند.
حتی اگر برای همیشه خاموش شوم،
حتی دیگر نگذارند فردا برگردم ،
و باز آوای محزون تنهایی سنگین و رنج آلود روح تنهایم را
در زیر رواق بلند و زیبای صومعه ام زمزمه کنم ،
آری
حتی اگر فردا دیگر نگذاشتند که برگردم ،
حتی اگر دیگر نتوانستم آواز بخوانم ،
طنین آوای من که از درون صومعه بر می خاست ،
همواره در این کوهستان خواهد پیچید !
گفته ام که نثرهایم را به چاپخانه بدهند تا چاپ کنند
اما شعرهایم را
که از دستبرد هر چشمی پنهان کرده ام،
بردارند و بی آن که بخوانند ،
همه را ببرند و در شکافته ی کوه ساکت تنهایی ام
صومعه ای هست کوچک و زیبا
و روحانی و مجهول ،
به آن جا بسپارند .
چه در همین صومعه است که من
از وحشت تنهایی در انبوه دیگران می گریختم
و به درون آن پناه می بردم.
همین جا بود که شب ها و روزهای سیاه و خفه و دردناک را به نیایش می گذراندم
در برابر سر در آن که به رنگ دعاست ،
گرم ترین و پرخلوص ترین سروهاهای عاشقانه ام را
خاموش زمزمه می کردم.
و نغمه ی مناجات من ،
از چشم های پر اسرار مناره ای باریک و بلند آن
در آستانه ی هر سحرگاه و در دل هر شامگاه
و در بهت غمگین و اندوهبار هر غروب
در آن کوهستان خلوت و ساکت و مغرور تنهایی من می پیچید.
و همواره انعکاس طنین آن در این دره ،
گرداگرد دیوارهای بلند و سنگی و عظیم کوهستان ، می گردد و می پیچد و می خواند.
حتی اگر برای همیشه خاموش شوم،
حتی دیگر نگذارند فردا برگردم ،
و باز آوای محزون تنهایی سنگین و رنج آلود روح تنهایم را
در زیر رواق بلند و زیبای صومعه ام زمزمه کنم ،
آری
حتی اگر فردا دیگر نگذاشتند که برگردم ،
حتی اگر دیگر نتوانستم آواز بخوانم ،
طنین آوای من که از درون صومعه بر می خاست ،
همواره در این کوهستان خواهد پیچید !
بودن یا نبودن از منظر دکتر
دسته اول ؛ آناني که وقتي هستند هستند، وقتي که نيستند هم نيستند
عمده آدم‌ها حضورشان مبتني به فيزيک است. تنها با لمس ابعاد جسماني آن‌هاست که قابل فهم مي‌شوند. بنابراين اينان تنها هويت جسمي دارند.
??
دسته دوم ؛ آناني که وقتي هستند نيستند، وقتي که نيستند هم نيستند
مردگاني متحرک در جهان. خود فروختگاني که هويت شان را به ازاي چيزي فاني واگذاشته‌اند. بي‌شخصيت‌اند و بي‌اعتبار. هرگز به چشم نمي‌آيند. مرده و زنده‌شان يکي است.
??
دسته سوم ؛ آناني که وقتي هستند هستند، وقتي که نيستند هم هستند
آدم‌هاي معتبر و با شخصيت. کساني که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثيرشان را مي‌گذارند. کساني که همواره به خاطر ما مي‌مانند. دوستشان داريم و برايشان ارزش و احترام قائليم.
??
دسته چهارم ؛ آناني که وقتي هستند نيستند، وقتي که نيستند هستند
دسته اول ؛ آناني که وقتي هستند هستند، وقتي که نيستند هم نيستند
عمده آدم‌ها حضورشان مبتني به فيزيک است. تنها با لمس ابعاد جسماني آن‌هاست که قابل فهم مي‌شوند. بنابراين اينان تنها هويت جسمي دارند.
??
دسته دوم ؛ آناني که وقتي هستند نيستند، وقتي که نيستند هم نيستند
مردگاني متحرک در جهان. خود فروختگاني که هويت شان را به ازاي چيزي فاني واگذاشته‌اند. بي‌شخصيت‌اند و بي‌اعتبار. هرگز به چشم نمي‌آيند. مرده و زنده‌شان يکي است.
??
دسته سوم ؛ آناني که وقتي هستند هستند، وقتي که نيستند هم هستند
آدم‌هاي معتبر و با شخصيت. کساني که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثيرشان را مي‌گذارند. کساني که همواره به خاطر ما مي‌مانند. دوستشان داريم و برايشان ارزش و احترام قائليم.
??
دسته چهارم ؛ آناني که وقتي هستند نيستند، وقتي که نيستند هستند
اتوبیوگرافی !
در باغ « بی برگی » زادم
و در ثروت « فقر » غنی گشتم.
و از چشمه « ایمان » سیراب شدم.
و در هوای « دوست داشتن » ، دم زدم.
و در آرزوی « آزادی » سر بر داشتم.
و در بالای « غرور » ، قامت کشیدم.
و از « دانش » ، طعامم دادند.
و از « شعر » ، شرابم نوشاندند.
و از « مهر » نوازشم کردند.
و « حقیقت » دینم شد و راه رفتنم.
و « خیر » حیاتم شد و کار ماندنم.
و « زیبایی » عشقم شد و بهانه زیستنم.
«دکتر علی شریعتی»
و در ثروت « فقر » غنی گشتم.
و از چشمه « ایمان » سیراب شدم.
و در هوای « دوست داشتن » ، دم زدم.
و در آرزوی « آزادی » سر بر داشتم.
و در بالای « غرور » ، قامت کشیدم.
و از « دانش » ، طعامم دادند.
و از « شعر » ، شرابم نوشاندند.
و از « مهر » نوازشم کردند.
و « حقیقت » دینم شد و راه رفتنم.
و « خیر » حیاتم شد و کار ماندنم.
و « زیبایی » عشقم شد و بهانه زیستنم.
«دکتر علی شریعتی»
بشر یک "بودن" و انسان یک "شدن" است...
اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم میزنم که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر میشوم . این زندگی من است ....
دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشکوه می آفرینند...
بارالها
برای همسایه ای که نان مرا ربود نان،
برای دوستی که قلب مرا شکست مهربانی،
برای آنکه روح مرا آزرد بخشایش
و برای خویشتن خویش آگاهی و عشق
میطلبم.
دکتر علی شریعتی
برای همسایه ای که نان مرا ربود نان،
برای دوستی که قلب مرا شکست مهربانی،
برای آنکه روح مرا آزرد بخشایش
و برای خویشتن خویش آگاهی و عشق
میطلبم.
دکتر علی شریعتی
m.ashuri
عضو جدید
مراکسی نساخت
مراکسی نساخت
نمی دانم پس از مرکم چه خواهد شد،نمی خوهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد ،گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ وبازیگوش و اویکریز وپی در پی دم گرم خوشش را بر گلو یم سخت بفشارد وخواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد بدینسان بشکند در من سکوت مرگبارم را
مراکسی نساخت
نمی دانم پس از مرکم چه خواهد شد،نمی خوهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد ،گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ وبازیگوش و اویکریز وپی در پی دم گرم خوشش را بر گلو یم سخت بفشارد وخواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد بدینسان بشکند در من سکوت مرگبارم را
فاطمه فاطمه است
فاطمه فاطمه است
نمیدانم از او چه بگویم؟ چگونه بگویم؟
خواستم از «بوسوئه» تقلید کنم ، خطیب نامور فرانسه که روزی درمجلسی با حضور لوئی ، از «مریم» سخن میگفت.
گفت: هزار و هفتصد سال است که همه سخنوران عالم دربارهمریمداد سخن داده اند.
هزار و هفتصد سال است که همه فیلسوفان و متفکران ملت ها در شرق وغرب ، ارزشهایمریمرا بیان کرده اند.
هزار و هفتصد سال است که شاعران جهان در ستایشمریمهمه ذوق و قدرت خلاقه شان را بکار گرفته اند.
هزار و هفتصد سال است که همه هنرمندان ،چهره نگاران ،پیکره سازانبشر ، در نشان دادن سیما و حالاتمریمهنرمندی های اعجازگر کردهاند.
اما مجموعه گفته ها و اندیشه ها و کوششها و هنرمندیهای همه در طولاین قرنهای بسیار ، به اندازه این یک کلمه نتوانسته اند عظمت هایمریمرا بازگویند که:
و من خواستم با چنین شیوه ای از فاطمهبگویم.
باز درماندم:
خواستم بگویم که:
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم که:
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم که:
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم که:
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم که:
باز دیدم که فاطمه نیست.
نه ، اینها همه هست و این همه فاطمهنیست.
دکتر علی شریعتی
فاطمه فاطمه است
نمیدانم از او چه بگویم؟ چگونه بگویم؟
خواستم از «بوسوئه» تقلید کنم ، خطیب نامور فرانسه که روزی درمجلسی با حضور لوئی ، از «مریم» سخن میگفت.
گفت: هزار و هفتصد سال است که همه سخنوران عالم دربارهمریمداد سخن داده اند.
هزار و هفتصد سال است که همه فیلسوفان و متفکران ملت ها در شرق وغرب ، ارزشهایمریمرا بیان کرده اند.
هزار و هفتصد سال است که شاعران جهان در ستایشمریمهمه ذوق و قدرت خلاقه شان را بکار گرفته اند.
هزار و هفتصد سال است که همه هنرمندان ،چهره نگاران ،پیکره سازانبشر ، در نشان دادن سیما و حالاتمریمهنرمندی های اعجازگر کردهاند.
اما مجموعه گفته ها و اندیشه ها و کوششها و هنرمندیهای همه در طولاین قرنهای بسیار ، به اندازه این یک کلمه نتوانسته اند عظمت هایمریمرا بازگویند که:
«مریم مادر عیسی است»
و من خواستم با چنین شیوه ای از فاطمهبگویم.
باز درماندم:
خواستم بگویم که:
فاطمهدخترخدیجهبزرگ است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم که:
فاطمهدخترمحمد(ص) است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم که:
فاطمههمسرعلیاست.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم که:
فاطمهمادرحسیناست.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم که:
فاطمهمادرزینباست.
باز دیدم که فاطمه نیست.
نه ، اینها همه هست و این همه فاطمهنیست.
«فاطمه،فاطمه است»
دکتر علی شریعتی
تا سحر اي شمع بر بالين من
امشب از بهر خدا بيدار باش
سايه غم ناگهان بر دل نشست
رحم کن امشب مرا غمخوار باش
کام اميدم بخون آغشته شد
تيرهاي غم چنان بر دل نشست
کاندرين درياي مست زندگي
کشتي اميد من بر گل نشست
آه ، اي ياران به فريادم رسيد
ورنه مرگ امشب به فريادم رسد
ترسم آن شيرين تر از جانم ز راه
چون به دام مرگ افتادم ، رسد
گريه و فرياد بس کن شمع من
بر دل ريشم نمک، ديگر مپاش
قصه بيتابي دل پيش من
بيش از اين ديگر مگو خاموش باش
جز تو ام اي مونس شب هاي تار
در جهان ، ديگر مرا ياري نماند
زآن همه ياران بجز ديدار مرگ
با کسي اميد ديداري نماند
همدم من، مونس من، شمع من
جز توام در اين جهان غمخوار کو؟
وندرين صحراي وحشت زاي مرگ
واي بر من ، واي بر من،يار کو؟
اندرين زندان ، امشب شمع من
دست خواهم شستن ازاين زندگي
تا که فردا همچو شيران بشکنند
ملتم زنجير هاي بندگي !
امشب از بهر خدا بيدار باش
سايه غم ناگهان بر دل نشست
رحم کن امشب مرا غمخوار باش
کام اميدم بخون آغشته شد
تيرهاي غم چنان بر دل نشست
کاندرين درياي مست زندگي
کشتي اميد من بر گل نشست
آه ، اي ياران به فريادم رسيد
ورنه مرگ امشب به فريادم رسد
ترسم آن شيرين تر از جانم ز راه
چون به دام مرگ افتادم ، رسد
گريه و فرياد بس کن شمع من
بر دل ريشم نمک، ديگر مپاش
قصه بيتابي دل پيش من
بيش از اين ديگر مگو خاموش باش
جز تو ام اي مونس شب هاي تار
در جهان ، ديگر مرا ياري نماند
زآن همه ياران بجز ديدار مرگ
با کسي اميد ديداري نماند
همدم من، مونس من، شمع من
جز توام در اين جهان غمخوار کو؟
وندرين صحراي وحشت زاي مرگ
واي بر من ، واي بر من،يار کو؟
اندرين زندان ، امشب شمع من
دست خواهم شستن ازاين زندگي
تا که فردا همچو شيران بشکنند
ملتم زنجير هاي بندگي !
ehsantomcat
عضو جدید
انسان نمی تواند
به آسمان نیندیشد ،چگونه می تواند؟
مگر انسان هایی که عمررا بی چرا ،
به چریدن مشغولند
و
سر به زمین فرو برده اند و پوزه در خاکدارند
و
غرق در آب و علف اند
اینها که ((گوشفندان)) دوپایند
به آسمان نیندیشد ،چگونه می تواند؟
مگر انسان هایی که عمررا بی چرا ،
به چریدن مشغولند
و
سر به زمین فرو برده اند و پوزه در خاکدارند
و
غرق در آب و علف اند
اینها که ((گوشفندان)) دوپایند
تو هرچه مي خواهي باش ، اما ... آدم باش !!!
چقدر نشنيدن ها و نشناختن ها و نفهميدن ها است كه به اين مردم،
آسايش و خوشبختي بخشيده است !!!
مگر نمي داني بزرگ ترين دشمن آدمي فهم اوست؟
پس تا مي تواني خر باش تا خوش باشي.
امروز گرسنگي فكر ، از گرسنگي نان فاجعه انگيزتر است .
براي خوشبخت بودن ، به هيچ چيز نياز نيست جز به نفهميدن
چقدر نشنيدن ها و نشناختن ها و نفهميدن ها است كه به اين مردم،
آسايش و خوشبختي بخشيده است !!!
مگر نمي داني بزرگ ترين دشمن آدمي فهم اوست؟
پس تا مي تواني خر باش تا خوش باشي.
امروز گرسنگي فكر ، از گرسنگي نان فاجعه انگيزتر است .
براي خوشبخت بودن ، به هيچ چيز نياز نيست جز به نفهميدن
«و ديدم که تمدن يعني دشنام يعني کينه،نفرت يعني آثار ستم هزاران سال برگرده و کشته اجداد من»ديوار چين،ديدم خويشاوندان من نيز در ديوار چين مدفون شده اند انجا که بردگان بايد کار ميکردند و هر برده اي که نمي توانست بار سنگين اين سنگها را بکشد بلافاصله فرمان مي آمد،براي جنازه او که در جلد اين ديوار بگذارند و رويش را ماله کنند و اين چنين ديوار عظيم چين ساخته شد و همه تمدن ها و همه ديوارها و بناهاي عظيم بشري... - دکتر شریعتی/آری برادر چنین بود.
در بن بست هم راه آسمان باز است پرواز را بیاموز.
دکتر شریعتی
دکتر شریعتی