خودتو با یه شعر وصف کن...!

[VRWH]

تا که از جانب معشوق نباشد کششی
کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد

 

[vahm]

بیا بگشای در
بگشای...
دلتنگم...

 

[hitech]

درخت سرو بودم كنج بيشه تراشيدن مرا با ضرب تيشه تراشيدن مرا قليون بسازن كه آتش بر سرم باشه هميشه

 

[naghmeirani]

من از لبخند او آموختم درسی که نسپارم
به دست نا امیدی ها دل امیدوارم را
​

 

[tools]

چيزی به جا نماند
حتا
که نفريني
بدرقه‌ی راه‌ام کند.


با اذان ِ بي‌هنگام ِ پدر
به جهان آمدم

در دستان ِ ماماچه‌پليدک

که قضا را
وضو ساخته بود.


هوا را مصرف کردم
اقيانوس را مصرف کردم
سياره را مصرف کردم
خدا را مصرف کردم
و لعنت شدن را، بر جای،
چيزی به جای بِنَماندم.

 

[canopus]

دلم به وسعت یک آسمان تیره غمگین است
صدایی نیست
ماوایی نیست
حتی سایبان روزهای دلتنگی نیز
جوابگوی دلتنگی هایم نیست...

 

[**mobarak**]

من آن گلبرگ مغرورم كه ميميرم زبي آبي ولي با خفت و خاري پي شبنم نمي گردم

 

[مهربون]

یا رب نظری بر من سرگردان کن
لطفی به من دلشده ی حیران کن
با من مکن آنچه من سزای آنم
هرچه از کرم و لطف تو زیبد آن کن

 

[بهار _من]

جواب سئوالم تو باشي اگر
ز دنيا ندارم سوالي دگر
كه من پاسخي چون تو ميخواستم
مباد ارزويم از اين بيشتر
دلم جراتش قطره اي بيش نيست
تو اي عشق هورااا به دريا ببر

 

[hamedinia_m51]

ساعتي ميزان ايني ساعتي ميزان آن
يك نفس ميزان خود شو تاشوي موزون خويش

 

[ie student]

از دست عزيزان چه بگويم،گله اي نيست

گر هم گله اي هست،دگر حوصله اي نيست...​

 

[گلابتون]

من همونم كه يه روز ميخواستم دريا بشم
ميخواستم بزرگترين درياي دنيا بشم.

 

[russell]

خنده‌اي کو که به دل انگيزم...
قطره‌اي کو که به دريا ريزم...
صخره‌اي کو که بدان آويزم...؟

مثل اين است که شب نمناک است
ديگران را هم غم هست به دل
غم من ليک، غمي غمناک است!

 

[hamedinia_m51]

گر چه ز محنت خوارم کردی
با غم و حسرت یارم کردی
مهر تو دارم باز ...

 

[naghmeirani]

من نیازم توروهرروزدیدنه
از لبت دوستت دارم شنیدنه
​

 

[hamedinia_m51]

 

[mohammadreza_سبز]

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد

 

[naghmeirani]

دلم میخواد تو آسمون کلی ستاره بکشم
یه گوشه ای اون بالا ها یه ابر پاره بکشم
پنجره ها رو باز باز ، دلا رو از عشق بی نیاز
چشای هر چی عاشقه پر از شراره بکشم​

 

[hamedinia_m51]

آنکه مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت ،
در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت
خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد،
تعنه ای بر در این خانه تنها زد و رفت ...

 

[naghmeirani]

..تو چه دانی که پس هر نگه ساده ی من
چه جنونی٬چه نیازی٬چه غمیست..
یا نگاه تو٬که پر عصمت و ناز٬بر من افتد
چه عذاب و ستمی ست
دردم این نیست ولی
دردم این است که من بی تو دگر
از جهان دورم و بی خویشتنم
پو پکم! آهو کم!
تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم...!

 

[گلابتون]

آه كز تاب دل سوخته جان ميسوزد
ز آتش دل چه بگويم كه زبان ميسوزد

يارب اين رخنه دوزخ به رخ ما كه گشود؟
كه زمين در تب و تاب است و زمان ميسوزد

گريه ابر بهارش چه مدد خواهد كرد؟
دل سرگشته كه چون برگ خزان ميسوزد

سايه خاموش كزين جان پر آتش كه مراست
آه را گر بدهم راه جهان ميسوزد

 

[naghmeirani]

افسانه نمی بافم بر شانه هربادی ،
کاشانه نمیسازم ،من خسته و رنجورم
امروز نخواهم خورد من یاد گرفتم عشق
بیگانه نمیداند لیکن به دل شادم سرمشق کنم امروز :
دنیای خودم گرم است من دوست نمی خواهم!!!

 

[hamedinia_m51]

گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت
سال ها هست که از دیده ی من رفتی ،لیک
دلم از مهر تو آکنده هنوز
دفتر عمر مرا ، دست ایام ورق ها زده است
زیر بار غم عشق ، قامتم خم شد و پشتم بشکست
در خیالم اما ، همچنان روز نخست ، تویی آن قامت بالنده هنوز
در قمار غم عشق، دل من بردی و با دست تهی
منم آن عاشق بازنده هنوز
(آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش)
گر که گورم بشکافند عیان می بینند
زیر خاکستر جسمم باقی ست ، آتش سرکش و سوزنده هنوز...

 

[naghmeirani]

هزار درد به جان داشتم که عشق آمد
نکردم هیچ مداوائی و ،شفا دیدم

 

[گلابتون]

دلم گيرد هرزمان بهانه تو سرم دارد شور جاودانه تو
روي دل بود به سوي آستانه تو
چو آيد شب در ميان تيرگي ها گشايد پر روح من به شورو غوغا
روكند چو مرغ وحشي سوي خانه تو

 

[hamedinia_m51]

همیشه سخت ترین سیلی را از کسی میخوری که روزی بهترین نوازشگرت بود .. . .

 

[naghmeirani]

ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم​

 

[hamedinia_m51]

هسته ام .. هسته ای بی هستی .. برتنم داغی نیست .. مهر ایامی نیست .. روزها در گذرند .. لحظه ها می گذرند .. لیک شاید گاهی .. به نظربازی این درد بزرگ .. که “خودم” نام گرفت .. پُرهوس ، داغ دلی تازه کنم .. بال دهم .. اندکی ناز کنم .. عشوه کنم .. و به بازی گیرم .. تا که شاید .. دلکی شاعر و مست .. دل یک بیچاره .. سخت رنجد و پی ِ کار رود .. از پی روزی و یک لقمه ئ نان .. به امید دلکی نازک تر .. دور شود .. رانده شود ..
بردرو دیوارم .. یک تنه کوفته ام .. قفسی شاید نیست .. خودم اینک قفس ام .. قفسی بی هستی … خسته ام.. هسته ای خسته ترم ..​

 

[گلابتون]

خطا کن!

کی گفته ام این درد جگر سوز دوا کن؟
برخیز و مرا با دل سرگشته رها کن
ما را ز تو، ای دوست! تمنّای وفا نیست
تا خلق بدانند که یاریم، جفا کن
هر شام به همراه دلارام به هر بام
در بستر مهتاب بیارام و صفا کن
چون باد صبا با تن هر غنچه بیامیز
چون غنچه بَرِ باد صبا جامه قبا کن
آمیختنت با من اگر هست خطایی
برخیز و مپرهیز و شبی نیز خطا کن
مستم به یکی بوسه ی شیرین کن و، زان پس
خود دانی و... بیهوده چه گویم که چها کن!
تا خون دلت غم ببرد از دل ِ سیمین
ای تک، بدان پنچه ی بُگـْشوده دعا کن!

سيمين بهبهاني

 

[mzolfaghari]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از اینجا ببرد