تک بیتی های ناب وپرمعنا

[amator-2]

نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بی عملی است.

 

[eksir]

بی همگان به سر شود، بی تو به سر نمی شود
داغ تو دارد این دلم، جای دگر نمی شود

 

[*زهره*]

سر به گریبان خواب، از چه فرو برده‌ای ؟

بر قد روشندلان، جامه بریده است صبح​

 

[*زهره*]

کوچه گرد آستین چون اشک حسرت نیستیم

همچو مژگان بر در یک خانه پا افشرده‌ایم​

 

[eksir]

باز آ و دل تنگ مرا مونس جان باش
وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

 

[nazanin jamshidi]

ناچار اين پرواز را اين بار باور ميکنم

يک عهد بستم با خودم وقتي بيايي پيش من

 

[nazanin jamshidi]

عشق مختار است با تدبير عقلش كار نيست
اين كنم يا آن كنم شايسته مختار نيست​

 

[eksir]

دستی افشان تا ز سر انگشتانت
صد قطره چکد، هر قطره شود خورشیدی

 

[*زهره*]

ز ابر دست ساقی جسم خشکم لاله زاری شد

که در دل هر چه دارد خاک، از باران شود پیدا​

 

[eksir]

مرا مپرس که چونی؟ به هر صفت که تو خواهی
مرا مگو که چه نامی؟ به هر لقب که تو خوانی

 

[amator-2]

در میخانه ببستند خدایا مپسند
که در خانه تزویر و ریا بگشایند.

 

[eksir]

او می‌رود دامن‌کشان، من زهر تنهايی چشان
ديگر مپرس از من نشان، کز دل نشانم می‌رود

 

[amator-2]

بودیم و کسی پاس نمی داشت که هستیم
باشد که نباشیم و بدانند که بودیم

 

[eksir]

هر ساعت از نو قبله‌ای با بت‌پرستی می‌رود
توحيد بر ما عرضه کن تا بشکنيم اصنام را

 

[naghmeirani]

نسیمِ صبح ندانم به گوشِ غنچه چه گفت ؟

که سر ز جیب بر آورد و پیرهن بدرید

 

[*زهره*]

کاش می دیدی به چشم عاشقان رخسار خویش

تا دریغ از چشم خود می‌داشتی دیدار خویش​

 

[eksir]

بال پروانه اگر پاس ادب را مي‌داشت
شمع پيراهن فانوس چرا مي ‌پوشيد

 

[*زهره*]

شکـر کــن شـونـد هـمـه طـوطـيـان هــند
زين قند پارسي که به بنگاله مي رود

 

[eksir]

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بر هوشمند سلسله نهاد دست عشق[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]خواهی که زلف یار کشی ترک هوش کن[/FONT]

 

[eksir]

همتم بدرقه راه کن ای طائر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم

 

[*زهره*]

سعدی از سرزنش خلق نترسد هیهات

غرقه در نیل چه اندیشه کند باران را​

 

[eksir]

دو نصیحت کنمت بشنو و صد گنج ببر

از در عیش درآ و به ره عیب مپوی

 

[amator-2]

همتم بدرقه راه کن ای طائر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم

ما بدان همت عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند.

 

[naghmeirani]

مه رویِ تو ،شب مویِ تو ، گل بویِ تو دارد

گلزارِ جهان ،خرّمی از رویِ تو دارد

 

[*زهره*]

آن که گریان به سر خاک من آمد چون شمع

کاش در زندگی از خاک مرا بر می‌داشت​

 

[naghmeirani]

با دل چون کبوترم انس گرفته چشم تو

رام به خود نموده‌ام باز رمیدهٔ تو را

 

[*زهره*]

جان می‌دهد چو شمع برای نسیم صبح

هر کس تمام شب نفس آتشین زده است​

 

[*زهره*]

نخوابیده است با کین کسی هرگز دل صافم

ز بستر چون دعا از سینه‌های پاک برخیزم​

 

[*زهره*]

شراب کهنه در پیری مرا دارد جوان دایم

که دارد از مریدان این چنین پیری که من دارم؟​

 

[amator-2]

كرم كن چنان كت بر آید ز دست

جهانبان در خیر بر كس نبست