تجليات پوشش در ميان زنان ايران چنان چشمگير است که برخي از انديشمندان و تمدن نگاران، ايران را منبع اصلي ترويج حجاب معرفي کرده اند. (ويل دورانت، تاريخ تمدن، ج 2، ص 78)
انسان در آغاز براي پوشاندن بدن خود از چيزهاي طبيعي استفاده مي کرد. نخستين بار حضرت آدم و حضرت حوا براي پوشاندن برهنگي هاي بدنشان از برگ درختان استفاده کردند شکارچيان عصر يخ در 25 هزار سال پيش، با به هم دوختن پوست جانوران خود را گرم مي کردند. (کتاب کليد دانش ص 196 - 197)
"مودودي" به شدت به افرادي که مي پندارند انسان هاي نخستين نيز همانند حيوانات به صورت عريان زندگي مي کردند و زنان در آن هنگام حجاب نداشته اند، مي تازد و چنين مي نويسد: «آنها تصور کرده اند که فطرت انسان نيز همانند حيوانات است» (مودودي، الحجاب ص 140، حجاب اسارت يا آزادي، ص 102)
شهيد مطهري مي گويد: قبل از اسلام، در ميان بعضي ملل حجاب وجود داشته است. در ايران باستان و در ميان قوم يهود و احتمالا در هند حجاب وجود داشته و از آنچه در قانون اسلام آمده سخت تر بوده است. اما در جاهليت عرب حجاب وجود نداشته است و به وسيله اسلام در عرب پيدا شده است. (کتاب حجاب آزادي يا اسارت ص 35)
فرهنگ حجاب و پوشاندن بدن برهنه، فرهنگي است که از زمانهاي باستان تاکنون پاييده است و هرگاه ما عميقاً به پيشينه ي تاريخي و فرهنگي خود مراجعه نمائيم ملاحظه مي کنيم که فرهنگ درست پوشاندن تن و بدن، متناسب با اوضاع و احوال سياسي و اجتماعي مساله اي است که نياکان ما به آن مي انديشيده اند و در باور آنها تخطي از اين فرهنگ گناهي بزرگ محسوب مي شد.
"استرابون" مي نويسد: «ايرانيان اگر بخشي از بدنشان برهنه باشد آن را بي شرمي مي دانند و هميشه لباس بلند مي پوشند؛ بيشتر مردم قبايي مي پوشند که تا ساق پا را مي پوشاند.» (تاريخ اقوام ايراني، ص 124)
در مُهر بسيار ظريف و زيبا که در موزه لوور پاريس موجود است ملکه اي با لباس و تاج و چادر زنان هخامنشي بر مسند شاهانه اي تکيه زده و پاهايش بر روي چهارپايه اي کرسي مانند قرار دارد. (اقوام ايراني ص 140)
ايرانيان نخستين کساني بودند که کت آستين دار و نوعي شلوار ابتدايي براي سوارکاري طراحي کردند.
زنان ايراني پيش از اسلام حجاب داشتند؛ ولي حدود حجاب اسلامي، پس از اسلام رايج شد.
زنان مسلمان عرب از پوششي به نام (جلباب) استفاده مي کردند که شبيه روسري بلندي بود که تا کمر را مي پوشاند؛ اما ايرانيان چادر را ترجيح دادند که سنت ديرين آنان بود. زنان در ايران باستان خارج از منزل، لباس گشاد بر تن مي کردند يا چادر بر سر مي کردند.
از دوره هاي پيش از اسلام داشتن پوشش روي سر، به صورت هاي عمامه، دستار، کلاه و تاج در بين مردان و روسري، چارقد، چادر، مقنعه و لچک در بين زنان، متداول بود.
البته در هر دوره، شکل و نوع اين پوشش تغيير کرد. (کتاب کليد دانش ص 196 - 197) حجاب سخت و شديدي در ايران باستان حکمفرما بود حتي پدران و برادران نسبت به زن شوهردار نامحرم شمرده مي شده اند. (کتاب حجاب آزادي يا اسارت ص 36)