برای تو می نویسم
- شروع کننده موضوع hilari
- تاریخ شروع
- وضعیت
اگر مرا دوست نداشته باشي
دراز ميكشم و ميميرم
مرگ نه ناگهان محو شدن
نه پاياني بي بازگشت است
مرگ دوست نداشتن توست
ان موقع كه
بايد دوست بداري.
دراز ميكشم و ميميرم
مرگ نه ناگهان محو شدن
نه پاياني بي بازگشت است
مرگ دوست نداشتن توست
ان موقع كه
بايد دوست بداري.
صنم.
عضو جدید
چه غم انگيز است
عمري گداختن از غم نبودن كسي
كه تا بود از غم نبودن تو مي گداخت
رنج تلخ است ولي وقتي آن را به تنهايي مي کشيم
تا دوست را به ياري نخوانيم،
براي او کاري مي کنيم و اين خود دل را شکيبا مي کند
طعم توفيق را مي چشاند
و چه تلخ است لذت را "تنها" بردن
و چه زشت است زيبايي ها را تنها ديدن
و چه بدبختي آزاردهنده اي ست "تنها" خوشبخت بودن
در بهشت تنها بودن سخت تر از کوير است
در بهار هر نسيمي که خود را بر چهره ات مي زند
براي او کاري مي کنيم و اين خود دل را شکيبا مي کند
طعم توفيق را مي چشاند
و چه تلخ است لذت را "تنها" بردن
و چه زشت است زيبايي ها را تنها ديدن
و چه بدبختي آزاردهنده اي ست "تنها" خوشبخت بودن
در بهشت تنها بودن سخت تر از کوير است
در بهار هر نسيمي که خود را بر چهره ات مي زند
ياد "تنهايي" را در سرت زنده ميكند
"تنها" خوشبخت بودن خوشبختي اي رنج آور و نيمه تمام است
" تنها" بودن ، بودني به نيمه است
و من براي نخستين بار در هستي ام رنج "تنهايي" را احساس کردم
"تنها" خوشبخت بودن خوشبختي اي رنج آور و نيمه تمام است
" تنها" بودن ، بودني به نيمه است
و من براي نخستين بار در هستي ام رنج "تنهايي" را احساس کردم
کی به نرخ دل من ناز نگاتو می خره
کی میره به جنگ غم وقتی که چشم تو تره
کی برات شونه میشه وقتی که گریه می کنی
توی قحطی امید به کی تو تکیه می کنی
کی میشه سنگ صبور وقتی پر از بهونه ای
وقتی دلخور از همه شاکی از این زمونه ای ؟؟
اون منم که پای تو از همه چی دل می کنم
اون منم که جون میدم به پاتو دم نمی زنم
تا ته قصه ی عشق شونه به شونه هات میام
از تموم روزگار چیزی به جز تو نمی خوام
کیه که شبنمو از روی چشات بر می داره
گل ناب خنده رو کی روی لبهات می ذاره
بگو کی دق می کنه وقتی چشات بارونیه
غصه توی قلب اون بدون تو زندونیه
کی میشه سنگ صبور وقتی پر از بهونه ای
وقتی دلخور از همه شاکی از این زمونه ای
اون منم که پای تو از همه چی دل می کنم
اون منم که جون میدم به پاتو دم نمی زنم
تا ته قصه ی عشق شونه به شونه هات میام
از تموم روزگار چیزی به جز تو نمی خوام...
کی میره به جنگ غم وقتی که چشم تو تره
کی برات شونه میشه وقتی که گریه می کنی
توی قحطی امید به کی تو تکیه می کنی
کی میشه سنگ صبور وقتی پر از بهونه ای
وقتی دلخور از همه شاکی از این زمونه ای ؟؟
اون منم که پای تو از همه چی دل می کنم
اون منم که جون میدم به پاتو دم نمی زنم
تا ته قصه ی عشق شونه به شونه هات میام
از تموم روزگار چیزی به جز تو نمی خوام
کیه که شبنمو از روی چشات بر می داره
گل ناب خنده رو کی روی لبهات می ذاره
بگو کی دق می کنه وقتی چشات بارونیه
غصه توی قلب اون بدون تو زندونیه
کی میشه سنگ صبور وقتی پر از بهونه ای
وقتی دلخور از همه شاکی از این زمونه ای
اون منم که پای تو از همه چی دل می کنم
اون منم که جون میدم به پاتو دم نمی زنم
تا ته قصه ی عشق شونه به شونه هات میام
از تموم روزگار چیزی به جز تو نمی خوام...
اگه تو با دل من یکدل و همراهی بگو
از دلم بی خبری یا اگه اگاهی بگو
تو با من قهری بگو آشتی اگه هستی بگو
نمیدونم چی بگم هر چی که میخواهی بگو
ساکت و سردی چرا؟ سردی آوردی چرا؟
با دل خسته من چرا بد کردی چرا؟
ساکت و سردی چرا؟ سردی آوری چرا؟
با دل خسته من چرا بد کردی چرا؟
دل تو پیش دل خسته و رنجور نمیاد
سنگ و شیشه که با هم جور نمیاد
به شب تیره و افسرده آزرده دلها
غم و تاریکی میاد نور نمیاد
ساکت و سردی چرا؟ سردی آوردی چرا؟
با دل خسته من چرا بد کردی چرا؟
اگه تو با دل من یکدل و همراهی بگو
از دلم بی خبری یا اگه اگاهی بگو
تو با من قهری بگو آشتی اگه هستی بگو
نمیدونم چی بگم هر چی که میخواهی بگو
ساکت و سردی چرا؟ سردی آوردی چرا؟
با دل خسته من چرا بد کردی چرا؟
از دلم بی خبری یا اگه اگاهی بگو
تو با من قهری بگو آشتی اگه هستی بگو
نمیدونم چی بگم هر چی که میخواهی بگو
ساکت و سردی چرا؟ سردی آوردی چرا؟
با دل خسته من چرا بد کردی چرا؟
ساکت و سردی چرا؟ سردی آوری چرا؟
با دل خسته من چرا بد کردی چرا؟
دل تو پیش دل خسته و رنجور نمیاد
سنگ و شیشه که با هم جور نمیاد
به شب تیره و افسرده آزرده دلها
غم و تاریکی میاد نور نمیاد
ساکت و سردی چرا؟ سردی آوردی چرا؟
با دل خسته من چرا بد کردی چرا؟
اگه تو با دل من یکدل و همراهی بگو
از دلم بی خبری یا اگه اگاهی بگو
تو با من قهری بگو آشتی اگه هستی بگو
نمیدونم چی بگم هر چی که میخواهی بگو
ساکت و سردی چرا؟ سردی آوردی چرا؟
با دل خسته من چرا بد کردی چرا؟
قرار نبود عاشق‌ات باشم
من
فقط میهمان یک فنجان قهوه بودم
کمی فرصت از تماشا
و کافه
حجم غمگین دختران پای‌تخت
قرار نبود شاعر باشم
من
فقط
تماشا می‌کردم
نمی‌خواستم آوارهء جهان باشی
و من به‌دنبال تو شهرها را بیایم
خیابان‌ها را تمام کنم
همین‌جوری‌است؛
گاهی
قهوه‌ات دیر می‌شود
و آوارهء جهان می‌شوی
کاش تماشای‌ات نمی‌کردم
و قهوه‌ام را می‌خوردم
نمی‌دانستم عاشق‌ات خواهم شد
من
فقط میهمان یک فنجان قهوه بودم
کمی فرصت از تماشا
و کافه
حجم غمگین دختران پای‌تخت
قرار نبود شاعر باشم
من
فقط
تماشا می‌کردم
نمی‌خواستم آوارهء جهان باشی
و من به‌دنبال تو شهرها را بیایم
خیابان‌ها را تمام کنم
همین‌جوری‌است؛
گاهی
قهوه‌ات دیر می‌شود
و آوارهء جهان می‌شوی
کاش تماشای‌ات نمی‌کردم
و قهوه‌ام را می‌خوردم
نمی‌دانستم عاشق‌ات خواهم شد
برو با رفتنت هیچ نمی شود؛
گیرم پس از دریغ دستانت، دستانم یخ بزنند،
گیرم اغوشم از التماس گرمای اغوشت پر شود.
گیرم با رفتنت دلم بیش از پیش بگیرد؛ روزگارم سیاه شود،
دیوانگی ام بیداد کند.
گیرم دیگر دلی در سینه نتپد، نبضی در رگ ها نزند چشمی
چشم به راه بماند.
گیرم با رفتنت زندگیم تمام شود، ولی تو برو ، با رفتنت
هیچ نمی شود!
گیرم پس از دریغ دستانت، دستانم یخ بزنند،
گیرم اغوشم از التماس گرمای اغوشت پر شود.
گیرم با رفتنت دلم بیش از پیش بگیرد؛ روزگارم سیاه شود،
دیوانگی ام بیداد کند.
گیرم دیگر دلی در سینه نتپد، نبضی در رگ ها نزند چشمی
چشم به راه بماند.
گیرم با رفتنت زندگیم تمام شود، ولی تو برو ، با رفتنت
هیچ نمی شود!
در نگاه من بهارانی هنوز پاک تر از چشمه سارانی هنوز
روشنایی بخش چشم آرزو
خنده صبح بهارانی هنوز
در مشام جان به دشت یاد ها
یاد صبح و بوی بارانی هنوز
در تموز تشنه کامی های من
برف پاک کوه سارانی هنوز
در طلوع روشن صبح بهار
عطر پاک جوکنارانی هنوز
کشت زار آرزوهای مرا
برق سوزانی و بارانی هنوز
روشنایی بخش چشم آرزو
خنده صبح بهارانی هنوز
در مشام جان به دشت یاد ها
یاد صبح و بوی بارانی هنوز
در تموز تشنه کامی های من
برف پاک کوه سارانی هنوز
در طلوع روشن صبح بهار
عطر پاک جوکنارانی هنوز
کشت زار آرزوهای مرا
برق سوزانی و بارانی هنوز
من اينجا بس دلم تنگ است
و هر سازي كه مي بينم بد آهنگ است
بيا ره توشه برداريم
قدم در راه بي برگشت بگذاريم
ببينيم آسمان هركجا آيا همين رنگ است
من اينجا از نوازش نيز چون آزار ترسانم
ز سيلي زن، ز سيلي خور
وزين تصوير بر ديوار ترسانم
....
بيا اي خسته خاطر دوست ! اي مانند من دلكنده و غمگين!
من اينجا بس دلم تنگ است
بيا ره توشه برداريم
قدم در راه بي فرجام بگذاريم...
و هر سازي كه مي بينم بد آهنگ است
بيا ره توشه برداريم
قدم در راه بي برگشت بگذاريم
ببينيم آسمان هركجا آيا همين رنگ است
من اينجا از نوازش نيز چون آزار ترسانم
ز سيلي زن، ز سيلي خور
وزين تصوير بر ديوار ترسانم
....
بيا اي خسته خاطر دوست ! اي مانند من دلكنده و غمگين!
من اينجا بس دلم تنگ است
بيا ره توشه برداريم
قدم در راه بي فرجام بگذاريم...
نشاني از تو ندارم اما
نشاني ام را براي تو مي نويسم:
درعصرهاي انتظار،به حوالي بي کسي قدم بگذار!
خيابان غربت را پيدا کن و وارد کوچه پس کوچه هاي تنهايي شو!
کلبه ي غريبي ام را پيدا کن...
کناربيدمجنون خزان زده و کنارمرداب ارزوهاي رنگي ام!
درکلبه را باز کن و به سراغ بغض خيس پنجره برو!
حرير غمش را کنار بزن!
مرا مي يابي...
رهگذري بودم که ميگذشت...
نشاني ام را براي تو مي نويسم:
درعصرهاي انتظار،به حوالي بي کسي قدم بگذار!
خيابان غربت را پيدا کن و وارد کوچه پس کوچه هاي تنهايي شو!
کلبه ي غريبي ام را پيدا کن...
کناربيدمجنون خزان زده و کنارمرداب ارزوهاي رنگي ام!
درکلبه را باز کن و به سراغ بغض خيس پنجره برو!
حرير غمش را کنار بزن!
مرا مي يابي...
رهگذري بودم که ميگذشت...
نه این جدولهای خیابان - که یکروز شهردار سفید مشکی شان میکندو
روز دیگر سبز وسفیدشان - مرا به جایی بند میکند
نه چشمانت - که این روزها وبال گردنم شده اند
و با یک باید دردناک به زندگی پر وصله پینه ام
سنجاقشان کرده ای
نه یک فنجان قهوه ترک
در کافی شاپی کلاس بالا
با ژستی روشنفکرانه و بحثی کاذب و ادایی ادبیات مآبانه !
نه
هیچ چیز_ اینروزها مرا به جایی نمی بندد
نه این جدولهای خیابان
نه چشمانت
نه یک فنجان قهوه ترک !
روز دیگر سبز وسفیدشان - مرا به جایی بند میکند
نه چشمانت - که این روزها وبال گردنم شده اند
و با یک باید دردناک به زندگی پر وصله پینه ام
سنجاقشان کرده ای
نه یک فنجان قهوه ترک
در کافی شاپی کلاس بالا
با ژستی روشنفکرانه و بحثی کاذب و ادایی ادبیات مآبانه !
نه
هیچ چیز_ اینروزها مرا به جایی نمی بندد
نه این جدولهای خیابان
نه چشمانت
نه یک فنجان قهوه ترک !
سالها بر در میخانه سحر گاه شدم
سائل جامی از آن باده دو صد بار شدم
هاتقی گفت برون ای همه تن آلوده
غافل از خویش بدم زین سخن آگاه شدم
چهره بر خاک مذلت زدم از روی نیاز
روز و شب آمده و حلقه بر آن باب زدم
گفت کی دل شده دل شوی زهر دل شد گی
تامن از راه بزرگی نظری بر تو زنم
ای به عالم کرده پیدا رازپنهان مرا
من کیم کز چون تویی بویی رسدجان مرا
جان و دل پر درد دارم هم تودر من می‌نگر
چون تو پیدا کرده‌ای این رازپنهان مرا
ز آرزوی روی تو در خون گرفتمروی از آنک
نیست جز روی تو درمان چشمگریان مرا
گرچه از سرپای کردم چون قلمدر راه عشق
پا و سر پیدا نیامد اینبیابان مرا
گر امید وصل تو در پی نباشدرهبرم
تا ابد ره درکشد وادی هجرانمرا
چون تو میدانی که درمان منسرگشته چیست
دردم از حد شد چه می‌سازی تودرمان مرا
جان عطار از پریشانی است همچون زلف تو
جمع کن بر روی خود جانپریشان مرا
من کیم کز چون تویی بویی رسدجان مرا
جان و دل پر درد دارم هم تودر من می‌نگر
چون تو پیدا کرده‌ای این رازپنهان مرا
ز آرزوی روی تو در خون گرفتمروی از آنک
نیست جز روی تو درمان چشمگریان مرا
گرچه از سرپای کردم چون قلمدر راه عشق
پا و سر پیدا نیامد اینبیابان مرا
گر امید وصل تو در پی نباشدرهبرم
تا ابد ره درکشد وادی هجرانمرا
چون تو میدانی که درمان منسرگشته چیست
دردم از حد شد چه می‌سازی تودرمان مرا
جان عطار از پریشانی است همچون زلف تو
جمع کن بر روی خود جانپریشان مرا
باز هم من را صـــــــدا کن ، باز هــــم
از خـــدا من را جـــــــدا کن باز هــــــم
پیش من امشب بمان و لحــــــظه ای
با صـــــــدایت آشــــــنا کن باز هــــــم
دست تنهایی مـــــن در دســــت بـاد
ما دو را امشـــــب دعـــــا کن باز هم
خواب دیـــــدم بوســـــه بر رویم زدی
خـــواب را تعبـــــیر مـــــــا کن باز هم
تـــــو نـــــــدیدی انتـــــهای بــــــــودنم
رخـــــــنه بر بی انتـــــــها کن باز هــــم
با نگاهــــی کــــــشته ای دیــگر مـــــرا
بار دیـــــــگر هــــم نگــا کـــــن باز هم
آمــــــــدم گل بـــــو کنـــــم از بــــــاغ تو
درب بــــــاغ لاله وا کـــــــــن باز هــــــم
مــــن رهـــــــا کردی و رفتــــی راه خود
ایـن رهــــایی را رهــــــا کــــــن باز هم
آمــــدی کـــردی مــــــرا زندانـــــــی ات
درب زنــــدان را تو وا کـــــــن باز هـــــم
دســـــــت تنـــــــهای مرا اینـــــــجا بکار
سایـــــــه ای بر خـــــــود بنا کن باز هم
شـــــــرم رخــسار تو آتــــــش مــی زند
باز هـــم شــرم و حیا کـــــن باز هـــم
از خـــدا من را جـــــــدا کن باز هــــــم
پیش من امشب بمان و لحــــــظه ای
با صـــــــدایت آشــــــنا کن باز هــــــم
دست تنهایی مـــــن در دســــت بـاد
ما دو را امشـــــب دعـــــا کن باز هم
خواب دیـــــدم بوســـــه بر رویم زدی
خـــواب را تعبـــــیر مـــــــا کن باز هم
تـــــو نـــــــدیدی انتـــــهای بــــــــودنم
رخـــــــنه بر بی انتـــــــها کن باز هــــم
با نگاهــــی کــــــشته ای دیــگر مـــــرا
بار دیـــــــگر هــــم نگــا کـــــن باز هم
آمــــــــدم گل بـــــو کنـــــم از بــــــاغ تو
درب بــــــاغ لاله وا کـــــــــن باز هــــــم
مــــن رهـــــــا کردی و رفتــــی راه خود
ایـن رهــــایی را رهــــــا کــــــن باز هم
آمــــدی کـــردی مــــــرا زندانـــــــی ات
درب زنــــدان را تو وا کـــــــن باز هـــــم
دســـــــت تنـــــــهای مرا اینـــــــجا بکار
سایـــــــه ای بر خـــــــود بنا کن باز هم
شـــــــرم رخــسار تو آتــــــش مــی زند
باز هـــم شــرم و حیا کـــــن باز هـــم
nima20mehdi
عضو جدید
نیمه ی پنهون داری
نیمه ی پنهون داری
نیمه ی پنهون داری
چشمای گریون داری
وقتی پیشم میمونی
لبای خندون داری
نگاهمو تر کنم
زندگیمو سر کنم
بگو بگو راسشو
کدومو باور کنم؟
نگا به این نگا کن
بازم منو صدا کن
به من بگو راسشو
از شک منو رها کن
بازم میای میخندی
چشماتو باز میبندی
میگی بازم با خنده
شدی بازم یه دنده
گولم نزن دوباره
حنات رنگی نداره
بگو بگو راسشو
نداری راه ِ چاره
نیمه ی پنهون داری
نیمه ی پنهون داری
چشمای گریون داری
وقتی پیشم میمونی
لبای خندون داری
نگاهمو تر کنم
زندگیمو سر کنم
بگو بگو راسشو
کدومو باور کنم؟
نگا به این نگا کن
بازم منو صدا کن
به من بگو راسشو
از شک منو رها کن
بازم میای میخندی
چشماتو باز میبندی
میگی بازم با خنده
شدی بازم یه دنده
گولم نزن دوباره
حنات رنگی نداره
بگو بگو راسشو
نداری راه ِ چاره
- وضعیت