امیر Amir
عضو جدید
مدیریت راهبردی و روابط عمومی
مدیریت راهبردی و روابط عمومی
مدیریت راهبردی عبارت است از فرایندی كه از طریق آن سازمان‌ها، محیط‌های داخلی و خارجی خود را شناسایی كرده و در صدد شناخت عمیق آنها برمی‌آیند. علاوه بر آن مسیر راهبردی خود را پایه‌گذاری كرده و دست به خلق استراتژی‌هایی می‌زنند تا با به كارگیری آنها به اهداف تعیین شده سازمان برسند. هم‌چنین مدیریت راهبردی، علم و هنر تدوین، اجرا و ارزیابی تصمیم‌های چندگانه‌ای است كه سازمان را به هدف‌های بلندمدت خود می‌رساند. بنابراین نقش و جایگاه مدیریت در روابط عمومی به مثابه اعمال مدیریت در مدیریت است. بدین معنا كه از یك طرف موضوع برنامه‌‌ریزی مدیریت در روابط عموم مدنظر قرار می‌گیرد و از طرف دیگر خود در روابط عمومی و فعالیتهای آن به عنوان یك وظیفه مدیریتی مطرح است. پس مدیریت راهبردی در روابط عمومی دارای سه مرحه است:
۱_ تدوین استراتژی،
۲_ اجرای استراتژی،
۳_ ارزیابی استراتژی.
در مرحله تدوین استراتژی برای روابط عمومی لازم است به عوامل زیر توجه شود؟
الف _ شناخت، تحلیل و ارزیابی نقاط قوت روابط عمومی.
ب _ شناخت، تحلیل و ارزیابی نقاط ضعف روابط عمومی.
ج _ شناخت، تحلیل و ارزیابی فرصت‌های مهیا شده برای روابط عمومی.
د _ شناخت، تحلیل و ارزیابی تهدیدات خارجی موجود برای روابط عمومی.
دومین مرحله در این رویكرد اجراست. بنابراین اجرای استراتژی‌ها ایجاب می‌كند كه روابط عمومی سازمان، هدف‌های سالانه را در نظر بگیرد، سیاست‌ها را تعیین كند،در كاركنان نسبت به فعالیتهای خود انگیزه ایجاد كند و منابع را به گونه‌ای تخصیص دهد كه استراتژی‌های تعیین شده روابط عمومی به اجرا درآید. اغلب، اجرای استراتژی‌ها را در مرحله عملی مدیریت راهبردی می‌نامند. مرحله سوم مدیریت استراتژیك، ارزیابی است. مدیران باید بدانند تصمیمات آنها چه زمانی كارساز واقع نمی‌شود. همه استراتژی‌ها در آینده دستخوش تغییرات می‌شوند، زیرا عوامل درون و برون سازمانی به صورت دایم در حال تغییر هستند، لذا برای ارزیابی استراتژی‌ها سه فعالیت عمده به شرح زیر انجام می‌شود.:
۱_ بررسی عوامل درون و برون سازمانی كه پایه و اساس استراتژی‌ها كنونی قرار گرفته‌اند.
۲_ محاسبه عملكردها.
۳_ اقدامات اصلاحی.
بنابراین، تصمیم‌گیری و امكان چاره‌اندیشی منطقی به خصوص در مواقع بحرانی و مسایل جدی، همواره به عنوان یكی از مهارت‌های برتر مدیران شمرده می‌شود. از این‌رو مدیرانی كه بهترین و عملی‌ترین تصمیم‌ها را در زمان مناسب می‌گیرند و نتیجه مطلوبی از آن به دست می‌آورند، به عنوان افرادی موفق شناخته شده و از منزلتی والا برخوردارند و حال اگر عوامل ذكر شده از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند به هنگام بروز مشكل، راهگشای سریعی برای حل آن باشد، اما اگر این توانایی‌ها و قابلیت‌های برتر در شیوه‌ای درست و قالبی مناسب مورد استفاده قرار بگیرد، بهتر خواهد توانست نتایج مثبت خود را آشكار كند.
با این حال، نبود برنامه‌های مدون و مصوب بیش از پیش بر كمرنگ شدن خلاقیت و نوآوری مدیریت روابط عمومی دامن زده است. به همین جهت روابط عمومی‌ها همیشه از سوی مدیران عالی سازمان مورد انتقاد قرار می‌گیرند. دلیل این امر این است كه انتخاب مدیران روابط عمومی بر اساس تخصص و شایسته‌سالاری نیست، بلكه متاسفانه روابط بر ضوابط حاكم است
مدیریت راهبردی و روابط عمومی
مدیریت راهبردی عبارت است از فرایندی كه از طریق آن سازمان‌ها، محیط‌های داخلی و خارجی خود را شناسایی كرده و در صدد شناخت عمیق آنها برمی‌آیند. علاوه بر آن مسیر راهبردی خود را پایه‌گذاری كرده و دست به خلق استراتژی‌هایی می‌زنند تا با به كارگیری آنها به اهداف تعیین شده سازمان برسند. هم‌چنین مدیریت راهبردی، علم و هنر تدوین، اجرا و ارزیابی تصمیم‌های چندگانه‌ای است كه سازمان را به هدف‌های بلندمدت خود می‌رساند. بنابراین نقش و جایگاه مدیریت در روابط عمومی به مثابه اعمال مدیریت در مدیریت است. بدین معنا كه از یك طرف موضوع برنامه‌‌ریزی مدیریت در روابط عموم مدنظر قرار می‌گیرد و از طرف دیگر خود در روابط عمومی و فعالیتهای آن به عنوان یك وظیفه مدیریتی مطرح است. پس مدیریت راهبردی در روابط عمومی دارای سه مرحه است:
۱_ تدوین استراتژی،
۲_ اجرای استراتژی،
۳_ ارزیابی استراتژی.
در مرحله تدوین استراتژی برای روابط عمومی لازم است به عوامل زیر توجه شود؟
الف _ شناخت، تحلیل و ارزیابی نقاط قوت روابط عمومی.
ب _ شناخت، تحلیل و ارزیابی نقاط ضعف روابط عمومی.
ج _ شناخت، تحلیل و ارزیابی فرصت‌های مهیا شده برای روابط عمومی.
د _ شناخت، تحلیل و ارزیابی تهدیدات خارجی موجود برای روابط عمومی.
دومین مرحله در این رویكرد اجراست. بنابراین اجرای استراتژی‌ها ایجاب می‌كند كه روابط عمومی سازمان، هدف‌های سالانه را در نظر بگیرد، سیاست‌ها را تعیین كند،در كاركنان نسبت به فعالیتهای خود انگیزه ایجاد كند و منابع را به گونه‌ای تخصیص دهد كه استراتژی‌های تعیین شده روابط عمومی به اجرا درآید. اغلب، اجرای استراتژی‌ها را در مرحله عملی مدیریت راهبردی می‌نامند. مرحله سوم مدیریت استراتژیك، ارزیابی است. مدیران باید بدانند تصمیمات آنها چه زمانی كارساز واقع نمی‌شود. همه استراتژی‌ها در آینده دستخوش تغییرات می‌شوند، زیرا عوامل درون و برون سازمانی به صورت دایم در حال تغییر هستند، لذا برای ارزیابی استراتژی‌ها سه فعالیت عمده به شرح زیر انجام می‌شود.:
۱_ بررسی عوامل درون و برون سازمانی كه پایه و اساس استراتژی‌ها كنونی قرار گرفته‌اند.
۲_ محاسبه عملكردها.
۳_ اقدامات اصلاحی.
بنابراین، تصمیم‌گیری و امكان چاره‌اندیشی منطقی به خصوص در مواقع بحرانی و مسایل جدی، همواره به عنوان یكی از مهارت‌های برتر مدیران شمرده می‌شود. از این‌رو مدیرانی كه بهترین و عملی‌ترین تصمیم‌ها را در زمان مناسب می‌گیرند و نتیجه مطلوبی از آن به دست می‌آورند، به عنوان افرادی موفق شناخته شده و از منزلتی والا برخوردارند و حال اگر عوامل ذكر شده از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند به هنگام بروز مشكل، راهگشای سریعی برای حل آن باشد، اما اگر این توانایی‌ها و قابلیت‌های برتر در شیوه‌ای درست و قالبی مناسب مورد استفاده قرار بگیرد، بهتر خواهد توانست نتایج مثبت خود را آشكار كند.
با این حال، نبود برنامه‌های مدون و مصوب بیش از پیش بر كمرنگ شدن خلاقیت و نوآوری مدیریت روابط عمومی دامن زده است. به همین جهت روابط عمومی‌ها همیشه از سوی مدیران عالی سازمان مورد انتقاد قرار می‌گیرند. دلیل این امر این است كه انتخاب مدیران روابط عمومی بر اساس تخصص و شایسته‌سالاری نیست، بلكه متاسفانه روابط بر ضوابط حاكم است
