اگه بفهمین به زودی رفتنی هستین چیکار میکنین؟؟؟؟

[rahaaaaa]

من رفتنی ام..
اومد پیشم حالش خیلی عجیب بود فهمیدم با بقیه فرق میکنه!
گفت: حاج آقا یه سوال دارم که خیلی جوابش برام مهمه
گفتم: اگه جوابشو بدونم خوشحال میشم بتونم کمکتون کنم
گفت: من رفتنی ام!
گفتم: یعنی چی؟
گفت: دارم میمیرم!
گفتم: دکتر دیگه ای.. خارج از کشور؟
گفت: نه همه اتفاق نظر دارن، گفتن خارج هم کاری نمیشه کرد!
گفتم: خدا کریمه، انشالله که بهت سلامتی میده
با تعجب نگاه کرد و گفت: اگه من بمیرم خدا کریم نیست؟
فهمیدم آدم فهمیده ایه و نمیشه گول مالید سرش
گفتم: راست میگی، حالا سوالت چیه؟

گفت: من از وقتی فهمیدم دارم میمیرم خیلی ناراحت شدم از خونه بیرون نمیومدم، کارم شده بود تو اتاق موندن و غصه خوردن.. تا اینکه یه روز به خودم گفتم تا کی منتظر مرگ باشم!؟
خلاصه یه روز صبح از خونه زدم بیرون مثل همه شروع به کار کردم؛ اما با مردم فرق داشتم، چون من قرار بود برم و انگار این حال منو کسی نداشت، خیلی مهربون شدم، دیگه رفتارای غلط مردم خیلی اذیتم نمیکرد! با خودم میگفتم بذار دلشون خوش باشه که سر من کلاه گذاشتن.. آخه من رفتنی ام و اونا انگار نه!
سرتونو درد نیارم من کار میکردم؛ اما حرص نداشتم.. بین مردم بودم؛ اما بهشون ظلم نمیکردم و دوستشون داشتم..
ماشین عروس که میدیم از ته دل شاد میشدم و دعا میکردم.. گدا که میدیدم از ته دل غصه میخوردم و بدون اینکه حساب کتاب کنم کمک میکردم.. مثل پیر مردا برا همه جوونا آرزوی خوشبختی میکردم.. خلاصه اینکه این ماجرا منو آدم خوب و مهربانی کرد.
حالا سوالم اینه که من به خاطر مرگ خوب شدم و آیا خدا این خوب شدن و قبول میکنه؟
گفتم: بله، اونجور که یاد گرفتم و به نظرم میرسه آدما تا دم رفتن خوب شدنشون واسه خدا عزیزه
آرام آرام آرام خدا حافظی کرد و تشکر، داشت میرفت گفتم: راستی نگفتی چقدر وقت داری؟
گفت: معلوم نیست بین یک روز تا چند هزار روز!!
یه چرتکه انداختم دیدم منم تقریبا همین قدرا وقت دارم! با تعجب گفتم: مگه بیماریت چیه؟
گفت: بیمار نیستم!
هم کفرم داشت در میومد و هم از تعجب داشتم شاخ دار میشدم.. گفتم: پس چی؟
گفت: فهمیدم مردنیم، رفتم دکتر گفتم: میتونید کاری کنید که نمیرم؟ گفتن: نه! گفتم: خارج چی؟ و باز گفتند: نه!
خلاصه حاجی ما رفتنی هستیم کی اش فرقی داره مگه؟

 

[silver light]

خدا رحمتت کنه!!!

 

[rahaaaaa]

دو روز مانده به پایان جهان تازه فهمید که هیچ زندگی نکرده است.
​

تقویمش پر شده بود و تنها دو روز، تنها دو روز خط نخورده باقی بود.​

پریشان شد و آشفته و عصبانی نزد خدا رفت تا روزهای بیشتریی از خدا بگیرد. داد زد و بد و بیراه گفت. خدا سکوت کرد. جیغ زد و جار و جنجال راه انداخت. خدا سکوت کرد. آسمان و زمین را به هم ریخت. خدا سکوت کرد.​

به پر و پای فرشته‌ و انسان پیچید خدا سکوت کرد. کفر گفت و سجاده دور انداخت. خدا سکوت کرد. دلش گرفت و گریست و به سجده افتاد. خدا سکوتش را شکست و گفت: عزیزم، اما یک روز دیگر هم رفت. تمام روز را به بد و بیراه و جار و جنجال از دست دادی. تنها یک روز دیگر باقی است. بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن.
​

لا به لای هق هقش گفت: اما با یک روز… با یک روز چه کار می توان کرد؟​

خدا گفت: آن کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند، گویی هزار سال زیسته است و آنکه امروزش را در نمی‌یابد هزار سال هم به کارش نمی‌آید. آنگاه سهم یک روز زندگی را در دستانش ریخت و گفت: حالا برو و زندگی کن.​

او مات و مبهوت به زندگی نگاه کرد که در گودی دستانش می‌درخشید. اما می‌ترسید حرکت کند. می‌ترسید راه برود. می‌ترسید زندگی از لا به لای انگشتانش بریزد. قدری ایستاد… بعد با خودش گفت: وقتی فردایی ندارم، نگه داشتن این زندگی چه فایده‌ای دارد؟ بگذارد این مشت زندگی را مصرف کنم.​

آن وقت شروع به دویدن کرد. زندگی را به سر و رویش پاشید. زندگی را نوشید و زندگی را بویید. چنان به وجد آمد که دید می‌تواند تا ته دنیا بدود، می تواند بال بزند، می‌تواند پا روی خورشید بگذارد. می تواند ….​

او در آن یک روز آسمانخراشی بنا نکرد، زمینی را مالک نشد، مقامی را به دست نیاورد، اما ….​

اما در همان یک روز دست بر پوست درختی کشید، روی چمن خوابید، کفشدوزدکی را تماشا کرد، سرش را بالا گرفت و ابرها را دید و به آنهایی که او را نمی‌شناختند سلام کرد و برای آنها که دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد. او در همان یک روز آشتی کرد و خندید و سبک شد. لذت برد و سرشار شد و بخشید. عاشق شد و عبور کرد و تمام شد.​

[FONT=&quot]او در همان یک روز زندگی کرد، اما فرشته‌ها در تقویم خدا نوشتند: امروز او درگذشت. کسی که هزار سال زیسته بود![/FONT]

 

[nj_electronic88]

پس مام مردني هستيم؟

 

[nj_electronic88]

دو روز مانده به پایان جهان تازه فهمید که هیچ زندگی نکرده است.
​

تقویمش پر شده بود و تنها دو روز، تنها دو روز خط نخورده باقی بود.​

پریشان شد و آشفته و عصبانی نزد خدا رفت تا روزهای بیشتریی از خدا بگیرد. داد زد و بد و بیراه گفت. خدا سکوت کرد. جیغ زد و جار و جنجال راه انداخت. خدا سکوت کرد. آسمان و زمین را به هم ریخت. خدا سکوت کرد.​

به پر و پای فرشته‌ و انسان پیچید خدا سکوت کرد. کفر گفت و سجاده دور انداخت. خدا سکوت کرد. دلش گرفت و گریست و به سجده افتاد. خدا سکوتش را شکست و گفت: عزیزم، اما یک روز دیگر هم رفت. تمام روز را به بد و بیراه و جار و جنجال از دست دادی. تنها یک روز دیگر باقی است. بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن.
​

لا به لای هق هقش گفت: اما با یک روز… با یک روز چه کار می توان کرد؟​

خدا گفت: آن کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند، گویی هزار سال زیسته است و آنکه امروزش را در نمی‌یابد هزار سال هم به کارش نمی‌آید. آنگاه سهم یک روز زندگی را در دستانش ریخت و گفت: حالا برو و زندگی کن.​

او مات و مبهوت به زندگی نگاه کرد که در گودی دستانش می‌درخشید. اما می‌ترسید حرکت کند. می‌ترسید راه برود. می‌ترسید زندگی از لا به لای انگشتانش بریزد. قدری ایستاد… بعد با خودش گفت: وقتی فردایی ندارم، نگه داشتن این زندگی چه فایده‌ای دارد؟ بگذارد این مشت زندگی را مصرف کنم.​

آن وقت شروع به دویدن کرد. زندگی را به سر و رویش پاشید. زندگی را نوشید و زندگی را بویید. چنان به وجد آمد که دید می‌تواند تا ته دنیا بدود، می تواند بال بزند، می‌تواند پا روی خورشید بگذارد. می تواند ….​

او در آن یک روز آسمانخراشی بنا نکرد، زمینی را مالک نشد، مقامی را به دست نیاورد، اما ….​

اما در همان یک روز دست بر پوست درختی کشید، روی چمن خوابید، کفشدوزدکی را تماشا کرد، سرش را بالا گرفت و ابرها را دید و به آنهایی که او را نمی‌شناختند سلام کرد و برای آنها که دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد. او در همان یک روز آشتی کرد و خندید و سبک شد. لذت برد و سرشار شد و بخشید. عاشق شد و عبور کرد و تمام شد.
​

او در همان یک روز زندگی کرد، اما فرشته‌ها در تقویم خدا نوشتند: امروز او درگذشت. کسی که هزار سال زیسته بود!

 

[نرگسیا]

واقعا متن زیبایی بود رها جون

منو که بدجور دگرگون کرد...

 

[♥@SH!M♥]

متن قشنگی بود.........
من اگه فهمیدم رفتنی هستم خودمو واسه سفر آماده میکنم....وسعی میکنم از چند روز باقی مونده ی زندگیم حداکثر استفاده رو کنم ولذت ببرم از زنده بودنم.....!!فقط همین

 

[masoud71]

همه رفتنی هستیم .................. ولی نمیدونیم کی میریم .................. دیر یا زود همه با این دنیا خداحافظی میکنیم............

 

[rahaaaaa]

واقعا متن زیبایی بود رها جون

منو که بدجور دگرگون کرد...

 

[fatimma]

یه عالم بزرگی نقل میکرد میگفت تو یه مجلس بزرگ تو نجف قرار بوده یکی از علمای بزرگ نجف منبر بره که جمعیت بسیار زیادی هم منتظر بودن تا ایشون تشریف بیاره
زمانی که اومده نشسته رو منبر با یه حالت عجیب وبغض الودی گفته :ااااای مردم به خدا قیامت میاد.این حرفو سه بار تکرار کرده واومده پایین.جمعیت از این حرف ایشون دلگیر شدن و زمزمه کنان به هم دیگه میگفتن یعنی این همه ادمو الاف کرده که بیاد اینو بگه.این حرف به گوش عالم بزرگ میرسه و میاد رو منبر میگه:یعنی شما میدونید قیامتی هست و باز هم این کارا رو میکنید فکر کردم خبر ندارین.اونجا بوده که اکثر ادما منقلب میشن و .......
حکایت ما هم همینه.......میدونیم فردا (قیامت) میاد ولی باز همه کاری میکنیم.

 

[مخمل]

من اگه فهمیدم رفتنی هستم اولین کاری که می کنم می رم (.... ) پیداش می کنم بهش می گم چرا ازش جدا شدم !!

 

[pooneh12345]

حضرت علی (ع) فرمود:
آنچنان برای دنیایت کار کن که گویی هیچگاه نخواهی مرد
و آنچنان برای آخرتت توشه بیندوز گویا که فردایی درکار نخواهد بود

افراط و تفریط کار درستی نیست
آدم باید هم به این دنیاش فکر کنه هم به اون دنیا
اگه فقط به این دنیا فکر کنیم میشیم یهودی
و اگه فقط به اون دنیا
مسیحی
خدا محمد(ص)رو فرستاد تا میانه رو باشیم
و مسلمان

 

[alborz_3000]

میرم سراغ کسایی که باهاشون مشکل دارم، میگم که اومدم دخلتونو بیارم. دخل همشونو که اوردم، اگه وقت داشته باشم میرم اونی که دوسش دارمو از دور میبینم، بعدشم میرم هرچی غذا دوست دارم میخورم (کله پاچه، دل و جیگر و خوئک) چلو کباب)

 

[مخمل]

میرم سراغ کسایی که باهاشون مشکل دارم، میگم که اومدم دخلتونو بیارم. دخل همشونو که اوردم، اگه وقت داشته باشم میرم اونی که دوسش دارمو از دور میبینم، بعدشم میرم هرچی غذا دوست دارم میخورم (کله پاچه، دل و جیگر و خوئک) چلو کباب)

بگو دلت حوس کله پاچه کرده

 

[hiva13]

کار خاصی ندارم بکنم فقط یه خدافظی کوچولو

 

[alborz_3000]

بگو دلت حوس کله پاچه کرده

دروغ چرا. هوس کردم دیگهشما هم کیل دارید، تشریف بیارید با هم بریم کله پزی

 

[میهن پرست]

خدا رو شکر میکنم که از دست این آدما راحت میشم...