مشاعره با شعر سعدی

[salvador]

من آن نیم که به جور از مراد بگریزم

به آستین نرود مرغ پای بسته به دام

 

[primrose]

من آن خاک وفادارم که از من بوی مهر آید

وگر بادم برد چون شعر هر جرئی به اقصایی

 

[salvador]

من آن خاک وفادارم که از من بوی مهر آید

وگر بادم برد چون شعر هر جرئی به اقصایی

یا پرده‌ای به چشم تأمل فروگذار

یا دل بنه که پرده ز کارت برافکنند

 

[maryam_22]

دلی که دید که غایب شدست از این درویش

گرفته از سر مستی و عاشقی سر خویش

 

[salvador]

شرمنده تشکر ندارم.

شراب خورده ساقی ز جام صافی وصل

ضرورتست که درد سر خمار کشم

 

[primrose]

شرمنده تشکر ندارم.

شراب خورده ساقی ز جام صافی وصل

ضرورتست که درد سر خمار کشم

ما را غم روی آشنایی کشتست

این حال نباید که غریبان دانند

 

[maryam_22]

خواهش مي كنم دشمنتون شرمنده

مبارکتر شب و خرمترین روز

به استقبالم آمد بخت پیروز

 

[salvador]

ز هر چه هست گزیرست و ناگزیر از دوست

به قول هر که جهان مهر برمگیر از دوست

 

[salvador]

ما را غم روی آشنایی کشتست

این حال نباید که غریبان دانند

در وهم نیاید که چه مطبوع درختی

پیداست که هرگز کس از این میوه نچیدست

 

[primrose]

ز هر چه هست گزیرست و ناگزیر از دوست

به قول هر که جهان مهر برمگیر از دوست

تو برخیزی از پیش یک شعله خام

من استاده ام تا بسوزم تمام

 

[maryam_22]

مویت رها مکن که چنین بر هم اوفتد

کاشوب حسن روی تو در عالم اوفتد

 

[siyavash51]

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

 

[siyavash51]

تو برخیزی از پیش یک شعله خام

من استاده ام تا بسوزم تمام

من اول روز دانستم که با شیرین درافتادم

که چون فرهاد باید شست دست از جان شیرینم

 

[siyavash51]

شرمنده تشکر ندارم.

شراب خورده ساقی ز جام صافی وصل

ضرورتست که درد سر خمار کشم

مرا به هیچ بدادی و من هنوز برآنم

که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی

که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم

من رمیده دل آن به که در سماع نیایم

که گر ز پای درآیم به در برند به دوشم

مرا مگوی سعدی کلید عشق رها کن

سخن چه فایده گفتن چو پند می ننیوشم

 

[eksir]

مطرب همین طریق غزل گو نگاه دار

کاین ره که برگرفت به جایی دلالتست

ای مدعی که می‌گذری بر کنار آب

ما را که غرقه‌ایم ندانی چه حالتست


​

 

[دختر شرقی]

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا

سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

 

[eksir]

اگر چه صبر من از روی دوست ممکن نیست

همی‌کنم به ضرورت چو صبر ماهی از آب

​

 

[دختر شرقی]

بنده وار آمدم به زنهارت

که ندارم سلاح پیکارت

 

[eksir]

تو کدامی و چه نامی که چنین خوب خرامی

خون عشاق حلالست زهی شوخ حرامی

​

 

[دختر شرقی]

یارا قدحی پر کن از آن داروی مستی

تا از سر صوفی برود علت هستی

 

[eksir]

یاری به دست کن که به امید راحتش

واجب کند که صبر کنی بر جراحتش

ما را که ره دهد به سراپرده وصال

ای باد صبحدم خبری ده ز ساحتش

 

[Ekram]

شب زفاف کم از روز پادشاهی نیست
به شرط آنکه پسر ار پدر کند داماد

 

[won-a-pa-lei]

دیر آمدی‌ای نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست

 

[eksir]

تا حال منت خبر نباشد

در کار منت نظر نباشد
تا قوت صبر بود کردیم

دیگر چه کنیم اگر نباشد
​

 

[دختر شرقی]

دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم

ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را

 

[Ekram]

دو چیز طیره ی عقل است دم فرو بستن
به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی

 

[won-a-pa-lei]

یارا قدحی پر کن از آن داروی مستی
تا از سر صوفی برود علت هستی

 

[Ekram]

یا زر به هر دو دست کند خواجه در کنار
یا موج روزی افگندش مرده بر کنار

 

[naghmeirani]

روی از جمال دوست به صحرا مکن که روی

در روی همنشین وفاجوی خوشترست

 

[Ekram]

توان به حلق فرو برد استخوان درشت
ولی شکم بدرد چون بگیرد اندر ناف

شعر از سعدی ست، ببخشید اگر الفاظ کمی دموکرات تر اند.