معماری با مصالحی از جنس دل

[nasim_shsh]

هنوز گاهی میان آدمها گم میشوم. کوچه ها را بلد شدم.
خیابان ها را. ماشین ها و مغازه ها را.
رنگهای چراغ قرمز را. جدول ضرب را حتی...
دیگر در راه هیچ مدرسه ای گم نمیشوم. ولی هنوز گاهی میان آدمها گم میشوم. آدمها را بلد نشدم....

 

[hanane1]

هر جا دلت شکست قبل از رفتن خودت جاروش کن...
تا هرکسی منت دستای زخمیشو رو سرت نذاره..

 

[nasim_shsh]

هر بار که چشم هایت را
می بندی و باز می کنی،
شک می کنم که مرگ و زندگی
فقط دست خدا باشد!!!

 

[fahimeh89]

می نویسم...
می نویسم از تو برای تو و دور از تو ....
بدون هراس از خوانده شدن...
بگذار همه بدانند...

 

[نادین]

فاصله تا عشق فقط يك قلب پاك است
يك دل ساده و نرم مثل خاك است
فاصله تا عشق يك قدم بيش نيست
فاصله تا عشق همه چيز هست و هيچ چيز نيست

 

[نادین]

تنهایی واژه ایست که عمریست با او دردو دل میکنم

 

[نادین]

تنهاتر...

تنهاتر...

اگر کسی یادت نکرد *تو یادش کن * شاید که اون تنهاتر از تو باشد...
​

 

[نادین]

زندگی آرام است، مثل آرامش یك خواب بلند.
زندگی شیرین است، مثل شیرینی یك روز قشنگ.
زندگی رویایی است، مثل رویای ِیكی كودك ناز.
زندگی زیبایی است، مثل زیبایی یك غنچه ی باز.
زندگی تك تك این ساعتهاست،
زندگی چرخش این عقربه هاست،
زندگی راز دل مادر من.
زندگی پینه ی دست پدر است،
زندگی مثل زمان در گذر...

 

[madar2]

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]سیاه پوشیده بود ، به جنگل آمد .. استوار بود و تنومند ![/FONT]​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]مرا انتخاب کرد
[/FONT]​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]دستی به تنه ام کشید ، تبرش را در آورد و شروع به زدن کرد ، محکم و محکم تر [/FONT]​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]به خود میبالیدم ، دیگر نمی خواستم درخت باشم ، آینده ی خوبی در انتظارم بود [/FONT]​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]سوزش تبر هایش بیشتر می شد[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] که ناگهان چشمش به درخت دیگری افتاد ، او تنومند تر از من بود[/FONT]​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]مرا بی رحمانه رها کرد با زخم هایم ، او را برد ...[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] و من ماندم با زخمهایی که به من زده بود[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]و من نه دیگر درخت بودم ، و نه میتوانستم تخته سیاه مدرسه ای باشم[/FONT]
​

 

[madar2]

نمیدانم به مسافر دل بستم یامسافر شد آنکه به او دل بستم !!!
​

 

[nasim_shsh]

مساحت خلوتم را پر کن!
فرقی نمیکند عمودی یا افقی!
همینکه ضلعی از چهار دیواری ام باشی کافیست...

 

[nasim_shsh]

تلخ بودی!
درست مثل قطره های فلج اطفال که در کودکی به خوردم دادند!
غافل از اینکه تلخی تو دلم را فلج کرد...!

 

[mohammad azizi]

تو همان عابری هستی

که خزان دلم را

با گام هايت

بهار عشق کردی

تو تکرار بارانی

و نگاهت تابلوی قشنگ شبی زيباست

که مرا می خواند
​

 

[mohammad azizi]

پاییز رنگی نداشت ، اگر درختی نبود

بهار هم ….

من هم، اگر تو ….
​

 

[mohammad azizi]

دلـتــنــگـم . . .
دلــتنــگ روزهــای بــا هــم بــودنــمـــان .
دلــتــنــگ تــــو ـــــ
دلــتــنــگ مـــن . . . !
دلــتــنــگ لــبــخنــدهــایــمــان ! دلــتــنــگ هــمــه چــیــزهــایـــی کــه از آن ِ مـــن و تـــو بـــود . . . !
حــیــف کــه بـــود و دیــگــر نــیــســت ...!


دلــتــنــگ صــدایــی هــستــم کــه هــربـــار مــرا بــه نـــام صــدامــی زد
و چــشــم هــایـــی کــه هــر بــار خـیــره بــه مــن مــی مــانــد .

دلــتــنــگ دســت هــایــی هـستـــم کــه نـــوازشــگــرم بــود و شــانــه هــایــی کــه تــکیــه گــاه
دلـتـنــگیـــم...!


دلــتـنــگم . . .
دلـتــنــگ ِتــو . . . ! امــا امـــروز نــه دستـــی هـســت کــه نــوازشــم کــنــد و نــه شــانــه ای کــه تــکــیــه
گــاهـــی بــاشــد بــرای دلــتــنـگیم . . . !
امــروز نــه دستــانــت را دارم ، نــه نــگــاهــت و نــه شــانــه هــایــت را .
امــروز عــجیــب دلــتــنـگم و تــو نــیــستــی .
امــروز مــی خــواهــمــت و تــو نــیــستــی . .

 

[mohammad azizi]

با من از عشق سخن بگو
اي سراپا همه خوبي و صفا
به خدا محتاجم من چو ماهي كه ز دريا دور است
و شن گرم كنار ساحل
پيكرش را گور است موج اميد و وفا مي خواهم
من تو را مي خواهم من تو را مي خواهم اي دريا
اي به ظاهر همه تندي ، همه خشم و به دل
گرم و آرام پر از شور و حيات
من چو گل كه به اشك شب و لبخند سحر محتاج است
و به تو روشنگر دل محتاجم و به تو همچو خورشيد و به هر قصه عشق
كه بگويي با دل
چو هوا محتاجم همچو خورشيد بتاب تا چو گل پر بگشايم از شوق تا بپيچد همه جا عطر اشعار ترم
و بخوانند همه و بدانند همه ، كه تو را مي خواهم اي خورشيد و ببينند همه
كه به تو محتاجم
به تو چون سرو بلند
كه بر آن ساعقه نيلوفر نازك پيچيد
همچو پيچك لرزنده خرد
تار هايي ز هوا مي پيچم تا جدا هيچ نگردد از من با تو مي مانم در باغ وجود
با تو مي ميرم اي بود و نبود
من به تو محتاجم به محبت به وفا محتاجم
به خدا محتاجم.

 

[mohammad azizi]

بیزارم از آن عشق که عادت شده باشد
یا آن که گدایی محبت شده باشد
دلگیرم از آن دل که در آن حس تملک
تبدیل به غوغای حسادت شده باشد
دل در تب و طوفان تنوع طلبی چیست؟
باغی ست که آلوده به آفت شده باشد
خودبینی و خودخواهی اگر معنی عشق است،
بگذار که آیینه نفرت شده باشد!
از وهن خیانت به امانت چه بگویم
آنجا که خیانت به خیانت شده باشد!
شرمنده عشقیم و دل منجمد ما
جا دارد اگر غرق خجالت شده باشد
مقصود من از عشق نه این حس مجازی ست
ای عشق مبادا که جسارت شده باشد

 

[mohammad azizi]

اگر مرا دوست نداشته باشی
دراز میکشم و میمیرم

مرگ
نه سفری بی بازگشت است
و نه ناگهان محوشدن
مرگ
دوست نداشتن توست

 

[mohammad azizi]

لبی می تپد هنوز....

اینجا .... در سینه ی من

قلبی می تپد برای امید بخشیدن

می تپد برای عاشق ماندن

قلبی هنوز نام تو را می سراید..

قلبی هر روز با نام تو می تپد

قلبی که شکسته است ولی شکستگی و زخمهایش فدای یک تار موی تو

قلبی که برای تو می تپد

قلبی که سالهاست در گرو نگاه توست

قلبی که سالهاست ساکنی به نام تو دارد

 

[mohammad azizi]

اشتباه من این بود ....
هر جا رنجیدم ، لبخند زدم ....
فکر کردند درد ندارد ، محکم تر زدند ...

 

[mohammad azizi]

کابوس میدیدم از خواب پریدم می خواستم به اغوش تو پناه ببرم

افسوس...............

یادم رفته بود که از نبودت به خواب پناه بردم

 

[mohammad azizi]

چقدر امشب حس می کنم نبودن تو را
صدایت در گوشم می پیچد و من می گویم
جانم ، مرا صدا زدی ؟!
دلم تنگ است...
صدایم کن

 

[mohammad azizi]

امروز انگار کسی امد

و هوای دلتنگی ات را در اسمان اتاقم پاشید

و تو نبودی ....... مثل همیشه ​

 

[mohammad azizi]

عاشق آنروزهایم...


که کنارم بودی...!


یاد مهربانیت..


دلتنگترم میکند...

 

[mohammad azizi]

مرا دریاب...

مرا دریاب...

سراغم را نمی گیری!
چه شد افتادم از چشمت؟
منم فانوس لبخندت،غرورت،گریه ات،خشمت
اسیرم،خسته ام ،سیرم
مرا دریاب می میرم .
​

 

[mohammad azizi]

فقط ذره ای نسیم
برای ریختن اشکهایم کافی بود
در غبار شادیت چه زود
زدودم
کاش مهربانی نذر میکردی
زمانی که ميمردم
کاش خدا نزدیک بود
وقتی از تو دور میشدم
کاش محبت اختیاری بود
ولی این بار
در خانه حبسش میکنم

 

[mohammad azizi]

من عاشق او بودم اما او عاشق دیگری و دیگری هم عاشق دیگری......
حالا می فهمم که چرا اول همه ی داستان ها می گوید:یکی بود،یکی نبود!
یکی بود یکی نبود داستان زندگی ماست!همیشه همین بوده،در اذهان ما با هم بودن نمی گنجد،باهم بودن وبا هم ساختن!
برای بودن یکی باید دیگری نباشد!
هیچ قصه گویی نیست که داستانش را این گونه شروع کند:یکی بود ودیگری هم بود وهمه با هم بودند!!!
همیشه برای بودن یکی،دیگری را نیست کرده ایم،همیشه بودنمان وابسته به نبودن دیگری بوده است واین هنری است که خوب آموخته ایم:
هنر نبودن دیگری...........
​

 

[mohammad azizi]

خسته ام از این تکرارسرد
تنهایی، شانه های برای باریدن
میخوام و دستهایی برای فشردن
باشد کسی مرحم راز تنهایی

من...
​

 

[mohammad azizi]

بغض نکن گریه نکن اگرچه غم کشیده ای
برای من فقط بگو خواب بدی که دیده ای
اگر که اعتماد تو به دست این و آن کم است
تکیه به شانه ام بده که مثل صخره محکم است
به پای صحبتم بشین،فقط ترانه گوش کن
جام به جام من بزن،جان مرا تو نوش کن
ترا به شعر می کشم،چو واژه پیش میروی
مرگ فرا نمی رسد،تو تازه خلق می شوی
تو در شب تولدت،به شعله فوت می کنی
به چشم من که می رسی،فقط سکوت میکنی
اگر کسی در دل توست،بگو کنار میروم
گناه کن،به جای تو بر سر دار میروم

 

[aynaz.m]

در اوج بودن
هم باشی
گاهی
دلت
میخواهد
کسی
نبودنهایت
را حس کند