مشاعرۀ سنّتی

[godmaycry]

می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا


گردن بزن اندیشه را ما از کجا او از کجا​

اگر دین دارم و گربت پرستم
بیامرزم بهر نوعی که هستم

 

[naghmeirani]

اگر دین دارم و گربت پرستم
بیامرزم بهر نوعی که هستم

مژده ی وصل توام ساخته بی تاب امشب

نیست از شادی دیدار مرا خواب امشب

 

[godmaycry]

مژده ی وصل توام ساخته بی تاب امشب

نیست از شادی دیدار مرا خواب امشب

بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

 

[naghmeirani]

بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

نسیم عشق ز کوی هوس نمیآید
چرا که بوی گل از خار و خس نمیآید

ز نارسایی فریاد آتشین فریاد
که سوخت سینه و فریادرس نمیآید

 

[godmaycry]

نسیم عشق ز کوی هوس نمیآید
چرا که بوی گل از خار و خس نمیآید

ز نارسایی فریاد آتشین فریاد
که سوخت سینه و فریادرس نمیآید

در کلبه ی ما رونق اگر نیست شراب است
آنجا که شراب است در آن مست خراب است

 

[naghmeirani]

در کلبه ی ما رونق اگر نیست شراب است
آنجا که شراب است در آن مست خراب است

یا...
در کلبهء ما رونق اگر نیست صفا هست / آنجا که صفا هست در آن نور خدا هست
تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام

شمه ای از نفخات نفس یار بیار

 

[godmaycry]

یا...
در کلبهء ما رونق اگر نیست صفا هست / آنجا که صفا هست در آن نور خدا هست
تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام

شمه ای از نفخات نفس یار بیار

راستی یار کجا بود و نفس بود کجا؟

آن نسیمی که معطر کند از لطف کجا؟

 

[maryam-d]

راستی یار کجا بود و نفس بود کجا؟

آن نسیمی که معطر کند از لطف کجا؟

اكنون كه گل سعادتت پربار است / دست تو ز جام مي چرا بيكار است
مي خور كه زمانه دشمني غدار است / دريافتن ِ روز ِ چنين دشوار است

 

[godmaycry]

اكنون كه گل سعادتت پربار است / دست تو ز جام مي چرا بيكار است
مي خور كه زمانه دشمني غدار است / دريافتن ِ روز ِ چنين دشوار است

تا چند زنم به روی دریاها خشت؟
بیزار شدم ز بت پرستان کنشت

خیام که گفت دوزخی خواهد بود
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت؟

 

[naghmeirani]

تا چند می سوزی دلا خود را و ما را

ما هیچ رحمی کن به خود آخر خدا را​

 

[maryam-d]

اين يك دو سه روزه نوبت عمر گذشت
چون ابر به كوهسار و چون باد به دشت

هرگز غم دو روز مرا ياد نگشت
روزي كه نيامده است و روزي كه گذشت

 

[naghmeirani]

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری

وفای عهد من از خاطرت به درنرود

 

[maryam-d]

درياب كه از روح جدا خواهي رفت
در پرده ي اسرار فنا خواهي رفت

مي نوش نداني ز كجا آمده اي
خوش باش نداني به كجا خواهي رفت

 

[godmaycry]

تا چند می سوزی دلا خود را و ما را​

ما هیچ رحمی کن به خود آخر خدا را​

اگر درد مرا دانسته بودی
بدین سوزیدنم شایسته بودی

تو تنها پیکری از جنس خاکی
منم آن که بوم از جنس پاکی

تو را با سوز من آخر چه کار است؟
تو را ایام این دنیا به کام است

تو تنها ظاهری باطن منم من
تو حتی دافعی جاذب منم من

منم آن که تو را آدم نمودست
منم آن که تو را از خر فزودست

بود در راه عشق سوزیدن من
تو چه؟درد شکم میسوزدت نه؟

بود رحم خدا این سوختن چون
دلیل بودنم عاشق شدن بود

تو اما عشق را حتی ندانی
تو را لایق بود این زندگانی

کنون رو در دیار حق تعالی
از او رحمی بخواه در لحن زاری

کزین زندان رها سازد به زودی
تو را عاشق کند با رنج و دوری

 

[godmaycry]

اين يك دو سه روزه نوبت عمر گذشت
چون ابر به كوهسار و چون باد به دشت

هرگز غم دو روز مرا ياد نگشت
روزي كه نيامده است و روزي كه گذشت

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری

وفای عهد من از خاطرت به درنرود

درياب كه از روح جدا خواهي رفت
در پرده ي اسرار فنا خواهي رفت

مي نوش نداني ز كجا آمده اي
خوش باش نداني به كجا خواهي رفت

خیلی نامردین من داشتم جواب اون شعر رو میدادم.چرا نوشتین؟

 

[*زهره*]

درياب كه از روح جدا خواهي رفت
در پرده ي اسرار فنا خواهي رفت

مي نوش نداني ز كجا آمده اي
خوش باش نداني به كجا خواهي رفت

تو به خود رفتی، از آن کار به جایی نرسید

هر که از خود نرود هیچ به جایی نرسد

 

[*setareh66*]

دوش ديدم که ملائک در ميخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پيمانه زدند

 

[MOON.LIGHT]

دوش ديدم که ملائک در ميخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پيمانه زدند

دامني گر چاك شد در عالم رندي چه باك
جامه اي در نيكنامي نيز مي بايد دريد

 

[esul]

این همه راه و نمیشه با غریبه ها سفر کرد
آی به گوشش برسونید که داره دیر میشه برگرد

 

[leila bagheri]

دل نشکفته و پژمرده زیاده
آدم خسته و دل مرده زیاده
شوق پرواز و پریدن خیلی دیدم اما
مرغ تو قفس مرده زیاده

"زیبا شیرازی"

 

[MOON.LIGHT]

این همه راه و نمیشه با غریبه ها سفر کرد
آی به گوشش برسونید که داره دیر میشه برگرد

در حريم عشق نتوان دم زد ازگفت وشنيد
زانكه انجا جمله اعضا چشم بايد بود وگوش

 

[گلابتون]

شكسته گشت چو پشت هلال قامت من
كمان ابروي يارم چو وسمه باز كشيد

 

[MOON.LIGHT]

شكسته گشت چو پشت هلال قامت من
كمان ابروي يارم چو وسمه باز كشيد

در خرابات مغان نور خدا ميبينم
اي عجب بين كه چه نوري زكجا ميبينم

 

[godmaycry]

در خرابات مغان نور خدا ميبينم
اي عجب بين كه چه نوري زكجا ميبينم

ما را به رندی افسانه کردند
پیران جاهل شیخان گمراه

 

[barg]

هر کس که دید روی تو آهی ز جان کشید
هر دل که شد اسیر تو دست از جهان کشید​

 

[maryam-d]

در رفتن جان از بدن گويند هر نوعى سخن
من خود به چشم خويشتن ديدم كه جانم مى رود

 

[Farasystem]

در رفتن جان از بدن گويند هر نوعى سخن
من خود به چشم خويشتن ديدم كه جانم مى رود

دارم هوای صحبت یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم

چون یوسفم به چاه بیابان غم اسیر
وز دور مژده ی جرس کاروانیم

م بده.

 

[maryam-d]

مي خوردن و گرد نيكوان گرديدن
به ز آنكه به زرق، زاهدي ورزيدن

گر عاشق و مست دوزخي خواهد بود
پس روي بهشت كس نخواهد ديدن

 

[barg]

مولوی

مولوی

ناله مکن که تا که من ناله کنم برای تو
گرگ تویی شبان منم خویش چو من شبان مکن​

 

[eksir]

نوش کن جام شراب یک منی
تا بدان بیخ غم از دل برکنی