مشاعرۀ سنّتی

[fgni]

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود, تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

 

[meh_61]

در بيابان فنا گم شدن آخر تا کی
ره بپرسيم مگر پی به مهمات بريم

 

[fgni]

من آنم که در پای خوکان نریزم مر این قیمتی دُرّ لفظ دَری را

 

[meh_61]

اگر غم لشکر انگيزد که خون عاشقان ريزد
من و ساقی به هم تازيم و بنيادش براندازيم[FONT=&quot][/FONT]

 

[Mitra_Galaxy]

من دیوانه چو زلف تو رها می کردم
هیچ لا یقترم از حلقه زنجــــــــیر نبود

 

[eksir]

در غم ما روزها بيگاه شد
روزها با سوزها همراه شد **

 

[araz_heidari]

مپرسم دوش چون بودی به تاریکی و تنهایی
شب هجرم چه می‌پرسی که روز وصل، حیرانم
.

من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون ارد زلیخا را
​

 

[eksir]

آن گل که هر دم در دست باديست
گو شرم بادت از عندليبان

 

[araz_heidari]

آن گل که هر دم در دست باديست
گو شرم بادت از عندليبان

نازنینا ماجوانی را به نازت داده ایم
حال دیگر با جوانان ناز کن با ما چرا
​

 

[fmn]

نازنینا ماجوانی را به نازت داده ایم
حال دیگر با جوانان ناز کن با ما چرا
​

ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی
سود و سرمایه بسوزی و محابا نکنی

 

[MOON.LIGHT]

یارب آن آهوی مشکین به ختن باز رسان
وان سهی سرو خرامان به چمن باز رسان

 

[naghmeirani]

نظام وفا

نظام وفا

ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی
سود و سرمایه بسوزی و محابا نکنی

یکی پرسد آخر ز نامهربانان

که بهتر چه دیدید از مهربانی؟

 

[Mitra_Galaxy]

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد ؟
دوستی که آخر آمدی دوستداران را چه شد ؟

 

[م.سنام]

دلم ازگردش دوران شده سیر
فراق یارجانی کرده ام پیر

 

[naghmeirani]

رونق عهد شباب است دگر بستان را

می‌رسد مژدۀ گل بلبل خوش الحان را

 

[MOON.LIGHT]

الا ای پیر فرزانه مکن عیبم زمیخانه
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

 

[naghmeirani]

ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد

وقت آن است که بدرود کنی زندان را

 

[fgni]

اي نظرت ناظر ما اي چو خرد حاضر ما/ ليک مرا زهره کجا تا به جهانم که تويي

 

[گلابتون]

يك دو جامم دي سحرگه اتفاق افتاده بود
وز لب ساقي شرابم در مذاق افتاده بود

از سر مستي دگر با شاهد عهد شباب
رجعتي ميخواستم ليكن طلاق افتاده بود

 

[fgni]

دانی که چها چها چها می خواهم. وصل تو من بی سر و پا می خواهم.

 

[MOON.LIGHT]

من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا

 

[fgni]

ای قصر دل افروز که منزلگه انسی یا رب مکناد آفت ایام خرابت

 

[گلابتون]

ترسم كه اشك در غم ما پرده در شود
وين راز سر به مهر عالم سمر شود

گويند سنگ لعل شود در مقام صبر
آري شود وليك به خون جگر شود

 

[fgni]

دل من در هوس روی تو ای مونس جان خاک راهیست که در دست نسیم افتادست

 

[گلابتون]

تا معطر كنم از لطف نسيم تو مشام
شمهء از نفحات نفس يار بيار

 

[fgni]

روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست می ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواست

 

[ARASH AZ]

روز اول که سر زلف تو دیدم گفتم
که پریشانی این سلسله را آخر نیست

 

[*زهره*]

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد

خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است

 

[fgni]

تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست
تا بنده تو شده‌ست تابنده شده‌ست
زان روی که از شعاع نور رخ تو
خورشید منیر و ماه تابنده شده‌ست

 

[ARASH AZ]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود هر مژه چون سیل روانه