مشاعرۀ سنّتی

[nooshafarin]

ما زنده به انیم که ارام نگیریم
موجیم که اسودگی ما عدم ماست.

تو روز در غم دنیا و شب غنوده به خواب
ز کار آخرتت کـــــــی خبــــــر تواند بـــود

 

[gh_engineer]

تو روز در غم دنیا و شب غنوده به خواب
ز کار آخرتت کـــــــی خبــــــر تواند بـــود

دل در آن یار دلاویز آویخت
فتنه اینست که آن یار انگیخت

 

[araz_heidari]

دل در آن یار دلاویز آویخت
فتنه اینست که آن یار انگیخت

توانگرا دل درويش خودبه دست آور
که مخزن زر وگنج ودرم نخواهدماند
حافظ
​

 

[snazari]

توانگرا دل درويش خودبه دست آور
که مخزن زر وگنج ودرم نخواهدماند
حافظ
​

در ان درگه که گه گه که که و که که شود ناگه

مشو غره به امروزت که از فردا نیی اگه

 

[araz_heidari]

در ان درگه که گه گه که که و که که شود ناگه

مشو غره به امروزت که از فردا نیی اگه

همه گویند طاهر کس نداره
خدا یاره مو چه حاجت کس
باباطاهر​

 

[gh_engineer]

همه گویند طاهر کس نداره

خدا یاره مو چه حاجت کس

باباطاهر​

سخت خوشی چشم بدت دورباد
سال و مه و روز و شبت سور باد

 

[naghmeirani]

سخت خوشی چشم بدت دورباد
سال و مه و روز و شبت سور باد

در روزِ وصل هم ز عشقِ تو در آتشم
عاشق نمی شوی که بدانی چه می کشم​

 

[floe]

سخت خوشی چشم بدت دورباد
سال و مه و روز و شبت سور باد

در تیره شب هجر تو جانم به لب آمد
وقت است که همچون مه تابان به درآیی​

 

[gh_engineer]

در تیره شب هجر تو جانم به لب آمد​

وقت است که همچون مه تابان به درآیی​

یار ما را به هیچ برنگرفت
وانچه گفتیم هیچ درنگرفت

 

[floe]

[/size]


یار ما را به هیچ برنگرفت
وانچه گفتیم هیچ درنگرفت

ترک روز، آخر چو با زرین سپر
هندو شب را به تیغ افکند سر​

 

[gh_engineer]

ترک روز، آخر چو با زرین سپر


هندو شب را به تیغ افکند سر​

روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست
می ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواست

 

[naghmeirani]

روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست
می ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواست

توبه کردم که دگر توبۀ بی جا نکنم
تا بود عمر به این عهد وفا خواهم کرد​

 

[بارون]

چه گفت آن سخن گوی با فرّ و هوش

چو خسرو شدی،بندگی را بکوش

 

[nooshafarin]

چه گفت آن سخن گوی با فرّ و هوش

چو خسرو شدی،بندگی را بکوش

شب و روز در بحر سودا و سوز
ندانند ز آشفتگی شــــب ز روز

 

[floe]

شب و روز در بحر سودا و سوز
ندانند ز آشفتگی شــــب ز روز

زانک جان محدثست و عشق قدیم
هرگز این در وجود آن نرسید
​

 

[naghmeirani]

زانک جان محدثست و عشق قدیم​

هرگز این در وجود آن نرسید​

دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت
چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت
پروانه‌ی مستمند را شمع نسوخت
آن سوخت که شمع را چنین می‌افروخت​

 

[nooshafarin]

زانک جان محدثست و عشق قدیم
هرگز این در وجود آن نرسید
​

دلــــــارام در بـــــــر دلــــارام جـــــوی
لب از تشنگی خشک بر طرف جوی

 

[nooshafarin]

دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت
چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت
پروانه‌ی مستمند را شمع نسوخت
آن سوخت که شمع را چنین می‌افروخت​

تا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق
هر دم آید غمی از نــــــــــــــــو به مبارکبادم

 

[floe]

دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت

چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت
پروانه‌ی مستمند را شمع نسوخت

آن سوخت که شمع را چنین می‌افروخت​

تا کافر را خدا نخواند نرود
شرمت بادا ز کافری کم باشی​

 

[rabin_huood]

اللهم عجل لولیک الفرج

اللهم عجل لولیک الفرج

تا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق
هر دم آید غمی از نــــــــــــــــو به مبارکبادم

من که بیمار غم هجر تو ام
جز وصال تو مرا نیست مداوای دگر​

 

[floe]

من که بیمار غم هجر تو ام

جز وصال تو مرا نیست مداوای دگر​

روی او در زیر زلف تاب دار
بود آتش پاره‌ی بس آب دار

​

 

[rabin_huood]

روی او در زیر زلف تاب دار

بود آتش پاره‌ی بس آب دار​

روز آمد و شب آمد مولا نیامد
آن یادگار حضرت زهرا نیامد​

 

[sh85]

روز آمد و شب آمد مولا نیامد


آن یادگار حضرت زهرا نیامد​

در خواب بدم مرا خردمندی گفت
کز خواب کسی را گل شادی نشکفت
کاری چه کنی که با عجل باشد جفت
می خور که به زیر خاک می باید خفت
خیام

 

[floe]

روز آمد و شب آمد مولا نیامد


آن یادگار حضرت زهرا نیامد​

دو عالم شد ز یاد آن سمن سیما فراموشم
به خاطر آنچه می‌گردید، شد یکجا فراموشم​

 

[naghmeirani]

دو عالم شد ز یاد آن سمن سیما فراموشم


به خاطر آنچه می‌گردید، شد یکجا فراموشم​

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم​

 

[rabin_huood]

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم


لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم​

ملامتگوی عاشق را چه گوید مردم دانا ؟
که حال غرقه در دریا نداند خفته بر ساحل​

 

[floe]

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم


لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم​

مفروش به باغ ارم و نخوت شداد
یک شیشه می و نوش لبی و لب کشتی​

 

[floe]

ملامتگوی عاشق را چه گوید مردم دانا ؟


که حال غرقه در دریا نداند خفته بر ساحل​

لب باز مگیر یك زمان از لب جام
تا بستانى كام جهان از لب جام ​

 

[naghmeirani]

لب باز مگیر یك زمان از لب جام


تا بستانى كام جهان از لب جام ​

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد
که این عجوزه عروس هزاردامادست​

 

[floe]

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد


که این عجوزه عروس هزاردامادست​

تا كى بود این گرگ ربائى بنماى
سر پنجه ء دشمن افكن اى شیر خداى​