مشاعرۀ سنّتی

[naghmeirani]

من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

ای صدف در پهنه ی دریا دهانی باز کن
تا به جای گریه ی خونین گهر باری کنم

​

 

[بارانی]

مرا آوای غمها زیر کرده​

زمین گیر غم بی پیر کرده​

هما وای دلم آیا کسی هست​

که یاد قلۀ پامیر کرده؟​

 

[naghmeirani]

مرا آوای غمها زیر کرده​

زمین گیر غم بی پیر کرده​

هما وای دلم آیا کسی هست​

که یاد قلۀ پامیر کرده؟​

هیچ کس آگه ز دردم نیست ، این خود نعمت است
دم به دم شکرانه از این بی پرستاری کنم
​

 

[بارانی]

مرا آن پير دردی کش به صد عزت نگه دارد​

به جمعآن ريا کاران به جز ذلت چه شد سودم

 

[naghmeirani]

مرا آن پير دردی کش به صد عزت نگه دارد​

به جمعآن ريا کاران به جز ذلت چه شد سودم

مرغ باغ عشقی و دور از تو جان خواهم سپرد

آن زمان بی هم زبان، در این گلستان می شوی

​

معینی کرمانشاهی

 

[بارانی]

یا رب آن زاهد خودبین که بجز عیب ندید
دود آهیش در آیینه ادراک انداز

 

[naghmeirani]

یا رب آن زاهد خودبین که بجز عیب ندید
دود آهیش در آیینه ادراک انداز

زنهار دلا به خود مده ره غم را
مگزین به جهان صحبت نامحرم را
با تره و نانی چو قناعت کردی
چون تره مسنج سبلت عالم را

 

[بارانی]

ان مسافر که دلی همره او بود خدايابرسان​

که رهش دور به سويت شده و نو سفراست

 

[sh85]

ان مسافر که دلی همره او بود خدايابرسان​

که رهش دور به سويت شده و نو سفراست

تامل کنان در صواب و خطا
به از ژاژخایان حاضر جواب
سعدی

 

[بارانی]

به پیچ و تاب زلف و موی دلدار
هزاران دل شده زار و گرفتار
کشم دستی به تاب جعد مشکین
چو آن مطرب زنم با زخمه بر تار

 

[sh85]

به پیچ و تاب زلف و موی دلدار
هزاران دل شده زار و گرفتار
کشم دستی به تاب جعد مشکین
چو آن مطرب زنم با زخمه بر تار

رای من این است همین خواهد بود
من بر این هستم و البته چنین خواهد بود
او ندانسته که قدر همه یکسان نبود
زاغ را مرتبه مرغ خوش الحان نبود
پیش او یار نو و یار کهن هر دو یکی است
حرمت مدعی و حرمت من هر دو یکی است
وحش بافقی

 

[بارانی]

تو از دشت وفا یاد مرا گیر​

سراغ داغ فریاد مرا گیر​

قدم نه در کویر دیدگانم​

ازین نامردمان داد مرا گیر​

 

[abfa]

رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم

 

[بارانی]

مده واعظ دگر پندم چنان یعقوب تا کوری

که کار عاشقان باشد نصیحت ناشنیدن ها​

 

[naghmeirani]

مده واعظ دگر پندم چنان یعقوب تا کوری

که کار عاشقان باشد نصیحت ناشنیدن ها​

از هر طرف كه رفتم جز وحشتم نیفزود ​

​

زنهار از این بیابان وین راه بی نهایت ​

 

[abfa]

تا به غایت ره میخانه نمی دانستم
ورنه مستوری ما تا به چه غایت باشد

 

[بارانی]

دلم را با نگاهی آزمودی
بشوخی شوخی از دستم ربودی​

ببستی چشم هوشم را بنازی
کجا رفتی که بودی وچه بودی​

 

[naghmeirani]

تلاش ناله ها بیر نگ و بو نیست
نماز ما نماز بی وضونیست
شبی در بزم دل مست عرق شو
مپنداری که چیزی در سبو نیست

تا از تو جدا شده است آغوش مرا
از گریه کسی ندیده خاموش مرا
در جان و دل و دید فراموش نه‌ای
از بهر خدا مکن فراموش مرا

 

[بارانی]

از در خویش خدا را به بهشتم مفرست
که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

 

[abfa]

سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند
همدم گل نمی شود یاد سمن نمی کند

 

[بارانی]

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم

 

[naghmeirani]

از در خویش خدا را به بهشتم مفرست
که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

سفر به کشتی بی بادبان عشق مکن
که موجهاست در این بحر بی کرانۀ ما​

 

[abfa]

اگر گفتم دعای می فروشان
چه باشد حق نعمت می گزارم

 

[بارانی]

من نه آنم که ز جور تو بنالم حاشا
بنده معتقد و چاکر دولتخواهم

 

[naghmeirani]

من نه آنم که ز جور تو بنالم حاشا
بنده معتقد و چاکر دولتخواهم

من از دست تو در عالم نهم روی
ولیکن چون تو در عالم نباشد
​

 

[بارانی]

در کوی عشق شوکت شاهی نمی‌خرند
اقرار بندگی کن و اظهار چاکری

 

[abfa]

یاقوت جان فزایش از آب لطف زاده
شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده

 

[بارانی]

همای اوج سعادت به دام ما افتد
اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

 

[abfa]

دارم امید برین اشک چو باران که دگر
برق دولت که برفت از نظرم باز آید

 

[بارانی]

دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمتگارش