یکی آید به پیش
یکی آید زپس
پس بباید با شتاب و چابک و بی ترس و لرز
گام برداری در این راه حیات ...
در میان این ره پرپیچ و خم ،
گه از رفتن باز مانی ، ناتوان در هر قدم ;
در شگفت از آن همه گلهای خوش ،
آرزو داری که هر یک را ببویی ،
پس نباید پر غضب خود را ملامت کنی
گوته