مشاعرۀ سنّتی

[russell]

شرمنده thanks منم تموم شده

 

[cute]

در این دنیا که مردانش عصا از کور می دزدند
من از خوش باوری هایم محبت جست وجو کردم

من زنی را دیدم نور در هاون می کوبید
ظهر ها در سفره ی آنان
نان بود
سبزی بود
دوری شبنم بود
کاسه ی داغ محبت بود

نه زیاد
بچه ها لطف کنید اگه خواستید صحبتی کنید بعد از شعرتون تایپ کنید
یه پست جدا ندید
ممنون

 

[russell]

دیوانه میکنی دل و جان خراب را

مشکن به ناز، سلسله‌ی مشک ناب را

 

[محـسن ز]

من زنی را دیدم نور در هاون می کوبید
ظهر ها در سفره ی آنان
نان بود
سبزی بود
دوری شبنم بود
کاسه ی داغ محبت بود

نه زیاد
بچه ها لطف کنید اگه خواستید صحبتی کنید بعد از شعرتون تایپ کنید
یه پست جدا ندید
ممنون

در بادیه یی ماندم تا روز قیامت
بی مرکب و بی زاد در یغا سفر من

 

[russell]

نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود
زمانه طرح محبت نه اين زمان انداخت

 

[محـسن ز]

تخم وفاومهر درین کشته زار
انگه عیان شود که بود موسم درو

 

[russell]

وصل خورشید بشب پره اعمی نرسد
که در آن آینه صاحب نظران حیرانند

 

[cute]

دوست دارم بروم سربه سرم نگذارید
گریه ام را به حساب سفرم نگذارید


شب خوش

 

[russell]

دانی که چرا راز نهان باتو نگویم
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

 

[محـسن ز]

دراوج ناز ونعمتی ای پادشاه حسن
یارب مبادتا به قیامت زوال تو

 

[محـسن ز]

یاران همنشین همه ازهم جدا شدند
ماییم و آستانه دولت پناه تو

 

[باران بهاری]

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی
تا با تو بگویم غم شب های جدایی

 

[russell]

یکی فرهاد را در بیستون دید

ز وضع بیستونش باز پرسید

ز شیرین گفت در هر سو نشانی‌ست

به هر سنگی ز شیرین داستانی است

 

[محـسن ز]

تو را کان روی زیبا آفریدند
برای دیده ما آفریدند

 

[russell]

دوش آگهي ز يار سفرکرده داد باد
من نيز دل به باد دهم هر چه بادا باد

 

[محـسن ز]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرس

 

[باران بهاری]

سنگین نمی شد این همه خواب ستمگران
می شد گر از شکستن دل ها،صدا بلند

 

[russell]

دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم

ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را

 

[محـسن ز]

آه از شوخی چشم تو که خون ریز فلک
دید این شیوه مردم کشی و یاد کرفت

 

[russell]

تنها نه ز راز دل من پرده برافتاد
تا بود فلک شيوه او پرده دري بود

 

[محـسن ز]

دل خسته همی باشم زین شهر بهم رفته
خلقی همه سرگردان دل مرده و دم رفته

 

[russell]

هان ای شب شوم وحشت انگیز
تا چند زنی به جانم اتش
یا چشم مرا ز جای برکن
یا پرده ز روی خود فرو کش
یا باز گذار تا بمیرم
کز دیدن روزگار سیرم
دیریست که در زمانه دون
از دیده همیشه اشک بارم
عمری به مدورت و الم رفت
تا باقی عمر چون سپارم
نه بخت بد مراست سامان
وی شب نه تراست هیچ پایان

 

[محـسن ز]

نعل در آتش چه داری تشنه دیدار را
گه گهی می ران بسوی او سمند همچو آب
گر فلک از تیغ دوری ذره ذره سازدم
روی از تیغت ندارم ذره یی ای آفتاب

 

[russell]

با دل دیوانه گفتم کیست همراهی کند
غیر زنجیر جنون از کس صدایی بر نخواست
شب بخیر

 

[محـسن ز]

تا ز شمع رخ او مجلس جان روشن شد
نور شمع فلک از پرتو پروانه ماست
دیده ای لولولالا که زدریا آرند
حاصل اشک جگر گوشه جانانه ماست

 

[hamid_61]

ترسیدن هر که هست از چشم بد است
بیچاره من از چشم نکو می ترسم!​

 

[russell]

صبح بخیر

من و زلف تو قرینیم به سرگردانی

من ز تو دورم و او از تو جدا نیست چرا؟

 

[sisah]

آن کیست کاندر رفتنش صبر از دل ما می‌برد
ترک از خراسان آمدست از پارس یغما می‌برد

شیراز مشکین می‌کند چون ناف آهوی ختن
گر باد نوروز از سرش بویی به صحرا می‌برد

 

[vahm]

دردم از یار است ودرمان نیز هم

دل فدای او شد وجان نیز هم ​

 

[sisah]

من نه آن صورت پرستم کز تمنای تو مستم
هوش من دانی که بردست آن که صورت می‌نگارد

عمر گویندم که ضایع می‌کنی با خوبرویان
وان که منظوری ندارد عمر ضایع می‌گذارد