مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

تو که احوال دل سوختگان میدانی

مکن انکار کسی کز غم اینکار بسوخت

 

[kachal63]

تو تا ز شرم فکندی به چهره زلف سیاه
فغان ز خلق برآمد که آفتاب گرفت

 

[Dr.PC]

تو که از دنیا گذشتی واسه یک خنده ی من
چرا من گذرم از یه استخون به اسم تن
تو خیالمم نبود دوباره عاشقی کنم
ممنونم اجازه دادی با تو زندگی کنم

 

[kachal63]

مپسند بیش از اینم در بند، چون اسیران
ای نرگست همه ناز چشمی به گوشه گیران

 

[salvador]

ناقه آن محمل نشین چون راند از منزل مرا

جان قفای ناقه رفت و دل پی محمل مرا

 

[مهندس شکوفه]

آسمان همچو صفحه ی دل من
روشن از جلوه های مهتاب است
امشب از خواب خوش گریزانم
که خیال تو خوشتر از خواب است

 

[kachal63]

تا داد دل از دیده ی گریان ستانم
در لحظه های آخر دیدار بنشین

 

[salvador]

نه زلف و خال و رخ لیلی آن دگر چیز است

که آفت دل و صبر و قرار مجنون است

 

[مهندس شکوفه]

تا سایه ی تو این سان پیوسته در کنار تو باشد
هرگز گمان مبر که در آنجا چشمی به انتظار تو باشد

 

[salvador]

دل از ما می‌کند دعوی سر زلفت به صد معنی

چو دل‌ها در شکن دارد چه محتاج است دعوی را



دوستان عزیز شرمنده تشکرام فعال نی.

 

[kachal63]

دوید بر رخ زردم ز بیقراری اشک
گل خزان زده را کرد آبیاری اشک

 

[kachal63]

این تخم توبه ای که تو در آب کرده ای
موقوف آبیار یاشک ندامت است

 

[salvador]

دوید بر رخ زردم ز بیقراری اشک
گل خزان زده را کرد آبیاری اشک

کو صبر و چه دل کانچه دلش می‌خوانند

یک قطرهٔ خون است و هزار اندیشه

 

[مهندس شکوفه]

کوچه خاموشست و در ظلمت نمی پیچد
بانگ پای رهروی از پشت دیواری
می خزد در آسمان خاطری غمگین
نرم نرمک ابر دودوآلود پنداری

 

[kachal63]

هلاک همت مرغ شکسته بال دلم
که از شکاف قفس در کمین صیاد است

 

[salvador]

تن ما به ماه ماند که ز عشق می‌گدازد

دل ما چو چنگ زهره که گسسته تار بادا

 

[kachal63]

از خیل اسیران کهن نیستم اما
روزی زده ام در قفسی بال و پری چند

 

[salvador]

دارم دلی همچون جهان تا می‌کشد کوه گران

من که کشم که کی کشم زین کاهدان واخر مرا

 

[kachal63]

آسودگی کنج قفس کرد تلافی
یکچند اگر زحمت پرواز کشیدیم

 

[salvador]

مدعا از دل به لب نگذشته می‌سوزد نفس

اینقدر دارد خموشی آتش پنهان ما

 

[kachal63]

از گریه سوختیم و تو آهی نمیکنی
در آب و آتشیم و نگاهی نمیکنی

 

[salvador]

یارم تویی به عالم یار دگر ندارم

تا در تنم بود جان دل از تو بر ندارم

 

[kachal63]

ما ز هر روشندلی یک رشته فن آموختیم
عقل از مجنون و عشق از کوهکن اموختیم

 

[salvador]

می‌نویسم قصه‌ها هر دم به خون دل ولی

قصه چون من گدایی پیش سلطان کی رسد

 

[kachal63]

دیدی که خون نا حق پروانه شمع را
چندان امان نداد که شب را بسر برد

 

[salvador]

دردمندان را دلی چون شمع می باید رهی

گر نه ای بی درد اشک گرم و آه سرد کو

 

[kachal63]

وزیدی ای صبا بر هم زدی گلهای رعنا را
شکستی زان میان شاخ گل نو رسته ی ما را

 

[salvador]

ای بهارستان اقبال ای چمن سیما بیا

فصل سیر دل‌ گذشت اکنون به‌ چشم ما بیا



دوست عزیز شب خوش.

 

[kachal63]

از پریدنهای رنگ و از تپیدنهای دل
عاشق بیچاره هرجا هست رسوا میشود

شب خوش

 

[fairy a]

در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم