مشاعرۀ سنّتی

[raha]

ای چرخ فلک خرابی از کینه تست
بیدادگری پیشه دیرینه تست
وی خاک اگر سینه تو بشکافند
بس گوهر قیمتی که در سینه تست

 

[salvador]

تنگ دلی نی و دل تنگ نی

تنگدلان را بر ما رنگ نی

 

[raha]

یکی آهم کزین آهم بسوزد دشت و خرگاهم
یکی گوشم که من وقفم شهنشاه شکرخا را
خمش کن در خموشی جان کشد چون کهربا آن را
که جانش مستعد باشد کشاکش‌های بالا را

 

[salvador]

این دل که مرا دادی لبریز یقین بادا

این جام جهان بینم روشن تر ازین بادا

 

[raha]

اسرار ازل نه تو دانی و نه من
وین حرف معما نه تو خوانی و نه من
هست از پس پرده گفت گوی من و تو
چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من

 

[salvador]

ناله در سینه من یک نفس آرامش نیست

در دل خویش اثر کرد چه کامل اثر است

 

[دختر شرقی]

تا به کی باید رفت
از دیاری به دیاری دیگر
نتوانم نتوانم جستن
هر زمانی عشقی و یاری دیگر

 

[sutern]

رفت از بر من انکه مرا مونس جان بود
دیگر به چه امید در این شهر توان بود

 

[امیر افشار]

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویای خموش
که هر یک به زبان حال می گفت
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

 

[koobagher]

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویای خموش
که هر یک به زبان حال می گفت
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

شاه شکر خنده و شیرین سخن .......................... شامگه بنمود با من انجمن
چون که رفتش از برم در صبحگاه ................... دل پر از سودا شد و خالی ز ظن
(ک.م)
28/07/1389
14:45​

 

[دختر شرقی]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد

 

[sutern]

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

 

[دختر شرقی]

دریا
در تب هذیانیش
با خویش می پیچد،
وز هراسی کور
پنهان می شود
در بستر شب

 

[salvador]

بشنو پند و مکن قصد دل ‌آزرده خویش

ورنه بسیار پشیمان شوی از کرده خویش

 

[*setareh66*]

شکسته وار به درگاهت آمدم که طبيب
به موميايی لطف توام نشانی داد​

 

[salvador]

دل به هوا بسته‌ایم‌ از هوس ما مپرس

با همه ببگانه است آنکه به ما آشناست

 

[*setareh66*]

تو کز گنجينه بيرون تاختي ترسم خرف باشي
که گوهر شاهد بازار يا برزن نخواهد شد

 

[salvador]

در مذهب عشق هر که جانی دارد

روی دل ازو به هر که دنیی نکند

 

[امیر افشار]

در دایره که آمدن و رفتن ماست
آنرا نه بدایت و نهایت پیداست
کس دم نزد در این معنی راست
که امدنم از کجاست و به کجاست

 

[nooshafarin]

در دایره که آمدن و رفتن ماست
آنرا نه بدایت و نهایت پیداست
کس دم نزد در این معنی راست
که امدنم از کجاست و به کجاست

تا بگویم که چه کشفم شد از این سیر و سلوک
به در صومعه با بربط و پیمانه روم

 

[raha]

مدتی فردا و فردا وعده داد
شد درخت خار او محکم نهاد
تو که میگویی که فردا این بدان
که به هر روزی که می آید زمان
آن درخت بد جوانتر میشود
وین کننده پیر و مضطر میشود

 

[امیر افشار]

می نوش که ندانی ز کجا آمده ای
خوش باش که ندانی به کجا خواهی رفت

 

[امیر افشار]

دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پرده اسرار فنا خواهی رفت

 

[nooshafarin]

دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پرده اسرار فنا خواهی رفت

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

 

[امیر افشار]

هر کاسه می که بر کف مخموریست
از عاض مستی مستوریست

 

[nooshafarin]

هر کاسه می که بر کف مخموریست
از عاض مستی مستوریست

تا زهره و مه در آسمان گشت پدید
بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

 

[امیر افشار]

در خیمه تن که سایبانیست تورا
هان تکیه مکن که چهار میخش سست است

 

[nooshafarin]

در خیمه تن که سایبانیست تورا
هان تکیه مکن که چهار میخش سست است

تاب من از تاب تو افزون تر است
گرچه تو سرخی به نظر من سپید

 

[امیر افشار]

دوران جهان بی می و ساقی هیچ است
بی زمزمه ساز عراقی هیچ اس
هر چه به اطارف خود می نگرم
همه عشرت است و باقی هیچ است

 

[nooshafarin]

دوران جهان بی می و ساقی هیچ است
بی زمزمه ساز عراقی هیچ اس
هر چه به اطارف خود می نگرم
همه عشرت است و باقی هیچ است

تا کی ز قدیم و محدث امیدم و بیم
چون من رفتم جهان چه محدث چه قدیم