مشاعرۀ سنّتی

[sutern]

دارد به جانم لرز می افتد رفیق،انگار پاییزم
دارم شبیه برگهای زرد و خشک از شاخه می ریزم

 

[nooshafarin]

دارد به جانم لرز می افتد رفیق،انگار پاییزم
دارم شبیه برگهای زرد و خشک از شاخه می ریزم

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد در این دیر خراب آبادم

 

[sutern]

می رسد روزی که شرط عاشقی دلدادگی ست
ان زمان، هر دل فقط یک بار عاشق می شود

 

[nooshafarin]

می رسد روزی که شرط عاشقی دلدادگی ست
ان زمان، هر دل فقط یک بار عاشق می شود

دارم من از فراقش در دیده صد علامت
لیست دموع عینی هذا لنا العلامه

 

[faranak123susmar]

دارم من از فراقش در دیده صد علامت
لیست دموع عینی هذا لنا العلامه

هزار شکر دیدم به کام خویشت باز | ز روی صدق و صفا گشته با دلم دمساز
روندگان طریقت ره بلا سپرند| رفیق عشق چه غم دارد از نشیب و فراز

 

[nooshafarin]

هزار شکر دیدم به کام خویشت باز | ز روی صدق و صفا گشته با دلم دمساز
روندگان طریقت ره بلا سپرند| رفیق عشق چه غم دارد از نشیب و فراز

زان یار دلنوازم شکری ست با شکایت
گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

 

[faranak123susmar]

زان یار دلنوازم شکری ست با شکایت
گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

تورا در آینه دیدند جمال طروت خویش


بیان کنند که چه بودست ناشکیبا را

 

[nooshafarin]

تورا در آینه دیدند جمال طروت خویش


بیان کنند که چه بودست ناشکیبا را

ای که دستت می رسد کاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

 

[salvador]

رخنه چو میفتد به دل بسته نمی‌شود به گل

گو مژه تر مکن به خون خاک در سرای تو

 

[naghmeirani]

وقتی در آبی تا میان دستی و پایی می‌زدم

اکنون همان پنداشتم دریای بی پایاب را

 

[salvador]

ای دل تو هر چه هستی دانم که این زمان

خورشیدوار پرده افلاک می‌دری

 

[sutern]

یار ان بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند بر رضای یار

 

[امیر افشار]

رودی بر رودی می بندد بر آفسون شب میخندد
بر آبیها میپیوند
فردا خورشید از مشرق می روید بر دریا می تابد

 

[امیر افشار]

رودی بر رودی می بندد بر آفسون شب میخندد
بر آبیها میپیوند
خورشید از مشرق می روید بر دریا می تابد

 

[sutern]

درست اول این نوبهار عاشق شد
دلم میان همین گیر و دار عاشق شد

 

[امیر افشار]

در دایره ای که آمدن و رفتن ماست
آن را بدایت نه نهایت پیداست

 

[nooshafarin]

در دایره ای که آمدن و رفتن ماست
آن را بدایت نه نهایت پیداست

تا به کی نازی به حسن عاریت
ما و من آیینه داری بیش نیست

 

[امیر افشار]

تو زر نئی ای قافل نادان که ترا
در خاک آرند و باز بیرون آورند

 

[raha]

تا به کی نازی به حسن عاریت
ما و من آیینه داری بیش نیست

تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را
تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را ...

 

[امیر افشار]

ای بسا که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام ز ما و نشان خواهد بود

 

[salvador]

دلتنگم و دیدار تو درمان منست

بیرنگ رخت زمانه زندان منست

 

[sutern]

تا بوده چشم عاشق در راه یار بوده
بی انکه وعده باشد در انتظار بوده

 

[امیر افشار]

هر کجا که قدم نهی بر روی زمین
آن مردمک چشم نگاری بوده

 

[BIGHAM]

هر دم از این باغ بری می رسد
تازه تر از تازه تری می رسد

 

[امیر افشار]

در هر دشتی که لاله زاری بوده است
از خون سرخ شهریاری بوده است

 

[BIGHAM]

تاب بنفشه می دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می درد خنده دلگشای تو

 

[امیر افشار]

وز هیچ کسی هم دو گوشم نشنود
که این آمدن و رفتن ما بهر چه بود

 

[elhamanwar]

وقتی که نیستی انگار که هستم و گویا که نیستم
وقتی که رفتی من با تمام وجودم گریستم

 

[امیر افشار]

ما لبتکانیم و فلک لبت باز
از روی حقیقتیست نه از روی مجاز

 

[sutern]

ز فراغ چون نلالم،من دلشکسته چون نی؟
که بسوخت بندبندم ز حرارت جدایی