amir fadaie
عضو جدید
برای پیدا کردنت
تمام راه ها
تمام گام های جهان کم است
برای رفتن
رفتن کم است
.
.
.
.
تمام راه ها
تمام گام های جهان کم است
برای رفتن
رفتن کم است
.
.
.
.
رفتن...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
amir fadaie
عضو جدید
هنوز آشفته ی چشمان زیبای توام ، برگرد
ببین که سرنوشت انتظار من چه خواهد شد
و بعد از اینهمه طوفان و وهم و پرسش و تردید
کسی از پشت قاب پنجره آرام و زیبا گفت
تو هم در پاسخ این بی وفایی ها بگو
در راه عشق و انتخاب آن خطا کردم
و من در حالتی ما بین اشک و حسرت و تردید
کنار انتظاری که بدون پاسخ و سردست
و من در اوج پاییزی ترین ویرانی یک دل
میان غصه ای از جنس بغض کوچک یک ابر
نمیدانم چرا؟ شاید به رسم پروانگی مان باز
برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت
دعا کردم !
ببین که سرنوشت انتظار من چه خواهد شد
و بعد از اینهمه طوفان و وهم و پرسش و تردید
کسی از پشت قاب پنجره آرام و زیبا گفت
تو هم در پاسخ این بی وفایی ها بگو
در راه عشق و انتخاب آن خطا کردم
و من در حالتی ما بین اشک و حسرت و تردید
کنار انتظاری که بدون پاسخ و سردست
و من در اوج پاییزی ترین ویرانی یک دل
میان غصه ای از جنس بغض کوچک یک ابر
نمیدانم چرا؟ شاید به رسم پروانگی مان باز
برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت
دعا کردم !
amir fadaie
عضو جدید
اونی که می خواستم من و داد به باد و
رفت پیش اون کس که دلش می خواد و
زد زیر عشقش تا یادش نیاد و
اسم منم جز آدم بدا شد
رفت پیش اون کس که دلش می خواد و
زد زیر عشقش تا یادش نیاد و
اسم منم جز آدم بدا شد
جاذبه
عضو جدید
باید رفت
باید رفت
فرصتي نمانده ، پاهايم خسته است ، بايد رفت ، بايد رها شد از حصار تنهايي ، نميدانم چگونه اين چراها در مقابل ديدگانم ريلي به امتداد تمام زندگي ساخته اند ، شبانه آرزوهايم را در ژرف ترين نقطه ي ذهن کابوس زده ام دفن ميکنم و با بقچه ي خاکستري خاطراتم راهي شهر رويايي خيال ميشوم و از جاده ي پر از ابهام و ترديد ميگذرم ، گامهاي لرزانم سکوت شب را ميشکنند و من در برهوت تنهايي خويش به شمارش گامهايم ميپردازم ...
باید رفت
فرصتي نمانده ، پاهايم خسته است ، بايد رفت ، بايد رها شد از حصار تنهايي ، نميدانم چگونه اين چراها در مقابل ديدگانم ريلي به امتداد تمام زندگي ساخته اند ، شبانه آرزوهايم را در ژرف ترين نقطه ي ذهن کابوس زده ام دفن ميکنم و با بقچه ي خاکستري خاطراتم راهي شهر رويايي خيال ميشوم و از جاده ي پر از ابهام و ترديد ميگذرم ، گامهاي لرزانم سکوت شب را ميشکنند و من در برهوت تنهايي خويش به شمارش گامهايم ميپردازم ...
amir fadaie
عضو جدید
تو رو خدا گریه نکن
نزن به قلب من تبر
خیلی دوست دارم ولی
باید برم به این سفر
شاید جداشه راه ما
ولی دلم پیش تو موند
گریه نکن عزیزکم
که گریه هات منو سوزوند
من از خدامه بمونم
ولی همش دست ِ خداست
دلم توو دستای تو اِ
ولی تنم از تو جداست
گریه نکن ناز ِ دلم
پشت سرم اشکی نریز
دوست ندارم وقت ِ وداع
باشی تو بی حال و مریض
یه عمر که پیش هم بودیم
یه هفته صد ساله برام
همین برای من بسه
اینقدر نکن ناله برام
گریه نکن باید برم
وقته به پایان بردنه
قصه ی خوب من و تو
حالا که وقت مردنه
نزن به قلب من تبر
خیلی دوست دارم ولی
باید برم به این سفر
شاید جداشه راه ما
ولی دلم پیش تو موند
گریه نکن عزیزکم
که گریه هات منو سوزوند
من از خدامه بمونم
ولی همش دست ِ خداست
دلم توو دستای تو اِ
ولی تنم از تو جداست
گریه نکن ناز ِ دلم
پشت سرم اشکی نریز
دوست ندارم وقت ِ وداع
باشی تو بی حال و مریض
یه عمر که پیش هم بودیم
یه هفته صد ساله برام
همین برای من بسه
اینقدر نکن ناله برام
گریه نکن باید برم
وقته به پایان بردنه
قصه ی خوب من و تو
حالا که وقت مردنه
amir fadaie
عضو جدید
بار دگر دوست را بدرقه راه کردم . . .
من چقدر از رفتن بیزارم
دوست رفت
من ماندم و انبوه سوال
یه قدم مانده به صبح بار سفر بست
چه شبی بود دیشب
اولش فکرکردم ، سفرش کوتاه است
گفتم ای دل تو برو آب بیاور و قرآن
به سلامت برود ، برگردد
دوست گفت قرآن بیاور ، آب نه . . .
من تعجب کردم
گفتم این رسم سفر نیست
گفت این که سفر نیست
گفتم این رسم رفاقت نیست
گقت دل تو پابند صداقت نیست
گفتم این رسم وفا بر عهد نیست
گفت این آدم بی روح را پیمان نیست
گفتم این بار ببخش ، من تنهام
گفت من بارها بخشیدم از همان اول راه
گفتم این کاسه آب را نریزم
با آب دیده چه کنی ؟
گفت اشکهای تو برای این راه طولانی کافی نیست
دوست رفت
دیدگان خیسم بدرقه اش کرد برود
من چقدر از رفتن بیزارم
دوست رفت
من ماندم و انبوه سوال
یه قدم مانده به صبح بار سفر بست
چه شبی بود دیشب
اولش فکرکردم ، سفرش کوتاه است
گفتم ای دل تو برو آب بیاور و قرآن
به سلامت برود ، برگردد
دوست گفت قرآن بیاور ، آب نه . . .
من تعجب کردم
گفتم این رسم سفر نیست
گفت این که سفر نیست
گفتم این رسم رفاقت نیست
گقت دل تو پابند صداقت نیست
گفتم این رسم وفا بر عهد نیست
گفت این آدم بی روح را پیمان نیست
گفتم این بار ببخش ، من تنهام
گفت من بارها بخشیدم از همان اول راه
گفتم این کاسه آب را نریزم
با آب دیده چه کنی ؟
گفت اشکهای تو برای این راه طولانی کافی نیست
دوست رفت
دیدگان خیسم بدرقه اش کرد برود
amir fadaie
عضو جدید
قلبم که همه چیزم بود گرفتی
تو همه چیزم شده بودی
وقتی به تو گفتم
خودت را هم از من گرفتی
شاید تو ندانی
اما اشک . . . !
خیالت راحت
جای بوسه ی تو با اشک پاک نمی شود
* * *
رازی است میان اشک و بوسه
اشک ماند و جای بوسه ات
به جای همه چیزم که گرفتی
تو همه چیزم شده بودی
وقتی به تو گفتم
خودت را هم از من گرفتی
شاید تو ندانی
اما اشک . . . !
خیالت راحت
جای بوسه ی تو با اشک پاک نمی شود
* * *
رازی است میان اشک و بوسه
اشک ماند و جای بوسه ات
به جای همه چیزم که گرفتی
amir fadaie
عضو جدید
میدونی چیه ؟
وقتی که رفتی . . . منم رفتم !
واسه چی بمونم
باورت نمیشه ، می دونم
آخه برنگشتی که ببینی . . .
رفتی و نگاه تو رو
تو دلم خاطره کردم
خاطره ای سنگین
که برام همیشه بغض بمونه
تا لااقل گریه کردن یادم نره !
وقتی که رفتی . . . منم رفتم !
واسه چی بمونم
باورت نمیشه ، می دونم
آخه برنگشتی که ببینی . . .
رفتی و نگاه تو رو
تو دلم خاطره کردم
خاطره ای سنگین
که برام همیشه بغض بمونه
تا لااقل گریه کردن یادم نره !
amir fadaie
عضو جدید
من چهره ام گرفته
من قایقم نشسته به خشکی
با قایقم نشسته به خشکی
فریاد می زنم:
« وامانده در عذابم انداخته است
در راه پر مخافت این ساحل خراب
و فاصله است آب
امدادی ای رفیقان با من »
گل کرده است پوزخندشان اما
بر من ،
بر قایقم که نه موزون
بر حرفهایم در چه ره و رسم
بر التهابم از حد بیرون.
در التهابم از حد بیرون
فریاد بر می آید از من:
« در وقت مرگ که با مرگ
جز بیم نیستیّ وخطر نیست ،
هزّالی و جلافت و غوغای هست و نیست
سهو است و جز به پاس ضرر نیست. »
با سهوشان
من سهو می خرم
از حرفهای کامشکن شان
من درد می برم
خون از درون دردم سرریز می کند!
من آب را چگونه کنم خشک؟
فریاد می زنم.
من چهره ام گرفته
من قایقم نشسته به خشکی
مقصود من ز حرفم معلوم بر شماست:
یک دست بی صداست
من، دست من کمک ز دست شما می کند طلب.
فریاد من شکسته اگر در گلو ، وگر
فریاد من رسا
من از برای راه خلاص خود و شما
فریاد می زنم.
فریاد می زنم!
من قایقم نشسته به خشکی
با قایقم نشسته به خشکی
فریاد می زنم:
« وامانده در عذابم انداخته است
در راه پر مخافت این ساحل خراب
و فاصله است آب
امدادی ای رفیقان با من »
گل کرده است پوزخندشان اما
بر من ،
بر قایقم که نه موزون
بر حرفهایم در چه ره و رسم
بر التهابم از حد بیرون.
در التهابم از حد بیرون
فریاد بر می آید از من:
« در وقت مرگ که با مرگ
جز بیم نیستیّ وخطر نیست ،
هزّالی و جلافت و غوغای هست و نیست
سهو است و جز به پاس ضرر نیست. »
با سهوشان
من سهو می خرم
از حرفهای کامشکن شان
من درد می برم
خون از درون دردم سرریز می کند!
من آب را چگونه کنم خشک؟
فریاد می زنم.
من چهره ام گرفته
من قایقم نشسته به خشکی
مقصود من ز حرفم معلوم بر شماست:
یک دست بی صداست
من، دست من کمک ز دست شما می کند طلب.
فریاد من شکسته اگر در گلو ، وگر
فریاد من رسا
من از برای راه خلاص خود و شما
فریاد می زنم.
فریاد می زنم!
Asemane Barani
عضو جدید
صبر کن ...
قبل از اين که کامل بروي
هجاهاي اسمم را بگو آرام ...
ه...م... نه...ي... نه ....ن... نه... ا...
از حزن صدايت پيداست که ...
نه، يادت نمي‌آيد نامم را !
ديگر واقعا رفتني شده‌ام !!
قبل از اين که کامل بروي
هجاهاي اسمم را بگو آرام ...
ه...م... نه...ي... نه ....ن... نه... ا...
از حزن صدايت پيداست که ...
نه، يادت نمي‌آيد نامم را !
ديگر واقعا رفتني شده‌ام !!
amir fadaie
عضو جدید
عمرم به تلخی تلخی ها گذشت
پیر شد دلم ، به سردی ایام شکست.
در فکر آرزوهای فردا سیر کردم
لحظه ها را فدای باورهای ساده ام کردم
فردا از راه رسید و در حسرت دیروز نشستم
کی آمد و کی رفت؟
مقصود نیافتم!
غم دوستان ،خنده ی ایام دیدم
عمرم بگذشت و به آخر رسید کارم
عجبم نیست که افسوس به کامم آمد
گردش ایام دیدم و کس نیامد به دیدارم
با وحشت تنهایی زندگی کردم
روزها به سر آمد و شب ها ناله کردم
پیر شد دلم ، به سردی ایام شکست.
در فکر آرزوهای فردا سیر کردم
لحظه ها را فدای باورهای ساده ام کردم
فردا از راه رسید و در حسرت دیروز نشستم
کی آمد و کی رفت؟
مقصود نیافتم!
غم دوستان ،خنده ی ایام دیدم
عمرم بگذشت و به آخر رسید کارم
عجبم نیست که افسوس به کامم آمد
گردش ایام دیدم و کس نیامد به دیدارم
با وحشت تنهایی زندگی کردم
روزها به سر آمد و شب ها ناله کردم
دستی تکان بده حالا که می روی
دلتنگ می شوم تنها که میروی
پیشانیت اگر خط خوردگی نداشت
می خواندمش که تو... تو با که میروی
نفرین نمی کنم شاید ببینمت
دنیا به کام تو هر جا که میروی
یک لحظه صبر کن شاید ندیدمت
دستی تکان بده حالا که میروی .
دلتنگ می شوم تنها که میروی
پیشانیت اگر خط خوردگی نداشت
می خواندمش که تو... تو با که میروی
نفرین نمی کنم شاید ببینمت
دنیا به کام تو هر جا که میروی
یک لحظه صبر کن شاید ندیدمت
دستی تکان بده حالا که میروی .
تسکین آفرین
نگاهش داستان برداز چندین چند دلتنگیست
و لبخندش -که همچون آن ستاره ی آسمانی که آگهان گویند...
قرن ها باید نشستن ها
که تا یکدم گذارش... آی٬ گر ممکن شود...
افتد به چشم ما-
طلوع زندگی در پهنه ای تا بیکران٬ آبی است.
محال اندیش و پر در اوج
که هرگز در نیفتاده است
-همچون من و یا همچون دوصد چون ما-
به قعر چاه بی پایاب ژرف "چشم قربان" ها.
...
پریزادی است٬ می دانم٬ یقین دارم.
...
و از خوبیش اینش بس
که تسکین آفرین دردهایم -وه چه بسیار- است و خود
دیریست چون غم خانه ی درد است.
و از خوبی همینش بس!
نگاهش داستان برداز چندین چند دلتنگیست
و لبخندش -که همچون آن ستاره ی آسمانی که آگهان گویند...
قرن ها باید نشستن ها
که تا یکدم گذارش... آی٬ گر ممکن شود...
افتد به چشم ما-
طلوع زندگی در پهنه ای تا بیکران٬ آبی است.
محال اندیش و پر در اوج
که هرگز در نیفتاده است
-همچون من و یا همچون دوصد چون ما-
به قعر چاه بی پایاب ژرف "چشم قربان" ها.
...
پریزادی است٬ می دانم٬ یقین دارم.
...
و از خوبیش اینش بس
که تسکین آفرین دردهایم -وه چه بسیار- است و خود
دیریست چون غم خانه ی درد است.
و از خوبی همینش بس!
amir fadaie
عضو جدید
گریه نکن ، دارم میرم دیگه نمی بینی منو
من نباشم نمی بینی نشونی از درد و غمو
گلایه ی تو از خدا ، بودن من پیش تو بود
باور نداشتی اون نگات این دلو از سینه ربود
همش می گفتی تو کمی برای داشتنم بدون
منم می گفتم از نگام ، تو عشق پاکمو بخون
جالبه که گریه ی من برای بی تو خوندنه
اشکای تو یه اعتراض ، برای با من موندنه
دلم نمی تونه غمو توو چشمای تو ببینه
میرم عزیز خوب می دونم که قسمت من همینه
اگر جدا شدن ازم شاد می کنه دل تو رو
برای یکدفه فقط ، آسون به من بگو برو
بگو برو ، منم میرم بدون هیچ بهانه ای
آخ که تو صاحب دلو صاحب هر ترانه ای
ترانه ها تموم می شه همیشه با دعای من
می خوام ازت خوشبختی عزیزمو ،خدای من
من نباشم نمی بینی نشونی از درد و غمو
گلایه ی تو از خدا ، بودن من پیش تو بود
باور نداشتی اون نگات این دلو از سینه ربود
همش می گفتی تو کمی برای داشتنم بدون
منم می گفتم از نگام ، تو عشق پاکمو بخون
جالبه که گریه ی من برای بی تو خوندنه
اشکای تو یه اعتراض ، برای با من موندنه
دلم نمی تونه غمو توو چشمای تو ببینه
میرم عزیز خوب می دونم که قسمت من همینه
اگر جدا شدن ازم شاد می کنه دل تو رو
برای یکدفه فقط ، آسون به من بگو برو
بگو برو ، منم میرم بدون هیچ بهانه ای
آخ که تو صاحب دلو صاحب هر ترانه ای
ترانه ها تموم می شه همیشه با دعای من
می خوام ازت خوشبختی عزیزمو ،خدای من
روی دیوار دل تو
من یه یادگاری بودم
نه یه پیچک که بتونه
جون بگیره توی سینه ات
قسمتم نبود که با تو
تا آخر قصه بمونم
شایدم قصه همین بود
که من از تو جا بمونم
رفتی و مونده هنوزم
رد دشنه هات روپشتم
کاشکی می شد که یه روز
تو رو جایی گیر بیارم
روبروت خیره بمونم
ته چشماتو بخونم
که خودت بگی ببینم
که می گی دوستت ندارم
من یه یادگاری بودم
نه یه پیچک که بتونه
جون بگیره توی سینه ات
قسمتم نبود که با تو
تا آخر قصه بمونم
شایدم قصه همین بود
که من از تو جا بمونم
رفتی و مونده هنوزم
رد دشنه هات روپشتم
کاشکی می شد که یه روز
تو رو جایی گیر بیارم
روبروت خیره بمونم
ته چشماتو بخونم
که خودت بگی ببینم
که می گی دوستت ندارم
amir fadaie
عضو جدید
درد و غم
اشك و آه
حسرت واندوه گريز ناپذير
و يك مشت خاطرات خيس اشك خورده
سهم الارث من از عشق تو
و آبرويي
كه پشت ديوار بلند غرورت
جريحه دار شد
اشك و آه
حسرت واندوه گريز ناپذير
و يك مشت خاطرات خيس اشك خورده
سهم الارث من از عشق تو
و آبرويي
كه پشت ديوار بلند غرورت
جريحه دار شد
چنان غمناک کوچیدی فقط یادت برایم ماند
به روی جاده نمناک نعش چشمهایم ماند
ندانستم که طاعون فراقت کفر آمیز است
میان لحظه های سخت و تکراری خدایم ماند
صدای پای تو پیچیده در گوشم تراوت را
بدنبالت نگاهی کن رحیلت در صدایم ماند
اسیر خاطراتم سیرم از دنیا و ما فیها
نمی دانی بدنبالت نگاه اشتهایم ماند
غم کوچ ترا با هر پرستو گفتگو کردم
قناری های یاد تو میان این سرایم ماند
همان در لحظه اول نگاهت ابتدایی بود
همان اول نگاهت تا ابد تا انتهایم ماند
غروب غم فزایم را به رویا سبز خواهی کرد؟
بیا ای سرو پشت سر ببینم غصه هایم ماند...
به روی جاده نمناک نعش چشمهایم ماند
ندانستم که طاعون فراقت کفر آمیز است
میان لحظه های سخت و تکراری خدایم ماند
صدای پای تو پیچیده در گوشم تراوت را
بدنبالت نگاهی کن رحیلت در صدایم ماند
اسیر خاطراتم سیرم از دنیا و ما فیها
نمی دانی بدنبالت نگاه اشتهایم ماند
غم کوچ ترا با هر پرستو گفتگو کردم
قناری های یاد تو میان این سرایم ماند
همان در لحظه اول نگاهت ابتدایی بود
همان اول نگاهت تا ابد تا انتهایم ماند
غروب غم فزایم را به رویا سبز خواهی کرد؟
بیا ای سرو پشت سر ببینم غصه هایم ماند...
amir fadaie
عضو جدید
وقتی رفتم تو نگفتی نرو ، پس راضی بودی
می دونم با دل من همش پی بازی بودی
وقتی رفتم چه خیالی ، چه عجیب و مسخره
که نذاری برم و خاطرم از یادت بره
وقتی رفتم یه ذره دلهره داشتم می دونی ؟
می دونی دل رو توو چشمات جا گذاشتم ، می دونی ؟
وقتی رفتم هیچی با خودم نبردم یادگار
اما یه غم بزرگ انگار رو قلبم شده بار
وقتی رفتم می دیدی چه بغضی داشتم ، می دیدی ؟
می دیدی پامو روی دلم می ذاشتم ، می دیدی ؟
وقتی رفتم حتی با تموم خاطراتمون
یه دفه گفتی «بهار» نرو ، بازم پیشم بمون؟
حالا اومدی چیکار ، غم دیگه بسه واسه من
اگه گریه می کنی ، واسه خودت ، نه واسه من !
برو که خوب می دونی بدجوری تا کردی با من
می دونی با بی وفایی هات چه ها کردی با من !
می دونم با دل من همش پی بازی بودی
وقتی رفتم چه خیالی ، چه عجیب و مسخره
که نذاری برم و خاطرم از یادت بره
وقتی رفتم یه ذره دلهره داشتم می دونی ؟
می دونی دل رو توو چشمات جا گذاشتم ، می دونی ؟
وقتی رفتم هیچی با خودم نبردم یادگار
اما یه غم بزرگ انگار رو قلبم شده بار
وقتی رفتم می دیدی چه بغضی داشتم ، می دیدی ؟
می دیدی پامو روی دلم می ذاشتم ، می دیدی ؟
وقتی رفتم حتی با تموم خاطراتمون
یه دفه گفتی «بهار» نرو ، بازم پیشم بمون؟
حالا اومدی چیکار ، غم دیگه بسه واسه من
اگه گریه می کنی ، واسه خودت ، نه واسه من !
برو که خوب می دونی بدجوری تا کردی با من
می دونی با بی وفایی هات چه ها کردی با من !
و به خاطر رفتنت
هیچكس مجازات نشد
جز سایه ای
كه به فضای پوچ دیوار
محكوم گشت
تو چه میدانی آشنا ،
آن سایه
من بودم !
هیچكس مجازات نشد
جز سایه ای
كه به فضای پوچ دیوار
محكوم گشت
تو چه میدانی آشنا ،
آن سایه
من بودم !
رفتن تو ، رفتن جون من بود
سایه تو نام و نشون من بود
به اسم نازنین ترین کَس من
حکم دلت ریختن خون من بود
من که به جز تو کسی را نداشتم
اندازه تو کسی را دوست نداشتم
درد و دلامو واسه تو میگفتم
مشکلمو با تو میون میزاشتم
دار و ندارم کس و کار من تو
به عشق تو خونه رو دوست میداشتم
الا واسه چشات که من میمردم
گناهی جز خاطرخواهی نداشتم
رفتی ولی نور چشامو بردی
مذهب و آئیین و خدامو بردی
تو زندگیم عشق تو بود که کم بود
فقط تو بودی که خدای من بود
من که آخه کاری نکرده بودم
یه برگم از باغی نکنده بودم
من که آخه کاری نکرده بودم
یه برگم از باغی نکنده بودم
رفتن تو رفتن جون من بود
سایه تو نام و نشون من بود ...
سایه تو نام و نشون من بود
به اسم نازنین ترین کَس من
حکم دلت ریختن خون من بود
من که به جز تو کسی را نداشتم
اندازه تو کسی را دوست نداشتم
درد و دلامو واسه تو میگفتم
مشکلمو با تو میون میزاشتم
دار و ندارم کس و کار من تو
به عشق تو خونه رو دوست میداشتم
الا واسه چشات که من میمردم
گناهی جز خاطرخواهی نداشتم
رفتی ولی نور چشامو بردی
مذهب و آئیین و خدامو بردی
تو زندگیم عشق تو بود که کم بود
فقط تو بودی که خدای من بود
من که آخه کاری نکرده بودم
یه برگم از باغی نکنده بودم
من که آخه کاری نکرده بودم
یه برگم از باغی نکنده بودم
رفتن تو رفتن جون من بود
سایه تو نام و نشون من بود ...
amir fadaie
عضو جدید
نگذارید که بی باده بمانم گاهی
نگذارید که از سینه برآرم آهی
تا که جان دارم واز سینه برآید نفسم
نگذارید که بی باده سرآید نفسم
همه جا هر شب وهر روز شرابم بدهید
آخرین لحظه عمرم می نابم بدهید
وقت مردن بگذارید مرا داخل یک تابوتی
تخته هایش همه از جنس رز یاقوتی
مرد غسال ِ مرا سیر شرابش بدهید
مست ومست از همه جا حال خرابش بدهید
هر که پرسید که مرده ست؟ جوابش بکنید
از می خالص انگور خرابش بکنید
به نمازم مگذارید بیاید واعظ
پیر میخانه بخواند غزلی از حافظ
جای تلقین به بالای سرم دف بزنید
شاهدی رقص کند جمله شما کف بزنید
هرکه شیون کند از دور وبرم دور کنید
همه را مست وخراب از می انگور کنید
روی قبرم بنویسید وفادار برفت
آن جگر سوخته ، خسته دل از این دار برفت . . .
نگذارید که از سینه برآرم آهی
تا که جان دارم واز سینه برآید نفسم
نگذارید که بی باده سرآید نفسم
همه جا هر شب وهر روز شرابم بدهید
آخرین لحظه عمرم می نابم بدهید
وقت مردن بگذارید مرا داخل یک تابوتی
تخته هایش همه از جنس رز یاقوتی
مرد غسال ِ مرا سیر شرابش بدهید
مست ومست از همه جا حال خرابش بدهید
هر که پرسید که مرده ست؟ جوابش بکنید
از می خالص انگور خرابش بکنید
به نمازم مگذارید بیاید واعظ
پیر میخانه بخواند غزلی از حافظ
جای تلقین به بالای سرم دف بزنید
شاهدی رقص کند جمله شما کف بزنید
هرکه شیون کند از دور وبرم دور کنید
همه را مست وخراب از می انگور کنید
روی قبرم بنویسید وفادار برفت
آن جگر سوخته ، خسته دل از این دار برفت . . .
[FONT="]از روزهای رفته نگو[/FONT]
[FONT="]روزهای مانده را تعریف کن[/FONT]
[FONT="]با چند ماه خداحافظی کنم[/FONT]
[FONT="]به چند خورشید سلام[/FONT]
[FONT="]تا بیایی .... ؟![/FONT]
[FONT="]از : فریبا عرب نیا[/FONT]
amir fadaie
عضو جدید
حکم اعدام به بی رحمی مان
حکم اعدام به جان سختی مان
حکم اعدام که بد روزی بود
روز فرسایش دل رحمی مان
حکم اعدام به رسوایی مان
حکم اعدام به بی باکی مان
حکم اعدام که حس را کشتیم
بگریزیم ز دل تنگی مان
حکم اعدام به احساس کثیف
حکم اعدام به ایمان خفیف
حکم اعدام که زندان کردیم
عطش محکم بی قیدی مان
حکم اعدام به هر خندیدن
به تلاش الکی ، بد دیدن
حکم اعدام که بردیم ز یاد
مهلت کوچک خوش بینی مان
حکم اعدام به تشویش درون
به خرافات به بخت و به شگون
حکم اعدام که غافل ماندیم ز چه ؟
از غافله ی هستی مان
حکم اعدام به خودخواه ، به پست
حکم اعدام به رزمایش دست
حکم اعدام که خشکید ز ما
نوگل ساده ی خوشبختی مان
حکم اعدام به قول و به قرار
حکم اعدام به نیرنگ و فرار
حکم اعدام که قهر است خدا
با سبُک عقلی و بد ببینی مان
حکم اعدام به جان سختی مان
حکم اعدام که بد روزی بود
روز فرسایش دل رحمی مان
حکم اعدام به رسوایی مان
حکم اعدام به بی باکی مان
حکم اعدام که حس را کشتیم
بگریزیم ز دل تنگی مان
حکم اعدام به احساس کثیف
حکم اعدام به ایمان خفیف
حکم اعدام که زندان کردیم
عطش محکم بی قیدی مان
حکم اعدام به هر خندیدن
به تلاش الکی ، بد دیدن
حکم اعدام که بردیم ز یاد
مهلت کوچک خوش بینی مان
حکم اعدام به تشویش درون
به خرافات به بخت و به شگون
حکم اعدام که غافل ماندیم ز چه ؟
از غافله ی هستی مان
حکم اعدام به خودخواه ، به پست
حکم اعدام به رزمایش دست
حکم اعدام که خشکید ز ما
نوگل ساده ی خوشبختی مان
حکم اعدام به قول و به قرار
حکم اعدام به نیرنگ و فرار
حکم اعدام که قهر است خدا
با سبُک عقلی و بد ببینی مان
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 |
Similar threads
-
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم)
- شروع شده توسط حمید...HaMiD
- پاسخ ها: 122