رباعی و دو بیتی

[*زهره*]

روزیست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد
ابر از رخ گلزار همی شوید گرد

بلبل به زبان پهلوی با گل زرد
فریاد همی کند که می باید خورد​

 

[eksir]

این قـافـله عـمر عجب می گذرد​

دریاب دمی که با طرب می گذرد​

ساقی غم فردای حریفان چه خوری​

پیش آر پیاله را کـه شب می گذرد​

 

[monamona]

چشمت که فسون و رنگ می بارد ازاو
افسوس که تیر جنگ می بارد از او
بس زود ملول گشتی از همنفسان
آه از دل تو که سنگ میبرد از او

 

[eksir]

خیام اگر ز باده مستی خوش باش​

با لاله رخی اگر نشستی خوش باش​

چون عاقبت کار جهان نیستی است​

انگار که نیستی چو هستی خوش باش​

​

 

[*زهره*]

سعدی

سعدی

آن شب که تو در کنار مایی روزست
و آن روز که با تو می‌رود نوروزست

دی رفت و به انتظار فردا منشین
دریاب که حاصل حیات امروزست​

 

[naghmeirani]

عراقی

عراقی

ای روی تو آرزوی دیرینهٔ ما

جز مهر تو نیست در دل و سینهٔ ما

از صیقل آدمی زداییم درون

تا عکس رخت فتد در آیینهٔ ما

 

[eksir]

اکنون که ز خوشدلی بجز نام نماند​

يک همدم پخته جز می خام نماند​

دست طرب از ساغر می باز مگیر​

امروز که در دست بجز جام نماند​

 

[armstrong]

حافظ

حافظ

برگیر شراب طرب انگیز و بیا
پنهان ز رقیب سفله بستیز بیا
مشنو سخن خصم که بنشین و مرو
بشنو ز من این نکته که برخیز و بیا

 

[*زهره*]

حافظ

حافظ

با می به کنار جوی می‌باید بود
وز غصه کناره‌جوی می‌باید بود

این مدت عمر ما چو گل ده روز است
خندان لب و تازه‌روی می‌باید بود​

 

[eksir]

بنگر ز جهان چه طرف بر بستم ؟ هیچ​

وز حاصل عمر چیست در دستم ؟ هیچ​

شـمع طـربم ولی چـو بنـشستم هیچ​

من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ​

 

[*زهره*]

مولانا

مولانا

خواهی که مقیم و خوش شوی با ما تو
از سر بنه آن وسوسه و غوغا تو

آنگاه تو چنان شوی که بودی با من
آنگاه چنان شوم که بودم با تو​

 

[naghmeirani]

" مولوي"

" مولوي"

یک بوســـــــه ز تو خواســتم و شش دادی

شاگــــــرد که بــودی که چنین اســـــــتادی

خوبـــــی و کـــــــرم را چـــو نکو بنیــــــــادی

ای دنیــــــــــــــا را ز تو هـــــــــــــــــزار آزادی

 

[*زهره*]

عراقی

عراقی

ملک دو جهان را به طلبکار دهند
وین سود و زیان را به خریدار دهند

بویی که صبا ز کوی جانان آورد
وقت سحر آن را به من زار دهند​

 

[eksir]

سعدي

سعدي

ما حاصل عمری به دمی بفروشیم

صد خرمن شادی به غمی بفروشیم


در یک دم اگر هزار جان دست دهد

در حال به خاک قدمی بفروشیم

 

[*زهره*]

حافظ

حافظ

لب باز مگیر یک زمان از لب جام
تا بستانی کام جهان از لب جام

در جام جهان چو تلخ و شیرین به هم است
این از لب یار خواه و آن از لب جام​

 

[armstrong]

خیام

خیام

گر آمدنم به خود بدی نامدمی
ور نیز شدن،به من بدی کی شدمی
به زان نبدی که اندر این دیر خراب
نه آمدمی نه شدمی نه بدمی

 

[*زهره*]

سعدی

سعدی

ای دست جفای تو چو زلف تو دراز
وی بی‌سببی گرفته پای از من باز

ای دست از آستین برون کرده به عهد
وامروز کشیده پای در دامن باز​

 

[armstrong]

حافظ

حافظ

من با کمر تو در میان کردم دست
پنداشتمش که در میان چیزی هست
پیداست از آن میان چو بر بست کمر
تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست

 

[naghmeirani]

حافظ

حافظ

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
وز بستر عافیت برون خواهم خفت

باور نکنی خیال خود را بفرست
تا در نگرد که بی‌تو چون خواهم خفت

 

[*زهره*]

حافظ

حافظ

چون غنچهٔ گل قرابه‌پرداز شود
نرگس به هوای می قدح ساز شود

فارغ دل آن کسی که مانند حباب
هم در سر میخانه سرانداز شود​

 

[eksir]

حافظ

حافظ

عشق رخ یار بر من زار مگیر

بر خسته دلان رند خمار مگیر

صوفی چو تو رسم رهروان می‌دانی

بر مردم رند نکته بسیار مگیر

 

[*زهره*]

خیام

خیام

گر یک نفست ز زندگانی گذرد
مگذار که جز به شادمانی گذرد

هشدار که سرمایه سودای جهان
عمرست چنان کش گذرانی گذرد​

 

[*** s.mahdi ***]

​

"مولوی"

آواز ترا طبع دل ما بادا
اندر شب و روز شاد و گویا بادا
آواز تو گر خسته شود خسته شویم
آواز تو چون نای شکرخا بادا​

 

[گلابتون]

هر چند كه گرد من برانگيخته اي
باران بلا بر سر من ريخته اي

چون اشك مرو ز پيش چشمم كه هنوز
چون ناله به دامان دل آويخته اي

 

[eksir]

ما حاصل عمری به دمی بفروشیم

صد خرمن شادی به غمی بفروشیم

در یک دم اگر هزار جان دست دهد

در حال به خاک قدمی بفروشیم

 

[*زهره*]

سعدی

سعدی

مشنو که مرا از تو صبوری باشد
یا طاقت دوستی و دوری باشد

لیکن چه کنم گر نکنم صبر و شکیب؟
خرسندی عاشقان ضروری باشد​

 

[naghmeirani]

فیض کاشانی

فیض کاشانی

دانی ز چه عشق گلرخان مطلوبست
با بهر چه سار و سوزشان مطلوبست

از دوزخ مرهوب و بهشت مرغوب
آگاه شدن درین جهان مطلوبست​

 

[eksir]

سعدي

سعدي

عشاق به درگهت اسیرند بیا

بدخویی تو بر تو نگیرند بیا

هرجور و جفا که کرده‌ای معذوری

زان پیش که عذرت نپذیرند بیا

 

[*زهره*]

عطار

عطار

دردا که دلم بوی دوایی نشنود
در وادی عشق مرحبایی نشنود

وز قافله‌ای که اندرین بادیه رفت
عمری تک زد بانگ درایی نشنود​

 

[eksir]

سعدي

سعدي

هشیار سری بود ز سودای تو مست

خوش آنکه ز روی تودلش رفت ز دست


بی‌تو همه هیچ نیست در ملک وجود

ور هیچ نباشد چو تو هستی همه هست