دیر آمدی! خیلی دیر...

[hamedinia_m51]

خواستم خودمو گول بزنم ؛
همه ي خاطراتم رو انداختم يه گوشه اي و
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]گفتم : فراموش ؛ [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]يه چيزي ته قلبم خنديد و گفت : يادمه[/FONT]

 

[MEMOL...]

من

راز چشم های خسته ات را

دوباره

به یاد می آورم

و

تمام جمعــه های پاییزی

که دلواپس تو بوده ام ...

باری !

تو اما

بار دیگر

عاشقانه های مرا

چگونه

به یاد می آوری ؟!...



​

 

[linux_0011]

تو دير آمدي ...

من زود رفتم !

مهم نيست ...

مهم اين است كه ما همديگر را نديديم ...

مهم اين است

كه شعرهاي زيادي مرد ...

كه نه تو توانستي بسرايي

نه من ...! ​

 

[floe]

حالا كه آمدي

ناتوان از تكلم روزمره
محتضرانه پيچ خورده است
زبا بيهوده در خلائي بزرگ
پيش از اين كه بيايي
حالا كه آمدي
كمكم مي كني كه دست هاي كفن پيچ را
به زانوان خودم برسانم
و سوال مي كني : اينجا كجاي زمان است ؟
كه به دست هر كه نگاه مي كني
بمب ساعتي بسته است ؟
و زير سينه بند هر زني كه مي گذرد
جفتي كبوتر مرده ست كه روي نوك هايشان
آواز مسجعي چكه چكه تپيده است
اين
خيابان دادگستري آيا نبود ؟
و آن دستهاي عاشقي كه مي شناختيم
حالا از هم جدا جدا
سعي مي كني بيهوده
بيهوده روي زانوان خودم به هوش بيايم
و باور نمي كني اصلا
كه در اعماق سلولهاي خاكستري ام
چيزي به گرمي خورشيده مرده است
چيزي به گرمي خورشيد
پيش از اين كه بيايي
حالا
خماري سياه آن همه شب را
هميشه همانطور خيس و خسته
به خواب و خاك و خاطره بسپار


رویا زرین

 

[MEMOL...]

این روزها

عشق می ورزم به هرچه بوی تو را می دهد ...

هر چه نشانی از تو دارد ...

سبزی برگ درخت ... لذت نوشیدن آب ... باران بی دریغ ...

بر روی صورتم ...

اینها یادگار روزهای گذشته اند ...

و من اکنون

نشسته ام کنج دیوار

با سری در میان دو دست

و رهگذرانی که برای تنهایی مرد ، سکه خرج می کنند ...!
​

آرش

 

[linux_0011]

ما تماشاچياني هستيم كه پشت درهاي بسته مانده ايم ...

دير آمده ايم !

خيلي دير ...

پس به ناچار حدس ميزنيم، شرط ميبنديم، شك ميكنيم ...

و آن سوتر در صحنه بازي به گونه اي ديگر در جريان است ...!​

 

[hamedinia_m51]

اگر سکوت ِ این گستره ی بی ستاره مجالی دهد،
می خواهم بگویم : سلام!
اگر دلواپسی ِ آن همه ترانه ی بی تعبیر مهلتی دهد،
می خواهم از بی پناهی پروانه ها برایت بگویم!
از کوچه های بی چراغ!
از این حصار و دیوار!
از این ترانه ی تار...
مدتی بود که دست و دلم به تدارک ترانه نمی رفت!
کم کم این حکایت دیده و دل،
که ورد زبان کوچه نشینان است،
باورم شده بود!
باورم شده بود،
که دیگر صدای تو را در سکوت تنهایی نخواهم شنید!
راستی در این هفته های بی ترانه کجا بودی؟
کجا بودی که صدای من و این دفتر سفید،
به گوشت نمی رسید؟
تمام دامنه ی دریا را گشتم تا پیدایت کردم!
آخر این رسم و روال رفاقت است،
که در نیمه راه رؤیا رهایم کنی؟
می دانم!
تمام اهالی این حوالی گهگاه عاشق می شوند!
اما شمار آنهایی که عاشق می مانند،
از انگشتان دستم بیشتر نیست!
یکیشان همان شاعری که گمان می کرد،
در دوردست دریا امیدی نیست!
می ترسیدم خدای نکرده !
آنقدر در غربت گریه هایم بمانی،
تا از سکوی سرودن تصویرت سقوط کنم!
اما آمدی!...

حالا دستهایت را به عنوان امانت به من بده!
این دل بی درمان را که در شمارِ عاشقان همیشه می گنجانم،
انگشتانم،
برای شمردنشان
کم می اید!

 

[@ RESPINA @]

قصه ما یه سفر بود یه سفر تا خود رویا
تا ته یک شب روشن سفری تا خود فردا
یه طرف گریز از تو یه طرف به تو رسیدن
دل سپردن به يه رويا خواب دست تو رو ديدن
قصه رو از نو شروع كن من به آخرش رسيدم
من تو سادگي عشقت غيبت دستامو ديدم
من مي خوام ساده بمونم تا تو عاشقم بموني
تا تن خسته من رو تا ته شب بكشوني
واسه لمس كودكيها راه برگشتن من كو
راهيم تا بي نهايت تا كليد فتح جادو
شب بي تو رفتن من شب بي نبض ستارس
وقتشه از تو گذشتن اين يه آغاز دوبارس

 

[@ RESPINA @]

میون این فاصله ها
​

بودن تو یه نعمته

​

حتی اگه یه شب باشه
​

​

سفر با تو غنیمته ​

 

[@ RESPINA @]

تو زخمی تردیدی / بی خاطره ، بی رویا
وامانده تر از دیروز / بیهوده تر از فردا
تصویر سرابی دور / در قحطی بارانی
سرگشته تر از طوفان / از عشق گریزانی
با چشم تو ، آئینه / بی واژه غزل می ساخت
نفرین به غروبی که / اندوه ترا نشناخت
نفرین به سکوت تو / نفرین به صدای من
تردید مکن ، بنشین / یک لحظه به جای من
من ماندنیم، امّا / تو ، فرصت پروازی
از عشق ، برای من / یک فاجعه می سازی
بگذار خودم باشم / تکراری بی برگشت
یک عاشق تنها که / دنبال خودش می گشت​

 

[گلابتون]

ديرآمدي اي نگار سرمست
زودت ندهيم دامن از دست
معشوقه كه ديردير بينند
آخر كم از آنكه سير بينند

 

[MEMOL...]

دیر می شود انگار

وقتی دور می شویم !

حیف ...
​

 

[hamedinia_m51]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=arial, helvetica, sans-serif]می شد از بودن تو عالمی ترانه ساخت
کهنه ها رو تازه کرد از تو يک بهانه ساخت
با تو می شد که صدام همه جارو پر کنه
تا قيامت اسم ما قصه ها رو پر کنه [/FONT][/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=arial, helvetica, sans-serif]اما خيلی دير دونستم تو فقط عروسکی
کور و کر بازيچه ی باد مثل يک بادبادکی
دل سپردن به عروسک منو گم کرد تو خودم
تو رو خيلی دير شناختم وقتی که تموم شدم [/FONT][/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=arial, helvetica, sans-serif]نه يه دست رفيق دستام نه شريک غم بودی
واسه حس کردن دردام خيلی خيلی کم بودی
توی شهر بی کسی هام تو رو از دور مي ديدم
تا رسيدم به تو افسوس به تباهی رسيدم[/FONT][/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=arial, helvetica, sans-serif]شهر بي عابر و خالی شهر تنهايی من بود
لحظه ی شناختن تو لحظه ی تموم شدن بود
مگه مي شه از عروسک شعر عاشقونه ساخت
عاشق چيزی که نيست شد روی دريا خونه ساخت [/FONT][/FONT]​

 

[hamedinia_m51]

یه اسم گنگ و مبهمه
تو این روزای بی کسی
اگه به دادم نرسی
یه روز می آی که دیر شده
نمونده از من نفسی
خواستن تو برای من
فراتر از روح و تنه
راز همیشگی شدن
همیشه از تو گفتنه
اگر تو مهلتم بدی
مهلت مرگو نمی خوام
با تو به قصه می رسم
همراه لحظه ها می یام
همیشه عاجزه کلام
از گفتن معنی ناب
هیچ عاشقی عاشقی رو
یاد نگرفته از کتاب...

 

[@ RESPINA @]

هنوز هر از گاهی
[FONT=times new roman, times, serif]احساس تنگ نفسهایش
[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]مرا در آغوش میگیرد
[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]می خواهد آدمم کند
[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]اما...
[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]حوای من خدای من است
[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]آدم شدن برای چه؟
[/FONT]

 

[MEMOL...]

با عشق می رسی که بگویی

گرما به فصل نیست

به اصل است !

با شوق می روم که بگویم

رفتن گناه نیست

به راه است ...!
​

 

[گلابتون]

 

[@ RESPINA @]

دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد چون که او بالاتر است
گر کسی بر نا کسی بالا نشیند فخر نیست
روی دریا خس نشیند قعر دریا گوهر است

 

[hamedinia_m51]

برای من نوشته
گذشته ها گذشته
تمام قصه هام هوس بود
برای او نوشتم
برای تو هوس بود
ولی برای من نفس بود

كاشكی خبر نداشتی
دیونه نگاتم
یه مشت خاك ناچیز
افتاده ای به زیر پاتم
كاشكی صدای قلبت
نبود صدای قلبم
كاشكی نگفته بودم
تا وقت جون دادان باهاتم

نوشته هرچه بود تموم شد
نوشتم عمر من حروم شد
نوشته رفته ای زیادم
نوشتم شمع رو به بادم
نوشته در دلم هوس مرد
نوشتم دل توی قفس مرد

كاشكی نبسته بودم
زندگیمو به چشمات
كاشكی نخورده بودم
به سادگی فریب حرفات
لعنت به من كه آسون
به یك نگات شكستم
به این دل دیونه
راه گریز و ساده بستم...

 

[hamedinia_m51]

برای رسيدن به تو ...


خودم را قسمت کردم...


تو را سهم تمام روياهايم کردم...


انصاف نبود...


تو که ميدانستی با چه اشتياقی خودم را قسمت میکنم


پس چرا زودتر از تکه تکه شدنم جوابم نکردی؟؟؟؟


برای خداحافظی خيلی ديربود...


خيلی دير ...​

 

[linux_0011]

بر شیشه ی دلم می زنی
مرا بیدار می کنی
از خواب طولانی ، از خواب رویایی
یار دیرینه ی من
همدم تنهایی من
چرا دیر آمدی؟​

 

[linux_0011]

تو دير آمدي ...

من زود رفتم !

مهم نيست ...

مهم اين است كه ما همديگر را نديديم ...

مهم اين است

كه شعرهاي زيادي مرد ...

كه نه تو توانستي بسرايي

نه من ...!

 

[محـسن ز]

آخر ای بیگانه خو ناآشنایی اینهمه

تا به این غایت مروت بیوفایی اینهمه


جسم و جانم را زهم پیوند بگسستی بس است

با ضعیفی همچو من زور آزمایی اینهمه


استخوانم سوده شد از روی خویشم شرم باد

بر زمین از آرزو رخساره سایی اینهمه


هر که بود از وصل شد دلگیر و هجر ما همان

نیست ما را طاقت و تاب جدایی اینهمه


وحشی این دریوزه‌ی دیدار دولت تا به کی

عرض خود بردی چه وضعست این گدایی اینهمه

 

[@ RESPINA @]

آن لحظه
كه دست هاي جوانم
در روشنايي روز
گل باران ِ سلامُ تبريكات ِ دوستان ِ نيمه رفيقم مي گذشت
دلم
سايه اي بود ايستاده در سرما
كه شال كهنه اش را
گره مي زد

 

[MEMOL...]

دو دقیقه و چهل و نه ثانیه !

تقاص تمام لحظه های بی تو ...

آرام بودم انگار !!!


​

 

[hamedinia_m51]

برای من نوشته
گذشته ها گذشته
تمام قصه هام هوس بود
برای او نوشتم
برای تو هوس بود
ولی برای من نفس بود

كاشكی خبر نداشتی
دیونه نگاتم
یه مشت خاك ناچیز
افتاده ای به زیر پاتم
كاشكی صدای قلبت
نبود صدای قلبم
كاشكی نگفته بودم
تا وقت جون دادان باهاتم

نوشته هرچه بود تموم شد
نوشتم عمر من حروم شد
نوشته رفته ای زیادم
نوشتم شمع رو به بادم
نوشته در دلم هوس مرد
نوشتم دل توی قفس مرد

كاشكی نبسته بودم
زندگیمو به چشمات
كاشكی نخورده بودم
به سادگی فریب حرفات
لعنت به من كه آسون
به یك نگات شكستم
به این دل دیونه
راه گریز و ساده بستم...

 

[hamedinia_m51]

ما رفته ايم به تماشاي روزگار
آنكس كه دير رسيد عمرش دراز باد

در انتظار سر نكند ، روزگار ، مرد
در روزگار مي سپرد ، انتظار ، شاد

مردي در راه بود ، خورشيد غروب كرد ، چادر زد و خورد و خوابيد و بيدار شد ، هنوز سايه روشن بود ، برخاست و به راه افتاد ، خورشيد طلوع كرد ، سايه هاي مرد كم كمك كوتاه تر مي شد ، ظهر شد ، خورشيد ردست بالاي سر مرد بود...
راه منتظر كسي نمي ماند ، مسافر در راه است ، آنكه نشسته است شايد ...

 

[MEMOL...]

پلک هایم چه سنگین می شوند ...

خوش خیالی نکن !

دیگر اجازه نمی دهم

حتی لحظه ای به خواب من بیایی ...!
​

 

[hamedinia_m51]

چشم در چشم آفتاب ؛ انگار غروب هم كه مي رسد ستاره دلش مي گيرد ...
شب از كنار غروب چشمانم ورق خورد كه آمدي .....آمدي؟؟
تصميم گرفتم رنگش را همان اولين رنگي بگذرم كه ديدم ....رنگ ... رنگ ....
به رنگ شب خوش آفتاب ....از همان اول كه نوشت ....انگار هر چه نوشت من بودم
...................خودش هم نفهميد ..................انگار خودش هم نفهميد هر چه كه
نوشت من بودم ........
پروانه دلش گرفت ....دور دستان من پيله زد به آسمان ..... نه ...شايد پيله زد به .....
پيله زد به .......................نه سخت نمي نويسم بخوان ......كلي پيله زد به .........
شايد .........شايد همان سخت شوخي شوخي جدي شدن ...يا ...همان سخت جدي جدي
شوخي شدن يا .........نه ..شايد اين اولين .......شايد هم آخرين سطري است از آخرين
سطري كه خوانده اي ........
هر چه بود سخت پيله زد دور دستانم با ......شايد تا پروانه شدن بمانم ..... شايد هم
سنگيني پيله نگذاردم كه .....
................................. شايد هم نماندم ....
اصلا همان سخت مي نويسم كه .......كه ...كه نخواني ؛كه خط خواندنت از خط نوشتنم
جدا شود .....چون هيچكس نفهميد هر چه نوشتم .... هر چه قدر گفتم ....هر چه كه خواند
هر چه كه آسان نوشتم.....شايد ..شايد همان نامه اي بود به كودكي كه هرگز متولد نشد ...
......................... شايد هنوز متولد نشدم تا بنويسم شايد ......انگار براي تولدي ديگر
پري دريايي كه در اقيانوس مسكن دارد .............

كنار تيزا آفتاب صدايم كه قد كشيد به افق چشمانت؛.چه دير شد! تلا لو دامن ستاره پر شد
از شب نيامدي.............
چشم؛.. ستاره ؛ .....آسمان .....نخل ...پنجره ....و هر چه گفتم از خودم برايت ...

كلي صدايت زدم نيامدي .... براي گريستنم هم نيامدي ....
..كلي انتظار ....
شايد به جرم همان پيله تنيده به دور دستانم با ..................
با...با ... با دستان تو​

 

[tools]

باران همه شب سرشک غم ریزان است
شب مضطرب از وای شباویزان است
چیزی به سحر نمانده برخیز که صبح
در مطلع لبخند سحرخیزان است