روز ۱۹ فروردین دوازدهمین سالروز درگذشت محمدعلی فردین بازیگر محبوب سینمای ایران در سال‌های دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ است. حامد بهداد به مناسبت این روز و به یاد این بازیگر سینمای ایران متنی نوشت و برای انتشار به “سینمای ما” ارسال کرد. متن حامد بهداد درباره فردین را می‌خوانید:تقدیم به سلطان قلب‌ها
فردین مرد بود. محبوب بود.
گنج قارون داشت. چهارشانه بود.
فردین بازوبند داشت. کشتی می‌گرفت.
فردین دست‌گیر بود. رفیق بود؛ درست مثل تختی. فردین پهلوان بود.
فردین مغرور بود، اما معرفت داشت.
فردین دلبری‌ست که مپرس.
مردم خنده‌اش را می‌خریدند… هه! طفلی مردم.
فردین می‌رقصید. آواز می‌خواند.
برایش کف می‌زدند. خیلی بانمک بود.
علی بی‌غم سلام حیف لاله‌زار
امیرارسلان سلام حیف لاله‌زار
فردین ماه بود. انسان بود.
فردین که بود، سینما شلوغ بود.
فردین قهرمان بود. دزد نبود. نجیب بود.
همه ادایش را می‌گرفتند. خب، فردین کسی بود.
محمدعلی بود. کم نبود. خوشا به ادب.
فردین زورخانه می‌رفت. میل می‌گرفت. کباده می‌زد.
فردین غزل می‌خواند. می‌چرخید. اوج گرفت و پر کشید و رفت بر فراز آسمان‌ها.
بی بال و پر، بی ساز و برگ؛ ای بی‌وفا روزگار لامراد..
فردین مرد بود. محبوب بود.
گنج قارون داشت. چهارشانه بود.
فردین بازوبند داشت. کشتی می‌گرفت.
فردین دست‌گیر بود. رفیق بود؛ درست مثل تختی. فردین پهلوان بود.
فردین مغرور بود، اما معرفت داشت.
فردین دلبری‌ست که مپرس.
مردم خنده‌اش را می‌خریدند… هه! طفلی مردم.
فردین می‌رقصید. آواز می‌خواند.
برایش کف می‌زدند. خیلی بانمک بود.
علی بی‌غم سلام حیف لاله‌زار
امیرارسلان سلام حیف لاله‌زار
فردین ماه بود. انسان بود.
فردین که بود، سینما شلوغ بود.
فردین قهرمان بود. دزد نبود. نجیب بود.
همه ادایش را می‌گرفتند. خب، فردین کسی بود.
محمدعلی بود. کم نبود. خوشا به ادب.
فردین زورخانه می‌رفت. میل می‌گرفت. کباده می‌زد.
فردین غزل می‌خواند. می‌چرخید. اوج گرفت و پر کشید و رفت بر فراز آسمان‌ها.
بی بال و پر، بی ساز و برگ؛ ای بی‌وفا روزگار لامراد..
