به حرص ار شربتی خوردم مگیر از من که بد کردم بیابان بود و تابستان و آب سرد و استسقا
*زهره* مدیر بازنشسته کاربر ممتاز Nov 13, 2009 #91 به حرص ار شربتی خوردم مگیر از من که بد کردم بیابان بود و تابستان و آب سرد و استسقا
eksir عضو جدید کاربر ممتاز Nov 14, 2009 #92 جانم بگير و صحبت جانانه ام بخش كز جان شكيب هست و ز جانان شكيب نيست
*زهره* مدیر بازنشسته کاربر ممتاز Nov 14, 2009 #93 بیستون را جان شیرین کرد در تن کوهکن عشق اگر بر سنگ اندازد نظر، آدم شود
naghmeirani مدیر ارشد عضو کادر مدیریت مدیر ارشد Nov 16, 2009 #94 همه سوزان به بزمِ عشق از یک آتشیم ای دل در این محفل یکی شمع و یکی شد نامشhttp://www.www.iran-eng.ir/images/icons/im_msn.gif
همه سوزان به بزمِ عشق از یک آتشیم ای دل در این محفل یکی شمع و یکی شد نامشhttp://www.www.iran-eng.ir/images/icons/im_msn.gif
eksir عضو جدید کاربر ممتاز Nov 16, 2009 #95 نغمه ساز و نغمه سوز و نغمه گوش آورد عشق را دوصد جانانه هوش
*زهره* مدیر بازنشسته کاربر ممتاز Nov 16, 2009 #96 از دیده هرچه رفت، ز دل دور میشود من پیش چشم خلق ز دل دور میشوم
eksir عضو جدید کاربر ممتاز Nov 16, 2009 #97 آهسته قدم زن ز دويدن نبري هوش زدلبر جانانه نظر كن گذر دوست همين جاست
nazanin jamshidi کاربر حرفه ای کاربر ممتاز Nov 17, 2009 #98 من غنچه ام که با نفس يک نسيم صبح از لطف بي کران تو لب باز مي کنم
nazanin jamshidi کاربر حرفه ای کاربر ممتاز Nov 17, 2009 #99 اين تراشيدن ابروي تو از تندي خوست تا نگويند تا بالاي دو چشمت ابروست
nazanin jamshidi کاربر حرفه ای کاربر ممتاز Nov 17, 2009 #100 از جرم عشق، پيش کسم گر چه راه نيست يارب تو آگهي که محبت گناه نيست
nazanin jamshidi کاربر حرفه ای کاربر ممتاز Nov 17, 2009 #101 از در و ديوار مي بارد بلا در راه عشق يک سرابم پيش ره نامد که طوفاني نداشت
Hamid Ghobadi عضو جدید کاربر ممتاز Nov 17, 2009 #102 من از روییدن خار سر دیوار دانستم . که ناکس کس نمی گردد بدین بالا نشینیها.
N naeemeh123 عضو جدید Nov 17, 2009 #103 به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم سعدی
Hamid Ghobadi عضو جدید کاربر ممتاز Nov 17, 2009 #104 آتش دوست اگر در دل ما خانه نداشت عمر بی حاصله ما این همه افسانه نداشت
naghmeirani مدیر ارشد عضو کادر مدیریت مدیر ارشد Nov 17, 2009 #105 صفای اصفهانی صفای اصفهانی عشقِ تو در دل نهان شد ، دل زار و تن ناتوان شد رفتی چو تیر و کمان شو ، از بارِ غم پیکرِ من
صفای اصفهانی صفای اصفهانی عشقِ تو در دل نهان شد ، دل زار و تن ناتوان شد رفتی چو تیر و کمان شو ، از بارِ غم پیکرِ من
Hamid Ghobadi عضو جدید کاربر ممتاز Nov 17, 2009 #106 naghmeirani گفت: عشقِ تو در دل نهان شد ، دل زار و تن ناتوان شد رفتی چو تیر و کمان شو ، از بارِ غم پیکرِ من کلیک کنید تا باز شود... بابا اصفهانی هم گوش میدید؟؟ تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هرمژه چون سیل روانه
naghmeirani گفت: عشقِ تو در دل نهان شد ، دل زار و تن ناتوان شد رفتی چو تیر و کمان شو ، از بارِ غم پیکرِ من کلیک کنید تا باز شود... بابا اصفهانی هم گوش میدید؟؟ تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هرمژه چون سیل روانه
naghmeirani مدیر ارشد عضو کادر مدیریت مدیر ارشد Nov 17, 2009 #107 قصه شيرين عشــقم رفـــت از خاطـر ولي كوهي از اندوه و ناكــامي به فرهادم رسيد
*زهره* مدیر بازنشسته کاربر ممتاز Nov 17, 2009 #108 آب روان عمر ز استاده خوشترست آزرده از گذشتن این کاروان مباش
eksir عضو جدید کاربر ممتاز Nov 18, 2009 #109 ديدي اي دل كه غم عشق دگر بار چه كرد چون بشد دلبر و با يار وفا دار چه كرد
*زهره* مدیر بازنشسته کاربر ممتاز Nov 18, 2009 #110 هر که آمد در غم آبادجهان، چون گردباد روزگاری خاک خورد، آخر به هم پیچید و رفت
eksir عضو جدید کاربر ممتاز Nov 18, 2009 #111 قفس تنگ فلك، جاي پر افشاني نيست يوسفي نيست در اين مصر كه زنداني نيست
*زهره* مدیر بازنشسته کاربر ممتاز Nov 18, 2009 #112 گفتم از گردون گشاید کار من، شد بستهتر آن که روشنگر تصور کردمش، زنگار بود
amator-2 عضو جدید Nov 21, 2009 #113 [FONT="]کاش مي شد حرفي از کاش ميشد هم نبود هر چه بود احساس بود و عشق بود و ياس بود...[/FONT]
eksir عضو جدید کاربر ممتاز Nov 21, 2009 #114 هر روز به شیوهای و لطفی دگری چندانکه نگه میکنمت خوبتری
*زهره* مدیر بازنشسته کاربر ممتاز Nov 21, 2009 #115 طالب آن باشد که جانش هر نفس تشنهتر باشد ولیکن بی سبب
eksir عضو جدید کاربر ممتاز Nov 21, 2009 #116 وفا نكردي و كردم ،جفا نديدي و ديدم شكستگي و نشكستم،بريدي و نبريدم
*زهره* مدیر بازنشسته کاربر ممتاز Nov 21, 2009 #117 شبنم از سعی به سرچشمهٔ خورشید رسید قطره ماست که زندانی گوهر شده است
engineer saba عضو جدید کاربر ممتاز Nov 21, 2009 #118 غم دنیی دنی چند خوری باده بخور حیف باشد دل دانا که مشوش باشد
J javane1387 عضو جدید Nov 21, 2009 #119 من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید
*زهره* مدیر بازنشسته کاربر ممتاز Nov 22, 2009 #120 مرا به حال خود ای عشق بیش ازین مگذار که بی غمی یکی از اهل روزگارم کرد