بیایید در این ماه رمضان متفاوت باشیم ! ( ادعیه روزانه ماه مبارک به همراه تفسیر )

[₪آمیتریس₪]

دعاي روز سي‌ام: قبولي اعمال, پايانِ خوبِ كارها, رضاي خدا و رسول, توسل و پيوند با آن پيامبر.

دعاي روز سي‌ام: قبولي اعمال, پايانِ خوبِ كارها, رضاي خدا و رسول, توسل و پيوند با آن پيامبر.

امشب هنگامه وداع است.

چه لذتى داشت آمدن رمضان و چه دردى است رفتنش.

دل بسته ‏ایم كه پذیراى بندگی مان گردد و بهره طاعتمان، خشنودى او و رسول پاكش باشد.

___________________________

اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِيامي فيهِ بِالشُّكْرِ وَالْقَبُولِ عَلي ما تَرْضاهُ وَيرْضاهُ الرَّسُولُ مُحْكَمَةً فُرُوعُهُ بِالاُْصُولِ بِحَقِّ سَيدِنا مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرينَ وَالْحَمْدُ للهِِ رَبِّ الْعالَمينَ.

خدایا! چنان کن روزه ام در این ماه که مورد قدردانی و پذیرش بوده و مورد پسند تو و پسند رسولت باشد و فروع آن را به وسیله اصول آن محكم اساس گردان، به حق آقای ما، محمد و آل پاکش و ستایش خاص پروردگار جهانیان است.

___________________________

ايفاء حق اهل بيت عليهم السلام

حقوق اهل بيت

1- دوستى ايشان: «قل لا اسئلکم عليه من اجر الا المودة فى القربي» ؛ «بگو من در برابر اجر رسالت از شما جز دوستى اهل بيتم را نمى خواهم.» (1)

2 - اطاعت از ايشان: «اطيعوا الله واطيعوا الرسول و اولى الامر منکم» ؛ «فرمان خدا و رسول و فرمانداران از طرف خدا را اطاعت کنيد.» (2)

3 - حفظ احترام: «لا ترفعوا اصواتکم فوق صوت النبي» ؛ «صدايتان را از صداى پيامبر بلندتر نکنيد.» (3)

4 - تمسک به آن ها: على عليه السلام فرمود: «يا ايها الناس شقوا امواج الفتن بسفن النجاة ؛ اى مردم! موج هاى فتنه را با کشتى هاى نجات (اهل بيت) بشکنيد.» (4)

حافظ از دست مده دولت اين کشتى نوح / ورنه طوفان حوادث ببرد بنيادت

___________________________


طاعتى خداپسند

خدايا چنان كن سرانجام كار / تو خشنود باشى و ما رستگار

ارزش طاعت، به «مقبول» شدن آن است.تا پذيرفته نگردد، ارتقاء درجه نمى آورد، تا قبول نشود، ارج ندارد.
قبولى آن، با اخلاص و نيّت خوب و تقوا و تقيّد به «امر خدا» است.
و تقوا، جز در خط خدا بودن و مطيع فرمان گشتن و حركت در «سبيل اللّه » و پرهيز از محرّمات الهى، نيست.
خداوند، روزه اى را ارزش نهاده و مى پذيرد، كه در كنار پرهيز از خوردن و آشاميدن، پرهيز از گناه و بى تقوايى و آلودگى و غيبت و بدزبانى هم باشد. وگرنه، جز رنج و گرسنگى، ثمرى به بار نخواهد آورد.
شكر خدا نسبت به عبادتمان، همان قبول اوست. و قبولش، آنگاه است كه «خداپسندانه» باشد.
وقتى خداپسند است كه «پيامبر پسند» هم باشد. چرا كه اطاعت پيامبر، اطاعت خداست، پس خشم و «رضاى رسول» نيز همان خشم و رضاى «اللّه » است. رسول خدا صلى الله عليه و آله جز براى خدا خشم نمى گرفت و جز آنچه را، خدا بپسندد، نمى پسنديد.

زنى زبان به غيبت گشود، در حالى كه روزه بود. پيامبر فرمود: برو غذا بخور، ديگر روزه نيستى! روزه ات باطل شد.

آرى...روزه اى كه مُهر «شكر و قبول» و رضاى خدا و رسول بر آن باشد، دور از غيبت و بهتان و دشنام و لغويّات و «گناهانِ زبانى» است.

«عقيده»، ريشه «عمل»
استوارى هر شاخه، به تنه درخت است. و قوام هر درخت، به قوّت ريشه اش.

در پيكره ديندارى انسان مؤمن، برخى امور، همچون ريشه و بنيان است، برخى به سان رو بنا و ساقه و ميوه.

«ايمان»، اساس مسلمانى است. اگر در دل انسان، نسبت به «خدا» و «قيامت» و «وحى»، عقيده باشد و انسان از «باور درونى» برخوردار گردد، اين ريشه، تنه استوار ديندارى را برافراشته مى دارد و بر اين نهاد، شاخ و برگ هاى عبادت، تقوا، پاكى، پرهيز از حرام، كسب حلال، مروّت و عدالت، رعايت حقوق ديگران و ... مى رويد .
در شناخت آنچه «اصل» و «فرع» است، بايد دقت كرد و به تقويت ريشه پرداخت، تا تنه و ساقه و شاخه هم رشد كرده نيرومند گردد و ميوه و ثمر و سايه دهد.

خداوند، سخن پاك را به درختى پاك تشبيه مى كند كه ريشه استوارش در زمين و شاخ و برگ پربارش، بالنده و رو به آسمان است:
«اَصلُها ثابِتٌ وَ فَرعُها فىِ السَّماء»[5] و قوام آن شاخ و برگ، به نيروى اساس و اصل است.

در روايات، برخى چيزها به مثابه ستون و پايه دين به حساب آمده است، از جمله «ولايت» كه بدون ولاى اهل بيت و بدون پذيرش ولايت و حاكميت حق و امامان، اعمال تباه مى شود و تلاشها در جهت انحرافى سوق مى يابد.
در بعضى كلمات، «آل محمّد» اساس به حساب آمده است.
كلام حضرت امير چنين است: «هُم اَساسُ الدّين وَعِمادُ اليَقين»[6]
دودمان پيامبر، پايه دين و ستون يقين اند.

اگر پيوند با اهـل بيت و اطاعت از رهبرى حق باشد (كه اصل و اساس است) امور ديگر نيز درست مى شود و اگر اين «اصـل» استوار شود، «فرع»هاى ديگر نيز قوام مى يابد. وگرنه با ضعف ريشه، درخت ها خشكيده يا از جا كنده خواهد شد.
آرى...«ريشه بجا باد اگر برگ و برى مى رود.»
اگر «خداباورى» در دل انسان نباشد، انگيزه اى قوى براى عبادت و اطاعت و اجراى اوامر و نواهى نخواهد بود. پس بايد در تقويت و تحكيم آن اصل كوشيد و بذر ايمان را در دلها كاشت و روح معنويّت را در كالبدها دميد.
اين آرزو و خواسته نيز، در سايه عنايت الهى فراهم مى آيد.
در دعاى «مكارم الاخلاق»، امام سجاد عليه السلام از خدا مى خواهد:
«خدايا... ايمانم را به مرز كاملترين ايمان برسان، يقينم را به مرحله برترين يقين برسان و نيّتم را به مرز بهترين نيّات منتهى ساز و عملم را بهترين عملها قرار بده.»[7]
«ايمان»، «يقين»، «نيّت» و...«عمل»، سيرى خاص را طى مى كند و ايمان، در نهايت به عمل مى رسد، يعنى همان استحكام «فروع» در سايه تقويتِ «اصول».

ان شاء
___________________________

فایل صوتی دعا

فایل صوتی شرح دعا از آیت الله مجتهدی تهرانی :

قسمت اول

قسمت دوم

تصویر زمینه روز سی ام ماه رمضان

___________________________

پی نوشتها:
1. شوري/ 23.
2. نساء/ 59.
3. حجرات/ 2.
4. نهج البلاغه، خ 5.
5 ـ ابراهيم، آيه 24.
6 ـ نهج البلاغه، خطبه 2.
7 ـ صحيفه سجاديه، دعاى 20 بلّغ بِايمانى اَكملَ الإيمان....


منابع :
مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن
روزنامه راه نجات
گل لیلا
تبیان
آوینی
رشد
گفتگوی دینی
کتابخانه احادیث شیعه
شبکه فرهنگی الحسنین

التماس دعا

 

[₪آمیتریس₪]

عید فطر مبارک : )

عید فطر مبارک : )

وداع با رمضان


اينك، در پايانِ خط طواف، بر گرد خانه عشقيم ، خانه عشقى كه كانون آن، محبت خداست !
و آرايش آن، طاعت و تقوا، و طهارت و عبادت ، و فرش آن، بندگى است ، و طعامش، معنويّتِ «ذكر» و مائده «قرآن».
اينك، ماه رمضان را پشت سر مى گذاريم.
گرچه آنگونه كه شايد و بايد، از اين سفره رزق الهى و خوان گسترده نعمت پروردگار، توشه نگرفتيم، و غافلانه از كنار اين «روزهاى خدا» گذشتيم و خدا را آنگونه كه سزاوار «ربوبيّت» اوست، «عبوديّت» نكرديم. ولى چشم دلمان به گوشه اى از عنايت اوست.
بيابان هاى وسيع گناهمان، اميدوار ابرهاى رحمت و باران هاى مغفرتِ اوست.
رمضان به پايان مى رسد، ولى ما در آغاز بندگى هستيم.
اميد است كه از «كلاس رمضان» دست خالى برنگرديم.

در پايان، با امام سجاد عليه السلام همنوا مى شويم:
امام زين العابدين عليه السلام، در دعای وداع «ماه رمضان» در صحیفه سجادیه ، با اين ماه خداحافظى مى كند.
وداع كسى كه فراق رمضان بر او سخت و ناگوار است و رفتنش غمبار و وحشت آور است و به رمضان درود و سلام مى دهد.
در سلام خداحافظى و بدرود مى گويد:

سلام و بدرود، اى رمضان، اى ماه بزرگ خدايى،
سلام برتو، اى عيد اولياء اللّه ،
سلام برتو، اى بهترين اوقات و بهترين ماهها و ساعتها،
سلام برتو، اى رمضان، كه آرزوها را به هدف نزديك مى كردى،
سلام بر رمضان، كه در اين ماه، چه بسيار، از آتش دوزخ، رستند،
سلام بر رمضان، كه سراسر سلام بود.
سلام بر رمضان، كه با بركت بر ما وارد شدى، و آلودگى گناهان را زدودى.
سلام بر رمضان، اى موهبت خدا...اى ماه اشتياق!
سلام بر رمضان...
خدايا...بر محمد و آلش درود فرست و آنچنان كن كه وقتى رمضان از ما رخت بربست، ما را از خطاها برهانى و با خروج اين ماه، ما را از گناهان خارج سازى...
خدايا، عيد فطر را براى ما شادى آفرين قرار بده و آن را بهترين روزى قرار بده كه عفو تو را طلب كرده و گناه خويش را پاك كرده باشيم...

___________________________

انسان ، در مقابل خالق ، بی نهایت کوچک و حقیر است . تنها چیزی که این «هيچ» را به آن «همه» پيوند مى دهد، «دعا» ست.
نيايش به درگاه آفريدگار، عبادتى است كه از روح نيازمند انسان به آستان بلند خدا سرچشمه مى گيرد.

دعاهايى كه از پيشوايانِ معصوم عليهم السلام نقل شده، ميراث گرانبهاى معنوى مكتب ماست و جاى بسى تأمّل و ژرف نگرى و الهام گيرى است و «فرهنگ دعا» از معارف قابل توجّه در روايات ما مى باشد.

و چه زمان بهتر از رمضان برای دعا ، ماهی که ماه قرآن است و دعا!

امام صادق عليه السلام:
خداوند، هرگز دعايى را كه از دلى غافل برآيد، مستجاب نمى كند.
وقتى دعا مى كنى، با قلب خود به طرف خدا روى آور، آنگاه به اجابت، يقين داشته باش.

پيشوايان اسلام، معلّمان مايند : آموزگارانِ چگونه انديشيدن، چگونه دعا كردن، چگونه خواستن، چگونه گفتن، چگونه زيستن و... چگونه مردن!

مجموعه هاى دعايى كه از ائمّه اهل بيت عليهم السلام در دست ما به يادگار مانده و از متعالى ترين و ارزنده ترين معارف الهى و علوم ائمّه سرشار است، در واقع، نوعى آموزشِ دعا كردن و سخن گفتن و مناجات و نيازخواهى از خداوند است.

در دعاها، ائمّه عليهم السلام به ما مى آموزند كه از خدا چه بخواهيم؟ ما را با ارزشهاى والا و خواسته هاى متعالى و انسانى آشنا مى كنند و ديدگاه ما را وسيعتر و بينش ما را عميق تر مى كنند.

و چه خوب كه انسان دعا خواندن را از امامان بياموزد، تا آگاهى عميقتر شود، عشق، به جمال برتر تعلّق گيرد، نيازها، تعالى يابد، خضوع و خشوع و عبوديّت، افزون تر گردد، خواسته هايى والاتر و ارزشمندتر مطرح شود و «خود» خواهى، جاى خود را به ديگرخواهى و نوعدوستى و «جمع»طلبى بدهد.

دعاهای هر روز ماه رمضان كوتاه بود و پرمغز، آموزنده بود و رسا.

دعا، صرف «خواندن» جملات نيست، بلكه «خواستن» است، و بايد انسان، از صميم جان و عمق دل بخواهد، بطلبد، «دعا» كند، بسوزد، بگدازد و سراسر عطش باشد، تا «اجابت» خدا، آب گوارايى بر عطش سوزانِ دلسوختگان باشد.
دعا، كه محتوايش ستايش پروردگار و طلبيدن نيازها از خداست، هرگز جاى تلاش اجتماعى و كوشش پيگير و فعاليت انسان دعا كننده را نمى گيرد و دعا خواندنى كه از انسان سلب مسؤوليت كند و مسلمان را به گوشه انزوا بكشد و او را به دست روى دست گذاشتن و قناعت كردن به صِرف دعا وادارد، «دعاى اسلامى» نيست.
دعا، خواسته هاى بلند و نيازهاى متعالى را پيوسته به انسان دعاخوان تلقين مى كند و همچنين آموخـته ها، بـاورها، معتـقدات را درياد، زنده نگه مى دارد.
دعا، انسان را به «عبوديّت»، «نياز»، «فقر»، «از اويى و به سوى اويى»، متوجّه مى كند و اين، مانع تباه شدن انسان و فراموش گشتنِ «كيستم؟ چيستم؟ از كجايم؟ در كجايم؟ به كجا خواهم رفت؟» مى گردد.
نفس دعا، غرور و تكبّر را مى برد و روح عبوديّت كه ثمره دعاست و تواضع و خاكسارى را افزايش مى دهد.
دعا، همچنان كه ما را به محامد اخلاقى و محاسن و فضايل، آگاه و آشنا مى كند، با يادآورى رذايل اخلاقى و خصلت هاى زشت و گناه ها و معصيت ها، ما را از آنها برحذر مى دارد.

میدانیم که دعا، سه مرحله داد:
1 ـ خواستن عبد از خدا
2 ـ توجّه خدا به عبد
3 ـ قضا و اجابت حاجت عبد، از سوى خداوند.

و اين «خواستن ِ» ما، تا به حدّ عطش نرسد و سخن از جانمان برنخيزد و نيايشمان، سوز دردمندانه و شوق عاشقانه نداشته باشد، انتظار شنيدن پاسخ از محبوب، و اجابت «دعا»، چندان بجا به نظر نمى رسد.

هدف این تاپیک ،" یادگیریِ چگونگی ِ دعا کردن" از ائمه ی بزرگوار بود و همینطور "تأمّل در ادعیه" ، تا این بار دعا کردنمان با فکر و از صمیم قلب باشد نه با زبانِ سر و صرفِ زمزمه ی یک متن عربی ، بدون آگاهی و بدون فکر !

ان شاءالله که همگی از این ماه پربرکت نهایتِ استفاده رو کرده باشیم و در عمل هم تغییر ِ مثبت کنیم ... نه اینکه تنها دهان بسته و گشنگی کشیده باشیم !

امیدوارم بتونیم تأثیرات مثبتِ این ماه و آموزه های معنویش رو از این به بعد هم در رفتار و گفتارمون حفظ کنیم ...

عید سعید فطر بر همه ی شما دوستان عزیزم مبارکـــــــــــــ ...

7 مرداد 1393
1 شوال 1435