انتشار خبر دست درازی مسئولان چینی برگزار کننده مراسم افتتاحیه بازی های آسیایی در شهر گوانگجو ، به هویت و غرور ملی ایرانیان و تعویض نام تاریخی خلیج فارس با یک نام مجعول و بی مسما در مراسم افتتاحیه این بازی ها ، همه ایرانیان را ناراحت کرد.
ساده انگاری است که چنین رویدادی را در یک آیین کاملاً رسمی ، ناشی از بی دقتی بدانیم ؛ آن هم در مراسمی که از مدت ها پیش حتی نمادهای کشورهای حاضر در مسابقات مورد توجه میزبان بود تا در آیین افتتاحیه ، مورد استفاده قرار گیرد و از این رو می توان گفت که چگونه می شود به عنوان مثال ، چینی ها ، از نماد تازه تاسیسی به نام برج میلاد تهران خبر داشته باشند و آن را در آیین افتتاحیه در ردیف نمادهای ایران به نمایش بگذارند ولی نامی چند هزار ساله و تاریخی را نشناسند و از یک نام جعلی و عناد آلود بهره ببرند.
پر واضح است که مسئولان برگزار کننده این مراسم افتتاحیه خریده شده اند و همان کسانی که زمانی نشنال جئوگرافی را تطمیع کرده بودند ، با دادن پول های مفت " نفت " ( که خدا می داند مبلغ آن چقدر بوده است ) به چشم بادامی های فرصت طلب و بی مسئولیت ، نام 3 هزار ساله پهنه آبی خلیج فارس را در مانیتور بزرگ نمایش مراسم افتتاحیه به نام مجعول 50 ساله تغییر داده اند.
روحیه کاسبکارانه چینی ها نیز چنین ماجرایی را توجیه می کند ، قوم فرصت طلب چشم بادامی که آن چنان بی مسئولیت هستند که برای چند دلار بیشتر حاضرند جهانی را به آتش بکشند و خود در میان آن آتش ، گلستانی با صفا داشته باشند.
چینی ها باید بدانند که در دنیا علاوه بر پول و رشد اقتصادی چیزی هم به نام پرستیژ و آبرو وجود دارد و چه بی آبرویی بزرگ تر از تحریف تاریخ ، آن هم نه توسط چند کشور تازه به دورا نرسیده عربی جنوب خلیج فارس بلکه توسط یکی از قطب های تمدنی تاریخ ، یعنی چین؟!
دنیا از دست این چشم بادامی ها به دلیل حرص زیاد آنها به پول و رشد اقتصادی عاصی شده و عدم مسئولیت پذیری آنها در عرصه های اقتصاد و امنیت بین المللی نیاز به توضیح بیشتر ندارد . کیست که نداند سیاست ارزان نگاه داشتن تعمدی نرخ یوان در برابر دیگر ارزهای معتبر جهانی چه بلایی بر سر دیگر اقتصادهای جهانی درآورده و کیست که نداند " بنجل " های ارزان چینی چقدر کارگران و کارفرمایان را در اقصی نقاط جهان ( مخصوصا در ایران) به خاک سیاه نشانده است.
اما درپایان خطابی هم با مسئولان کشور خودمان داریم و آن این است که : " بالا غیرتاً برای یک بار هم که شده در برابر این چشم بادامی های بی مسئولیت رو ترش کرده و از عاقبت آن نترسید . شما که با دنیایی در افتاده اید و بیش از 30 سال است که پنجه در پنجه بزرگ ترین ابرقدرت جهان ( آمریکا) افکنده اید و در برابر دیگر اقمار جهان غرب و شرق (سابق) ایستاده اید چه باکتان از چشم بادامی های بی مسئولیتی که "پشت لبشان تازه سبز شده است".
واقعیت این است که هم قاره ای های بزرگ ما یعنی چین و روسیه ، به ایران به چشم فرصتی نگاه می کنند که چون با غرب درافتاده ، می توان هر گونه رفتار را با آن داشت و هیچ هزینه ای هم نداد ؛ نتیجه نرمش های ما در برابر روس ها این شد که در دریای خزر ، گستاخ و طماع شدند و در پول اس 300 ها را گرفتند و جنس ها را ندادند و چین هم که از صدقه سری بدبختی هر ساله دهها و صدها هزار کارگر بیچاره ایرانی (در اثر بیکاری) دهها میلیارد دلار پول اقتصاد ملی مان را به جیب زده و در عوض بازار ما را پر از " بنجل " های بی مصرف کرده و نام خود را دوست ما گذاشته ؛ در حالی که به همه قطعنامه های تحریمی ما در شورای امنیت رای مثبت داده است.
چین باید این پیام را به طور جدی از سوی ایران دریافت کند که چشم بادامی ها تا همیشه نمی توانند بر روی طناب تیرگی روابط ایران و غرب ، بند بازی کنند.
ساده انگاری است که چنین رویدادی را در یک آیین کاملاً رسمی ، ناشی از بی دقتی بدانیم ؛ آن هم در مراسمی که از مدت ها پیش حتی نمادهای کشورهای حاضر در مسابقات مورد توجه میزبان بود تا در آیین افتتاحیه ، مورد استفاده قرار گیرد و از این رو می توان گفت که چگونه می شود به عنوان مثال ، چینی ها ، از نماد تازه تاسیسی به نام برج میلاد تهران خبر داشته باشند و آن را در آیین افتتاحیه در ردیف نمادهای ایران به نمایش بگذارند ولی نامی چند هزار ساله و تاریخی را نشناسند و از یک نام جعلی و عناد آلود بهره ببرند.
پر واضح است که مسئولان برگزار کننده این مراسم افتتاحیه خریده شده اند و همان کسانی که زمانی نشنال جئوگرافی را تطمیع کرده بودند ، با دادن پول های مفت " نفت " ( که خدا می داند مبلغ آن چقدر بوده است ) به چشم بادامی های فرصت طلب و بی مسئولیت ، نام 3 هزار ساله پهنه آبی خلیج فارس را در مانیتور بزرگ نمایش مراسم افتتاحیه به نام مجعول 50 ساله تغییر داده اند.
روحیه کاسبکارانه چینی ها نیز چنین ماجرایی را توجیه می کند ، قوم فرصت طلب چشم بادامی که آن چنان بی مسئولیت هستند که برای چند دلار بیشتر حاضرند جهانی را به آتش بکشند و خود در میان آن آتش ، گلستانی با صفا داشته باشند.
چینی ها باید بدانند که در دنیا علاوه بر پول و رشد اقتصادی چیزی هم به نام پرستیژ و آبرو وجود دارد و چه بی آبرویی بزرگ تر از تحریف تاریخ ، آن هم نه توسط چند کشور تازه به دورا نرسیده عربی جنوب خلیج فارس بلکه توسط یکی از قطب های تمدنی تاریخ ، یعنی چین؟!
دنیا از دست این چشم بادامی ها به دلیل حرص زیاد آنها به پول و رشد اقتصادی عاصی شده و عدم مسئولیت پذیری آنها در عرصه های اقتصاد و امنیت بین المللی نیاز به توضیح بیشتر ندارد . کیست که نداند سیاست ارزان نگاه داشتن تعمدی نرخ یوان در برابر دیگر ارزهای معتبر جهانی چه بلایی بر سر دیگر اقتصادهای جهانی درآورده و کیست که نداند " بنجل " های ارزان چینی چقدر کارگران و کارفرمایان را در اقصی نقاط جهان ( مخصوصا در ایران) به خاک سیاه نشانده است.
اما درپایان خطابی هم با مسئولان کشور خودمان داریم و آن این است که : " بالا غیرتاً برای یک بار هم که شده در برابر این چشم بادامی های بی مسئولیت رو ترش کرده و از عاقبت آن نترسید . شما که با دنیایی در افتاده اید و بیش از 30 سال است که پنجه در پنجه بزرگ ترین ابرقدرت جهان ( آمریکا) افکنده اید و در برابر دیگر اقمار جهان غرب و شرق (سابق) ایستاده اید چه باکتان از چشم بادامی های بی مسئولیتی که "پشت لبشان تازه سبز شده است".
واقعیت این است که هم قاره ای های بزرگ ما یعنی چین و روسیه ، به ایران به چشم فرصتی نگاه می کنند که چون با غرب درافتاده ، می توان هر گونه رفتار را با آن داشت و هیچ هزینه ای هم نداد ؛ نتیجه نرمش های ما در برابر روس ها این شد که در دریای خزر ، گستاخ و طماع شدند و در پول اس 300 ها را گرفتند و جنس ها را ندادند و چین هم که از صدقه سری بدبختی هر ساله دهها و صدها هزار کارگر بیچاره ایرانی (در اثر بیکاری) دهها میلیارد دلار پول اقتصاد ملی مان را به جیب زده و در عوض بازار ما را پر از " بنجل " های بی مصرف کرده و نام خود را دوست ما گذاشته ؛ در حالی که به همه قطعنامه های تحریمی ما در شورای امنیت رای مثبت داده است.
چین باید این پیام را به طور جدی از سوی ایران دریافت کند که چشم بادامی ها تا همیشه نمی توانند بر روی طناب تیرگی روابط ایران و غرب ، بند بازی کنند.
