اشعار و نوشته هاي عاشقانه

[eksir]

ديدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با يار وفادار چه کرد

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگيخت
آه از آن مست که با مردم هشيار چه کرد

 

[ghisoo_tala]

زبان سکوت​

یکساعت تمام، بدون آنکه یک کلام حرف بزنم برویش​

نگاه کردم ...​

فریاد کشید که: آخر خفه شدم! چرا حرف نمی زنی؟!​

گفتم: نشنیدی؟! .. برو! ..​

 

[eksir]

عشرت شبگير کن می نوش کاندر راه عشق
شب روان را آشنايی‌هاست با مير عسس

عشقبازی کار بازی نيست ای دل سر بباز
زان که گوی عشق نتوان زد به چوگان هوس

 

[naghmeirani]

فانوس خیال

باز فانوس خیال یادت
می‌نشاند به سرم خاطره‌ی شیرینی
از شبی پاییزی
که کنار کارون
زیر مهتاب نگاهت دل من می‌لرزید
سرخی شرم ؛ گل روی ترا
جلوه چون لاله‌ی صحرا می‌داد
التهابت تن من می‌سوزاند
ونسیم خنکی
موی یلدای ترا
گاه بر چهره‌ی ماهت می‌ریخت
وتو با طنّازی
با وقاری که مرا محو تماشا می‌کرد
طُره‌ی موی پریشان شده را
با سرانگشت به چالاکی باد
می‌زدی در پس گوش
لاله‌ی گوش تو پیدا می‌شد
ودلم غرق تمنا می‌گشت
شیطنت می‌کردم
می‌گرفتم دستت
می‌فشُردم آن را
وتو می‌خندیدی
وجهان بر من وتو می‌خندید
زندگی چهره‌ی زیبایی داشت
ای دریغا چه سریع
طی شد آن شور شباب
درسراشیبی عمر
حسرت طی شدن آن همه شیرینی ناب
می کند دیده پُرآب
دل وآمال محال
من وفانوس خیال

رحیم سینایی ​

 

[*زهره*]

چو جان و دل ز می عشق دوش جوش بر آورد
دلم ز دست در افتاد و جان خروش بر آورد

شراب عشق نخوردست هر که تا به قیامت
ز ذوق مستی عشقت دمی به هوش بر آورد

بیار دردی اندوه و صاف عشق دلم را
که عقل پنبهٔ پندار خود ز گوش بر آورد

بیار درد که معشوق من گرفت مرا مست
میان درد و به بازار درد نوش بر آورد

فکند خرقه و زنار داد و مست و خرابم
به گرد شهر چو رندان می فروش بر آورد

مرا به خلق نمود و برفت دل ز پی او
چنان نمود که از راه دیده جوش بر آورد

به یک شراب که در حلق پیر قوم فرو ریخت
هزار نعره از آن پیر فوطه‌پوش بر آورد

ز آرزوی رخ او دلم چنانست که بیزار
هزار آه ز شوق رخ نکوش بر آورد

سخن چگونه نیوشم برو که خاطر عطار
مرا به عشق ز عقل سخن نیوش بر آورد​

 

[naghmeirani]

فريدون مشيري

فريدون مشيري

بوسه و آتش

در همه عالم كسي به ياد ندارد
نغمه سرايي كه يك ترانه بخواند
تنها با يك ترانه در همه ي عمر
نامش اينگونه جاودانه بماند
***
صبح كه در شهر، آن ترانه درخشيد
نرمي مهتاب داشت، گرمي خورشيد
بانگ: هزار‌آفرين! زهرجا بر شد
شور و سروري به جان مردم بخشيد
***
نغمه، پيامي ز عشق بود و ز پيكار
مشعل شب هاي رهروان فداكار
شعله بر افروختن به قله كهسار
بوسه به ياران، اميد و وعده به ديدار
***
خلق، به بانگ "مرا ببوس" تو برخاست!
شهر، به ساز "مرا ببوس" تو رقصيد!
هركس به هركس رسيد نام تو را پرسيد
هر كه دلي داشت، بوسه داد و ببوسيد!
*** ​

 

[kayhan]

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
نیاز نیمه شبی دفع صد بلا بکند

عتاب یار پری چهره عاشقانه بکش
که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند

ز ملک تا ملکوتش حجاب بردارند
هر آن که خدمت جام جهان نما بکند

طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق لیک
چو درد را در تو نبیند که را دوا بکند؟

تو با خدای خود انداز دل و خوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند

ز بخت خفته ملولم بود که بیداری
به وقت فاتحه صبح یک دعا بکند

بسوخت حافظ و بویی ز زلف یار نبرد
مگر دلالت این دولتش صبا بکند
​

 

[eksir]

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو

ای گل خوش نسيم من بلبل خويش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو

من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو

دولت عشق بين که چون از سر فقر و افتخار
گوشه تاج سلطنت می‌شکند گدای تو

 

[ghisoo_tala]

عشق یعنی شکستن خار شدن
یک شبه بیمار شدن
با غم دمساز شدن
از دل خود بیزار شدن
عشق یعنی رفتن تا سرحد جنون
بی وفایی دیدن و تنها شدن
خیس اشک گشتن از فراق
بی خواب بودن تا سحر
همنشین شب گشتن و خاطرات بی بهار
آرزوهای سراب
آرزوی مرگ داشتن اما چرا ؟ ​

 

[eksir]

قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس
کس از دور فلک دستی نبرد از بدبیاران پرس
جوانی‌ها رجزخوانی و پیریها پشیمانی است
شب بدمستی و صبح خمار از میگساران پرس
قراری نیست در دور زمانه بی‌قراران بین
سر یاری ندارد روزگار از داغ یاران پرس

 

[ghisoo_tala]

کنار آشیانه ات آشیانه می کنم
خانه ی دلم را پر از ترانه می کنم
کسی سوال می کند به خاطر چه زنده ای
و من برای زندگی تو را بهانه می کنم ... ​

 

[eksir]

طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف
گر بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف

طرف کرم ز کس نبست اين دل پراميد من
گر چه سخن همی‌برد قصه من به هر طرف

 

[ghisoo_tala]

تو کجایی تا ببینی لحظه هام بی تومیمیرن​

نم نم چشمام چه ساده بارونو از سر میگیرن​

کوله بارم خستگی بود اینو تو خوب میدونستی​

گفتی تا ابد میمونی اما افسوس نتونستی​

به خدا داشتم میرفتم خیلی پیش از رفتن تو​

تو بودی گفتی بمونم توی قاب هوس تو​

حالا حتی یاد مهرت زده قلبمو شکسته​

عشق به اون روزهای رفته پر پروازمو بسته​

کاشکی چشماتو نداشتم هرم داغ دستای تو​

دل من تنها میمونه بی عبور نفس تو​

من چه ساده چه خیالی دلمو بهت سپردم​

میدونستی نمیمونی پس چرا خواستی بمونم؟​

چرا اشکامو ندیدی ندیدی دارم میمیرم​

مگه تو نگفته بودی من دوباره جون بگیرم ؟​

دیگه تو نیستی ببینی غم واسم شده عبادت​

میدونم بی تو میمیرم اما خوب سفر سلامت​

نفسم بی تو میگیره من بازم تنها میمونم​

اما برنگرد دوباره نمیخوام با تو بمونم​

 

[maryam_22]

چگونه بال زنم تا به ناكجا كه تویی
بلندمی پرم اما ، نه آن هوا كه تویی
تمام طول خط از نقطه ی كه پر شده است
از ابتدا كه تویی تا به انتها كه تویی
ضمیر ها بدل اسم اعظم اند همه
از او و ما كه منم تا من و شما كه تویی
تویی جواب سوال قدیم بود و نبود
چنانچه پاسخ هر چون و هر چرا كه تویی
به عشق معنی پیچیده داده ای و به زن
قدیم تازه و بی مرز بسته تا كه تویی
به رغم خار مغیلان نه مرد نیم رهم
از این سغر همه پایان آن خوشا كه تویی
جدا از این من و ما و رها ز چون و چرا
كسی نشسته در آنسوی ماجرا كه تویی
نهادم آینه ای پیش روی آینه ات
جهان پر از تو و من شد پر از خدا كه تویی
تمام شعر مرا هم ز عشق دم زده ای
نوشته ها كه تویی نانوشته ها كه تویی

حسين منزوي

 

[kayhan]

رباعی - از حافظ

رباعی - از حافظ

جز نقش تو در نظر نیامد ما را
جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

خواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت
حقا که به چشم درنیامد مارا


​

 

[eksir]

معلّم گوئيا امروز درس عشق مي‌گويد
كه در فرياد مي‌بينيم طفلان را به مكتب ها

 

[mahyam68]

داستان عاشقی گل شقایق از زبان خودش

داستان عاشقی گل شقایق از زبان خودش

شقايق گفت با​

خنده نه بيمارم، نه تبدارم​

اگر سرخم چنان آتش حديث ديگري دارم​

گلي بودم به صحرايي نه با اين رنگ و زيبايي​

نبودم آن زمان هرگز نشان عشق و شيدايي​

يكي از روزهايي كه زمين تبدار و سوزان بود​

و صحرا در عطش مي سوخت تمام غنچه ها تشنه​

ومن بي تاب و خشكيده تنم در آتشي مي سوخت​

ز ره آمد يكي خسته به پايش خار بنشسته​

و عشق از چهره اش پيداي پيدا بود ز آنچه زير لب مي گفت​

شنيدم سخت شيدا بود نمي دانم چه بيماري​

به جان دلبرش افتاده بود-اما-​

طبيبان گفته بودندش اگر يك شاخه گل آرد​

ازآن نوعي كه من بودم بگيرند ريشه اش را و بسوزانند​

شود مرهم​

براي دلبرش آندم شفا يابد​

چنانچه با خودش مي گفت بسي كوه و بيابان را​

بسي صحراي سوزان را به دنبال گلش بوده​

و يك دم هم نياسوده، كه افتاد چشم او ناگه​

به روي من​

بدون لحظه اي ترديد شتابان شد به سوي من​

به آساني مرا با ريشه از خاكم جدا كرد و به ره افتاد​

و او مي رفت و من در دست او بودم​

و او هرلحظه سر را رو به بالاها​

تشكر از خدا مي كرد​

پس از چندي​

هوا چون كورۀ آتش، زمين مي سوخت​

و ديگر داشت در دستش تمام ريشه ام مي سوخت​

به لب هايي كه تاول داشت گفت:اما چه بايد كرد؟​

در اين صحرا كه آبي نيست​

به جانم هيچ تابي نيست​

اگر گل ريشه اش سوزد كه واي بر من​

براي دلبرم هرگز دوايي نيست​

و از اين گل كه جايي نيست خودش هم تشنه بود اما!​

نمي فهميد حالش را چنان مي رفت و​

من در دست اوبودم​

و حالامن تمام هست او بودم​

دلم مي سوخت اما راه پايان كو ؟​

نه حتي آب،نسيمي در بيابان كو ؟​

و ديگر داشت در دستش تمام جان من مي سوخت​

كه ناگه​

روي زانوهاي خود خم شد دگر از صبر او كم شد​

دلش لبريز ماتم شد كمي انديشه كرد- آنگه -​

مرا در گوشه اي از آن بيابان كاشت​

نشست و سينه را با سنگ خارايي​

زهم بشكافت​

زهم بشكافت
اما ! آه​

صداي قلب او گويي جهان را زيرو رو مي كرد​

زمين و آسمان را پشت و رو مي كرد​

و هر چيزي كه هرجا بود با غم رو به رو مي كرد​

نمي دانم چه مي گويم ؟ به جاي آب، خونش را​

به من مي داد و بر لب هاي او فرياد
"بمان اي گل​

كه تو تاج سرم هستي دواي دلبرم هستي​

بمان اي گل"​

ومن ماندم​

نشان عشق و شيدايي​

و با اين رنگ و زيبايي​

و نام من شقايق شد
گل هميشه عاشق شد​

 

[*** s.mahdi ***]

بیا در انتظار تو من عاشق سپیده ام
دراین جهان بیکسی چه رنجها کشیده ام

به یاد تو چه روز و شب به گریه و بهانه شد
چه تارها به نام تو به خواهشم طنیده ام

در این خزان بیکسی امید بی مثال من
به خلوت شبانه ام به وصل تو رسیده ام

جوانیم به نام تو شده تباه و خسته ام
به پای خسته ام نگر که در پی ات دویده ام

دو چشم پر زاشك من فدای چشم مست تو
چه طعنه ها من از برای دیدنت شنیده ام

فدای چشم نرگست نظر به حال من نما
کمان قد من نگر که در غمت خمیده ام

 

[*زهره*]

بنده وار آمدم به زنهارت
که ندارم سلاح پیکارت

متفق می‌شوم که دل ندهم
معتقد می‌شوم دگربارت

مشتری را بهای روی تو نیست
من بدین مفلسی خریدارت

غیرتم هست و اقتدارم نیست
که بپوشم ز چشم اغیارت

گر چه بی طاقتم چو مور ضعیف
می‌کشم نفس و می‌کشم بارت

نه چنان در کمند پیچیدی
که مخلص شود گرفتارت

من هم اول که دیدمت گفتم
حذر از چشم مست خون خوارت

دیده شاید که بی تو برنکند
تا نبیند فراق دیدارت

تو ملولی و دوستان مشتاق
تو گریزان و ما طلبکارت

چشم سعدی به خواب بیند خواب
که ببستی به چشم سحارت

تو بدین هر دو چشم خواب آلود
چه غم از چشم‌های بیدارت​

 

[ghisoo_tala]

می نويسم آری من می نويسم
از عشق برايت حرف می زنم
تا تو باور کنی چقدر دوستت دارم
عشق را معنا می کنم
تا تو بفهمی معنای عشق من تويی
من زندگی ميکنم تا تو بدانی برای تو زنده ام ای تمام زندگيم!​

رفتنت را ديدم
تو به من خنديدي
آتش برق نگاهت دل من آتش زد
و مرا در پس يک بغض غريب
در ميان برهوتي تاريک
پشت يک خاطره سرد و تهي
با دلي سنگ رهايم کردي
و تو بي آنکه نگاهي بکني به دل خسته و آزرده من
رفتنت را ديدم
تا به آنجا که نگاهم سو داشت
و تو در آخر اين قصه تلخ محو شدي
باورم نيست که ديگر رفتي
اشک من بدرقه راهت باد​

 

[eksir]

وافریادا ز عشـق وافـریـادا
کـارم بـه یـکی طـرفه نـگار افتادا
گر داد من شکسته دادا دادا
ورنه من و عشق هر چه بادا بادا

 

[*** s.mahdi ***]

خیال آمدنت دیشبم به سر می زد
نیامدی که ببینی دلم چه پر می زد
به خواب رفتم و نیلوفری بر آب شکفت
خیال روی تو نقشی به چشم تر می زد
شراب لعل تو می دیدم و دلم می خواست
هزار وسوسه ام چنگ در جگر می زد
زهی امید که کامی از آن دهان می جست
زهی خیال که دستی در آن کمر می زد
دریچه ای به تماشای باغ وا می شد
دلم چو مرغ گرفتار بال و پر می زد
تمام شب به خیال تو رفت و ، می دیدم
که پشت پرده ی اشکم سپیده سر می زد ​

 

[ghisoo_tala]

از فـراق دوری تـــو مـسـت و حیـرانـم هنــوز

بـا نـبـودت روز و شب سر در گـریـبـانم هنـوز
حـرف هایـت می دهـد بـوی صـفـا و همدلی
مـن بــه دنـبـال امـیـد چـشـم زیـبـاتـم هـنـوز
مهربـانـا خنـده ات چون شهد شیـرین عـسل
مـن بـه یـاد خنـده های پـر مهر زیبـاتـم هنـوز
کـی بــه آخــر می رسـد ایـن انتظار من خـدا
من به یادت روز و شب مجنون و فرهادم هنوز​

 

[eksir]

به رغم مدعيانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست

ببين که سيب زنخدان تو چه می‌گويد
هزار يوسف مصری فتاده در چه ماست

اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد
گناه بخت پريشان و دست کوته ماست

​

 

[ghisoo_tala]

مرحـبا ای پیک مـشـتاقان بده پیغام دوسـت
تا کـنـم جان از سر رغبـت فدای نام دوسـت
والـه و شیداسـت دایم همچو بلبل در قـفـس
طوطی طبـعـم ز عشـق شکر و بادام دوسـت
زلـف او دام است و خالش دانـه آن دام و مـن
بر امید دانـه‌ای افـتاده‌ام در دام دوسـت
سر ز مسـتی برنـگیرد تا به صبـح روز حـشر
هر که چون من در ازل یک جرعه خورد از جام دوست
بـس نـگویم شمـه‌ای از شرح شوق خود از آنک
دردسر باشد نـمودن بیش از این ابرام دوسـت
گر دهد دستـم کشـم در دیده هـمـچون توتیا
خاک راهی کان مـشرف گردد از اقدام دوسـت
میل مـن سوی وصال و قـصد او سوی فراق
ترک کام خود گرفـتـم تا برآید کام دوسـت
حافـظ اندر درد او می‌سوز و بی‌درمان بـساز
زان کـه درمانی ندارد درد بی‌آرام دوسـت​

 

[maryam_22]

عاشقم عاشق معشوقه پرست
پشت پا بر همه عالم زده ام
چشم پوشیده ام از عیش جهان
دست در دامن ماتم زده ام
غم او یار وفادار من است
فال قسمت همه بر غم زده ام
همه شب باده زخوناب جگر
تا سحر رطل دمادم زده ام
جان به لب آمده از تنهایی


(فریدون مشیری) ​

 

[naghmeirani]

فریدون مشیری

فریدون مشیری

نور عشق


رهروان كوي جانان سرخوش‌اند
عاشقان در وصل و هجران سرخوش‌اند

جان عاشق، سر به فرمان مي‌رود
سر به فرمان سوي جانان مي‌رود

راه كوي مي‌فروشان بسته نيست
در به روي باده‌نوشان بسته نيست

باده ما ساغر ما عشق ماست
مستي ما در سر ما عشق ماست

دل ز جام عشق او شد مي پرست
مست مست از عشق او شد مست مست

ما به سوي روشنايي مي‌رويم
سوي آن عشق خدايي مي‌رويم

دوستان! ما آشناي اين رهيم
مي‌رويم از اين جدايي وارهيم

نور عشق پاك او در جان ما
مرهم اين جان سرگردان ما

 

[maryam_22]

شب چون به چشم اهل جهان خواب می دود
میل تو گرم، در دل بی تاب می دود
در پرده ی نهان ِ دلم جای می کنی
گویی به چشم خسته تنی خواب می دود
می بوسمت به شوق و برون می شوم ز خویش
چون شبنمی که بر گل شاداب می دود
می لغزد آن نگاه شتابان به چهره ام
چون بوسه ی نسیم که بر آب می دود
وز آن نگاه، مستی عشق تو در تنم
آن گونه می دود که می ناب می دود
بر دامنم ز مهر بنهْ سر، که عیب نیست
خورشید هم به دامن مرداب می دود




سيمين بهبهاني

 

[ghisoo_tala]

بوسه يعني وصل شيرين دو لب​

بوسه يعني خلسه در اعماق شب​

بوسه يعني مستي از مشروب عشق​

بوسه يعني آتش و گرماي تب​

​

بوسه يعني لذت از دلدادگي​

لذت از شب , لذت از ديوانگي​

بوسه يعني حس طعم خوب عشق​

طعم شيريني به رنگ سادگي​

​

بوسه آغازي براي ما شدن​

لحظه اي با دلبري تنها شدن​

بوسه سرفصل کتاب عاشقي​

بوسه رمز وارد دلها شدن​

​

بوسه آتش مي زند بر جسم و جان​

بوسه يعني عشق من , با من بمان​

شرم در دلدادگي بي معني است​

بوسه بر مي دارد اين شرم از ميان​

​

طعم شيرين عسل از بوسه است​

پاسخ هر بوسه اي يک بوسه است​

بهترين هديه پس از يک انتظار​

بشنويد از من فقط يک بوسه است​

​

بوسه را تکرار مي بايد نمود​

بوسه يعني عشق و آواز و سرود​

بوسه يعني وصل جانها از دولب​

بوسه يعني پر زدن , يعني صعود​

​

بوسه راه خانه تو تا من است ​

بوسه رقص روح در جشن تن است​

​

بوسه نقب عطر در شبهاى ماست​

بوسه شهد عشق بر لبهاى ماست​

​

بوسه سهم آدم از عصيانگريست​

بوسه تنها ارث حوا از پريست​

​

بوسه عاشق را تسلى مى‏دهد​

بوسه عارف را تجلى مى‏دهد​

 

[f.dehestani]

و عشق تنها عشق تو را به گرمی یک سیب می کند مانوس
سهراب سپهری