آشنایی با تجهیزات نظامی ایران

[Persia1]

سلام

سعی میکنم تمامی مطالب کاربردی و مفید را در این تاپیک جمع آوری کنم تا خوانندگان هر چه بیشتر با قدرت نظامی ایران عزیز آشنا شوند.

 

[Persia1]

جنگنده آذرخش – جنگنده دو سرنشین با قابلیت آموزش

آذَرَخش نامیست که در ایران برای دست‌کم سه و شاید چهار نوع طرح هواپیمای متفاوت استفاده شده‌است. یک یا چند مدل از هواپیماهایی که با نام جنگندهٔ آذرخش معرفی شده‌اند به روش مهندسی معکوس بر روی جنگنده اف-۵ ساخته شده‌اند.

در بهار ۱۳۷۶ سرتیپ آراسته جانشین رئیس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی اعلام کرد که ایران نخستین جنگندهٔ خود را طراحی، تولید و آزمایش کرده‌است. بر اساس یک فرضیه این هواپیما با کنار هم قرار دادن قطعات جنگنده‌های مختلف ساخته شده و تقریباً نوعی اف-۵ اصلاح‌شده بوده‌است. از نظر ظاهری دماغهٔ آذرخش ۱۷ سانتی‌متر طویل‌تر شده بود تا با رادار جدیدی که برای آن تولید شده بود مطابقت داشته باشد. این رادار از قطعات و تکنولوژی ایرانی استفاده کرده و بر اساس رادار روسی Kopjo طراحی شده بود. این هواپیما در واقع برای اثبات فرضیهٔ طراحی و نمایش توانایی مهندسی معکوس ساخته شده بود و نه به عنوان یک هواپیمای عملیاتی. سرتیپ آراسته در آن زمان اعلام کرده بود که تولید انبوه جنگندهٔ آذرخش در آینده نزدیک شروع خواهد شد. مقامات ایرانی هم در شهریور ۷۶ از تولید انبوه نخستین جنگنده-بمب‌افکن تولید داخل خبر دادند. در زمستان ۱۳۷۷ هم سرتیپ حبیب بقایی در گزارشی در مورد توانایی‌های نظامی ایران ساخت جنگندهٔ آذرخش و هواپیمای آموزشی تندر را از دستاوردهای نیروی هوایی ایران برشمرد.

در سال ۱۳۷۸ مجدداً خبر آغاز تولید انبوه آذرخش اعلام شد اما در سال ۱۳۷۹ اعلام شد تولید انبوه در سال ۱۳۸۰ آغاز خواهد شد. در میانه‌های سال ۱۳۸۰ اعلام شد که آزمایش‌های عملیاتی بر روی چهار فروند هواپیما در حال انجام است و قرار است سالانه ده فروند جنگنده آذرخش و در مجموع ۳۰ تا ۵۰ فروند تولید شود. در سال ۱۳۸۰ گزارش شد که ۶ فروند از این هواپیما تولید شده و قرار است در سه سال آینده ۳۰ فروند دیگر تولید شود. این اتفاق نیفتاد و ۶ تا ۹ فروند آذرخش تولید شدند که وضعیت کاربرد عملیاتی آن‌ها روشن نیست. در سال ۱۳۸۷ هم سه فروند جنگندهٔ آذرخش (که احتمالاً از همان ۶ فروند تولید شده تا سال ۱۳۸۰ بودند) در تهران به نمایش گذاشته شدند. نیروی هوایی ارتش ایران در نهایت پروژه مهندسی معکوس جنگندهٔ اف-۵ئی را رها کرد در حالی که صنایع اوج و دانشگاه شهید ستاری هم جنگندهٔ مشابهی را با نام صاعقهٔ-۸۰ ساخته و در سال ۱۳۸۳ اولین پرواز آزمایشی آن را انجام دادند. صاعقهٔ-۸۰ بعداً به آذرخش-۲ و سپس به جنگنده صاعقه معروف شد.

طراحی هواپیمای آذرخش بر مبنای هواپیمای اف-۵ و بدون تغییرات قابل توجه انجام شد. سابقهٔ طراحی هواپیمای جنگنده در ایران به بعد از انقلاب می‌رسد و طراحی این گونه هواپیماها کاملاً ایرانی و بومی بوده‌است. اولین بار پروژه طراحی و ساخت این هواپیماهای جنگنده توسط سرلشکر منصور ستاری فرمانده فقید نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به صورت جدی و عملیاتی پیگیری و آغاز شد، هرچند تا پایان عمر او به اتمام نرسید ولی در سال ۱۳۷۶ رهبر جمهوری اسلامی ایران با اعطا نشان درجه یک هنر به سورنا ستاری فرزند سرلشکر منصور ستاری از او تقدیر و تجلیل کرد. متخصصین ایرانی طراح این هواپیماها استادان دانشگاه هوایی شهید ستاری و متخصصین صنایع دفاع از جمله سید مرتضی (سعید) ثنایی هستند. تجهیزات راداری و الکترونیک پرواز و نمایشگرها نیز برگرفته از F-5 هستند. این هواپیما نیز مانند اف-۵ فاقد قابلیت سوختگیری هوایی است.

هواپیمای آذرخش را می‌توان یک جنگنده اف-۵ دانست که در آن مساحت بال‌ها کمی افزایش یافته‌است. بارزترین تغییرات در سکان عمودی آن پدید آمده که می‌توان از آن‌ها به عنوان عوامل کنترل‌کنندهٔ مانورپذیری بسیار و بعضاً خارج از کنترل اف-۵ دانست. وزن این جنگنده در حالت عادی حدود ۸ تن و در حالت بیشینه میان ۱۵ تا ۱۸ تن است و می‌تواند ۴۰۰۰ تا ۴۵۰۰ کیلوگرم مهمات با خود حمل کند و حداکثر سرعت آن ۱٫۶ ماخ است. در مقام مقایسه وزن جنگنده اف-۵ئی ۴٬۳۱ کیلوگرم و حداکثر وزن آن ۱۱٬۲۱۳ کیلوگرم است. توانایی حمل ۲۳۰۰ کیلوگرم مهمات (انواع موشک، راکت، بمب و سوخت اضافی) را دارد و حداکثر سرعت آن هم ۱٬۶ ماخ (حدود ۱۷۰۰ کیلومتر بر ساعت) است.

هواپیمای اف-۵ و به تبع آن آذرخش به دلیل کوچکی توانایی حمل مقدار کمی سوخت را دارد که باعث کوتاه‌شدن برد هواپیما نسبت به هواپیماهای هم دورهٔ خود مانند اف-۴ می‌شود. (هواپیمای اف-۴ می‌تواند هم‌وزن هواپیمای اف-۵ سوخت با خود حمل کند). همین کمبود سوخت توانایی درگیری با اهداف هوایی و انجام جنگ هوایی را بسیار کاهش می‌دهد. به همین دلیل در جنگ ایران و عراق از این هواپیما بیشتر برای بمباران اهداف نزدیک، پشتیبانی نزدیک روی خط مقدم یا اسکرامبل پایگاه‌های هوایی استفاده می‌شد.

 

[Persia1]

جنگنده صاعقه ۱ – جت جنگنده

صاعقه هواپیمای جت جنگنده-بمب‌افکن ساخت ایران است. در این هواپیما از بدنه هواپیمای اف-۵ استفاده شده‌است. تفاوت ظاهری این هواپیما با اف-۵ وجود دو سکان عمودی V شکل است که برای ایجاد توانایی لازم برای مانورپذیری بهتر جنگنده صورت گرفته‌است. هواپیمای جنگنده-بمب‌افکن صاعقه، احتمالاً ۱۰ تا ۱۵ درصد بزرگ‌تر از هواپیماهای اف-۵ است. هواپیما دو سکان عمودی V شکل (برای کاهش سطح مقطع راداری و افزایش مانور) داشته و از همان موتورها و الکترونیک پروازی هواپیمای F-5 بهره می‌برد.

اولین اسکادران تخصصی صاعقه در اسفند ۱۳۸۸ در پایگاه دوم شکاری تبریز تشکیل شد.

این هواپیما جدیدترین بهینه‌سازی جنگنده اف-۵ است. اف-۵ یک جنگنده آمریکایی ساخت شرکت نورتروپ است که در سال ۱۹۵۸ اولین پرواز آزمایشی خود را انجام داده و از دهه ۱۳۴۰ وارد نیروی هوایی ایران هم شد. تغییراتی که در صاعقه نسبت به اف-۵ انجام شده لزوماً به معنی برتری آن بر اف-۵ نیست. تأثیری که دو سکان بر قدرت مانور این هواپیما می‌گذارد مورد بحث است و ظرفیت حمل مهمات آن نیز تغییر چندانی نسبت به اف-۵ نداشته‌است. وجود سکان‌های شبیه به اف-۱۸ باعث شده تا در برخی گزارش‌های ایرانی این هواپیما دارای قابلیت‌های مشابه با اف-۱۸ معرفی شود. از صاعقه می‌توان به عنوان یک جنگنده حمله به زمین استفاده کرد. تولید انبوه صاعقه بستگی به موفقیت برنامه آزمایشی فعالیت این هواپیما دارد در صورت موفقیت این برنامه تولید آن با کابین شیشه‌ای دیجیتال و بهینه‌سازی‌های دیگری آغاز خواهد شد.

در پاییز ۱۳۷۷ علی‌اکبر شوقی رئیس دانشگاه شهید ستاری طراحی جنگنده صاعقه را به محمد خاتمی رئیس‌جمهور وقت ایران اعلام کرد و گفت که قرار است پرواز آزمایشی این هواپیما در سال ۸۰ انجام شود. این پروژه در ابتدا به صاعقه-۸۰ معروف شده و گفته می‌شد که یک جنگنده رهگیر دوموتوره و دوسکانه در کلاس اف-۱۴ تام‌کت خواهد بود. هرچند طراحی این هواپیما با مهندسی معکوس انجام شده اما این جنگنده یک پروژه بومی و اصیل معرفی شده بود که شبیه به هیچ جنگنده دیگری در نیروهای مسلح ایران و دیگر کشورها نیست. مراحل طراحی و ساخت پیش‌نمونه‌های این هواپیما در دانشگاه شهید ستاری و مجتمع صنعتی اوج انجام می‌شد. همچنین اعلام شد که چرخ‌های پیش‌نمونه اول لهستانی است اما در نمونه دوم چرخ‌های ایرانی نصب شده‌است.

تأخیر در پیشرفت این پروژه باعث شد تا نام صاعقه-۸۰ کنار نهاده و پروژه با نام آذرخش-۲ شناخته شود. مقامات ایرانی صاعقه را مدل دیگری از جنگنده آذرخش معرفی کردند که آن هم شباهت بسیاری به اف-۵ دارد. طرح کلی صاعقه بسیار شبیه به اف-۵ است و تفاوت اصلی آن دو سکان عمودی اریب شبیه به سکان‌های جنگنده آمریکایی اف/ای-۱۸، دم دوتایی و پس‌سوزهای جدید است. ورودی هوای موتور هم از سبک کلاسیک اف-۵ استفاده کرده‌است. نخستین پرواز آزمایشی صاعقه در بهار ۱۳۸۳ انجام شد. دو پیش‌نمونه دیگر از این هواپیما هم در سال ۱۳۸۵ پرواز آزمایشی خود را انجام دادند و سه نمونه دیگر هم در ۳۱ شهریور ۱۳۸۶ به نیروی هوایی ارتش پیوستند.

بعد از سال‌ها تلاش متخصصان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، بالاخره در تاریخ هجدهم دی ماه سال ۱۳۹۳، سخنگوی نیروی هوایی ارتش از تولید انبوه هواپیمای جنگندهٔ صاعقه خبر دادند.

مشخصات عمومی

• طول: 47 ft 4 in (14.4 m)
• پهنای بال: 27 ft 11.9 in / 8.53 m; with wingtip missiles (26 ft 8 in/ 8.13 m; without wingtip missiles)
• ارتفاع: 13 ft 10 in (4.20 m)
• بال: مساحت 200 ft² (18.6 m²)
• وزن خالی: ۱۳٬۱۵۰ پوند (یکای جرم) (5,090 kg)
• وزن بارگیری: 15,480 lb (6,830 kg)
• بیشینه وزن برخاست: 27,500 lb (11,920 kg)
• پیشرانه: ۲× توربوجت J-185 , 10,000 lbf (40 kN) هرکدام

عملکرد

• سرعت بیشینه: عدد ماخ ۲+
• شعاع عملیاتی: ۳۰۰ مایل دریایی (345 mi, 556 km) ; for hi-lo-hi mission with 2 × 330 US gal (1,250 L) drop tanks
• برد ترابری: 1,490 nmi (1715 mi, 2759 km) ; with 3 × 330 US gal (1,250 L) drop tanks
• سقف پروازی: 55,000 ft (16,800 m)
• نرخ اوج‌گیری: 52,800 ft/min (255 m/s)
• بارگیری بال: 81.0 lb/ft² (395 kg/m²)
• نسبت نیرو به وزن: ۱٫۱

جنگ‌افزار

• توپها: ۲× 20 mm (0.79 in) Pontiac M39A2 cannons in the nose, 280 rounds each
• جایگاه‌ها: Five external hardpoints با ظرفیت 8,000 lb (3,600 kg) of bombs, missiles, rockets and drop tanks for extended range,
• راکتها: ۲× CRV7 rocket pods Or
  ۲ × LAU-10 rocket pods with 4 × Zuni 5 in (127 mm) rockets each Or
  ۲ × Matra rocket pods with 18× SNEB 68 mm rockets each
• موشکها: ۲× ایم-۹ سایدوایندر یا موشک هوا به هوای فاطرs on wingtip launch rails (similar to F-16 and F/A-18)
  ای‌جی‌ام-۶۵ ماوریک موشک هوابه‌زمینs on hardpoints
• بمبها: Various air-to-ground ordnance such as Mark 80 series of unguided iron bombs (including 3 kg and 14 kg practice bombs), CBU-24/49/52/58 cluster bomb munitions, M129 Leaflet bomb

تجهیزات پروازی

• جنرال الکتریک AN/APG-67

 

[Persia1]

کوثر – جنگنده نسل چهارم

کوثر جنگنده چندمنظوره ساخته شده در دو نوع دو سرنشینه و تک سرنشین است.

وظیفه آن اجرای ماموریت‌های آموزشی است.

«کوثر» از دو دستگاه پیشرانهٔ بومی‌شدهٔ توربوجت اوج نیرو می‌گیرد که نمونه داخلی و بهینه‌سازی شده موتور جنرال الکتریک J-85 همراه با پس‌سوز است.

طبق گفته سرتیپ خلبان عبدالکریم بنی‌طرفی؛ مدیرعامل صنایع هوایی ایران در گفت و گو شبانگاهی خبر بیست و سی اعلام کرد این جنگنده توان حمل موشک‌ها و بمب‌های مختلف را دارد که مشخص می‌کند که جنگنده کوثر با اویونیک نسل چهارم توان حمل موشک‌های فعال و نیمه فعال راداری را دارد می‌توان گفت این جنگنده توان حمل ۴ تیر موشک ایم۷ یا اسپارو را دارد و همچنین مانند اف۵ دو تیر موشک ایم۹ یا همان سایدوایندر (نمونه ایرانی:موشک فاطر) را هم حمل می‌کند.

بومی‌سازی سامانه‌های اویونیک و کنترل آتش با استفاده از شبکه‌های داده دیجیتال نظامی منطبق با نسل ۴، سامانه‌های مکانیکی و هیدرولیکی، بهره‌گیری از فناوری نمایشگرهای چندمنظورهٔ تمام دیجیتال و سامانه‌ی هاد، بهره‌گیری از رایانهٔ محاسبات بالستیک سلاح، بهره‌گیری از رادار چندمنظورهٔ با قابلیت پایش آتش جهت بالا بردن کشف اهداف و تهدیدات و بهره‌گیری از ناوبری دقیق به صورت رادیویی و مستقل و بهره‌گیری از فناوری ساعت رادیویی و سامانهٔ نقشهٔ متحرک هوشمند است.

در دماغه جنگنده یک مسلسل ۲۰ میلی‌متری با سرعت شلیک بسیار بالا قرار دارد.

کوثر در مقایسه با جنگنده اف-۵ دارای رادار بسیار قوی‌تر است. برد رادار جنگنده اف-۵ شانزده کیلومتر و برد رادار کوثر ۹۳ کیلومتر است. کوثر دارای هفت جایگاه نگهداری مهمات است و می‌تواند ۱۲ بمب ۲۵۰ کیلویی، یا چهار بمب ۵۰۰ کیلویی یا دو بمب ۱۰۰۰ کیلوگرمی را حمل کند. کوثر توان حمل حداکثر ۴ موشک هوا به هوا یا هوا را نیز دارد.موتور بومی اوج توانایی به پرواز درآوردن یک جنگنده تا سقف ۱۰ تن را خواهد داشت و از قدرت نزدیک به ۳۵۰۰ پوند رانش برخوردار است. شعاع پروازی این جنگنده حدود ۱۱۰۰ کیلومتر و دارای مداومت پروازی دو ساعته است که علاوه بر ذخایر سوخت در مخازن داخلی می‌تواند به مخزن خارجی نیز مجهز شود. کوثر توانایی دستیابی به سقف پرواز ۵۰۰۰۰ پا و حداکثر سرعت ۱/۶ ماخ را دارد.

 

[Persia1]

شفق – جنگنده پیشرفته آموزشی

اولین معرفی شفق در سال ۲۰۰۲ و در نمایشگاه صنایع هوایی ایران اتفاق افتاد. در آن نمایشگاه یک نمونه از این هواپیما در ابعاد واقعی به نمایش گذاشته شد.

در سال ۲۰۰۴ تلویزیون, فیلمی از یک نمونه در اندازه واقعی از این هواپیما نشان داد. در این فیلم شفیقه بفارین به عنوان سرمهندس تیم طراحی هواپیما معرفی شد.

شفق در اصل به عنوان یک جت آموزشی سبک طراحی شد و بعدها تصمیم به ساخت نوع جنگنده آن گرفته شد.

پروژه طراحی شفق یک پروژه ترکیبی از فناوری روسی-ایرانی است که در ابتدا با کمک یک شرکت هواپیماسازی روسیه و به نام اینتگرال (Integral) آغاز شد.در زمان همکاری ایران و روسیه، ۲۰ کارشناس طراحی از کارخانجات سوخو و میکویان به ایران عزیمت کرده‌بودند و با تیم ایرانی مشارکت داشتند.

پروژه شفق توسّط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران سرمایه‌گذاری شده و به‌وسیله مجتمع دانشگاهی هوایی (به انگلیسی: Aviation University Complex) که زیرمجموعه‌ای از دانشگاه مالک اشتر است، طراحی شده‌است.

 

[Persia1]

قاهر ۳۱۳ – جنگنده تک‌سرنشین، چندمنظوره و رادار گریز

یک هواپیمای جنگنده نسل پنجم سبک با قابلیت پشتیبانی نزدیک است که توسط سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح در دست ساخت است. پروژه ساخت جنگنده قاهر پروژه‌ای برای ساخت نوعی جت جنگندهٔ تک‌سرنشین و پنهان‌کار در ایران است که جمهوری اسلامی مدعی است همه مراحل طراحی و ساخت جنگنده قاهر اف-۳۱۳ را دانشمندان و متخصصان ایرانی انجام دادند. اولین پیش‌نمونه یا ماکت آن در ۱۴ بهمن ۱۳۹۱ توسط رئیس‌جمهور پیشین ایران محمود احمدی‌نژاد رونمایی شد. این جت جنگنده در روز ۲۶ فروردین ۱۳۹۶ آزمایش‌های حرکت بر روی باند را انجام داد و در بهمن ماه همان سال انجام تست فست تاکسی (سرعت‌گیری در باند تا پرواز) توسط وزیر دفاع اعلام شد.

قاهر یک جنگندهٔ جت دوموتوره و تک‌سرنشینه با دو ورودی هوا در دو طرف کابین خلبان و دو خروجی است. طول قاهر تقریباً ۱۴ متر و فاصلهٔ دو نوک بال آن تقریباً ۸ متر تخمین زده می‌شود.

این جنگنده دارای قابلیت نشست و برخاست با طول باند کوتاه و تعمیر و نگهداری آسان و سریع از دیگر ویژگی هواپیمای قاهر۳۱۳ می‌باشد. همچنین گفته شده‌است که این جنگنده ایرانی قادر است، ۴ موشک هوا به هوا کوتاه برد را در محفظه داخلی خود جای دهد. طبق اظهارات احمد وحیدی وزیر دفاع وقت ایران، این جنگنده دارای سطح مقطع راداری بسیار کم بوده و با تجهیزات پیشرفته ساخته شده و به سامانه‌های الکترواویونیک مجهز می‌باشد. به گفتهٔ وی این جنگنده قادر به حمل تسلیحات پیشرفتهٔ بومی بوده و از قدرت تهاجمی بالایی برخوردار است. وحیدی قابلیت نشست و پرواز با طول باند کوتاه، توانایی انجام عملیات پروازی در ارتفاع پست و تعمیر و نگهداری آسان و سریع را از دیگر ویژگی‌های این جنگنده برشمرد.

مشخصات عمومی

• خدمه: ۱ افسر خلبان
• طول: (۱۴ متر)
• پهنای بال: ۸ متر ()
• ارتفاع: (۳٫۵ متر)

از جمله ویژگی‌های این هواپیما می‌توان به این موارد اشاره کرد؛

1. از دو ورودی و مکنده هوا برای رساندن اکسیژن به موتور استفاده شده‌است؛ با توجه به زاویه غیر مستقیم ورودی هوا نسبت به موتور، بازتاب راداری آن کاهش یافته، و آن را زاویه‌دار ساخته‌اند تا بتواند انرژی موجی رادار را جذب کند، همانند آن چیزی که در اف۳۵ لایتنینگ۲ دیده می‌شود.
2. گازهای داغ خروجی موتور قبل از خروج با هوای خنک مخلوط می‌شوند، تا تأثیر گرمایی بر سطح هواپیما کاهش یابد.
3. از مواد جاذب-راداری در بدنه استفاده شده‌است، تا انرژی موجی را جذب و بازتاب راداری آن کاهش یابد.
4. با توجه به طول و ارتفاع کم ۱۶ و ۴ متری که برآورد شده‌است، هواپیما دارای دو محفظه با ظرفیت دو بمب ۲۰۰۰ پوندی، یا تعداد بیشتری موشک هوابه‌سطح، یا حداقل ۶ موشک هوابه‌هوا در رستهٔ آر-۷۷ یا پی‌ال-۱۲ می‌باشد.

در ۱ آذر ۱۳۹۳ رئیس سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح در پاسخ به سؤال دیگر خبرنگار مشرق در مورد وضعیت ساخت جنگنده قاهر به گفت: آنچه که پیش‌تر رونمایی شده بود، طراحی مفهومی این جنگنده بود و در حال حاضر نیز این طرح ادامه داشته و در حال گذراندن تست‌های آزمایشی خود می‌باشد.

حسین دهقان وزیر پیشین دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در نشست خبری در مرداد ۹۵ اعلام کرد جنگنده قاهر۳۱۳ در مراحل پایانی ساخت و تولید قرار دارد و در آینده نزدیک عملیاتی می‌شود.

وزیر دفاع ادامه داد: قاهر یک هواپیمای «پشتیبانی نزدیک و یک جنگنده سبک نظامی و آموزشی» است که نمونه‌های کوچکتر آن پیش‌تر ساخته شده و امروز در مراحل پایانی ساخت است.

 

[Persia1]

آنتونوف-۱۴۰

آنتونوف ای‌ان-۱۴۰ هواپیمایی ملخدار است. این هواپیما به‌عنوان جایگزینی برای آنتونوف-۲۴ و آنتونوف-۲۶ در نظر گرفته شد. عمده ویژگی‌های بارز این هواپیما نسبت به مدل‌های قبلی عبارتند از:سقف پروازی بلندتر، نیاز به باند فرود کوتاه به مسافت۱۷۰۰ متر، سازگار با شرایط آب و هوایی از -۵۵ تا +۴۵ درجه سانتیگراد، افزایش امکانات و آسایش کابین برای مسافران.

این هواپیما در ایران تحت نام ایران-۱۴۰ توسط شرکت صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) تولید شد. امروزه از این هواپیما برای مقاصد نظامی و غیرنظامی در ایران و سایر کشورها استفاده می‌شود.

مشخصات عمومی

• خدمه: ۲ نفر
• گنجایش: ۹ متر مکعب+۵۲ نفر
• طول: ۲۲٫۶ متر (۷۴ فیت)
• پهنای بال: ۲۴٫۵ متر (۸۰ فیت)
• ارتفاع: ۸٫۲ متر (۲۶ فیت)
• بال: مساحت ۵۱ متر مربع (۵۴۸٫۶۷ فیت مربع)
• وزن خالی: ۱۲٫۸۱۰ کیلوگرم (۲۸٫۱۸۲ پوند)
• وزن بارگیری: ۶۰۰۰ کیلوگرم (۱۳۲۳۰٫۴۳ پوند)
• بیشینه وزن برخاست: ۱۹٬۱۵۰ کیلوگرم (۴۲٬۱۳۰ پوند)
• پیشرانه هواگرد: ۲ عدد× کیمو تی‌وی۳–۱۱۷ توربو پراپ, ۲۴۶۶ اسب بخار (۱۸۳۸ کیلووات) هرکدام

عملکرد

• سرعت بیشینه: ۵۷۵ کیلومتر بر ساعت (۳۵۷٫۳ مایل بر ساعت) ۳۱۵ گره هوایی
• سرعت پیمایش: ۴۶۰ کیلومتر بر ساعت (۲۹۰ مایل بر ساعت) ۲۵۰ گره هوایی
• برد: ۱۳۸۰ کیلومتر (۸۶۰ مایل)
• برد ترابری: ۳۶۸۰ کیلومتر (۲۲۹۰ مایل)
• سقف پروازی: ۷۶۰۰ متر (۲۵٬۰۰۰ فیت)
• نرخ اوج‌گیری: ۶٫۸۳ متر بر ثانیه (۱٫۳۴ فیت بر دقیقه)

در سال ۱۹۹۶ شرکت هواپیماسازی آنتونوف قراردادی را با شرکت هواپیماسازی هسا ایران امضا کرد که به موجب آن اجازه‌نامه تولید این هواپیما در ایران و در استان اصفهان تحت نام ایران-۱۴۰ فراز صادر شد. بعضی قطعات الکترونیکی مدل ساخت ایران، گونهٔ ارتقاءیافته‌تری نسبت به مدل اکراینی می‌باشد. یکی از اهداف ایران از تولید این هواپیما، ایفای نقش گشتزنی دریایی بوده که تا پیش از این بعهده هواپیماهای پی-۳ اوریون بوده‌است.

 

[Persia1]

پرستو ۱۴ – هواپیمای آموزشی مهندسی معکوس شدهٔ بیچکرفت بونانزا

هواپیمای «پرستو ۱۴» هواپیمای آموزشیِ ایرانی است که توسط متخصصان و کارکنان مرکز تعمیرات فرماندهی آماد و پشتیبانی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ساخته شده، که بعد از سپری کردن آزمایش‌های مقدماتی-تکمیلی به ناوگان پروازی نیروی هوایی ارتش اضافه شده‌است.

هواپیمای پرستو-۱۴ در شهریور سال ۱۳۹۲ طیِ مراسمی که در «پایگاه شکاری شهید سرلشکر خلبان حسین لشگری» برگزار گردید، به ناوگان پروازی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران اضافه شد. بنا به گفتهٔ جانشین فرمانده نیروی هوایی ارتش -- محسن دره باغی-- تولید این گونه از هواپیماهای آموزشی که با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته هوایی انجام می‌گیرد ادامه خواهد شد.

 

[Persia1]

تذرو – نسل سوم درنا

هواپیمای تذرو یک هواپیمای آموزشی است که در ایران طراحی و تولید شده و تاکنون دست کم ۴ نمونه از آن ساخته شده‌است. تذرو ابتدا تحت پروژه «یا حسین» و با نام درنا و رعد شناخته می‌شد.

هواپیمای آموزشی رعد در دهه شصت نخستین پرواز خود را با موفقیت انجام داد اما به مرحله تولید انبوه نرسید. مهندسین ایرانی کار را بر روی نمونه کاملتری که بعدها درنا نامیده شد ادامه دادند. جت آموزشی درنا نخستین پرواز خود را در سال ۱۳۶۴ اولین انجام داد. در سال ۱۳۷۸ حبیب بقایی فرمانده وقت نیروی هوایی از تولید انبوه این هواپیما خبر داد و نمونه ارتقا یافته درنا، تذر نام گرفت. تذرو نخستین پرواز خود را در سال ۷۹ انجام داد و در سال ۸۱ با برگزاری نمایشگاه هوایی کیش رونمایی شد.

تذرو از اسکلتی آلومینیومی با پوسته ایی از مواد مرکب ساخته شده‌است. تذرو دارای بدنه ایی دوکی شکل است و دارای بال مستقیم و سکان عمودی پسگراست. آسمانه (کاناپی) آن دید مناسبی به خلبان می‌دهد. همچنین تذرو مجهز به صندلیهای پرتاب شونده نیز می‌باشد.

با توجه اطلاعات به تیم‌های توسعه، دهنده تذرو نخستین هواپیمای جت ساخت ایران است که به‌طور کامل از مواد کامپوزیت به ویژه از الیاف شیشه‌ای و مواد پلاستیکی فیبر کربن تقویت شده ساخته شده‌است. سطوح بلبرینگ، بدنه و بخش دم از هم جدا شده و سپس با هم پیچ شده‌است. بال و واحد دم با مواد رزین مصنوعی به هم متصل شده‌اند.

پیشرانه این هواپیما یک موتور توربوجت تک محور از نوع J8 5-17 است؛ این موتور در ایران در سسنا T-37 نیز بکار رفته‌است. برنامه‌ای برای جایگزینی این موتور که دارای فناوری منسوخ شده‌است با موتور چینی TFE731 که در جت آموزشی چینی چینی K-8نیز بکار رفته‌است پیش‌بینی شده‌است.

 

[Persia1]

هسا یاسین _ هواپیمای آموزشی

یاسین (با نام سابق کوثر ۸۸) یک هواپیمای جت دوموتوره سبک و با کاربری هواگرد آموزشی است که توسط صنایع هوایی ایران یا صها به سفارش نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران طراحی و تولید شده‌است.

یاسین از دو موتور توربوجت اوج با مجموع توان رانش ۷۰۰۰ پوند(۳۲۰۰ کیلوگرم) استفاده می‌کند و در تراز و شبیه جت روسی میگ-ای‌تی و AIDC AT-3 تایوانی قرار می‌گیرد.

از دیگر مشخصات اعلام شده برای هواپیمای «یاسین» می‌توان به طول باند مورد نیاز برای فرود۸۰۰ متر و سقف پرواز ۱۲ کیلومتر و طول بال بیش از ۱۰ متر و مساحت ۲۴ مترمربع اشاره کرد همچنین با داشتن سه جایگاه در زیر بالها و بدنه توانایی حمل سلاح های هوا پرتاب نظیر بمب های سقوط آزاد یا اپتیکی و یا مخازن سوخت را خواهد داشت به این ترتیب توانایی پشتیبانی هوایی نزدیک را نیز دارد.

ویژگی‌های کلی

• خدمه: ۲
• طول: ۱۲٫۲۵ متر (۴۰ فوت ۲ اینچ)
• پهنای بال: ۱۰٫۴ متر (۳۴ فوت ۱ اینچ)
• ارتفاع: ۴ متر (۱۳ فوت ۱ اینچ)
• مساحت بال‌ها: ۲۴ متر مربع (۲۶۰ فوت مربع)
• وزن خالی: ۳٬۹۰۰ کیلوگرم (۸٬۵۹۸ پوند)
• وزن ناخالص: ۵٬۵۰۰ کیلوگرم (۱۲٬۱۲۵ پوند)
• بیشترین وزن برخاست: ۶٬۶۰۰ کیلوگرم (۱۴٬۵۵۱ پوند)
• پیشرانه هواگرد: ۲ عدد turbojet engines (without afterburner version) Owj،‏ ۱۵٫۶ کیلونیوتن (۳٬۵۰۰ پوند-نیرو) در هر موتور

عملکرد

• حداکثر سرعت: ۱٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت (۶۲۱ مایل بر ساعت؛ ۵۴۰ گره)
• بُرد: ۹۰۰ کیلومتر (۵۵۹ مایل؛ ۴۸۶ مایل دریایی)
• برد معبر: ۱٬۲۰۰ کیلومتر (۷۴۶ مایل؛ ۶۴۸ مایل دریایی)
• مداومت پروازی: 90 minutes with internal fuel or 120 minutes with additional external fuel tanks
• حداكثر ارتفاع: ۱۱٬۰۰۰ متر (۳۶٬۰۰۰ فوت)

 

[Persia1]

فجر اف ۳ – هواپیمای آموزشی تولید داخل

فجر اف. ۳ (به انگلیسی: Fajr F.3) یک هواپیمای آموزشی/تفریحی چهار صندلی ایرانی است که به‌طور کامل از مواد کامپوزیتی ساخته شده و توسط صنایع کامپوزیت و هوانوردی فجر تولید می‌گردد. اولین پرواز این هواپیما در سال ۱۹۹۵ انجام گرفت و تولید آن در سال ۲۰۰۱ و پس از کسب گواهی استاندارد جار-۲۳ (به انگلیسی: JAR-23) آغاز گردید.

مشخصات عمومی

• خدمه: ۱، خلبان
• گنجایش: ۳ مسافر
• طول: ۸٫۰۷ متر (۲۶ فیت ۵ اینچ)
• پهنای بال: ۱۰٫۵۰ متر (۳۴ فیت ۵½ اینچ)
• ارتفاع: ۳٫۰۵ متر (۱۰ فیت)
• بال: مساحت ۱۴٫۰۲ مترمربع (۱۵۰٫۹ فیت‌مربع)
• ماهیواره: اچ‌کیو-۴۲ای
• وزن خالی: ۱٬۱۰۰ کیلوگرم (۲٬۴۲۵ پوند)
• بیشینه وزن برخاست: ۱٬۵۸۰ کیلوگرم (۳٬۴۸۳ پوند
• ظرفیت سوخت: ۲۱۲ لیتر (۵۶ گالون آمریکا))
• پیشرانه هواگرد: × ۱ لوکامینگ, ۲۰۱ کیلووات (۲۷۰ اسب‌بخار) هرکدام

عملکرد

• حداکثر سرعت مجاز: ۳۷۰ کیلومتر بر ساعت (۲۰۰ نات) ۲۳۰ مایل ‌بر ساعت
• سرعت بیشینه: ۲۹۶ کیلومتر بر ساعت (۱۶۰ نات) ۱۸۴ مایل ‌بر ساعت
• سرعت پیمایش: ۲۶۷ کیلومتر بر ساعت (۱۴۴ نات) ۱۶۶ مایل ‌بر ساعت
• سرعت استال: ۱۰۴ کیلومتر بر ساعت (۵۶ نات) ۶۵ مایل ‌بر ساعت
• برد: ۱٬۱۲۹ کیلومتر (۶۱۰ مایل دریایی) ۷۰۲ مایل
• پایداری: ۶ ساعت ۱۵ دقیقه
• سقف پروازی: ۵٬۴۸۰ متر (۱۸٬۰۰۰ فیت)
• نرخ اوج‌گیری: ۵٫۲ متر بر ثانیه (۱٬۰۳۰ فیت‌بردقیقه)

 

[Persia1]

بالگرد پانها ۲۰۹۱ – اورهال شدهٔ بل ای‌اچ-۱ سوپرکبرا آمریکایی با قطعات داخلی جایگزین شده

پنها ۲۰۹۱ (به انگلیسی: Panha 2091) یک نمونهٔ مهندسی معکوس از بل ای‌اچ-۱ سوپرکبرا ساختِ کارخانهٔ بل است که توسط شرکت پنها تولید شد.

نخستین استفاده‌کنندهٔ این بالگرد نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران بوده‌است. ایران حدود چهار دهه است که بالگردهای کبرا را در اختیار دارد. بالگردهای کبرای ایران در جنگ ایران و عراق شرکت مؤثری داشتند. پس از جنگ دولت ایران به دلیل عدم دسترسی به قطعات یدکی این بالگرد برنامه‌های پنها ۲۰۹۱ و طوفان را برای ارتقای این بالگرد ها ترتیب داده‌است.

این پروژه امروزه لغو شده است و بجای آن محصول پیشرفته تری با نام طوفان که نتیجه ارتقائات سنگین بالگرد بل ای‌اچ-۱ سوپرکبرا است در خط تولید است.

 

[Persia1]

بل ۲۱۴ – مهندسی معکوس‌شده در ایران

بل ۲۱۴ (به انگلیسی: Bell 214) یک بالگرد چندمنظوره سایز متوسط با پروانهٔ دوپره از خانواده یواچ-۱ ایروکوای است که بر اساس بدنه پروازی بالگرد بل ۲۰۵ و با استفاده از یک موتور پرقدرت‌تر ساخته شده و نخستین پیش‌نمونه آن در سال ۱۹۷۰ میلادی به پرواز در آمد.

در مدل اولیه این بال‌گرد که با نام «مدل ۲۱۴ HueyPlus» معرفی شده‌بود موتور استاندارد ۱۴۰۰ اسب بخاری T-53-L13 با یک موتور ۱۹۰۰ اسب بخاری لیکومینگ T53-L-702 جایگزین شده، بدنه پروازی تقویت شده و پروانه اصلی و پروانه دم آن از «مدل ۳۰۹ کینگ‌کبرا» دیگر مدل تازه خانواده یواچ-۱ اقتباس شده‌بود. این تغییرات باعث شده‌ بود تا بل-۲۱۴ قدرت بارگیری بیشتر، سرعت بهتر و صدای کمتری داشته باشد. در مدل بل-۲۱۴آ حداکثر سرعت، ۲۶۰ کیلومتر بر ساعت می‌باشد.

پیشرفت طرح بل-۲۱۴ از سال ۱۹۷۲ با سفارش دولت وقت ایران سرعت گرفت. در این سال ایران که به دنبال یک بالگرد مناسب برای شرایط اقلیمی و جغرافیایی مرتفع و گرم بود یک فروند بل-۲۱۴ را دریافت کرد و بعد از طی مراحل بررسی قرار شد صدها فروند از این بالگرد به همراه دویست فروند از بالگرد تهاجمی هم‌خانواده ای‌اچ-۱ کبرا برای ایران ساخته شوند. در سال ۱۹۷۲ قراردادی ۵۰۰ میلیون دلاری برای ۲۸۷ فروند از این بالگرد به امضا رسید. سفارش ایران به قدری بزرگ بود که یک شعبه جدید برای تولید مدل سفارشی ایران تأسیس شد. شرکت بل همچنین کارخانه‌ای را در اصفهان تأسیس کرد تا حدود ۴۰۰ فروند از این بالگرد و مدل بزرگتر و دوموتوره آن بل-۲۱۴ اس‌تی (۵۰ فروند بل-۲۱۴-آ و ۳۵۰ فروند بل-۲۱۴-اس‌تی) در آن ساخته شوند.

از سال ۱۹۷۲ کار بر روی طراحی یک مدل مطابق با نیازهای ایران آغاز شد. در این مدل که بل-۲۱۴ آ نام داشت یک موتور بازهم پرقدرت‌تر نصب شده‌بود. بل-۲۱۴ با موتور لیکومینگ ال‌تی‌سی۴بی-۸ (۲۹۳۰ اسب بخار) و پروانه ارتقایافتهٔ خود توانایی حمل میزان بار بیشتر و عملکرد بهتری در آب‌هوای گرم و ارتفاعات بالا داشت. هوای گرم و ارتفاع بالا از سطح دریا دشوارترین شرایط اقلیمی برای پرواز بالگردهاست و این وضعیت جغرافیایی در ایران زیاد دیده می‌شود. اولین مدل بل-۲۴آ در سال ۱۹۷۴ به پرواز درآمد. اولین فروند از مدل تولیدی بل-۲۱۴ در ۲۶ آوریل ۱۹۷۵ در اختیار ارتش ایران قرار گرفت و سه روز بعد سرلشکر منوچهر خسروداد فرماندهٔ هوانیروز ایران و کلم ای بیلی خلبان آزمایش‌گر ارشد شرکت بل پنج رکورد جدید را با آن به ثبت رساندند. بالگرد آن‌ها در ۱ دقیقه و ۵۸ ثانیه به ارتفاع ۳ هزار متری رسید، پس از ۵ دقیقه و ۱۳ ثانیه در ارتفاع ۶ هزار متر از سطح دریا قرار گرفت، در ۱۵ دقیقه و ۵ ثانیه از ۹ هزار متر عبور کرد، ۳۰ ثانیه در ارتفاع ۹۰۱۰ متری دوام آورد و بیشترین ارتفاعی که توانست لمس کند ۹۰۷۰ متر بود. مدل بعدی تولیدی بل-۲۱۴ برای ایران یک مدل مخصوص برای عملیات جستجو و نجات با نام بل-۲۱۴ سی بود. در مجموع ۲۹۳ فروند از مدل بل-۲۱۴آ و ۳۹ فروند از مدل بل-۲۱۴سی تا هنگام انقلاب اسلامی به ایران تحویل داده شده.

شرکت بل اقدام به تولید یک مدل غیرنظامی با نام بل-۲۱۴بی نیز کرد. هرچند این مدل چندان موفق نبود و فقط حدود ۷۰ فروند از آن ساخته شد. بالگردهای بل-۲۱۴بی در کشورهای امارات متحده عربی، ایالات متحده آمریکا، استرالیا، کانادا، نروژ و سنگاپور فعال هستند.

کاربران فعلی[ویرایش]​

ایران

• نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران
• هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران[۱]

استرالیا

• آتش‌نشانی

کاربران سابق[ویرایش]​

اکوادور

• نیروی زمینی اکوادور[۲]

عمان

• نیروی هوایی پادشاهی عمان[۳]

امارات متحده عربی

• نیروی هوایی امارات متحده عربی[۴]

اندونزی



ویژگی‌های کلی

• خدمه: ۲
• ظرفیت: ۳٬۸۸۰ پوند (۱٬۷۶۰ کیلوگرم), شامل ۱۴ سرباز یا ۶ برانکارد
• طول: ۴۸ فوت ۰ اینچ (۱۴٫۶۳ متر)
• ارتفاع: ۱۲ فوت ۱۰ اینچ (۳٫۹۱ متر)
• وزن خالی: ۷٬۵۸۸ پوند (۳٬۴۴۲ کیلوگرم)
• وزن ناخالص: ۱۳٬۸۰۰ پوند (۶٬۲۶۰ کیلوگرم)
• بیشترین وزن برخاست: ۱۵٬۰۰۰ پوند (۶٬۸۰۴ کیلوگرم) with slung load
• پیشرانه هواگرد: 1 عدد موتور توربوشفت Lycoming LTC4B-8D،‏ ۲٬۹۳۰ اسب بخار کوتاه (۲٬۱۸۰ کیلووات)
• قطر روتور اصلی: ۵۰ فوت (۱۵ متر)
• مساحت روتور اصلی: ۱٬۹۶۳٫۷۵ فوت مربع (۱۸۲٫۴۳۸ متر مربع) * Blade section: - Wortmann FX 69-H-098[۶]

عملکرد

• سرعت کروز: ۱۴۰ گره (۱۶۱ مایل بر ساعت؛ ۲۵۹ کیلومتر بر ساعت)
• بُرد: ۲۲۲ مایل دریایی (۲۵۵ مایل؛ ۴۱۱ کیلومتر) at ۱۶٬۴۰۰ فوت (۴٬۹۹۹ متر) density altitude
• حداكثر ارتفاع: ۱۶٬۴۰۰ فوت (۵٬۰۰۰ متر)

 

[Persia1]

شاهد ۲۷۸ – توسعه یافته از بل ۲۰۶ و پن‌ها ۲۰۶۱

شاهد ۲۷۸، نوعی بالگرد سبک است که با مهندسی معکوس بالگرد بل ۲۰۶ در ایران ساخته شده‌است.

شاهد ۲۷۸ در صنایع دفاعی سپاه پاسداران توسعه یافته، در سال ۱۳۸۰ آماده آزمایش شده و در سال ۱۳۹۱ گواهینامه (TC) آن صادر شده‌است و سپس چند فروند از آن در صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) تولید شده‌است. این بالگرد در دو مدلِ چندمنظوره برای مأموریت‌های گشت‌زنی و شناسایی در نیروهای مسلح، جابجایی فرماندهان و کنترل هوایی، آموزش خلبانی، کنترل ترافیک شهری، آمبولانس هوایی، گشت حفاظت محیط زیست، بازدید خطوط نفت و گاز و برق، و مدل مسلح شاهد OH-۷۸ برای مأموریت‌های کلاس حمله سبک و شناسایی رزمی مسلح معرفی شده‌است.

مدل مسلح شاهد ۲۷۸ به دو پرتابگر هفت‌تایی راکت‌های هیدرا ۷۰ که ۵۰۰ تا ۵هزار متر برد دارد، در دو طرف بدنه و یک قبضه تیربار ۱۲٫۷ میلی‌متری دوربین‌دار در زیر بدنه مجهز شده‌است. تیربار مورد استفاده در این بالگرد تیربار ساخت شوروی ان‌اس‌وی است که ۲۵ کیلوگرم جرم، برد مؤثر ۱۵۰۰ متر در برابر اهداف هوایی و ۲ کیلومتر در برابر اهداف زمینی در صورت شلیک از زمین و نرخ آتش تئوریک ۷۰۰ تا ۸۰۰ گلوله بر دقیقه دارد.

شاهد ۲۷۸ شباهت بسیار زیادی با بالگرد شاهد ۲۸۵ دارد که سال ۱۳۹۰ در دو مدل شناسایی/تهاجمی سبک و گشت دریایی رونمایی شد.

ملخ‌های اصلی و ملخ‌های دم، بخش‌هایی از بدنه اصلی و دم در دو بالگرد شاهد ۲۷۸ و ۲۸۵ مشابه می‌باشند و با توجه به اطلاعات منتشره از قدرت موتور و بیشینه وزن برخاست این دو بالگرد، قاعدتاً موتور و سامانه انتقال قدرت دو بالگرد نیز مشترک است.

مشخصات بالگرد شاهد ۲۷۸ آنگونه که در روزنامه همشهری منتشر شده‌است:

مشخصات عملکردی

• سرنشین: ۵ نفر (یک خلبان و ۴ سرنشین)
• سقف پرواز خدمتی: ۴۱۱۵ متر از سطح دریا
• سقف پرواز ایستایی (IGE) ‏: ۳۹۶۰ متر از سطح دریا
• سقف پرواز ایستایی (OGE) ‏م ۲۷۴۰ متر از سطح دریا
• حداکثر نرخ صعود: ۶٫۵ متر بر ثانیه
• حداکثر سرعت: ۲۲۶ کیلومتر بر ساعت
• حداکثر برد عملیاتی (پرواز در ارتفاع ۱۵۰۰ متری): ۶۵۵ کیلومتر
• مداومت پروازی: بیش از ۴ ساعت

مشخصات فنی

• طول: ۱۱٫۸۴ متر
• عرض: ۱٫۹۲ متر
• ارتفاع: ۲٫۹۸ متر
• قطر پروانه اصلی بالگرد: ۱۰٫۱۶۰ متر
• قطر پروانه دم بالگرد: ۱٫۵۷ متر
• وزن خالی: ۷۵۰ کیلوگرم
• حداکثر وزن برخاست: ۱۴۵۰ کیلوگرم
• حداکثر قدرت موتور: ۴۲۰ اسب بخار

جنگ‌افزارها

• تیربار ۱۲٫۷ میلی‌متری ان‌اس‌وی
• ۱۴ راکت هیدرا ۷۰

 

[Persia1]

باور ۲ – هواپیمای آب‌ نشین بال ثابت، توانا برای گشت‌ زنی و تجسس

باور-۲ قایق-پرندهٔ ایرانی است که سرعتِ آن ۱۸۵ کیلومتر بر ساعت (۱۰۰ نات) و نهایتاً تا بیش از ۱۹۰ کیلومتر بر ساعت می‌باشد و ارتفاع پروازی معمول آن تا ارتفاع ۵ متری است که تا سقف چند ده متر نیز اشاره شده‌است. «قایق پرنده باور» گونه‌ای از وسایل دوزیست آبی-هوایی محسوب می‌گردد که علاوه بر قابلیت نشست و برخاست از روی آب، با طراحی خاص خود از پدیده اثر سطحی نیز به‌کارگیری کرده‌است که سبب افزایش توانایی‌های آن می‌شود.

باور-۲ دارای این قابلیت است که در هر قسمتی در دریا می‌تواند محل آغاز مأموریت باشد و در مواقع لزوم، در هر منطقه‌ای قادر است فرود آید و در عوارض ساحلی خود را از دیدگاه مخفی نماید. ساخت این قایق پرنده در «رزمایش پیامبر اعظم» سال ۱۳۸۵ اعلام گردید.

داشتن سرعتی بیشتر در این قایقِ پرنده در مقایسه با قایق‌های معمولی و تندرو از جمله مشخصات باور-۲ محسوب می‌شود. همچنین، مقاومت کمتر هوا نسبت به آب که موجب نیاز به موتوری با وزن کمتر و با توان پایین‌تر، مصرف سوخت کمتر، و نهایتاًبرد و سرعت پیمایشی بالاتر می‌گردد که از جمله ویژگی‌های خاصِ طرح قایق پرنده می‌باشد. قایق پرنده باور-۲ دارای بالی نصب شده در بالای بدنه است. بالِ مذکور به صورت دلتای معکوس با مساحت زیاد، داشتن زاویه هشتی (انهدرال) زیاد، با انحنای سطح پایینیِ بال، ریشه بال طولانی و تا دم امتداد یافته‌است. ضخامت بالای بال در باور-۲ متناسب است با رژیم پروازی سرعت‌های کم، که با هدف حمل سوخت بیشتر هم فضای لازمه را به‌وجود آورده‌است. از مشخصات دیگرِ این قایق قابلیت پرتاب انواع موشک‌های موجود در آن می‌باشد.

این قایق پرنده ساخت وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح است و توسط سازمان‌های صنایع هوایی و دریایی و دانشگاه صنعتی مالک اشتر وزارت دفاع طراحی شده‌است. همچنین، باور-۲ توسط نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به‌کارگیری شده‌است. از سویی دیگر، تولید این قایق پرنده هم بروزرسانی شده‌است و "باور-۴" جدیدترین عضو خانواده قایق‌های پرنده ایرانی محسوب می‌گردد که توسط متخصصان دفاعی ایران طراحی و ساخته شده و اولین بار در «نمایشگاه هوایی کیش» از آن رونمایی شده‌است.

 

[Persia1]

هسا سیمرغ - هواپیمای ترابری

هسا سیمرغ (به انگلیسی: HESA Simorgh) یک هواپیمای ترابری سبک ایرانی است که توسط متخصصان سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع طراحی و ساخته شده‌است. این هواپیما در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱ با حضور محمدرضا آشتیانی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در اصفهان رونمایی شد. این هواپیما نسخه ترابری و اصلاح شده هواپیمای توربوپراپ هسا ایران-۱۴۰ است.

این پرنده بر پایه هواپیمای ایران-۱۴۰ طراحی شده است. مهمترین تغییر در آن اضافه شدن درب رمپ عقب بوده و نسبت به هواپیمای پایه (هسا ایران-۱۴۰) در حوزه‌های پیکربندی، سازه و سیستم‌های هیدرومکانیکی از جمله مکانیزم های سطوح کنترل، سیستم هیدرولیک، موتور کمکی، سیستم تهویه مطبوع، اینتریور و تجهیزات باربری و سیستم الکترونیک ارتقا یافته و تغییرات گسترده ای انجام شده است . طول بدنه در این پرنده بیش از ۲ متر افزایش یافته و دم های عمودی و افقی نیز کاملا تغییر یافته است و سازه و فضای داخلی جدید طراحی شده است.

اولین نمونه اولیه این هواپیما برای اولین بار در ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱ رونمایی شد. به گفته مقامات نظامی ایران این هواپیما در مرحله آزمایش تاکسی سریع بود.در ۳۱ فروردین ۱۴۰۲، تصویری منتشر شد که نسخه اولیه آزمایش تاکسی سریع را در باند فرودگاه نشان می‌داد.

در تاریخ ۳ خرداد ۱۴۰۲ هواپیمای ترابری سیمرغ اولین تست پروازی خود را با موفقیت پشت سر گذاشت.

هسا سیمرغ دارای دو موتور توربوپراپ Klimov TV3-117 است و طبق گفته مدیر عامل سازمان صنایع دفاعی، موتور این پرنده نسبت به پلتفرم قبلی در بخش سوخت رسانی و کنترل الکترونیکی موتور یعنی سیستم فدک با اجرای سرویس‌های بولتن ارتقا پیدا کرده است و تمهیداتی برای ارتقاء بعضی از پارامترهای عملکردی هواپیما در شرایط گرم و مرتفع اندیشه شده است.

 

[Persia1]

بالگرد طوفان ۱ و ۲ – هلی‌کوپتری بر اساس AH-1J و تولید شده توسط سازمان صنایع هوایی

بالگرد طوفان بالگرد تهاجمی ساخت نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است. اولین مهندسی از بالگرد کبرا با نام پنها ۲۰۹۱ در سال ۱۳۷۷ (۱۹۹۸ میلادی) معرفی شد. نخستین رونمایی از کبرا جدید در اردیبهشت ۱۳۸۹ (۲۰۱۰) و به فاصله سه سال بعد، در زمستان ۱۳۹۱ (۲۰۱۳) با نام «طوفان» رونمایی شد که به عنوان "یک گام جدید در بحث ارتقاء ناوگان موجود بالگردی در ایران" معرفی شد.

بالگردهای طوفان مهندسی معکوس ارتقا یافته بال‌گردهای ای‌اچ-۱ سوپرکبرا هستند پیش از این نیز از بالگردهای دیگری از کلاس کبرا با نام‌های «پنها ۲۰۹۱» یا «شباویز ۲۰۹۱» در ایران تولید و رونمایی شده بود اما بالگرد طوفان از این جهت حائز اهمیت است که در تولید آن نه تنها در ساخت بدنه تغییرات جدی به وجود آمده بلکه در ساخت قطعات الکترونیکی و حتی موتور این بالگرد تغییرات و ارتقائات سنگینی به وجود آمده‌ است مشخص‌ترین ارتقاء صورت گرفته در این بالگرد نصب سامانه "سامانه پایدار شده ژیروسکوپی" در بخش دماغه جلویی این بالگرد است هنوز معلوم نیست که آیا طوفان قرار است جایگزین برنامه «پنها ۲۰۹۱» یا «شباویز ۲۰۹۱» باشد یا ادامه همین برنامه است.

سردار احمد وحیدی در مراسم بهره‌برداری و تحویل‌دهی دو فروند از بالگرد طوفان رزمی طی سخنانی اظهار داشت: «بالگرد طوفان که با همت و تلاش متخصصان سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع طراحی و تولید شده، نسل جدیدی از بالگردهای رزمی است که از فناوریهای پیشرفته و روزآمد برخوردار است.

در بالگرد طوفان مجموعه‌ای ارزشمند از فناوری‌های بومی صنایع وابسته به وزارت دفاع، در حوزه‌های الکترونیک، اپتیک، لیزر و سلاح به کار گرفته‌شده که از آن جمله می‌توان به قدرت تهاجمی آن بواسطه قابلیت هدف‌گیری بسیار دقیق اشاره کرد.»

ایران حدود چهار دهه است که بالگردهای کبرا را در اختیار دارد. پس از جنگ دولت ایران به دلیل عدم دسترسی به قطعات یدکی برنامه تولید بومی با شیوه مهندسی معکوس و ارتقا این بالگردها را در دستور کار قرار داد.

تغییرات اساسی که در بالگرد طوفان ۲ اعمال شده شامل:

ژیروسکوپ​

بر اساس گمانه‌های موجود سامانه مورد نظر مدل "عقاب ۱" ساخت شرکت صاایران است. این سامانه در دو محور به صورت ژیروسکوپی پایدار شده و پایداری تصویری بهتر از ۰٫۵ میلی رادیان دارد و برای بالگرد در مأموریت نظارت بر مرز و میدان نبرد، شناسایی و جستجو و نجات به کار می‌آید. این سامانه یک دوربین پرقدرت با لنزی با قابلیت زوم نزدیک به ۳۰ برابر را با یک دوربین جلونگر فروسرخ و یک مسافت‌یاب لیزری بکار می‌گیرد تا سامانه‌ای با کارکرد دوگانه روزانه و شبانه به وجود آید.

ویژگی‌های اصلی این سامانه نظارت روزانه و شبانه با کارایی بالا، حرکت ۳۶۰ درجه در افق، جرم کم ۱۵ تا ۴۰ کیلوگرم (بسته به امکانات اضافی انتخابی)، ارتباط داده‌ای با سامانه کنترل آتش، توانایی بهسازی تصویر، قابلیت تطبیق دادن تصاویر و توانایی ردیابی اهداف است. البته توان چرخش ۳۶۰ درجه در پهپادها به دلیل زاویه بازتر زیر بدنه آن‌ها قابل بهره‌گیری است که در بالگرد طوفان به دلیل موقعیت نصب در دماغه نهایتاً به حدود ۲۲۰ تا ۲۴۰ درجه محدود شده‌است.

نصب نمایشگر چند-منظوره (ام.اف. دی) در کابین طوفان ۲​

در بالگرد طوفان ۲ با استفاده از دو نمایشگر جدید فشار کاری خلبان شدیداً کاهش یافته و کاربر می‌تواند با یک نگاه سریع و در کمترین زمان ممکن اطلاعات مورد نظر را در اختیار داشته باشد.

در بالگرد طوفان-۲ با استفاده از دو نمایشگر جدید به جای تعدادی از نمایشگرهای عقربه‌ای قبلی که به صورت پیش فرض، تنها داده‌های ضروری پرواز را نشان می‌دهند بار کاری خلبان شدیداً کاهش یافته و کاربر می‌تواند با یک نگاه سریع و در کمترین زمان ممکن اطلاعات مورد نظر را از کابین خلوت شده خود در اختیار داشته باشد و در صورت لزوم با استفاده از کلیدهای اطراف نمایشگر، اطلاعات سامانه‌های دیگر از جمله تصاویر دریافتی از دوربین‌های دماغه را از رایانه کنترل پرواز درخواست و مشاهد کند.

با استفاده از این نمایشگرها در کابین بالگرد حجم ادوات موجود کمتر شده خصوصاً در کابین جلو خبری از ازدحام وسائل جانبی مربوط به سامانه‌های هدایت موشک یا توپ نیست که علاوه بر کاهش وزن تجهیزات تحمل فضای تنگ کابین را برای خلبان راحت‌تر می‌سازد.

مزیت دیگر این نمایشگرها، قابلیت اطمینان بسیار بالاتر آن‌ها نسبت به نسل قدیمی است. کمیت "زمان متوسط بین خرابی" یا "MTBF:mean time between Failures" برای MFDها ده‌ها برابر کمتر از نمونه‌های آنالوگ است بنابراین اولاً تعداد و زمان بررسی‌های لازم قبل از هر پرواز کاهش یافته و بالگرد در مدت کوتاهی برای پرواز آماده می‌شود، احتمال بروز خرابی سامانه در حین پرواز بسیار کاهش یافته و زمان مورد نیاز برای تعمیرات آن نیز کمتر می‌شود زیرا تعویض یک MFD با نمونه سالم بسیار کمتر از تعویض چندین نمایشگر عقربه‌ای زمان می‌خواهد.

به علاوه هرکدام از این نمایشگرها پس از نصب باید جداگانه آزمایش شوند که این هم فرایندی زمانبر است. البته در تصاویر کابین جلو، باقی ماندن برخی از ادوات عقربه‌ای مشهود است و احتمالاً در کابین عقب هم باید همین‌طور باشد؛ بنابراین طوفان-۲ هنوز صاحب کابین اصطلاحاً «تمام شیشه ای» نشده‌است.

سامانه سیستم هاد​

گام دیگر در این بالگرد نصب سامانه جدید نمایشگر سربالا است. در بالگردهای کبرای معمولی نمونه ساده‌ای از این سامانه برای خلبان کابین عقب وجود داشت که کارایی نمونه جدید بسیار بالاتر است. این سامانه اطلاعات مورد نظر خلبان را بر روی یک صفحه شفاف در مقابل وی نمایش داده و به او کمک می‌کند تا بدون نیاز به تغییر در زاویه دید نسبت به مسیر پروازی به اطلاعات سامانه‌های مهم دست پیدا کند. این نمایشگر سربالا در موقعیت‌های راهکنشی (تاکتیکی) مختلف مثلاً در پروازهای سریع در ارتفاع پائین کمک بسیاری به خلبان می‌نماید.

تغییر بعدی در طوفان-۲ وجود جایگاهی برای نصب سامانه‌های کمکی روی کلاه پرواز خلبانان آن است. این سامانه‌ها می‌تواند یکی از موارد دوربین دید در شب، سایت هدف‌گیری چشمی برای تسلیحات یا نمایشگر چشمی روی کلاه پرواز خلبان باشد. سایت هدف‌گیری به او این اجازه را می‌دهد که تنها با چرخاندن سر و مشاهده اهداف، عمل شلیک به سمت هدف یا قفل سلاح روی آن و درگیری (با توجه به نوع سلاح) را به انجام برساند. البته از این روش برای شلیک توپ که قابلیت گردش به سمت هدف را دارد یا موشک‌های هدایت خودکار مثلاً موشک‌های کوتاه برد حرارتی میثاق (در نقش هوا به هوا) می‌توان استفاده کرد، موشکی که جای آن در فهرست تسلیحات بالگردهای رزمی کشور به شدت خالی است.

تصاویر موجود که حرکت توپ ۲۰ میلی‌متری بالگرد در زوایای مختلف را نشان می‌دهد خود گواهی بر مسئله فوق است. باید توجه داشت که برای استفاده از سامانه هدف‌گیری بر روی کلاه خلبان توپ بالگرد باید توانایی چرخش بالایی در زوایای مختلف داشته باشد که در بالگرد کبرا/تیزتک/طوفان اینچنین است. نمایشگر چشمی نیز اطلاعات مهم پروازی را جلوی یکی از چشم‌های خلبان روی صفحه کوچکی که به کلاه پروازی متصل است نشان می‌دهد که نمونه‌های بومی این سامانه قبلاً به نمایش درآمده بود.

در اینجا اشاره به این نکته خالی از لطف نیست که بالگردهای تیزتک که به رده طوفان-۲ ارتقاء پیدا کرده‌اند در بحث بزرگتر شدن «آسمانه» یا همان پوشش بالای کابین نسبت به کبراهای موجود مزیت دارند. در صورتی که به نمونه‌های قبلی کبراهای موجود در کشور دقت کنیم درمی یابیم که در گونه مورد بحث از آسمانه‌هایی استفاده شده که زاویه دید بهتری را روبروی خلبان ایجاد می‌کند.

در صورت ترکیب این زاویه دید بازتر با سامانه‌های هدف‌گیری موجود بر روی کلاه خلبان می‌توان انتظار داشت که توان آفندی نسبت به قبل افزایش چشم‌گیری داشته باشد. خصوصاً برای خلبان اصلی که در صندلی عقب مستقر است دید روبروی نمایشگر سربالا بهبود و البته زاویه دید هر دو خلبان به عقب کمی کاهش یافته‌است.

البته گفته می‌شود آسمانه‌های مذکور دارای شیشه‌های ضد گلوله هستند و بالاتر بودن لبه شیشه‌های آن‌ها در پهلوهای بالگرد نیز برای حفاظت بهتر از خلبان است.

دوربین جلونگر فروسرخ​

از دیگر قابلیت‌های افزوده شده در رده طوفان-۲ دوربین جلونگر فروسرخ است که امکان پرواز رزمی در شب و آب و هوای نامطلوب را به خلبان می‌دهد. در واقع به کمک این سامانه امکان ردیابی اهداف در تمام شرایط جوی مقدور می‌شود، امکانی که اگر کبراهای کشورمان در جنگ تحمیلی به آن مجهز بودند، فعالیت تانک‌های دشمن بسیار محدود می‌شد.

همچنین آنتن‌های جدیدی در زیر بدنه بالگردهای رونمایی شده دیده می‌شود که احتمالاً مربوط به سامانه‌های مخابراتی نوین، تشخیص دوست از دشمن، ارتباطات امن و شاید مقابله با اقدامات الکترونیکی است.

 

[Persia1]

شاهد ۲۸۵ – بالگرد تهاجمی جدید ایرانی

شاهد ۲۸۵ نوعی بالگرد سبک در کلاس تهاجمی-شناسایی است که ساخت شرکت صنایع هواپیماسازی ایران است.

این بالگرد ۱۴۰۰ کیلوگرمی که در سال ۱۳۹۰ رونمایی شد، با یک برجک مجهز به تیربار پی‌کا در دماغه و لانچرهای شلیک راکت و موشک ضد زره بال‌چه‌های دو طرف بالگرد مسلح شده‌است. شاهد ۲۸۵ در دو مدلِ تهاجمی سبک-شناسایی و گشت دریایی-ضد کشتی ساخته می‌شود. تاکنون ۱۰ فروند از این بالگرد در دو نوع زمینی و هوایی ساخته شده است.



توضیح



شاهد ۲۸۵ شباهت زیادی با شاهد ۲۷۸ دارد، که چند سال قبل از رونمایی شاهد ۲۸۵، معرفی شده بود. شاهد ۲۷۸ نیز با مهندسی معکوس یا بهینه‌سازی بل ۲۰۶ جت‌رنجر تهیه شده و در دو مدل چندمنظورهٔ غیر مسلح و شناسایی مسلح (OH-78) معرفی شده بود.

بل ۲۰۶ جت‌رنجر بالگردی است که اولین نمونه از آن در سال ۱۹۶۲ توسط شرکت آمریکایی بل هلیکوپتر ساخته شد و از سال ۱۹۶۷ در خدمت نیروی زمینی ارتش آمریکا قرار دارد. ایران نیز در همین سال این بالگرد را خریداری کرده و تا پیش از انقلاب حدود ۱۳۰ فروند از آن را دریافت کرده بود.

شاهد ۲۸۵ قابل مقایسه با اواچ-۴۸دی کیووا واریور نسخه مسلح آمریکایی این بالگرد است. کیووا واریورها با حداکثر سرعت ۲۲۶ کیلومتر و برد عملیاتی ۲۴۱ کیلومتر به یک FLIR نیرومند (دوربین و حس‌گر گرما) و یک علامت‌گذار لیزری مجهز شده‌اند و معمولاً با چهار موشک ضدتانک هل‌فایر یا چهار موشک ضدهوایی استینگر یا ۱۴ راکت هیدرا ۷۰ مسلح می‌شوند.

در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۹۷ خبرگزاری تسنیم تصاویر جدیدی از پرواز این بالگرد با عنوان تنها بالگرد ساخت سپاه پاسداران با قابلیت حمل راکت و موشک منتشر کرد.

شاهد ۲۸۵ براساس بالگرد شاهد ۲۷۸ و با بدنه کامپوزیتی طراحی شده و با وزن خالی ۶۸۲ کیلوگرمی خود بالگرد نسبتاً سبک به حساب می‌آید. شاهد ۲۸۵ بالگرد تک‌سرنشین است که برای استفاده در مقاصد کاربردهای نظامی طراحی شده‌است. اگر چه این بالگرد توسط نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طراحی شده، اما قرار است این بالگرد برطبق برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته توسط شرکت صنایع هواپیماسازی ایران تولید گردد.

شاهد ۲۸۵ در دو مدل ای‌اچ۸۵-ای و ای‌اچ۸۵-سی که به ترتیب نمونه‌های زمینی و دریایی این هلی‌کوپتر هستند طراحی و ساخته شده‌است. مدل ای‌اچ۸۵-ای این بالگرد با دو لانچر (یک عدد در هر طرف) پرتاب‌کننده راکت‌های ۷۰ میلی‌متری هیدرا ۷۰ هر کدام به ظرفیت ۷ راکت و یک تیربار پی‌کا در دماغه بالگرد در دو نمونه ثابت و دارای برجک چرخان تجهیز و مسلح شده‌است. همچنین بر بالای سقف این مدل یک دوربین الکترواپتیک/حرارتی نیز نصب گردیده‌است.

در مدل ای‌اچ۸۵-سی که نمونه دریایی این بالگرد است به جای تیربار یک رادار جستجوگر و ردیاب در دماغه نصب شده تا این مدل توانایی کشف و ردیابی کشتی‌های دشمن را داشته باشد. برد رادار مورد استفاده در حدود ۳۰–۴۰ کیلومتر برآورد شده‌است. مدل ای‌اچ۸۵-سی با ۲ فروند موشک ضدکشتی کوثر یا ۸ فروند موشک سدید-۱ (۲×مقر چهارتایی هرکدام در یک طرف) تجهیز گردیده‌است. برای شلیک این موشک‌ها، ای‌اچ۸۵-سی متکی به نمایشگر چندمنظوره‌ای است که در کابین خلبان این مدل نصب شده‌است.

مشخصات بالگرد شاهد ۲۸۵ آنگونه که در روزنامه همشهری منتشر شده‌است.

مشخصات عملکردی

• خدمه: یک نفر
• سقف پرواز سرویس: ۴۱۶۰ متر
• حداکثر نرخ صعود: ۶٫۷ متر بر ثانیه
• حداکثر سرعت: ۲۲۵ کیلومتر بر ساعت
• برد عملیاتی (پرواز در ارتفاع ۱۵۰۰ متری): ۸۷۵ کیلومتر
• مداومت پروازی: ۵ ساعت

مشخصات فنی

• طول: ۱۱٫۸۴ متر
• عرض: ۲٫۷۸ متر
• ارتفاع: ۳٫۴۲ متر
• قطر پروانه اصلی بالگرد: ۱۰٫۱۶۰ متر
• قطر پروانه دم بالگرد: ۱٫۵۷ متر
• وزن خالی: ۸۲۰ کیلوگرم
• حداکثر وزن برخاست: ۱۴۵۰ کیلوگرم
• حداکثر قدرت موتور ۴۲۰ اسب بخار
• نوع موتور: رولزرویس مدل آلیسون مدل 250-C20J توربوشفت

جنگ‌افزارها

• تیربار ۷٫۶۲ میلی‌متری پی‌کا (نمونه زمینی)

و

• ۱۴ راکت هیدرا ۷۰ (نمونه زمینی)

یا

• ۸ موشک سدید

یا

• ۸ موشک قائم ۱۱۴

یا

• ۸ موشک ضدکشتی سدید (نمونه دریایی)

یا

• ۲ کوثر (موشک) (نمونه دریایی)

 

[Persia1]

صبا ۲۴۸ – وزن متوسط، دو موتوره، چهار ملخه، قادر به حمل ۸ سرنشین

صبا یک بالگرد چندمنظوره می‌باشد که توسط شرکت پشتیبانی و نوسازی بالگردهای ایران (پنها) طراحی و ساخته شده است. این بالگرد چهار ملخه که از دو موتور نیرو می‌گیرد، ظرفیت حمل ۸ سرنشین (۲ خدمه و ۶ مسافر) را دارد.

بالگرد صبا در حال حاضر با گذراندن پروازهای آزمایشی و اخذ مجوزهای پرواز و سایر مجوزها شروع به تولید انبوه شده. بالگرد صبا در تاریخ ۹۵/۱۲/۱۷ با حضور سردار دهقان وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و امیر احمد آبادی مدیرعامل وقت شرکت و سورنا ستاری معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری رونمایی شد.

 

[Persia1]

سورنا - بالگرد سورنا با بدنه تمام کامپوزیت با سرعت پروازی ۱۶۰ کیلومتر و برد پروازی ۶۵۰ کیلومتر

سورنا بالگردی ایرانی است که در آبان ۱۳۹۳ رونمایی شد.این بالگرد سبک و چهار نفره است و کاربرد‌های گشت‌زنی، امدادرسانی و آموزشی دارد.

سورنا به همراه ابابیل ۳ در هفتمین نمایشگاه دوسالانه بین‌المللی صنعت هوایی و هوانوردی ایران با حضور مهمانان خارجی در آبان ۹۳در جزیره کیش رونمایی شد.

طراحی این بالگرد در صنایع بزرگ بالگردی پنها و با کمک هساو دانشگاه‌ها و شرکت‌های دانش بنیان داخلی انجام شده‌است.

حداکثر وزن آن حدود ۱۱۴۴ کیلوگرم است. بالاترین سرعت بالگرد سورنا نزدیک به ۱۶۰-۲۴۰ کیلومتر در ساعت است که بسته به شرایط مختلف (۱۶۰ کیلومتر در حالت استاندارد) است. برد آن تقریباً ۵۵۵ کیلومتر است. بالگرد سورنا، کاربرد‌های آموزشی، گشت زنی و امداد رسانی دارد و از بالگرد‌های مورد استفاده واحد‌های هلال احمر نیز هست. این بالگرد دارای موتور پیستونی ۳۰۰ اسب بخار است و توانایی حمل ۴ سرنشین را دارد.

بیشترین وزن برخاست۱۱۴۴ کیلوگرم

بیشترین سرعت۲۴۰ کیلومتر در ساعت

سقف ارتفاع۱۴ هزار پا

سقف ارتفاع ایستایی۹۰۰۰ پا

نرخ صعود۵٫۰۸ متر در ثانیه

برد۵۵۵ کیلومتر

 

[Persia1]

هما -مخفف هلی‌کوپتر ملی ایران است، ۴ چهار ملخه و ظرفیت ۱۴ نفر مسافر و ۲ نفر خدمه را دارد

هما یک بالگرد چندمنظوره نیمه سنگین می‌باشد که توسط شرکت پشتیبانی و نوسازی بالگردهای ایران (پنها) طراحی و ساخته شده است. این بالگرد دارای ظرفیت ۱۴ نفر می‌باشد.

به گفته مسئولان پروژه هما این بالگرد می‌تواند در حوزه نظامی نیز استفاده و رادارگریز شود و سلاح نیز بر روی آن نصب شود. بالگرد هما در حال حاضر با گذراندن پروازهای آزمایشی و اخذ مجوزهای پرواز منتظر اخذ سایر مجوزها و استانداردهای لازم است.

همای ایرانی در آسمان سرزمینی​

جمهوری اسلامی ایران نیازمند بالگردی بود که بتواند بدون هیچ مشکلی در آسمان ایران پرواز کند و با شرایط جوی و آب و هوای کشورمان، چون شرایط جوی ارتفاع زیاد نسبت به سطح دریا و درجه حرارت بالا سازگار باشد، چرا که این دو موضوع به شدت بر عملکرد بالگرد تاثیر می‌گذارند، به همین خاطر موضوع به شرکت پنها سپرده شد که نیرو‌های جوان این مرکز توانستند در کم ترین زمان ممکن با ساخت همای ایرانی این نیاز را برطرف کنند.

بالگرد هما که نام آن مخفف هلی‌کوپتر ملی ایران است به صورت ماک‌آپ در نمایشگاه هوایی کیش سال ۱۳۹۶ به نمایش درآمد که در آن زمان بسیاری از کارشناسان هما را شبیه به Bell ۲۱۴-ST آمریکایی دانستند، اما وقتی نمونه اولیه آن ساخته شد این موضوع کنار رفت، چرا که براساس تیپ ظاهری هما با ۴ چهار ملخ پرواز می‌کرد، اما بالگرد آمریکایی ۲ ملخی بود و از طرف دیگر ملخ‌های هما بسیار کوتاه‌تر از Bell ۲۱۴ بود که این نشان می‌دهد متخصصان کشورمان قصد دارند از آن در ماموریت‌هایی، چون انجام عملیات در کوهستان استفاده کنند.

این بالگرد که در رده بالگرد‌های نیمه سنگین قرار می‌گیرد توانایی حمل ۱۴ نفر مسافر و ۲ نفر خدمه را دارد و با توجه به نوع طراحی می‌توان از آن در مأموریت‌های آموزشی، جنگل‌بانی، امداد و نجات، کنترل ترافیک، سکو‌های نفتی، تاکسی هوایی، حمل‌و‌نقل و حتی پشتیبانی در میدان نبرد استفاده کرد.

نکته جالب در مورد هما این است که این بالگرد بومی ایران با استفاده از مواد کامپوزیتی ساخته شده است که این امر باعث شده تا علاوه بر کاهش وزن، بازتاب راداری کمتری نیز داشته باشد، این موضوع در کنار استفاده از سامانه‌های راداری پیشرفته باعث شده تا همای ایران به بالگردی رادار گریز تبدیل شود.

حداکثر وزن برخاست۵ هزار و ۲۶۲ کیلوگرم

وزن قابل حمل۱ هزار و ۴۰۰ کیلوگرم

تعداد سرنشین۲ نفر خدمه و ۱۴ نفر سرنشین

بیشترین سرعت۲۴۶ کیلومتر بر ساعت

سقف ارتفاع پروازی۴ هزار و ۹۶۸ متر

سقف پرواز ایستایی۳ هزار و ۸۱۰ متر

برد عملیاتی۵۲۴ کیلومتر

نرخ صعود۷ متر بر ثانیه

از طرف دیگر در این بالگرد بومی از دو موتور قدرتمند استفاده شده است که موجب شده تا برد و مداومت پروازی آن بسیار بیشتر از رقبای داخلی و خارجی شود و همین موضوع موجب شده تا اطمینان پروازی با بالگرد بیشتر شود تا بتوان از آن برای پیمایش در مسافت‌های طولانی دریایی یا کوهستانی استفاده کرد.

بالگرد هما می‌تواند محموله‌هایی تا وزن ۱ هزار و ۴۰۰ کیلوگرم را با سرعت حدودی ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت حمل کند، این بالگرد سقف پروازی حدود ۵ هزار متری و سقف ایستایی حدود ۴ هزار متری دارد و حدود ۵۵۰ کیلومتر برد عملیاتی دارد و با موتور‌های قدرتمند خود نرخ اوج‌گیری ۷ متربرثانیه دارد.

همای مسلح ایرانی در کمین دشمنان​

با ساخت بالگرد هما جوانان ایرانی ثابت کردند در تولید تجهیزات هیچ نگاهی به دنیا برای کمک ندارند و می‌توانند به راحتی نیاز کشور را برطرف کنند، اما این تمام ماجرا نیست چرا که جوانان ایرانی به سمت مسلح کردن این بالگرد بومی هم رفتند، موضوعی که امیر سرتیپ احمدآبادی رئیس شرکت پشتیبانی و نوسازی بالگرد‌های ایران (پنها) به آن اشاره کرده است.

رئیس شرکت پشتیبانی و نوسازی بالگرد‌های ایران اعلام کرد: اولین بالگرد ملی کشور به همت متخصصان داخلی با نام هما ساخته شده و پرواز‌های اولیه خود را با موفقیت انجام داده و در حال گذراندن مراحل تست میدانی است.

او با بیان اینکه این بالگرد ۱۴ نفره و دو موتوره است که قابلیت پرواز در شرایط کوهستان و دریا را نیز دارد، تصریح کرد: بالگرد هما چند منظوره بوده و می تواند به سلاح‌های مختلف تجهیز شود؛ این موضوع نشان می‌دهد که متخصصان کشورمان تا چه میزان در تولید تسلیحات بومی نظامی پیشرفت کرده‌اند. این یعنی هما می‌تواند به انواع تیربار کاتلینگ، راکت‌انداز و همچنین موشک‌های ضد زره و ضد کشتی مسلح شود.

ویژگی مسلح شدن در کنار رادارگریزی و توانایی حمل ۱۴ نفر، این ظرفیت را برای نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی فراهم می‌کند تا در جنگ‌های احتمالی آینده، از آن برای انتقال نیرو‌های ویژه به پشت خط اول دشمن، بدون نیاز به پشتیبانی بالگرد‌های رزمی فراهم کند.

اما نکته جالب دیگر در خصوص هما این است که بالگرد بومی کشورمان با وجود پرواز اولیه برای قرارگیری در چرخه تولید انبوه نیاز به مجوز‌های دیگری دارد که مراحل آن در حال طی شدن است؛ این یعنی هما قرار است استاندار‌های بسیار بالایی داشته باشد که در این صورت یعنی پنها قصد صادرات آن را دارد.

وجود چنین تجهیزاتی در کشور نه تنها در افزایش قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران تاثیر می‌گذارند، بلکه نشان می‌دهد بر خلاف تهدید دشمنان مبنی بر عقب‌نشینی ایران در امنیت منطقه غرب آسیا، مقامات کشورمان قصد افزایش نقش خود را دارند تا هیچ دشمنی فکر تجاوز را در ذهن پرورش ندهد.

 

[Persia1]

پهپاد ابابیل ۲

ابابیل از پهپادهای ارتش ایران است که شهرت آن به دلیل پرواز بر فراز ناو وینسنس می‌باشد. ابابیل۲ دارای برد عملیاتی ۱۰۰ الی ۱۵۰ کیلومتر، مداومت پروازی ۷۵ تا ۱۲۰ دقیقه، سقف ارتفاع پرواز ۱۱ هزار پا و بیشینه سرعت ۲۵۰ کیلومتر می باشد.

طرح ابابیل پس از گذراندن مراحل تحقیقاتی خود در صنایع مکانیک ساصد در مهرماه ۱۳۶۵ به منظور تولید انبوه به صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) منتقل شد.

این پرنده با توجه به شرایط و ضرورتهای زمان جنگ تا سال ۱۳۶۸ به صورت غیراستاندارد و یکبار مصرف با قابلیت حمل ۴۰ کیلوگرم مواد منفجره تولید گردید. از سال ۱۳۶۹ با توجه به نیازمندی‌های جدید نیروهای مسلح، اقدام به طراحی دوباره تمامی بخش‌های بال و بدنه، سامانه‌های ناوبری و هدایت و کنترل این پهپاد شد و از سال ۱۳۷۰ این هواپیما در خط تولید انبوه قرار گرفت و امروزه هواپیمای بدون سرنشینی استاندارد و چند بار مصرف است.

نمونه‌های جدید آن مجهز به سامانه ۱۲۳ (پایدارکننده خودکار) و جی‌پی‌اس است. این سامانه دارای قابلیت‌های متنوعی است ازجمله پرواز آسان با ایمنی بیشتر توسط خلبان غیرحرفه‌ای (در برد بلند و کوتاه)، برخاست خودکار و فرود نیمه خودکار، برنامه‌ریزی و هدایت روی یک مسیر دلخواه به کمک سامانه ناوبری جهانی، امکان قطع‌کردن ارتباط پایگاه با پهپاد، ارسال اطلاعات از پهپاد به پایگاه به‌صورت ۱۷ کانال مجزا شامل کانال‌های دیجیتال مربوط به دور موتور، اندازه زوایای اوجگیری و غلت، مقدار سوخت، ولتاژ باتری‌ها، ارتفاع، سرعت پیمایش و چند کانال آزاد.

 

[Persia1]

پهپاد مهاجر

مهاجر (مرصاد)، نام دسته‌ای از پهپادهاست که در ایران تولید شده‌اند. در جنگ ایران و عراق، ایران با به پرواز درآوردن پهپاد تلاش، زمینه‌ای را برای توسعه پهپادهای خود آغاز نمود.

بعد از این جنگ، ایران بر روی بسیاری از انواع پهپادهای تهاجمی و چندمنظوره کار کرد و بعد از سال‌ها مقامات رسمی ایران از تولید و توسعه پهپادهایی از قبیل مهاجر ۳ (که هدهد نیز نامیده می‌شود) و مهاجر ۴ خبر دادند. مدل‌های اولیه مهاجر در اواخر دهه ۱۹۹۰ برای انجام مأموریت‌های شناسایی در آسمان افغانستان در جریان جنگ داخلی این کشور به کار رفتند و همچنین به عنوان سکوی هواپایه شلیک راکت‌های آرپی‌جی-۷ آزمایش شدند. پهپاد مهاجر ۴ و صاعقه، هر دو در تاریخ ۱۶ فوریه ۲۰۰۲ تست پرواز شده‌اند.

به نوشته گلوبال سکیوریتی مدل مهاجر-۲ این پهپاد حداکثر ۸۵ کیلوگرم وزن دارد و سرعت آن به حداکثر ۲۰۰ کیلومتر می‌رسد. سقف پروازی آن بیش از ۳۳۰۰ متر و شعاع عملیات شناسایی آن ۵۰ کیلومتر است و ۹۰ دقیقه مداومت پروازی دارد. این پهپاد قادر به حمل دوربین‌های فروسرخ و ویدئویی با قدرت عکس‌برداری با تفکیک‌پذیری یک متر از ارتفاع حداکثر ۱۵۰۰ متری است.

موتور این پهپاد ۱۰ اسب بخار قدرت دارد و قادر به پرواز در ارتفاع ۲ کیلومتری با حداکثر سرعت ۱۲۰ کیلومتر در ساعت است. فاصله دو بال آن ۳ متر و طول بدنه آن ۲.۹ متر است.

حداکثر وزن برخاست این پهپاد ۶۰ کیلوگرم است و می‌تواند ۱۵ کیلوگرم بار حمل کند. سرعت آن ۱۸۰ کیلومتر است که از حداکثر سرعت ۱۲۰ کیلومتری مهاجر ۴ بیشتر است. این اختلاف می‌تواند به دلیل وزن بیشتر مرصاد ۱ باشد. حداکثر وزن برخاست مرصاد ۱ احتمالاً تا ۸۰ کیلوگرم است و می‌توان نتیجه‌گیری کرد که توان حمل بار این پهپاد حداکثر ۴۰ کیلوگرم است.

مدل‌های گوناگون​

• مهاجر ۱
• مهاجر ۲
• مهاجر ۳
• مهاجر ۴
• مهاجر ۶
• مهاجر ۱۰

​

پهپاد مهاجر ۴​

مهاجر ۴ یک پهپاد شناسایی و رزمی از خانواده پهپادهای مهاجر است که در اوایل دهه ۸۰ وارد خدمت شد. مهاجر ۴ ساخت صنایع هوایی قدس وابسته به سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع بوده و از جمله پرشمارترین پهپادهای شناسایی ایران به شمار می‌رود. برخی ویژگی‌های پهپاد مهاجر ۴ سبب افزایش کارایی و ارزش عملیاتی آن نسبت به مهاجر ۳ شده که منجر به به کارگیری بیشتر آن در یگان‌های مختلف سپاه پاسداران و همچنین ارتش شده است.

پهپاد مهاجر ۶​

جدیدترین عضو خانواده پهپاد مهاجر می‌باشد که در رده پهپادهای تاکتیکی-رزمی قرار دارد و دارای قابلیت به‌کارگیری در انواع مأموریت‌های نظامی و غیرنظامی است و در اختیار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. بُردِ عملیاتی این «پرندۀ هدایت‌پذیر از دور» تقریباً ۲۰۰۰ کیلومتر است که قادر به حمل ۴۰ کیلوگرم تسلیحات می‌باشد. سرعت این پهپاد ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت است و می‌تواند دو بمب‌ هوشمند و نقطه‌زن اپتیکی-حرارتی قائم را در پایین بال‌های خود قرار دهد.

 

[Persia1]

پهپاد مهاجر ۴

مهاجر ۴ که با نام هدهد نیز شناخته می‌شود یک پهپاد شناسایی و رزمی از خانوادهٔ پهپادهای مهاجر است که در اوایل دههٔ ۱۳۸۰ وارد خدمت شد.

مهاجر ۴ ساخت صنایع هوایی قدس وابسته به سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع بوده و از جمله پرشمارترین پهپادهای شناسایی ایران به‌شمار می‌رود. برخی ویژگی‌های پهپاد مهاجر ۴ سبب افزایش کارایی و ارزش عملیاتی آن نسبت به مهاجر ۳ شده که منجر به به‌کارگیری بیشتر آن در یگان‌های مختلف سپاه پاسداران و همچنین ارتش شده‌است.

این پهپاد برای مراقبت هوایی و شناسایی اهداف تا فاصلهٔ ۱۵۰ کیلومتری طراحی شده‌است و توانایی فیلمبرداری و عکسبردای هوایی، ارسال تصاویر ویدئویی به صورت زنده و امکان ضبط تصاویر در ایستگاه کنترل زمینی و ارسال دائم اطلاعات پروازی را دارد. بدنهٔ مهاجر ۴ در قیاس با نمونه‌های قبلی از حالت مدور به حالت مکعبی نزدیک‌تر شده‌است. همچنین به جای استفاده از طرح بال بالا در مهاجر ۲ و ۳ در مهاجر ۴ از طرح بال پایین استفاده شده‌است که موجب کاهش سطح مقطع راداری و بهبود عملکرد پروازی شده‌است.

ارابهٔ فرود این پرنده فاقد چرخ بوده و در واقع چیزی بین اسکید و ارابهٔ فرود معمولی است که ضمن داشتن برخی مزایای نمونهٔ چرخ‌دار، از وزن کمتری برخوردار است.

مهاجر ۴ در نسخه‌های مختلفی با نام‌های مهاجر ۴بی، صادق و شاهین نیز توسعه پیدا کرده‌است که به‌طور خاص برای اهدافی مانند تصویربرداری هوایی و فتوگرامتری و همچنین شلیک موشک‌های هوابه‌سطح و هوابه‌هوا استفاده می‌شوند.

کاربران​

در ایران یگان‌های مختلفی از نیروهای مسلح از جمله نیروی دریایی سپاه و نیروی زمینی ارتش کاربران مهاجر ۴ هستند. علاوه بر آن پلیس راهور نیز برای نظارت جاده‌ای از این پهپاد استفاده می‌کند.

پیشینهٔ عملیاتی​

تصویربرداری از ناوگروه ایالات متحده

در ۲۷ تیر ۱۳۹۸ دونالد ترامپ اعلام کرد ناو جنگی یواس‌اس باکسر آمریکا یک پهپاد ایرانی را که به هزار متری آن نزدیک شده بود را سرنگون کرده‌است. این اتفاق پس از آن افتاد که حدود یک ماه قبل، سپاه پاسداران موفق به ساقط کردن پهپاد آمریکایی گلوبال هاوک شده بود. در واکنش به این ادعای ترامپ سخنگوی نیروهای مسلح ایران با تکذیب سرنگونی پهپاد ایرانی اعلام کرد تمام پهپادهای ما سالم هستند. همچنین عباس عراقچی نیز در واکنش به این ادعای ترامپ در توییتی بیان کرد که ما هیچ‌کدام از پهپادهای خود را در تنگهٔ هرمز یا هیچ جای دیگر از دست نداده‌ایم. نگرانم که ناو یواس‌اس باکسر پهپاد خودشان را اشتباهی سرنگون کرده باشد.

در تاریخ ۲۸ تیر ۱۳۹۸ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تصاویر ضبط‌ شدهٔ دوربین پهپاد از ناوگروه ایالات متحده از جمله ناو یواس‌اس باکسر را منتشر کرد که با توجه به ارابهٔ فرود پهپاد کارشناسان اعلام کردند این عملیات توسط پهپاد مهاجر ۴ انجام شده‌است.

 

[Persia1]

پهپاد مهاجر ۶

پهپاد مهاجر ۶ جدیدترین عضو خانوادهٔ پهپادی مهاجر است که در ردهٔ پهپادهای تاکتیکی-رزمی قرار دارد.این پهپاد دارای قابلیت به‌کارگیری در انواع مأموریت‌های نظامی و غیرنظامی بوده و هم‌اکنون در اختیار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران است.
بُرد عملیاتی این «پرندهٔ هدایت‌پذیر از دور» بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر است و همچنین قادر به حمل ۱۰۰–۱۵۰ کیلوگرم تسلیحات است. سرعت این پهپاد ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت بوده و می‌تواند ۲ یا ۴ بمب هوشمند و نقطه‌زن اپتیکی-حرارتی قائم را در پایین بال‌های خود قرار دهد. در تاریخ ۲۲ فروردین ۱۴۰۲ نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران از کلاس پهپاد جمر مهاجر۶ رونمایی کرد. این پهپاد اولین پرنده بدون سرنشین جمر ارتش است و قابلیت عملیات و پشتیبانی جنگ الکترونیک و آفند الکترونیک علیه شبکه‌های ارتباطی دشمن را دارد.

مشخصات​

پهپاد «مهاجر-۶» جدیدترین و پیشرفته‌ترین پهپاد در خانوادهٔ پهپادی مهاجر است.
این پرندهٔ هدایت‌پذیر که دارای ابعادی کوچک و چابک از نسل مهاجر است، توسط سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح، طراحی و به تولید انبوه رسیده و در اختیار سپاه پاسداران و ارتش ایران قرار گرفته‌است.


این پهپاد در دستهٔ پهپادهای تاکتیکی و رزمی قرار می‌گیرد و قابلیت به‌کارگیری در انواع مأموریت‌های نظامی و غیرنظامی را دارد. پهپاد مهاجر-۶ که از جمله تولیدات وزارت دفاعِ ایران محسوب می‌شود،قادر است ۴۰ کیلوگرم تسلیحات در مدل‌های اولیه و ۱۰۰–۱۵۰ کیلوگرم در مدل‌های جدید را در قسمت پایینی بال‌های خود حمل نماید. انواع «موشک‌های هدایت لیزری» و «بمب‌های هدایت‌شونده و «بمب‌های سقوط آزاد» را می‌توان بر روی این پهپاد نصب نمود.


این پهپاد در حوزه‌های شناسایی با بهره‌مندی از سامانه‌های شناسایی الکترواپتیکی، لیزری، فروسرخ، سیستم‌های شنود الکترونیکی دشمن، مقابله با جنگ الکترونیک، سامانهٔ اخلالگر، سیستم شناسایی خودکار، برخورداری از سیستم پرواز و سیستم نشست و برخاست و ناوبری خودکار از جملهٔ پهپادهای هدایت‌پذیرِ پیشرفته و کارآمد محسوب می‌گردد.


مهاجر-۶ قادر است در عملیات‌های گوناگون علیه هدف‌های ثابت و متحرک عمل نماید و علت آن به‌کارگیری از تسلیحات هدایت‌شونده است. بُرد عملیاتی این پرندهٔ هدایت‌پذیر از دور بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر بوده و تا ۲۴۰۰ کیلومتر نیز می‌رسد و به انجام دیده‌بانی در روز و شب، و ردگیری و تعقیب اهداف مد نظر می‌پردازد.


این پهپاد به‌طور رسمی پس از انجام آزمایش‌های مختلف همانند «پرواز روزانه و شبانه»، «ثبت تهاجمی» و «برخورداری از مداومت پرواز در مناطق مرزی عملیاتی»، به «گروه پهپادی حضرت ولی عصر (عج)» نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تحویل داده شد. همچنین، مهاجر-۶ در نمایشگاه هوایی نمایشگاه هوایی ماکس ۲۰۱۷ کشور روسیه به نمایش درآمده است.

 

[Persia1]

پهپاد کمان ۱۲

کمان ۱۲ پهپاد ساخت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. این پهپاد دارای سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت، بُرد پروازی هزار کیلومتر و برد یک طرفه ۲۰۰۰ کیلومتری است. همچنین نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی با توسعه این پهپاد توانست در اسفند ۱۳۹۹ از پهپاد کمان ۲۲ رونمایی کند که بزرگترین پهپاد رزمی ایران می‌باشد.

رونمایی از پهپاد کمان-۱۲ در مراسمی در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۹۷ با حضور «محمدحسین باقری» رئیس ستاد کل نیروهای مسلح در مصلی امام خمینی تهران انجام شد. همچنین، در این مراسم علاوه بر پهپاد کمان-۱۲، پرنده هدایت‌پذیر از راه دور مهاجر، کرار، شاهد ۱۲۹، ابابیل، صاعقه نیز به نمایش درآمدند. این پهپاد رزمی با انجام پرواز بر فراز مناطق رزمایش مشترک ذوالفقار-۹۹ که مربوط به ارتش جمهوری اسلامی ایران بود، مأموریت خود را اجرا نمود.



این پرنده هدایت‌پذیر از راه دورِ که در نمایشگاه «اقتدار۴۰» دستاوردهای دفاعی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران ارائه گردید، سرعت آن حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت است و مداومت پروازی آن ۱۰ ساعت می‌باشد. از جمله مشخصات این پهپاد: توانایی برخاستن از باندهایی با حداقل طول چهارصد متر، داشتن شعاع عملیاتی ۱۰۰۰ کیلومتر، امکان حمل محموله‌هایی ۱۰۰ کیلوگرمی و بیشترین وزن آن در زمان برخاستن از زمین ۴۵۰ کیلوگرم است. از دیگر ویژگی‌های که سبب قرار گرفتن این پهپاد در رده بروزترین پهپادهای دنیا می‌باشد: «برد پروازی هزار کیلومتری آن»، «برد یک طرفه ۲۰۰۰ کیلومتری»، و همچنین دارا بودن ضریب لیفت ۱٫۸، محدودیت تحمل شتاب: ۲- تا ۵+، حداکثر وزن پرنده هدایت‌پذیر از راه دورِ ۴۵۰ کیلوگرم، کمترین میزان وزن پهپاد ۲۳۰ کیلوگرم و غیره.

پهپاد رزمی کمان-۱۲ که به عنوان اولین پهپاد رزمی ارتش جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود، با داشتن بُردی معادل ۱۰۰۰ کیلومتر دارای توانایی اجرای عملیات‌های رزمی با موشک‌های نقطه‌ زن و از سوی دیگر جنگ‌های الکترونیک و شناسایی است. برد موشک اخگر که بر روی کمان-۱۲ نصب شده‌است، برابر با سی کیلومتر می‌باشد. این پرنده هدایت‌پذیر از راه دور، به واسطه ایستگاه‌های زمینی هدایت می‌گردد و به‌طور خودکار نیز می‌تواند عملیات انجام دهد.

 

[Persia1]

پهپاد کمان ۲۲

کمان ۲۲ نخستین پهپاد پهن‌پیکر رزمی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد که از آن در تاریخ ۶ بهمن ۱۳۹۹ رونمایی شد. این پهپاد دارای قابلیت حمل محموله‌های مختلف با مداومت پروازی بالاتر از ۲۴ ساعت است و بردِ آن ۳۰۰۰ کیلومتر می‌باشد.

کمان-۲۲ که متعلق به نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران است، دارای امکان شناسایی، مراقبت و جمع‌آوری اطلاعات و همچنین عکس‌برداری از هدف‌های دوردست است. در این هواپیمای بدون سرنشین، امکان حمل انواع مهمات هوشمند موجب افزایش توان رزمی آن می‌گردد. پهپاد کمان-۲۲ به محموله‌های رزمی، اپتیکی و جنگالی تجهیز شده است و طراحی آن بر مبنای مطالبات عملیاتی نیروی هوایی است.

 

[Persia1]

صاعقه - پهپاد چند منظوره

صاعقه پهپاد ساخت جمهوری اسلامی ایران است. این پهپاد بردبلند با استفاده از فناوری پهپاد آمریکایی مدل آرکیو-۱۷۰ ساخت شرکت لاکهید مارتین، به روش مهندسی معکوس، توسط صنایع هواپیمایی شاهد، ساخته شده است.

مدل صاعقه در مهرماه ۱۳۹۵ رونمایی شد و قابلیت حمل ۴ بمب هدایت‌شونده (هوشمندونقطه‌زن) را دارا می‌باشد.

پهپاد صاعقه از کلاس سیمرغ و مجهز به توربوفن پیستونی است و از نظر ابعاد، اندکی از مدل اصلی خود کوچکتر می‌باشد و یکی از دو نوع پهپادی به‌شمار می‌آید که توسط صنایع دفاعی ایران ساخته شده است.

پهپاد صاعقه، یک پهپاد دوربرد بوده و قادر به حمل 4 بمب‌ هوشمند و نقطه زن است که با استفاده از این بمب‌ها می‌تواند اهداف را با دقت بالا مورد اصابت قرار دهد. "پهپاد صاعقه" از کلاس پهپادهای سیمرغ یا همان آرکیو 170 ایرانی است.

پهپاد صاعقه در واقع اولین پهپاد بمب‌افکن ایرانی است.

• پهپاد صاعقه

- برد: نامشخص

- ماموریت: شناسایی - رزمی

- سلاح: بمب‌های سدید 342

- مداومت پرواز: نامشخص

- بکارگیرنده: سپاه پاسداران

- وضعیت: تولید انبوه

 

[Persia1]

تلاش۱ و ۲ - پهپاد آموزشی ایرانی

پهپاد تلاش یا پهپاد هدف ۳۰۰۰پهپاد ایرانی است که بعنوان اولین پهپاد صنایع هوایی قدس محسوب می‌شود و بر‌مبنای طرح‌های محققان جهاد دانشگاهی اصفهان در سال ۱۳۶۴ ساخته‌شده‌است.

این پهپاد که از ابعادی کوچک تشکیل‌ شده، دارای حداکثر سرعتِ ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت می‌باشد. هدایت و کنترل این هواپیمای بدون سرنشین توسط رادیو کنترل PCM انجام می‌گردد و توانایی انجام انواع مانورهای پروازی همانند غلت، تاب و پیچ را دارد.

«پهپاد تلاش»متشکل از دو مدل است بنام‌های تلاش-۱ و تلاش-۲ که تمایزهایی با یکدیگر دارند.

سرعت مدلِ «تلاش ۱» صد و بیست کیلومتر بر ساعت است و دارای چرخ برای نشست و برخاست است، اما مدلِ «تلاش ۲» سرعت و مانورپذیری بیشتری نسبت به تلاش ۱ دارد.

این مدل پهپاد برای برخاستن از پرتابگر JATO (پرتابگر گاز فشرده) و به منظور بازیابی از چتر استفاده می‌کند. سرعت «تلاش ۲» ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت و میزان بیشترین شعاع عملیاتیِ آن ۵ کیلومتر است. سقف پروازی این پهپاد ۲۷۰۰ متر و مداومت پروازیِ آن ۴۵ دقیقه است.

تاریخچه و تولید​

مسئله تولید پهپاد در کشور ایران مربوط می‌شود به سال‌های اوایل انقلاب اسلامی؛ در آن زمان تعدادی از متخصصان فعال در جهاد دانشگاهی اصفهان فعالیتهایی را برای انجام بررسی‌هایی با هدف ساخت پهپادِ شناسایی آغاز کردند و به دنبال آن، در سال ۱۳۶۴ فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز به این کار ورود نمودند و در نهایت این پهپاد ایرانی با نام «تلاش» طراحی و ساخته گردید؛ پس از آن، گردان رعد سپاه پاسداران در جبهه‌های جنگ ایران عراق با هدف عملیات‌های شناسایی از این پهپاد استفاده کردند.

 

[yas87]

سیمرغ