*** آرشیو اخبار تاریخ گذشته ***

[*** s.mahdi ***]

خورشید در حال بزرگ شدن است

خورشید در حال بزرگ شدن است

گر بتوانیم فیلم سریعی از ۲۰۰ میلیون سال آینده زمین درست کنیم، می بینیم که قاره ها به هم می پیوندند تا شکل آینده کهن قاره (Pangaea) را به وجود آورند. اگر بتوانیم فیلم سریعی از ۲۰۰ میلیون سال آینده زمین درست کنیم، می بینیم که قاره ها به هم می پیوندند تا شکل آینده کهن قاره (Pangaea) را به وجود آورند. حرارت داخل زمین ،به خاطر شکافت اورانیوم ۲۳۸ ایجاد می شود که نیمه عمر آن ۴.۵ میلیارد سال است. این یعنی مواد داخلی زمین هم اکنون حدود نیمی از میزان اولیه، گرما تولید می کنند. با سرد شدن مواد داخلی، فرایندهای نوسازی زمین شناسی به تدریج متوقف می شود و سیاره به دوران پیری و سالخوردگی وارد می شود. آتشفشان ها فوران می کنند و قاره ها به تدریج به شکل و ساختار نهایی خود می رسند و سال سطح آب اقیانوس ها کمی پایین می رود، چون پوسته زمین به طور ثابت در حال خنک شدن است و این آب را جذب می کند. با این حال خنک شدن زمین، با خنک شدن سطح زمین همراه نیست.خورشید که همواره از زمان تولدش درخشان تر می شود، به بلایی سوزان برای حیات زمین تبدیل خواهد شد. ورشید مانند بیشتر ستاره ها در وضعیت پایداری بین کشش جاذبه به داخل از یک سو و فشار حاصل از گرمای گداخت هسته ای به خارج از سوی دیگر قرار دارد. این یک تعادل خود تنظیم است. کمی منقبض شدن خورشید باعث افزایش چگالی و دمای مرکزی آن می شود و واکنش های هسته ای را سریع تر می کند که گرمای اضافی آن سبب منبسط شدن خورشید می شود. انبساط هم قسمت های داخلی را کمی خنک و تولید انرژی هسته ای را کند می کند و سبب انقباض مجدد می شود و خورشید در حال تعادل باقی می ماند. اما بعد از صدها میلیون سال این تعادل کمی به هم می خورد. گداخت هسته ای و تبدیل هیدروژن به هلیم، مقدار هیدروژن در هسته خورشید را کم می کند. هلیم خنثی است، پس هسته باید کوچک تر و گرم تر شود تا همجوشی ادامه یابد. خورشید با گذشت ۴.۵ میلیارد سال از تولدش، اندکی کمتر از نیمی از هیدروژن اولیه خود را سوزانده و هسته آن واقعاً سرشار از هلیم شده است. به این ترتیب خورشید وارد دنباله ای از اتفاقات پیچیده می شود که هیچ کدام، پدیده خوشی برای زمین نیست. با چگال تر شدن هسته، دمای مرکزی خورشید بالا می رود تا هیدروژن سریع تر بسوزد. برای همین است که خورشید از زمان تولدش ۳۰درصد درخشان تر شده و در ۱.۲ میلیارد سال آینده کمی بزرگ تر شده و ۱۰درصد دیگر هم درخشان تر می شود. ● پدیده گلخانه ای با نگاهی بلندمدت می بینیم که زمین که بسیار گرم تر شده ممکن است واقعاً نعمتی برای زندگی باشد و زندگی در گلخانه رونق می گیرد. اما سرانجام دمای سرنوشت ساز (دمای جوش آب) فراخواهد رسید. مدل های آب وهوایی نشان می دهد که زمین در ۱.۲ میلیارد سال آینده به وضعیت گلخانه مرطوب خواهد رسید. این از هر آنچه که ما با رها کردن دی اکسید کربن در جو می توانیم انجام دهیم، بسیار ویرانگرتر خواهد بود، چون بخار آب در صورت وجود به اندازه کافی، خود یک گاز گلخانه ای قوی است. در دوران گلخانه مرطوب، تبخیر آب اقیانوس ها در اثر دماهای بسیار بالا به شدت زیاد می شود و بخار آب بیشتری وارد جو می شود. در نتیجه حتی به دماهای بالاتری می رسیم و این روند ادامه دارد تا این که اقیانوسها به کلی تبخیر و خشک شود. انتظار داریم زمین در مدت کوتاهی پس از یک میلیارد سال به یک بیابان برهوت و برشته تبدیل شود. سخت است تصور کنیم که حیات چند سلولی ها چگونه ادامه خواهد یافت. مدل سازی های انجام شده توسط جیمز کستینگ از دانشگاه پنسیلوانیا نشان می دهد که گلخانه خشک، تقریباً ۳ میلیارد سال آینده در زمین اتفاق خواهد افتاد، ۲میلیارد سال پس از آنکه آخرین قطره آب مایع هم تبخیر شد. دما در آن زمان دوباره بالا خواهد رفت و به دمای ذوب کننده ۴۰۰ درجه سانتیگراد خواهد رسید. خورشید در آن زمان ۴۰درصد درخشان تر از حال حاضر خواهد بود و چند میلیارد سال دیگر برای سوزاندن هیدروژن درپیش رو خواهد داشت. ● به تعویق انداختن واقعه ای اجتناب ناپذیر من و فرد آدامز از دانشگاه میشیگان و دان کریکانسکی از دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز در سال ۲۰۰۰ به صورت گروهی طرحی را آماده کردیم تا دمای مطلوب فعلی زمین را در برابر گرمای افزاینده خورشید در چند میلیارد سال آینده، تثبیت کنیم. کلید این طرح، زمان بسیار طولانی است که در پیش رو داریم. ما نشان دادیم که تنها با مصرف کمی انرژی در هزاران یا میلیون ها سال می توان جرم بزرگتری از کمربند سیارکی یا کوییپر را به گونه ای مانور داد که پی درپی گذرهای نزدیکی از زمین و مشتری داشته باشد، به گونه ای که بخشی از انرژی عظیم مداری مشتری را به زمین منتقل کند. چنین گذری در هر ۱۰هزار سال کافی است تا مدار زمین را با سرعت کافی به سمت خارج حرکت داد تا با درخشندگی افزاینده خورشید مقابله کند. اگرچه فناوری لازم برای شروع چنین طرحی تقریباً موجود است، اما برنامه ریزی بلندمدت و ثبات انسانی باید به اندازه زیادی، در ابعاد مختلف رشد کند. مشکل فقط این نیست که یک اشتباه کوچک محاسباتی می تواند باعث بروز برخورد یک سیارک به زمین شود.پس از چاپ نتایج این کار، رسانه ها کاملاً به اشتباه گزارش دادند که این طرح می تواند در کوتاه مدت، گرم شدن جهانی زمین توسط انسان ها را به تأخیر اندازد. چنین گزارش هایی منجر به نوشته های روزنامه ها، میزگردهای بی معنی تلویزیونی و سیل فراگیر نامه ها و تماس های خشمگینانه شد. ۱۰ میلیون سال زمان خوبی است تا قبل از شروع صبر کنیم. مسئله اصلی که باید در نظر بگیریم آن است که آیا تمدن دراین مدت دوام خواهد آورد؟ اما تحول خورشید بدون درنظر گرفتن آنچه آیندگان ما انجام خواهند داد، سرعت خواهد گرفت. مدل های کامپیوتری و رصدهای دقیق از ستاره های شبیه خورشید نشان می دهد که سوختن هیدروژن از هسته خورشید به سمت پوسته خارجی پیش خواهد رفت و این انتقال سریع تر و سریع تر خواهد شد. تولید انرژی به طرز شگرفی افزایش خواهد یافت و باعث بزرگ شدن لایه های خارجی خورشید خواهد شد. مدل ها نشان می دهد که خورشید در ۶.۳۶ میلیارد سال بعد، ۲.۲ برابر درخشنده تر از وضعیت فعلی خواهد بود و مریخ به اندازه الان زمین، گرما دریافت می کند. اما جاذبه مریخ آن قدر کم است که نمی تواند جو گرم قابل ملاحظه ای را نگه دارد تا آن را به یک منطقه قابل سکونت تبدیل کند. درخشندگی خورشید در ۷۳۰ میلیون سال بعدی، ۲.۷ برابر و اندازه آن ۲.۳ برابر الان می شود. منظومه شمسی در آن زمان به واقع غیرقابل سکونت می شود. ناهید و زمین دوقلوهای سولفوری می شوند و مریخ به یک بیابان سوزان تبدیل می شود. اقمار مشتری همچنان یخ زده هستند، اما ذوب شدن آنها نزدیک است. خورشید پس از ۵۹۰ میلیون سال به یک غول سرخ تبدیل می شود و مراحل بعدی بسیار شدیدتر از هر آنچه تا کنون بوده می شود. ● غول سرخ شما می توانید یک مدل مقایسه ای از زمین و خورشید درست کنید. یک دانه شن را دریک دست و یک سکه ده سنتی (قطر ۱۷.۹، ضخامت ۱.۳۵میلیمتر و حجم ۳۳۹.۷ میلیمتر مکعب) را در دست دیگر گرفته و تا جایی که می توانید آنها را دور از هم بگیرید. همان طور که خورشید به یک غول سرخ تبدیل می شود، سکه ده سنتی را ابتدا با یک سکه ۲۵ سنتی (قطر ۲۴.۳ ، ضخامت ۱.۷۵ میلیمتر و حجم ۸۱۱.۶ میلیمتر مکعب) و پس از آن با یک گریپ فروت جایگزین کنید. اقمار گالیله ای مشتری (اروپا، گانیمد، کالیستو و یو) در آن زمان یک جو ضخیم از بخار آب می سازند و وارد دوره گلخانه مرطوب می شوند. سپس آب آنها فتولیز شده و به فضا می رود. تایتان بزرگترین قمر کیوان، به خوبی گرم می شود. کریس مک کی، از مرکز تحقیقات آمس ناسا و همکارانش دوره ای چند صد میلیون ساله شناسایی کرده اند که اقیانوس های آمونیاک مایع در سطح تایتان به پایداری می رسند. واکنش های شیمیایی پیچیده در بین مولکول های ارگانیک آنها انجام خواهد شد و احتمالاً سبب ایجاد شکل جدیدی از زندگی، البته نه برای مدتی خیلی طولانی خواهد شد. و زمین؟ سؤال این است که آیا این سیاره اصلاً باقی خواهد ماند؟ در مدل مقایسه ای ما، خورشید از گریپ فروت به توپ بسکتبال و سپس به توپ بزرگ بازی ساحلی تبدیل می شود و سرانجام سیاره تیر را خواهد بلعید. اما چون درخشندگی آن صدها برابر می شود و جاذبه سطحی آن به علت افزایش قطرش کم می شود، باد قدرتمندی از خورشید شروع به وزیدن می کند که سرانجام نزدیک به یک چهارم از جرم خورشید را با خود به خارج می برد. در نتیجه خورشید یک چهارم از نیروی گرانش خود را از دست می دهد. بنابراین مدار سیارات به سمت خارج منتقل می شود. همچنان که خورشید به اوج تبدیل به غول سرخ نزدیک می شود، بیش از ۲۰۰ برابر اندازه کنونی خود می شود و به راحتی مدار فعلی ناهید و تقریباً مدار فعلی زمین را در بر می گیرد. اما ناهید در آن زمان احتمالاً به جای کنونی زمین رسیده و زمین نزدیک به مدار فعلی مریخ است. بنابراین در نگاه اول به نظر می رسد که زمین فرار می کند. به تازگی کاسپر ریبکی از مؤسسه ژئوفیزیک آکادمی علوم لهستان و کارلوس دنیس از دانشگاه لژ بلژیک مطالعات دقیق تری در مورد اثرات غول سرخ خورشید بر منظومه شمسی انجام داده اند. آنها به یک نتیجه گیری مهم دست یافته اند: نیروهای کشندی (جذرومد) نقش مهم و حساسی در سرنوشت زمین دارند. همچنان که خورشید بزرگ تر می شود، گرانش زمین سبب ایجاد برآمدگی کشندی خیلی کوچکی در سطح خورشیدی می شود. اصطکاک سبب می شود تا این برآمدگی اندکی تأخیر در حرکت ایجاد کند. این تأخیر به نوبه خود کشش گرانشی دائمی به سیاره وارد می کند و سبب می شود تا زمین به آهستگی به سمت داخل حرکت مارپیچی کند. این حرکت مشابه وضعیتی است که برای ماه رخ می دهد که در آن اثر کشندی ماه بر زمین باعث می شود ماه به سمت خارج حرکت کرده و از زمین دور شود، با این تفاوت که در اینجا برعکس اتفاق می افتد، زیرا سرعت گردش خورشید آهسته تر از سرعت گردش ما به دور خورشید است نه سریع تر از آن. با در نظر داشتن همه احتمالات، هنوز مشخص نیست که آیا زمین از بلعیده شدن توسط غول سرخ فرار خواهد کرد یا نه. مرحله اول غول سرخ زمانی پایان خواهد یافت که دمای هسته به ۱۰۰ میلیون درجه سانتیگراد می رسد و هلیم شروع به گداخت به کربن می کند که منبع جدید تازه ای از انرژی است. خورشید در پاسخ به این انرژی جدید زیاد به میزان زیادی کوچک شده و درخشندگی کلی آن حدود ۱۰۰ برابر کاهش می یابد. خورشید هلیم را برای چند صد میلیون سال با آهنگ ثابت مصرف می کند و منظومه خورشیدی برای مدتی از زنجیره بلایا خلاصی می یابد. اگر زمین سالم باشد (با هزینه ای اندک، این احتمال به ۷۵ می رسد) احتمالاً به صورت صخره ای از سیلیکات جوش خورده است که به طور مستقیم با خلأ در تماس است و دمای ظهر آن به ۶۰۰ درجه سانتیگراد می رسد. هر نشانه ای که در سیاره ما وجود داشته، مدت هاست ذوب و دوباره کریستال شده اند و به فراموشی سپرده شده اند. ● در کشاکش مرگ خورشید در نزدیکی به پایان رسیدن هلیم خود به یک کوتوله سفید با هسته ای از کربن و هیدروژن تبدیل می شود. در این زمان لایه های خارجی خورشید دوباره بزرگ و سرد می شوند و خورشید برای دومین بار به یک غول سرخ مبدل می شود. ستاره شناسان به این دومین غول سرخ، «شاخه مجانب» می گویند. خورشید یک بار دیگر به تهدیدی جدی برای فیزیک زمین تبدیل می شود. غول سرخ، طی مرحله دوم چندین دوره خروج عظیم انرژی را تجربه می کند. هلیم شعله ور می شود که منجر به ارتعاش و تپشی با دوره ۱۰هزار سال خواهد شد. کاملاً محتمل است که زمین پیش از آنکه فرصتی برای حرکت مارپیچ به بیرون از خرابی کلی داشته باشد، مختصری توسط خورشید دربر گرفته شود. سپس ۱۰۰ میلیون سال پس از شروع مرحله دوم غول سرخ، خورشید لایه های بزرگ خارجی خود را به طور کامل بیرون می ریزد تا یک سحابی سیاره ای، شاید مشابه آنچه در تصویر نشان داده شده تشکیل دهد که یک کوتوله سفید کوچک، اما گرم و درخشان باقی می گذارد و دوباره تهدید دیگری از راه می رسد. ما دریافته ایم که ازدست دادن جرم توسط خورشید برای حیات فیزیکی زمین ضروری است. اما اگر خورشید بیش از حد مورد انتظار جرم از دست دهد، مشتری و زحل به صورتی خطرناک برهم کنش گرانشی خواهند داشت. آنها یکدیگر را تحریک کرده و حرکتی طولانی و دیوانه وار در حلقه های بیضوی انجام می دهند که مابقی منظومه شمسی را ویران خواهد کرد. اجرام منظومه شمسی یا به فضای بین ستاره ای پرتاب شده یا به سمت خورشید سقوط می کنند. بقایای مشابهی از منظومه های خورشیدی ویران شده در دو و شاید ۴۰ کوتوله سفید مشاهده شده اند، از جمله یکی که از دست دادن جرم آن موجب ایجاد سحابی مارپیچ شده است. تبدیل خورشید به کوتوله سفید پایان نقش خورشید در داستان ما است. سیارات به جا مانده، شاید شامل بقایای سوخته و گداخته زمین و ناهید به صورت پایدار برای صدها میلیارد سال به دور کوتوله سفید می چرخند در حالی که سرمای آنها و خورشید به سمت صفر مطلق میل می کند. آنها منتظر مجموعه ای عجیب از بلایای کیهانی هستند. همچنانکه خورشید کوتوله سفید، به تدریج رو به سیاهی می رود، درخشانی شب نیز کم خواهد شد. جهان در حال ورود به عصر انبساط سریع است که طی چند صد میلیارد سال همه کهکشان ها را به جز آنهایی که در گرانش با گروه محلی ما هستند به ورای افق علّی ما می برد. راه شیری نیز با کهکشان آندرومدا ادغام شده و یک کهکشان مارپیچ را تشکیل داده است. می توانیم انتظار داشته باشیم که طی حدود ۱۰۰ تریلیون سال بقایای تصادفی یک کوتوله سفید به اندازه کافی از نزدیکی زمین عبور می کند که زمین را از مدارش خارج کرده و آن را در کهکشان اکنون تاریک، رها کند تا آنجا نیز به تنهایی برای هزارتریلیون سال دیگر پرسه زند.

گریگوری لافلین ترجمه منصور کاهه

بنیاد آینده نگر ایران ( www.ayandeh.com )

 

[*** s.mahdi ***]

انفجار خورشيدي در آزمايشگاه!

انفجار خورشيدي در آزمايشگاه!

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91060502224
یکشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۱ - ۰۹:۰۹



تيمي از محققان مؤسسه فناوري كاليفرنيا در يك گام بزرگ موفق به بازسازي پديده‌اي در آزمايشگاه شدند كه منجر به انفجار خورشيدي مي‌شود.


به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين محققان اميدوارند كه كار آنها بتواند به پيش‌بيني‌هاي ارتقا يافته‌تر هواشناسي فضا و همچنين بهبود هشدارهاي توفان‌هاي خورشيدي منجر شود.


از آن جايي كه انتقال پلاسما از خورشيد به زمين در يك فاصله زماني صورت مي‌گيرد، مي‌توان با تحقيقات بيشتر تا دو روز پيش از جرقه‌هاي عظيم خورشيدي هشدار اعلام كرد.


پژوهش‌هاي حلقه پلاسماي آزمايشگاهي انجام شده توسط اين محققان در مجله Physical Review Letters منتشر شده است.


اين محققان دريافتند كه دو نيروي مغناطيسي به كنترل رفتار حلقه‌هاي كماني پلاسما مي‌پردازند كه از گاز داغ يونيزه تشكيل شده‌اند.


يكي از اين نيروها شعاع كمان را گسترش داده و حلقه را عريض‌تر مي‌كند، در حالي كه نيروي ديگر به طور مستمر از دو انتهاي كمان به درون حلقه پلاسما تزريق مي‌كند.


اين نيروي دوم تنها به تزريق ميزان خاصي از پلاسما براي پايدار نگه داشتن تراكم حلقه در زمان تعريض آن مي‌پردازد.


در تعريف ساده‌تر، اين فرايند مانند فشار دادن يك خميردندان به درون يك لوله از دو طرف آن است با اين تفاوت كه ميزان مغناطيس كمي در خميردندان وجود دارد؛ بنابراين نيروهاي مغناطيسي از درون عمل مي‌كنند.


اين محققان در آزمايشگاه با استفاده يك پلاسماي مغناطيسي داراي نيروي پالس توانستند يك حلقه‌هاي پلاسما را توليد كنند.


در اين تجربه، هر سه مرحله ميدان مغناطيسي، گاز و ولتاژ بالا در تنها يك جرقه نور درون محفظه اتفاق افتاد. محققان از دوربين‌هاي سرعت بالا با *****هاي نوري براي ثبت رفتار پلاسماها استفاده كردند.


اين *****هاي نوري با كدگذاري رنگي پلاسماي در جريان به وضوح اين جريان را از دو طرف حلقه به نمايش گذاشتند.


اين شيوه به گفته دانشمندان براي اولين بار مورد استفاده قرار گرفته است.


در تصوير دوربين، پلاسماي قرمز از يك منطقه به درون حلقه جريان يافته در حاليكه پلاسماي آبي به طور همزمان از سمت ديگر به درون اين حلقه تزريق شده است.


آزمايش بعدي اين دانشمندان به چگونگي تعامل اين حلقه‌ها با هم اختصاص خواهد داشت.



جرقه خورشيدي

 

[jimmi]

با عرض پوزش، نه حال ترجمه متناشو داشتم نه فرصتشو. فقط تیتر وار میگم:
کنجکاوی شلیکهای لیزری که قراربود به سنگای دوروبرش بکنه رو انجام داد.
فایلش کمی سنگینه (هم ابعادش بزرگه هم gif) هرکی خواست، اینو ببینه: http://www.nasa.gov/images/content/679388main_pia16091-946.gif

اینم شروع به حرکت مریخ نورد دوسداشتنی مون که مال چهارشنبه 1 شهریوره
رد چرخارو که می بینید، دو طرفشون هم که جای خرابکاری سفینه فرود کنجکاوی ه

امروزم کنفرانس خبری ه جدید دارن، ..ببینیم چی از توش درمیاد...

 

[*** s.mahdi ***]

كشف خانه سالمندان كهكشاني با ستارگان پير

كشف خانه سالمندان كهكشاني با ستارگان پير

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91060502561
یکشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۱ - ۱۲:۱۷



تلسكوپ هابل به نمايش يك تصوير زيبا از خوشه کروی مسيه 56 پرداخته كه در فاصله 33 هزار سال نوري از زمين در صورت فلكي بربط از تعداد زيادي از ستارگان قديمي برخوردار بوده و در اثر گرانش در فاصله نزديكي از هم قرار دارند.



به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين در حاليست كه چارلز مسيه در سال 1779 متوجه آن نشده و اين خوشه را كه با عنوان M 56 يا NGC 6779 نيز شناخته شده، به عنوان يك سحابي بدون ستاره توصيف كرده بود.



تلسكوپ مسيه در آن زمان از قدرت كافي براي مشاهده تك تك اجسام نبوده و از اين رو اين حجم را به شكل يك توپ تيره ديده بود. اما تصوير واضح هابل از اين خوشه پر ستاره نشانگر چگونگي پيشرفت فناوري در طول سالها و كمك آن به درك اجسام نجومي است.


مسيه 56 در نزديكي صفحه كيهاني قرار دارد كه پوشيده از ستارگان ميداني بوده كه به اين خوشه تعلق ندارند، از اين رو ستاره‌شناسان براي سنجش اين خوشه بايد دقت لازم را به عمل بياورند چرا كه آلودگي نوري اين ستارگان باعث اختلال در محاسبات خواهد شد.


اين تصوير هابل جزء برندگان مسابقه تصويربرداري گنجينه پنهان هابل بود كه در آن از علاقه‌مندان خواسته مي‌شود تا با جست‌وجو در اطلاعات هابل، تصاوير زيباي ستاره‌شناسي را شناسايي كنند.

 

[*** s.mahdi ***]

انتشار تصاویری عجیب از مریخ/ انگشت دست انسان در مریخ!

انتشار تصاویری عجیب از مریخ/ انگشت دست انسان در مریخ!

براساس گمانه زنیها یا حتی تصورات یک گروه اینترنتی که به وجود اجسام پرنده ناشناخته باور دارند، در مریخ موجودات بیگانه و حتی انگشت دست انسان مشاهده شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، از دو هفته پیش که مریخ نورد کنجکاوی ناسا در سیاره سرخ مریخ فرود آمد با تجهیزات خود که دربرگیرنده 17 دوربین است تلاش کرده از به اصطلاح اجسام پرنده ناشناخته و سایر موارد نامتعارف در چشم اندازهای اطراف خود عکس بگیرد. این درحالی است که یک گروه از افرادی که به وجود این اجسام ناشناخته باور دارند تصاویری در اینترنت منتشر کرده و ادعا کرده اند که این تصاویر در مجموعه تصاویر منتشر شده توسط کنجکاوی بوده است. این گمانه زنی ها درباره مریخی ها از زمانی آغاز شد که نخستین بخش از تصاویر مریخ نورد کنجکاوی ارسال و منتشر شد. در این تصاویر یک جسم مبهم دور و اسرار آمیز دیده می شود که به طور اسرار آمیز پدید آمده و در تصاویر متوالی از افق مریخ ناپدید شده است و حتی در مرحله اول دانشمندان ناسا را نیز گیج کرده بود اما پس از بحث و بررسیهای مختلف میان دانشمندان ناسا این جسم عجیب نه تنها نشانه ای از فعالیتهای بیگانگان نبوده بلکه گردوغباری بوده که توسط جرثقیل هوایی که کنجکاوی را به سطح مریخ منتقل کرده است ایجاد شده است و پس از آن مسیر حرکت آن تا 600 متر تغییر کرده است. استیون سل از مهندسان ناسا که کارشناس جرثقیل هوایی است که روی مأموریت کنجکاوی کار می کرده است، گفت: ما اعتقاد داریم که این جسم در نتیجه تأثیر فرود ایجاد شده است. این درحالی است که یک کاربر یک سایت اشتراک گذاری ویدئو در روز 18 آگوست یک سری ***** وارد تصاویر کنجکاوی که از نزدیک دیواره های دهانه برخوردی گیل گرفته وارد کرده و تصاویری را به نمایش گذاشته که خود مدعی است چهار جسم پرنده در آسمان را نشان می دهد و این ویدئو تا کنون بیش از 700 هزار بازدید داشته است. این کاربر در تفسیر خود برای این ویدئو اظهار داشت است که چهار جسم توسط مریخ نورد کنجکاوی کشف شده است، در تصویر اصلی تشخیص دادن آن مشکل بود از این رو از چند ***** برای پررنگ کردن آنها استفاده کردم. این چهار جسم چه چیزهایی هستند، آیا اینها اجسام پرنده ناشناخته یا تنها ذرات غبار هستند. شناسایی اجسام ناشناخته پرنده در آسمان مریخ ​ کارشناسان اظهار داشتند که این چهار جسم در حقیقت پیکسل های مرده یا ناقض در دوربینهای مریخ نورد هستند، چرا که نقاطی در تصویر دوربین از نظر عملی از بین می روند و سفید می شوند. همچنین در تصاویری که این کاربر منتشر کرده و تصویر را بیش از حد سنگها جلوبرده است اعتقاد دارد که این تصویر انگشت یک انسان را نشان می دهد و تصویر دیگر نمایی از یک سنگ را نشان می دهد که شبیه یک صندل و یا یک کفش است. همچنین یک سنگ نسبتا گرد و یک جسم گنبدی شکل و همچنین یک شکاف سنگ و یک تخته سنگ توسط این گروه از افراد به عنوان یک حیوان مریخی توصیف شده است. شناسایی جسمی در لابه لای سنگهای مریخی که شبیه یک انگشت انسان است سنگی که توسط گروه های معتقد به وجود اجسام ناشناخته یک حیوان مریخی توصیف شده است سنگ مریخی که در نظر برخی شبیه یک کفش می رسد​

 

[mahdad_haghighi]

بازسازی بخشی از جهان !

بازسازی بخشی از جهان !

دانشمندان در مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیت سونیان (CfA) به همراه گروهی از همکارانشان در موسسه مطالعات نظری هایدلبرگ (HITS) روش محاسباتی نوینی یافته اند که می تواند دقیقا تولد و تکامل کهکشان ها را طی میلیاردها سال دنبال کند. برای اولین بار امکان شبیه سازی عالم و کهکشان های موجود در آن ، درست به گونه ای که اکنون مشاهده می کنیم، به وجود آمد.

ادامه خبر در سایت نجوم افلاک​

 

[*** s.mahdi ***]

چگونه يك سياره بسازيم؟

چگونه يك سياره بسازيم؟

چگونه يك سياره بسازيم؟

---

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91060603319
دوشنبه ۶ شهریور ۱۳۹۱ - ۱۴:۱۹


تحقيقات جديد نشان مي دهد، شكل گيري سيارات بدون كمك عناصر سنگين مانند سيليكون، تيتانيوم و منيزيوم امكان پذير نيست.


به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تحقيقات صورت گرفته توسط مركز فيزيك نجومي دانشگاه پورتو پرتغال نشان مي دهد، غلظت فلزات سنگين در ستارگان ميزبان سيارات از ستارگان بدون سياره بسيار بيشتر است و وجود عناصر سنگين تر از هيدروژن و هليوم يكي از نيازهاي اساسي شكل گيري سيارات است.

اين احتمال از مدت ها قبل وجود داشت كه ستارگان با تركيب عناصر سنگين تر از احتمال بيشتري براي ميزباني سيارات در مدار خود برخوردار هستند.

محققان مشاهدات طيفي رصدخانه اروپاي جنوبي در خصوص يك هزار و 111 ستاره شبه خورشيدي را مورد بررسي قرار دادند كه از اين تعداد 135 ستاره ميزبان سيارات هستند.

تيم تحقيقاتي بر روي عناصر آلفا متمركز شدند كه با افزودن هسته هليوم به اتم هاي ديگر در داخل ستاره توليد مي شوند؛ به عنوان مثال افزودن عنصر آلفا (ذره آلفا) به اتم كربن باعث شكل گيري اتم اكسيژن مي شود؛ بر اين اساس، ستارگان ميزبان سيارات شامل عناصر آلفاي متعددي مانند سيليكون، تيتانيوم و منيزيوم هستند و ساير فلزات به غير از آهن نيز نقش محوري در شكل گيري ستارگان ايفا مي كنند.

نتايج اين تحقيق در مجله نجوم و فيزيك نجومي (Astronomy & Astrophysics) منتشر شده است.

 

[*** s.mahdi ***]

دانشمندان در مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیت سونیان (CfA) به همراه گروهی از همکارانشان در موسسه مطالعات نظری هایدلبرگ (HITS) روش محاسباتی نوینی یافته اند که می تواند دقیقا تولد و تکامل کهکشان ها را طی میلیاردها سال دنبال کند. برای اولین بار امکان شبیه سازی عالم و کهکشان های موجود در آن ، درست به گونه ای که اکنون مشاهده می کنیم، به وجود آمد. در همسایگی کیهانی ما، کهکشان های مارپیچ باشکوهی همانند آندرومدا، فرفره و گرداب قرار دارند. کهکشان های مارپیچی متداول هستند اما قبلا شبیه سازی آن ها مشکل بود؛ زیرا در شبیه سازی های قبلی تعداد زیادی کهکشان کوچک تولید می شدند، بدون این که دارای دیسک های پهناور و بازوهای دراز معمول در یک کهکشان مارپیچی باشند و در نهایت این کهکشان های کوچک به شکل توپ متراکم می شدند.

این فریم از پویانمایی تولیدشده توسط Arepo گرفته شده است. این عکس توانایی اصلی Arepo برای تولید کهکشان های مارپیچ واقعی را نشان می دهد. شبیه سازی های قبلی متمایل به ساخت کهکشان های مارپیچی بودند که وجه تمایز این نوع کهکشانها یعنی بازوی آنها را در بر نداشت.

نرم افزار جدید که Arepo نامیده می شود، این مسئله را حل می کند. Arepo که توسط Volker Springel در HITS طراحی شده؛ همه جوانب عالم را شبیه سازی می کند. ورودی این نرم افزار تابش رصدشده بعد از انفجار بزرگ و تحول آن طی چهارده میلیارد سال است.یکی از مزیت های کلیدی Arepo ، هندسه مورد استفاده در آن است. شبیه سازی های قبلی فضا را به تعداد زیادی مکعب با اندازه ها و اشکال ثابت تقسیم می کردند. Arepo از شبکه ای استفاده می کند که می تواند در فضا خم شود یا حرکت کند و بدین طریق خود را با حرکت گازها و ستارگان و هم چنین ماده و انرژی تاریک تطبیق دهد.این شبیه سازی بر روی ابررایانه قدرتمند ادیسه هاروارد اجرا شد که از ۱۰۲۴ هسته پردازش سود می برد. این ماشین سریع به دانشمندان امکان داد تا ۱۴ میلیارد سال را تنها طی چندماه خلاصه کنند(کاری که می تواند رایانه های شخصی را هزاران سال درگیر خود کند).هدف بعدی این گروه شبیه سازی حجم های بزرگ از جهان با تفکیکی بی سابقه و ساخت بزرگترین مدل واقعی از آن است.

 

[*** s.mahdi ***]

کهکشان های بی ستاره

کهکشان های بی ستاره

نظریه ساختار کهکشان ها می گوید که ستارگان در بازو های کهکشان وجود دارند و عامل روشنایی کهکشان ها هستند. این نظریه می گوید گاز مورد نیاز برای تشکیل ستارگان از جای دیگر است اما ما دقیقا نمی دانیم منبع اصلی آن از کجاست . در حال حاضر ستاره شناسان این منبع را یافته اند و این کهکشان های تاریک و بی ستاره از گذشته دور در جهان مشاهده شده اند.

کهکشان های تاریک با دایره آبی و کوازار درخشان با دایره قرمز مشخص شده است .

تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا قادر است نگاه اجمالی به کهکشان ها داشته باشد که این کهکشان ها توسط کوازار ها درخشان شده اند . از آن جا که این کهکشان ها برای شکل گیری ستارگان نامناسب هستند، بدون وجود یک منبع نور مثل کوازار، دیدن آن دشواراست، که تابش نور فرا بنفش (یو وی) باعث درخشش فلورسنت در کهکشان های بی ستاره می شود . وجود این نوع کهکشان ها در گذشته اشاره شده بود اما این اولین نشانه اصلی و مستقیم از آن هاست. برخی تخمین و فرضیات بر روی ساختار این نوع کهکشان ها توسط محققان ارائه شده است . جرم گاز آن ۱ میلیون برابر خورشید ماست اما تشکیل ستاره در این کهکشان ها نسبت به دیگر همسایگان مشابه اش ۱۰۰ برابر کمتر است .

لینک خبر

 

[*** s.mahdi ***]

عکاسی آسمان شب

عکاسی آسمان شب

عکاسی نجومی و آسمان شب یکی از شاخه های جذاب هنر عکاسی به شمار می آید. عکس های زیبا و مسحورکننده آسمان شب باعث شده تا هر روزه علاقه مندان بیشتری به این شاخه روی آورده و آنرا به عنوان یک سرگرمی یا فعالیت حرفه ای برگزینند. اگرچه گرفتن چنین عکس هایی آنقدرها هم مشکل نیست اما نیازمند صبر و حوصله فروان، انتخاب مکان مناسب و تمرین زیاد است... در ادامه این مقاله به نکات عکاسی آسمان شب و برخی تکنیک های رایج در عکاسی نجومی خواهیم پرداخت. این نکات برگرفته از مقالات و نوشته های برخی از موفق ترین و بزرگترین عکاسان جهان می باشد و به شما کمک خواهد نمود تا درک بسیار بهتری از ملزومات، مفاهیم و نکات کلیدی در عکاسی آسمان شب بدست آورید...
آسمان شب
آسمان شب متغیر است. بعضی از شب ها به رنگ خاکستری و ابری، برخی شب ها پوشیده با ستارگان، و برخی شب ها شاهد حرکت ابرها و جبهه های آب و هوایی مختلفی هستیم. استفاده از سرعت های شاتر طولانی مدت، راهکار و کلیدی برای گرفتن عکس هایی تخیلی و بسیار زیبا از آسمان شب است. پس صبور باشید و خواهید دید که این نوع از عکاسی به طبیعت دوم شما تبدیل خواهد شد.

​

1- مسیر حرکت ستارگان
با توجه به چرخش زمین حول محور خود، اینطور به نظر می رسد که نور ستارگان در دوایری در اطراف قطب آسمانی در حرکت می باشند. این حرکات پس از حدود 5 تا 10 دقیقه قابل تشخیص می باشند و به شکل خطی از نور توسط دوربین شما قابل ترسیم می باشد. برای عکاسی از چنین افکت خارق العاده ای، شما نیازمند یک سه-پایه عکاسی محکم و صبر فراوان هستید. لنز را در حالت فوکوس بینهایت قرار داده و مود دوربین را به دستی (Manual) و یا Bulb shootingتغییر دهید. سپس با استفاده از آزادی کابل دوربین قادر خواهید بود تا به عکاسی از ستارگانی که در امتداد آسمان در حرکت می باشند بپردازید. پرتوگیری ( یا همان نوردهی) و قرار دادن لنز در معرض نور ستارگان می تواند در فاصله زمانی چندین دقیقه تا حتی چندین ساعت انجام گیرد. اگر همواره چند نکته کلیدی، از جمله زمان بندی، ترکیب عناصر و ذخیره باطری را به خاطر بسپارید، عکاسی از مسیرهای ستاره ای برای شما آسان تر خواهد بود.

​

2- مکان مناسب را پیدا کنید
بهترین مکان برای مشاهده و عکاسی از آسمان شب معمولاً حومه روستایی و خارج از شهرها می باشد، چراکه نور مصنوعی ساطع شده در محیط شهری باعث ایجاد عارضه ای به نام آلودگی نوری می شود. برای اینکه به خوبی قادر به مشاهده ستارگان و آسمان شب باشید بایستی از شر این نورهای مصنوعی خلاص شوید. معمولاً در عکاسی نجومی یک آسمان کاملاً تاریک ترجیح داده می شود اما نورهای مصنوعی شهر مانع از این تاریکی مطلق آسمان می شوند. بسیاری از مبتدیان با باز نگه داشتن شاتر برای فاصله زمانی های طولانی، بلندترین مسیرهای حرکت ستارگان را به عنوان هدف عکاسی نشانه می روند. اگرچه، آنها تاثیر ایجاد شده از نور محیط بر آسمان را (که گاهاً تشخیص آن نیز دشوار است) دست کم می گیرند. علاوه بر این نورهای مازاد(مانند مهتاب) می توانند باعث ایجاد تاثیرات مخرب و بسیار بدی بر عکس هایی با سرعت شاتر طولانی شوند.
مثلاً وقتی که دیافراگم دوربین را به مدت زمان 20 دقیقه باز نگه می دارید، حتی یک ساعت پس از غروب خورشید، تصویر حاصل ممکن است به مانند عکسی که در روز گرفته اید نمایش داده شود. به طور مشابه، عکسی در ماه شب چهاردهم (ماه کامل) با زمان نوردهی در حدود 10 دقیقه ، می تواند مانند تصویری در روز به نظر برسد. بنابراین، برای گرفتن عکس هایی با شاترهای طولانی بهتر است در زمان هلال ماه نو، قبل از طلوع ماه و یا پس از غروب ماه اقدام نمایید. در این اوقات، نور پدیدار شده از ستارگان مشهودتر بوده و تصویر شما عالی خواهد بود.

​

3- سرعت شاتر با فاصله زمانی های طولانی
هنگامی که به عکاسی آسمان شب با پرتوگیری بلندمدت مشغولید، پرتوگیری های بیشتر از 15 دقیقه چرخش زمین را نشان خواهند داد. شما نیازمند لنزی با زاویه دید وسیع و البته یک 3پایه محکم خواهید بود. همچنین بایستی از کابل آزاد دوربین استفاده کنید، تا در لحضه ای که عکس می گیرید، از هر نوع لرزش دوربین ممانعت ورزید. لنز را در فوکوس (کانون توجه) بینهایت قرار دهید و دوربین را به مود B) Bulb Shooting mode) تغییر وضعیت دهید. برای دستیابی به نتایج مطلوب دیافراگم را در f/4 قرار دهید، و با فشردن کلید دوربین (از طریق کابل یا ریموت) شاتر را باز کنید. بهتر است ازISO 100 استفاده کنید (توضیحات بیشتر مربوط به ISO در پایان این مقاله آمده است) تا نویز دیجیتال را در کمترین حد ممکن نگه دارید. توجه داشته باشید از آنجا که آسمان کاملاً تاریک است، برای پرتوگیری های بالای 15 ثانیه، کوچکترین عوامل می توانند باعث ایجاد نویز دیجیتال در عکس شما شوند. برای تکمیل عکس، پس از گذشت زمان مور نظر، کلید ریموت را دوباره فشرده و شاتر را ببندید.

​

4- شفق ها و نورهای قطبی
عکاسی پدیده جوی شفق های شمالی یک چالش بزرگ برای عکاسان به شمار می آید. این مشکل ناشی ازتغییرات غیرعادی مداوم در درجه روشنایی نور می باشد. ذرات باردار خورشیدی به سرعت حرکت می کنند و گاهی از دیده پنهان می شوند، این امر عکاسی از آنها را به کاری بسیار دشوار تبدیل نموده است. با این حال، اگر نکاتی که در ادامه آمده است را به خاطر بسپارید، قادر به گرفتن بهترین عکس ها از شفق شمالی خواهید بود. دوربین خود را بر یک سه پایه قوی محکم کنید تا برای پرتوگیری های طولانی تر آماده و ثابت باشد. ISOرا در محدوده بین 100 تا 400 تنظیم نمایید. بسته به میزان نور موجود در محیط، سرعت شاتر را می توانید در حدود 30 ثانیه تنظیم نمایید. به نورسنج داخلی دوربین اعتماد نکنید، که بیشتر به درد عکاسی در روز می خورد. اگرچه هر نوع لنزی برای عکاسی شفق های قطبی قابل استفاده است، اما توصیه می شود از لنزهایی سریع تر و با زاویه دید وسیع استفاده کنید.

​

5- آسمان های ابری
همانطور که نور شروع به کاهش می کند، به آسمان های ابری نگاه کنید. رنگ ها را تماشا کنید و ببینید که چگونه در ابرها به یکدیگر آمیخته اند. اگرچه تاریک است اما باید سعی کنید با استفاده از *****های خنک کننده آبی 80A، پراکندگی رنگ آبی آسمان را بالا برده، و پراکندگی رنگ زرد حاصل از نورهای مصنوعی را کاهش دهید. از لنزی با زاویه دید گسترده استفاده کرده و از پرتوگیری های طولانی تر بهره گیرید. می توانید در ابتدا چند عکس تستی گرفته و آنها را به دقت در دوربین دیجیتال خود ارزیابی کنید. سپس باید قادر باشید تا بهترین محدوده زمانی را برای پرتوگیری های خود انتخاب کرده و عکس های فوق العاده ای از آسمان پوشیده از ابر بگیرید.

​

توصیه تنظیمات
اندازه گیری پس از تاریکی می تواند یک مشکل اساسی در عکاسی باشد، بنابراین مطمئن شوید که بهترین تنظیمات را برای شرایط ویژه خود انتخاب می کنید. اگر وضعیت حاکم بر نور محیط، هم روشن و هم تاریک می باشد، بایستی از سنجش نقطه ای برای تفسیر دقیق استفاده نمایید. اگر محیط تاریک است برای سنجش محیط می توانید از حالت 'center weighted'و یا'evaluative metering' در دوربین دیجیتال خود استفاده نمایید. تا حد امکان از فلاش استفاده نکنید چرا که می تواند عکس شما را مورد تاثیر قرار داده به گونه ای که بخشی از تصویر بیش از حد روشن خواهد بود. مود دستی (manual mode) و bulb mode بهترین مودها برای این نوع عکاسی می باشند.

​

توصیه تجهیزات
عکاسی از آسمان شب بایستی همراه با بکارگیری و استفاده از یک سه-پایه عکاسی انجام پذیرد. فراموش نکنید که برای دوربین خود یک کابل و یا کنترل از راه دور بخرید، این موضوع مهم است چراکه برخی عکس ها 30 ثانیه و حتی زمان خیلی بیشتری طول خواهد کشید. لنزهای شما در حالت ایده آل باید دارای یک مود فوکوس بینهایت و دوربین شما بایستی قابلیت MLU(mirror lock up- یک ویژگی است که در آن، آینه دوربین قبل از آزاد شدن شاتر حرکت کرده و مانع از ایجاد ارتعاش حاصل از جابجایی آینه می گردد ) داشته باشد. یک لنز زاویه-باز بهترین گزینه برای عکاسی آسمان شب است و امکان زوم حتی آن را تطبیق پذیرتر خواهد نمود.
نتیجه گیری
به هنگام عکاسی شبانه، به یاد داشته باشید که صبر و حوصله فراوان در عکاسی آسمان شب، به همان اندازه مهم است که نگاهی منتقدانه به ترکیب تصویر. و پس از آن تصمیم گیری پیرامون این نکته که چه عنصری در عکس نیازمند تغییر است تا در برداشت بعدی عکس شما بهتر شود.
همانطور که پیشتر گفته شد، فرایند پیداکردن طول مدت نوردهی برای بهترین تصویر، فرآیند آزمون و خطا است ( از لحاظ لنزها، سرعت شاتر و تنظیمات دیافراگم. به طوری که هر سه اثرات گوناگونی را بر تصویر خواهند گذاشت ). با نوردهی های طولانی مدت بیش از 30 ثانیه، استفاده از کابل امری ضروریست. برای تنوع بیشتر و شاید عکسبرداری بهتراز ستارگان آسمان شب، ممکن است بخواهید چند برداشت سیاه-سفید را نیز امتحان نمایید. اگر هوا سرد است لباس گرم را فراموش نکنید چرا که ثابت نشستن در یک شب سرد خیلی مشکل تر از راه رفتن در سرماست ، ازاینرو شاید برداشتن تجهیزات اضافی کاری عاقلانه باشد. به یاد داشته باشید یک چراغ قوه به همراه داشته باشید چراکه برای تنظیم دوربین در تاریکی لازم خواهد شد. هرچه بیشتر به عکاسی از آسمان شب پرداخته و هرچه عکس های بیشتری بگیرید، بیشتر راه کارهای عکاسی از آسمان شب را فراخواهید گرفت.

​

توضیحات بیشتر

تمام زمان بندی هایی که در زیر ذکر شده بر اساس ISO 50 و دیافراگم f2.8 یا f3.5 می باشند.
- برای ISO 100 ، زمان نوردهی کوتاه تر می باشد اما نه در حدود نصف (1/2) زمانبندی ISO 50 .
برای ایزوی 100 از زمانبندی هایی در حدود یک-سوم (1/3) ایزوی 50 استفاده کنید.
- دیافراگم f2.8یا f3.5را برای نمایش بیشترین تعداد ستارگان در عکس مورد استفاده قرار می دهیم. ضعیف ترین نورها با دیافراگم کوچکتر قابل نمایش نخواهند بود.
عکاسی مسیر حرکت ستارگان

وضعیت ماه در آسمان ​	مدت زمان پرتوگیری (نوردهی)​
بدون ماه​	حداقل یک و نیم ساعت برای پرتوگیری نیاز است تا مسیرهای ستاره ای به همراه مناظر طبیعی ( نمایان شده به شکل سایه و طرح سیاه یکدست) در تصویر آشکار گردند .
هلال ماه​	حداقل یک ساعت پرتوگیری برای نشان دادن رنگ و جزئیات مناظر طبیعی پیش زمینه.
1/2ماه​	30 دقیقه تا یک ساعت پرتوگیری (30 دقیقه برای آسمان صاف و یک ساعت برای آسمان ابری).
یک یا دو روز پس از 1/2ماه​	20 تا 45 دقیقه پرتوگیری.
3 تا 4 روز قبل و پس از ماه کامل​	- 10 تا 20 دقیقه پرتوگیری برای شبی آرام با آسمان آبی، ژرف و با شکوه. - در صورت استفاده از فیلم های Kodachrome 64، دیافراگم f4و پرتوگیری به مدت 20 دقیقه انجام شود.

​

عکاسی نقاط نورانی
- به منظور عکاسی از ستارگان به صورت نقاط نورانی ( به جای مسیرهای نورانی)، بدون شک به زمان شاتر بسیار کوتاهتری نیازمندید. از این رو شما همچنین نیازمند استفاده از فیلم های سریع تر (وISO بالاتر) هستید که امکان استفاده از شات های کوتاه مدت را می دهند.
- اگر می خواهید برخی مناظر و چشم اندازها (به شکل سایه و طرح سیاه یکدست در پس زمینه) در عکس نمایان گردند، شما نیاز به نور "ماه کامل" در عکس خواهید داشت، همچنین برای نمایش اجسام جلوی صحنه (با نور کامل و به صورت روشن) بایستی همزمان از فلاش دوربین استفاده نمایید.
- برای تعیین طولانی ترین سرعت شاتر قابل استفاده، قبل از شروع حرکت ستارگان در مسیرهای نورانی از فرمول زیر استفاده نمایید:

فاصله کانونی/ 600​

- با استفاده از نور کامل ماه، دیافراگم f2.8 و ISO 400 از شرایط زیر استفاده کنید:

لنز​	زمان​
21mm​	29 ثانیه​
35mm​	17 ثانیه​
50mm​	12 ثانیه​

حرف آخر
- دوربین را قبل از تاریکی تنظیم کنید تا بتوانید فوکوس و انتخاب ترکیبات عکس را تا وقتی که هنوز قادر به دیدن محیط هستید انجام دهید.
- اگر پس از تاریکی تنظیمات را انجام می دهید، از یک چراغ قوه یا لامپ های اتومبیل خود استفاده کنید تا در صورت لزوم بتوانید دوربین را بر روی اشیای نزدیک فوکوس کنید.
- اگر ستاره قطبی را در ترکیب بندی عکس خود دارید، تمام مسیرهای ستاره ای دیگر در اطراف آن در حال چرخش خواهند بود.
- در شب هایی که ماه در آسمان نیست، شاتر دوربین را برای ساعات طولانی باز نگه دارید تا بتوانید مسیرهای ستاره ای بسیار طولانی را در ترکیب بندی عکس خود داشته باشید.

​

​

منبع : سایت نجوم ایران
ترجمه و تالیف از شیوا خسروی
با تشکر از Jack Fusco, Theresa A. Husarik, David Cobb
توضیحات اضافه:
مفهوم ISO
در دوربین های قدیمی : ISO (یا ASA) به معنی حساسیت فیلم عکاسی در برابر نور بود. این حساسیت با اعدادی مانند 100، 200، 400، 800 و غیره اندازه گیری می شد. عدد کوچکتر به معنی حساسیت پایین تر فیلم عکاسی و کاهش نویز در عکس ها به شمار می آید.
در دوربین های دیجیتال: عددISO حساسیت سنسور دوربین را تعیین و اندازه گیری می نماید. اینجا نیز مانند عکاسی با فیلم قوائد یکسانی وجود دارد. عدد کمتر نشان دهنده حساسیت پایین تر دوربین شما به نور خواهد بود. تنظیمات ISO بالاتر به طور کلی در محیط های تاریک تر مورد استفاده قرار می گیرد تا عکاس را قادر سازد تا از سرعت های بالاتر شاتر استفاده نماید. اگرچه در این حالت نویز تصاویر بالاتر خواهد بود.

 

[*** s.mahdi ***]

آماده سازی Juno جهت سفر به سیاره مشتری

آماده سازی Juno جهت سفر به سیاره مشتری

[h=2]
[/h]

آیا تاکنون راجع به نقل مکان و سفر به محیطی بسیار بزرگتر و متفاوت از مکان فعلی که در آن زندگی می کنید فکر کرده اید؟! زمین سیاره ای زیبا و شگفت انگیز است اما رشد چشمگیر جمعیت و تغییرات عظیم ناشی از فعالیت ها و تخریب انسان ها می تواند شرایط حیات را در این سیاره بسیار مشکل نماید. پس چطور است به مشتری برویم!!!؟

سیاره مشتری دارای جرمی حدود 318 برابر زمین بوده به طوری که قادر است 1300 زمین را در خود جای دهد. اما دانش ما در رابطه با این سیاره تا چه حدی است؟ آیا با توجه میدان های مغناطیسی و تشعشعات قدرتمند این سیاره امکان حیات در آن وجود دارد؟ به زودی به شکل دقیق تری خواهیم فهمید چرا که جونو (juno) در حال آماده سازی برای سفر به این سیاره و ارسال اطلاعات دقیقی پیرامون مشتری برای ما خواهد بود.

سفینه فضایی ناسا بنام Juno در محیط مجازی مشابه ژوپیتر (مشتری) با میزان اشعه ای بسیار بالاتر از هر محیطی که تا کنون ناسا به آنجا سفینه فرستاده ( به استثناء خورشید ) آزمایش خواهد شد.

​

در یک اتاق بسیار ویژه و استریل در Denver که Juno در آنجا مونتاژ می شود٬ متخصصین اخیراً یک سپر محافظتی منحصر به فرد را اطراف تجهیزات الکترونیکی حساس آن اضافه کرده اند. امروزه تصاویر جدیدی از مونتاژ آن منتشر شده است.
Scott Bolton مخترع اصلی Juno درمرکز تحقیقات جنوب غربی San Antonio چنین اظهار کرد: Juno اساساً یک تانک کاملاً مجهز جهت سفربه ژوپیتر می باشد و در ادامه افزود: مغز Juno بدون سپر محافظتی اش و یا جهش تشعشعی اش در اولین دقایق هنگام نزدیک شدن به ژوپیتر ذوب خواهد شد.

یک میدان مغناطیسی قدرتمند که مشابه ضعیف تر آن در اطراف زمین وجود دارد ژوپیتر را از ذرات باردار خورشیدی محافطت می کند.الکترونها٬ پروتونها و یونهای اطراف ژوپیتر بر اثر چرخش فوق العاده سریع سیاره انرژی می گیرند و با سرعتی تقریباً برابر با نور حرکت می کنند.

​

تسمه های تشعشعی ژوپیتر شکلی شبیه دوناتهای بسیار بزرگ اطراف منطقهً استوایی سیاره دارند و به امتداد تقریباً 650٬000 کیلومتر (400٬000 مایل) ماورای قمر Europa خارج از راس توده ژوپیتر کشیده شده اند. Bill Mc Alpine مدیر کنترل تشعشعاتی Juno در آزمایشگاه Jet Propulsion ناسا در Pasadena, Calif گفت: Juno بمدت 15ماه به دور ژوپیتر می گردد و سفینه باید با تعادل بیش از 100 میلیون اشعه ایکس دندانی مقاومت کند. به همان روشی که موجود زنده نیاز به محافطت ارگانهایش در طول مدت آزمایش اشعه ایکس دارد ٬ ما باید مغز و قلب Juno را نیز حفط کنیم.

​

حال تدبیر چیست؟
به Juno نوعی از کف سربی شش ضلعی در مسیر استروییدها داده شد. با هدایت از JPL و جستجوگر اصلی ٬ مهندسین در سیستم های فضایی Lockheed Martin یک جهش تشعشعاتی ویژه ای از جنس تیتانیوم برای توپ الکترونیکی متمرکز طراحی کرده و ساخته اند. درحالیکه مواد دیگری وجود دارند که بلاکر های تشعشعاتی خوبی میتوان با آنها ساخت٬ مهندسین تیتانیوم را انتخاب می کنند چراکه سرب برای مقاومت در برابر ارتعاشات پرتاب بسیار نرم بوده (و مناسب نمی باشد) و برخی مواد دیگری نیز کار کردن با آنها بسیار سخت می باشد.

هر دیواره تیتانیومی تقریباً یک متر مربع مساحت ٬ حدود 1 سانتی متر ضخامت ( یک سوم اینچ ) و 18 کیلوگرم حجم دارد. این جعبه تیتانیوم اندازه ای به میزان بدنه SUV دارد که جعبه نگهداری داده ها و فرمان Juno ( مغز سفینه فضایی) ٬ واحد توزیع داده ها و قدرت (قلب آن) و حدود 20 مونتاژ الکترونیکی را دربرگرفته است. وزن کل جهش حدود 200 کیلوگرم می باشد.
این جهش به منظور پیش گیری کامل هر الکترون Jovian ٬یون و یا پروتون از ضربه زدن به سیستم طراحی نشده است اما بطور برجسته تشعشع موثر کهنی را که روی الکترونیکها در طول مدت ماموریت دارد کاهش می دهد.
بولتن گفت: جهش تشعشع متمرکز در نوع خود اولین است و ما اساساً آنرا از ground up طراحی کرده ایم.
زمانیکه سفینه فضایی Galileo ناسا از سال 1995 تا 2003 به ژوپیتر سفر کرد٬ الکترونیک های آن با ترکیبات مخصوصی که برای مقاومت در برابر تشعشعات طراحی شده بودند حفاظت گردیدند. همچنین Galileo درجاییکه Juno فعالیت می کند نیازی به طی کردن سخت ترین مناطق تشعشع ندارد.

معمولا مشتری چهارمین شی درخشان آسمان می‌باشد اگرچه گهگاه بهرام درخشان‌تر به‌نظر می‌آید. جرم مشتری ۲٫۵ بار از مجموع جرم سیارات سامانه خورشیدی بیش‌تر است. جرم مشتری ۳۱۸ بار بیش‌تر از جرم زمین است. قطر آن ۱۱ برابر قطر زمین است. مشتری می‌تواند ۱۳۰۰ زمین را درخود جای دهد. میانگین فاصله آن از خورشید در حدود ۷۷۸ میلیون و ۵۰۰ هزار کیلومتر می‌باشد یعنی بیشتر از ۵ برابر فاصله زمین از خورشید. ستاره‌شناسان با تلسکوپ‌های مستقر در زمین و ماهواره‌هائی که در مدار زمین می‌گردند به مطالعه مشتری می‌پردازند. ایالات متحده تا کنون ۶ فضاپیمای بدون سرنشین را به مشتری فرستاده است. در ژوئیه ۱۹۹۴، هنگامی که ۲۱ تکه از دنباله دار شومیکر-لوی ۹ با اتمسفر مشتری برخورد نمود ستاره‌شناسان شاهد رویدادی بسیار تماشائی بودند. این برخورد باعث انفجارهای مهیبی شد که بعضی از آن‌ها قطری بزرگتر از قطر زمین داشت. مشتری گوی غول پیکری از مخلوط گاز و مایع است و احتمالا مقداری سطح جامد دارد. سطح سیاره از ابرهای ضخیم زرد، قرمز، قهوه‌ای و سفید رنگ پوشیده شده است. مناطق روشن رنگی «ناحیه» و قسمتهای تاریک تر «کمربند» نامیده می‌شوند. کمربندها و ناحیه‌ها به موازات استوای سیاره قرار دارند.​

اما Juno تنها به جهش تشعشعی اتکاء نمی کند. دانشمندان مسیری را طراحی کرده اند که Juno را به اطراف قطبهای ژوپیتر می رساند که کمترین زمان ممکن را صرف سوزاندن تسمه های تشعشعاتی اطراف خط استوایی ژوپیتر میکند. همچنین مهندسین از سیستم ها و مدارات الکترونیکی استفاده می نمایند که تاکنون در محیط های تشعشعی شدید تر و خشن تر از زمین مانند Martin آزمایش شده اند اما با این حال میزان تشعشعات در ژوپیتر بسیار فراتر از آن است. بخش هایی از مدارات از تانتالیوم یا تنگستن٬ دیگر فلز مقاوم در برابر تشعشع ساخته شده اند.برخی از مونتاژها نیز از روش های ترکیبی خاص خودشان محافظت می شوند.

بسته بندی مونتاژها در کنار یکدیگر بنوعی به آنها اجازه محافظت از مجاورت خود را نیز می دهد. بعلاوه مهندسین مس و نوارهای استیل ضدزنگ را مانند زره زنجیره ای در اطراف سیمهای متصل شده به بوردهای الکترونیکی و سایر قسمتهای سفینه می پیچند.

​

به گفته مک آلپین، JPL قطعات جهش را در محیط تشعشعی مشابه با ژوپیتر امتحان می کند تا مطمئن شود این طرح قادر به دربرگرفتن فشار پرواز فضایی و محیط ژوپیتر می باشد یا خیر.
آنها قطعات سفینه را در وان آزمایش مخصوص با آستر سربی با اشعه گاما از قرصهای کبالت رادیواکتیو شکل می اندازند و نتایج را برای هیئت اعزامی Juno تجزیه و تحلیل می کنند.
این جهش در 19 ماه می در اتاق استریل high_bay Lockheed Martin با مقیاس نیروی محرکه Juno بالا برده شد.
البته آزمایشات بیشتری نیز پس از مونتاژ تمام قطعات و تکمیل فضاپیما صورت خواهد گرفت. فرایند آزمایش و مونتاژ نصب پانل های خورشیدی نیز گمان میرود که تا بهار سال آینده طول بکشد. این نخستین فضاپیمای ارسالی به ژوپیتر می باشد که تماماً بر اساس پانل های انرژی خورشیدی پیاده سازی و ساخته شده است. چنین انتطار می رود که Juno در آگوست سال 2011 به راه انداخته شود.
Tim Gasparrini٬ مدیر برنامه Lockheed Martin گفت: مونتاژ Juno بخوبی پیش می رود. ما شماره پرواز و ترکیبات مربوط به دستگاههای خودکار سفینه در واحد آزمایش را داریم که روی جهش تشعشعاتی برای آزمایش سیستم نصب شده اند و همچنین نخستین ابزار یعنی رادیومتر مایکروویو را نیز نصب کرده ایم.

​

Scott Bolton ٬از موسسه تحقیق جنوب غربی در تگزاس گفت: JPL ماموریت Juno را برای جستجوگر اصلی اداره می کند. سیستم های فضایی Lockheed Martin در Denver٬ Colo٬ این سفینه را می سازد و آژانس فضایی ایتالیا در ساخت یک ابزار طیف سنج مادون قرمز و بخشی از آزمایشات علمی رادیوئی همکاری می کنند.

منبع : سایت نجوم ایران

 

[اخبار]

نخستین قطعه موسیقی از سیاره سرخ به زمین رسید!

نخستین قطعه موسیقی از سیاره سرخ به زمین رسید!

ناسا اعلام كرد: بامداد چهارشنبه قطعه‌ای موسیقی توسط مریخ نورد كنجكاوی از سطح سیاره سرخ به زمین مخابره كرده است.

بيشتر...

 

[اخبار]

فضانوردانی که نامشان در ماه باقی ماند + عکس

فضانوردانی که نامشان در ماه باقی ماند + عکس

آنها هم اولین انسان‌هایی بودند که ماه را از نزدیک دیدند و در ماموریت آپولو ۱۱ حضور داشتند اما برای ثبت شدن نامشان در تاریخ تنها یک قدم از نیل آرمسترانگ عقب ماندند.

بيشتر...

 

[titi1370]

مرسی خیلی باحال بود کلا زحل خوگشله

 

[*** s.mahdi ***]

كشف مولكول قند در اطراف يك ستاره جوان براي نخستين بار

كشف مولكول قند در اطراف يك ستاره جوان براي نخستين بار

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91061005277
جمعه ۱۰ شهریور ۱۳۹۱ - ۰۹:۱۶



تيمي از ستاره‌شناسان براي اولين بار موفق به شناسايي مولكول‌هاي قند در گازهاي اطراف يك مجموعه دو ستاره‌اي جوان شدند.



به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، آب، اكسيژن و اكنون قند، مولكولهايي است كه بطور شناور در فضا شناسايي و در زمان و مكان مناسب بر روي سيارات جديد فرستاده شده‌اند.



مولكول‌هاي گلیکولالدهید توسط مجموعه تلسكوپ وايز در اطراف ستاره IRAS 16293-2422 مشاهده شده‌اند كه يك نوع قند ساده محسوب مي‌شود. اين مجموعه دو ستاره‌اي جوان از جرمي تقريبا برابر با خورشيد برخوردار بوده است.


بر اساس اعلام رصدخانه جنوب اروپا، اين مولكول‌ها در منطقه‌اي در نزديكي مدار اورانوس شناسايي شده‌اند.

اين ماده در نزديكي يكي از ستارگان اين مجموعه بوده كه به گفته ستاره‌شناسان، در جهت مناسب براي انتقال به سياره آينده قرار دارد.


گلیکولالدهید ساده‌ترين نوع قند بوده و يك ماده مهم در ساخت آر‌ان‌اي محسوب مي‌شود. اگر گاز و ابر غبار اطراف ستاره IRAS 16293-2422 به شكل يك سيستم سياره‌اي با هم تركيب شوند، اين جهان تازه ممكن است مقاديري از اين قند و شايد ديگر زنجيره‌هاي اسيدآمينه و مولكولهاي پيچيده را در بر داشته باشد.


اين سيستم ستاره‌اي در فاصله 400 سال نوري در صورت فلكي مارافسای قرار دارد.


ستاره‌شناسان در تلاش براي تعيين ميزان رشد اين مولكولها در محيطهاي پر آشوب اطراف ستارگان حديد هستند.

اين امر مي‌تواند به آنها در درك چگونگي آغاز حيات در مناطق ديگر كمك كند.

 

[*** s.mahdi ***]

طولاني‌ترين سفر علمي «كنجكاوي» در مريخ با موفقيت انجام شد

طولاني‌ترين سفر علمي «كنجكاوي» در مريخ با موفقيت انجام شد

» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91061105745
شنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۱ - ۰۹:۰۱


مريخ‌نورد كنجكاوي ناسا در جديدترين دستاورد خود، موفق به انجام طولاني ترين سفر بر روي سياره سرخ شد.


به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين دستاورد در پي ارسال فرمان حركت توسط مهندسان ناسا به اين كاوشگر براي حركت در يك مسير 400 متري به سوي يك سازند صخره‌اي نزديك انجام شد.


اين سفر كه اولين حركت علمي كنجكاوي است، آن را به محلي برده كه مهندسان اكنون در حال برنامه‌ريزي براي حفاري در سنگ‌هاي مريخي براي بررسي آنها هستند.


اين كاوشگر،روز سه‌شنبه(هفتم شهريور) در بيست و دومين روز مريخي خود پس از فرود، حدود 16 متر را به سمت شرق حركت كرد.


اين سفر بسيار بلندتر از دو برنامه حركت پيشين كنجكاوي بود. دو برنامه قبلي به آزمايش سيستم حركت كاوشگر پرداخته و آن را در محلي كه توسط اگزوز يكي از موتورهاي فضاپيماي آزمايشگاه علمي مريخ پاك شده بود، براي بررسي محيط قرار دادند.


مقصد سفر واقعي كنجكاوي «گلنلگ(Glenelg)» نام داشته و مكاني است كه در آن سه نوع زمين يكديگر را قطع كرده‌اند. تيم علمي كنجكاوي اين ناحيه را به عنوان يك مكان احتمالي براي اولين هدف سنگي در حفاري و بررسي، انتخاب كرده‌اند.


برنامه اين تيم، اقامت كوتاه يك روزه در محل كنوني است، اما در موارد بعدي، توقف‌ها طولاني‌تر خواهد بود.


در زمان توقف طولاني‌تر در مكاني كه هنوز تعيين نشده، كاوشگر كنجكاوي به آزمايش بازوي روباتيك خود و ابزارهاي ارتباطي در انتهاي بازو خواهد پرداخت.


ناسا همچنين دليل استفاده از كد مورس در طرح‌هاي لاستيك چرخ‌هاي كاوشگر «كنجكاوي» را اعلام كرده است.


اين سازمان اعلام كرد كه هدف از اين طرح، ايجاد ويژگي‌هايي در خاك مريخ بوده كه بتوان از آن براي سنجش بصري فواصل دقيق ميان حركت‌ها استفاده كرد. اين ابزار حركتي موسوم به مسافت‌پيماي بصري به كاوشگر اجازه مي‌دهد تا از تصاوير ويژگي‌هاي چشم‌انداز براي تعيين اين كه آيا به ميزان پيش‌بيني شده سفر كرده يا خير و يا چرخهاي آن سر خورده، استفاده كند.


با اندازه‌گيري مسافت خود نسبت به چندين ویژگی برجسته مانند سنگ‌ريزه‌ها يا سايه روي سنگها يا طرحهاي روي مسير خود، كنجكاوي مي‌تواند ميزان سرخوردگي چرخ‌هاي خود را بررسي كند.


كد مورس كه روي هر شش چرخ اين كاوشگر چاپ شده،‌ بخصوص در مناطقي كه زمين بدون منظره و جسم خاص است، بسيار كمك كننده است. كنجكاوي بطور مستقيم قادر به خواندن علائم كد مورس روي زمين نيست اما مي‌تواند تضاد زياد اين طرح را دريابد.








برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
نمايي از رد چرخ‌هاي كنجكاوي پس از سومين برنامه حركتي




برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.
تصوير مسير طي شده در اولين سفر طولاني كنجكاوي
​

 

[*** s.mahdi ***]

پرتاب موفق كاوشگرهاي دوقلوي ناسا به كمربندهاي تابشي زمين

پرتاب موفق كاوشگرهاي دوقلوي ناسا به كمربندهاي تابشي زمين

[h=2]» سرویس: علمي و فناوري - فناوري [/h]

کد خبر: 91061105699
شنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۲



يك موشك بدون سرنشين ناسا روز پنجشنبه پس از يك هفته تاخير سرانجام توانست دو فضاپيماي مجهز اين سازمان را براي بررسي كمربندهاي تابشي شديد زمين به مدار پرتاب كند.


به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، كاوشگرهاي دوقلوي توفان كمربند تابشي در ساعت 08:05 به وقت گرينويچ بر روي موشك اطلس پنج ائتلاف پرتاب متحده، از فلوريدا به فضا ارسال شدند.


اين پرتاب ابتدا براي 23 اوت(دوم شهريور) برنامه‌ريزي شده بود اما به دليل مشكلات فني و همچنين توفان گرمسيري ايزاك در روز گذشته انجام شد.


فضاپيماي جديد پيگيري تابش پس از يك دوره راه‌اندازي 60 روزه در مدار، مرحله علمي ماموريت دو ساله خود را با هدف كمك به دانشمندان در درك چگونگي تاثير دو كمربند دوناتي شكل وان آلن بر آب‌وهواي فضايي زمين آغاز خواهد كرد.


براي جلوگيري از آسيب ديدن اين كاوشگرها توسط ذرات پرانرژي باردار خورشيدي در محيط سخت تابشي، اجزاي اصلي هر فضاپيما با 8.5 ميلي‌متر آلومينيوم پوشش داده شدند.


بخش داخلي كمربند تابشي وان آلن معمولا از بالاي جو زمين تا ارتفاع حدود شش هزار و 437 كيلومتري گسترده شده و بخش خارجي آن از حدود 13 هزار تا 42 هزار كيلومتر وسعت دارد. اين كمربندها ديناميكي بوده و در جريان توفانهاي خورشيدي مي‌توانند تا ميزان زيادي گسترش يابند.


اگرچه اين كمربندها در سال 1958 كشف شده‌اند اما تاكنون اطلاعات بسيار ناچيزي از آنها در دست بوده و دانشمندان اميدوارند اين دو كاوشگر تقريبا همسان 635 كيلوگرمي مجهز به هشت ابزار علمي بتوانند در كشف اسرار اين پديده‌ها كمك كنند.


اين كاوشگرها حدود 1.8 در 1.2 متر هستند كه در زمان استقرار صفحات خورشيدي آنها اين وسعت به 3.2 متر مي‌رسد.






پرتاب موفق كاوشگرهاي دوقلوي ناسا به كمربندهاي تابشي زمين
​

 

[*** s.mahdi ***]

واقعي‌ترين شبيه‌سازي از تاريخچه تكاملي 14 ميليارد ساله

واقعي‌ترين شبيه‌سازي از تاريخچه تكاملي 14 ميليارد ساله

تماشاي جهان در 78 ثانيه/

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91061206497
یکشنبه ۱۲ شهریور ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۶


فيزيكدانان نجومي مركز فيزيك نجومي هاروارد-اسميتسونين با همكاري مؤسسه مطالعات نظري هايدلبرگ، واقعي‌ترين شبيه‌سازي رايانه‌اي از تكامل جهان را تا به امروز ارائه و فعاليت‌ها را از زمان انفجار بزرگ تاكنون در يك دوره زماني حدود 14 ميليارد سال در تصاوير وضوح بالا دنبال كرده‌اند.


به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، از جنبه‌هاي جالب اين فيلم شبيه‌سازي شده كه توسط شبيه‌ساز «Arepo» ساخته شده، اين است كه تنها در زمان 78 ثانيه فشرده شده است.


نرم‌افزار Arepo به ارائه تصاوير دقيقي از كهكشانهاي مختلف در جهان محلي با استفاده از شيوه‌اي موسوم به «شبكه متحرك» پرداخته است.


برخلاف شبيه‌سازهاي پيشين، اين برنامه ساختارهاي گازي را در پي انفجار بزرگ با استفاده از يك شبكه مجازي منعطف تكرار كرده كه از ظرفيت انطباق با حركات گازها، ستارگان، ماده تاريك و انرژي تاريك كه جهان را ساخته‌اند، برخوردار است.


سازندگان اين شبيه‌ساز اظهار كرده‌اند كه اين برنامه مانند يك نمونه مجازي بافت كيهاني قادر به انعطاف براي پشتيباني از ماده و اجسام سماوي سازنده جهان است.


شبيه‌سازهاي قديمي در عوض از يك شبكه مكعبي ثابت تنظيم شده استفاده مي‌كردند.


وولكر اسپرينگل فيزيكدان نجومي هاروارد-اسميتسونين كه در ساخت شبيه‌سازي هزاره براي پيگيري تكامل 10 ميليارد ذره كمك كرده، از ابر رايانه اديسه هاروارد براي اجراي اين شبيه‌سازي بهره برده است.

همچنين 1024 هسته پردازشگر اين رايانه به اين محققان اجازه داده تا 14 ميليارد سال تاريخچه كيهاني را در فضاي چند ماه فشرده سازي كنند.


نتايج اين پژوهش جديد شامل كهكشانهاي مارپيچي مانند راه شيري و آندروما بوده كه دقيقا شبيه كهكشانهاي مارپيچي هستند و نه مانند حبابهاي تار كه توسط شبيه‌سازهاي پيشين ايجاد مي‌شدند.


اگرچه اين دستاورد بسيار چشمگير بوده، اما اين محققان در پي ايجاد شبيه‌سازيهايي از نواحي بزرگتر جهان هستند. در صورت دستيابي به چنين هدفي، اين تيم نه تنها واقعي‌ترين بلكه بزرگترين شبيه‌سازي جهان را انجام خواهند داد.






واقعي‌ترين شبيه‌سازي از تاريخچه تكاملي 14 ميليارد ساله جهان در 78 ثانيه



واقعي‌ترين شبيه‌سازي از تاريخچه تكاملي 14 ميليارد ساله جهان در 78 ثانيه



واقعي‌ترين شبيه‌سازي از تاريخچه تكاملي 14 ميليارد ساله جهان در 78 ثانيه

 

[*** s.mahdi ***]

تصاوير ديدني زمين از لبه منظومه شمسي در فاصله 17 ميليارد كيلومتري

تصاوير ديدني زمين از لبه منظومه شمسي در فاصله 17 ميليارد كيلومتري

تصاوير ديدني زمين از لبه منظومه شمسي در فاصله 17 ميليارد كيلومتري

---

» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91061206481
یکشنبه ۱۲ شهریور ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۰



كاوشگر فضايي «وويجر» در ادامه سفر 35 ساله و رسيدن به انتهاي لبه بيروني منظومه شمسي، تصاوير ديدني از زمين تهيه و مخابره كرده است.

به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، كاوشگرهاي دو قلوي وويجر 1و 2 در سال 1977 ميلادي براي مطالعه و بررسي سيارت بسيار دور منظومه شمسي از جمله مشتري، زحل، ‌اورانوس و نپتون به فضا پرتاب شدند.

با توجه به شدت اشعه هاي كيهاني و كشف نشانه هاي نخست از بادهاي بين ستاره اي توسط كاوشگر وويجر 1 به نظر مي رسد كه اين فضاپيما احتمالا به انتهاي لبه بيروني منظومه شمسي موسوم به مرز heliosheath رسيده و بزودي وارد فضاي بين ستاره اي مي شود.

كاوشگر وويجر 1 پس از سپري كردن سفري 35 ساله به تازگي تصاويري ديدني به زمين مخابره كرده است؛ سرعت ارسال داده ها از اين كاوشگر به زمين 16 كيلومتر در ثانيه است.

در اين تصوير كه از فاصله 17 ميليارد كيلومتري تهيه شده است، زمين بصورت نقطه بسيار ريزي ديده مي شود؛ همچنين وويجر تصوير ديدني از توده آتشفشاني در قمر IO‌ مشتري تهيه و مخابره كرده است.

دانشمندان پيش بيني مي كنند كه كاوشگر وويجر با كمك باتري هاي پر قدرت خود مي تواند تا سال 2020 ميلادي به سفر بين ستاره اي ادامه دهد.






زمين به شكل نقطه ريز از فاصله 17 ميليارد كيلومتري



رسيدن كاوشگر وويجر به انتهاي لبه بيروني منظومه شمسي



تصوير توده آتشفشاني در قمر «ايو» مشتري



كاوشگر فضايي وويجر

 

[*** s.mahdi ***]

وزن خود را بر روي سيارات ديگر محاسبه كنيد!

وزن خود را بر روي سيارات ديگر محاسبه كنيد!

» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91061206287
یکشنبه ۱۲ شهریور ۱۳۹۱ - ۰۸:۲۰



دانشمندان موفق به ساخت نوعي ترازوي سنجش وزن خانگي جديد شدند كه مي‌تواند وزن فرد را بر روي سيارات ديگر نيز حساب كرده و حتي اطلاعات علمي مختصري را در مورد منظومه شمسي به وي ارائه كند.



به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين ترازو اخيرا با قيمت 50 دلار در آمريكا به بازار آمده است.



اين دستگاه با جزئياتي در مورد هفت سياره منظومه شمسي و همچنين ماه برنامه‌ريزي شده است.


بلندگوي اين ترازو با صداي دكتر نيل تايسون، فيزيكدان نجومي آمريكايي يك مجموعه از حقايق را براي نوجواناني كه پا بر روي هر سياره گذاشته، بيان كرده و مفاهيم گرانش، وزن و حجم را توضيح مي‌دهد.


با قدم گذاشتن بر روي سياره مشتري،‌ جمله «مشتري از هيچ سطحي براي فرود روي آن برخوردار نبوده و تنها يك جو ضخيم از گازهاي چرخان است» پخش مي‌شود؛ در حاليكه گزينه سياره ناهيد نشان مي‌دهد كه اين محل در طول روز از يك فر پيتزا پز نيز داغ‌تر بوده اما در شب از فريزر نيز سردتر است.






ترازوي سنجش وزن



ترازوي سنجش وزن

 

[mohandes1987]

تاریخ عکسی که از زمین گذاشتی به تازگی نیست تاریخش: 1996-09-12
http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA00452

 

[*** s.mahdi ***]

تاریخ عکسی که از زمین گذاشتی به تازگی نیست تاریخش: 1996-09-12
http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA00452

کد خبر: 91061206481
یکشنبه ۱۲ شهریور ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۰

درست هست بیشتر دقت کنید
خبرگزاری معروف ایسنا

 

[*** s.mahdi ***]

کشف یک جهان جدید قابل سکونت

کشف یک جهان جدید قابل سکونت

[h=2]کشف یک جهان جدید قابل سکونت
[/h]

يك سياره داراي قابليت سكونت بالقوه دراطراف سياره گليزه 163 در فاصله 501 سال نوري كشف شده است.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، طبق گزارش ستاره شناسان رصدخانه گرونوبل فرانسه در نشست مجمع عمومی اتحاديه بين‌المللي نجوم، اين سياره حدود هفت برابر از زمين بزرگتر بوده و در نزديكي لبه داخلي منطقه قابل سكونت سياره ميزبان خود قرار دارد.

اين سياره بسته به تركيبات و ميزان عايق بودن جو آن، مي‌تواند از قابليت حيات برخوردار باشد.
محققان اين سياره را با جست‌وجو در ميان لرزشهاي سياره ميزبان آن توسط تلسكوپي در شيلي شناسايي كردند. طبق محاسبه آنها سياره Gl 163c به نسبت زمين بين 30 تا 40 برابر انرژي بيشتري از خورشيد خود دريافت مي‌كند.
از آن جا كه شعاع سياره، ناشناخته باقي مانده، هنوز مشخص نيست كه تركيبات سازنده آن چه بوده؛ اما به تصور دانشمندان از تركيبي از سنگ و آب برخوردار است.
ستاره گليزه 163 يك ستاره كوتوله سرخ بوده كه از خورشيد كوچكتر و كم نورتر است و حداقل دو سياره در اطراف خود دارد.
نزديكترين سياره به ستاره ميزبان Gl 163b نام داشته كه 11 برابر جرم زمين بوده و دور كامل آن تنها 8.6 روز طول مي‌كشد.
اين در حاليست كه Gl 163c با هفت برابر جرم زمين از دوره مداري 25.6 روزه برخوردار است.
همچنين امكان وجود يك سياره سوم نيز وجود داشته كه 25 برابر زمين و در فاصله بسيار دورتري بوده و دوره مداري آن 669 روز است.
جست‌وجو براي سيارات قابل سكونت در اطراف ستارگان كوتوله سرخ مي‌تواند مسير سريع‌تري را براي شناسايي سيارات شبيه به زمين فراهم كند.
اين ستارگان كوچكتر بوده؛ از اين رو، شناسايي سيارات اندازه زمين ساده‌تر است.
سيارات كوتوله سرخ بسيار رايج بوده و 80 درصد ستارگان در نزديكي منظومه شمسي را به خود اختصاص داده‌اند. از اين رو فرصت خوبي براي شناسايي جهان‌هايي به اندازه زمين در اطراف آنها در فاصله 75 سال نوري از زمين براي فضاپيماي كپلر وجود دارد.
​

​

 

[*** s.mahdi ***]

وجود یخ در قطب جنوبی ماه/ آب یخزده در گودالهای تاریک ماه

وجود یخ در قطب جنوبی ماه/ آب یخزده در گودالهای تاریک ماه

دانشمندان آمریکایی اظهار داشتند که مدارپیمای اکتشافی قمری ناسا تکه هایی از یخ کشف کرده که شاید 5 تا 10 درصد از مواد دیواره های یک دهانه برخوردی را تشکیل داده باشد.

به گزارش خبرگزاری مهر، بردلی تامسون که ریاست این تحقیقات را برعهده داشته، گفت: ستاره شناسان با استفاده از یک ابزار رادار در مدارپیمای اکتشافی قمری ناسا میزان یخی را که احتمالا در دهانه برخوردی شاکلتون نزدیک قطب جنوب ماه کشف می شود را تخمین زده اند.

نام این دهانه به احترام ارنست شاکلتون کاشف قطب جنوب گذاشته شده و عرض آن 19 کیلومتر و عمق آن 3 کیلومتر است که می توان گفت عمق آن هم اندازه عمق اقیانوسهای زمین است.

داخل این دهانه های قطبی ماه تقریبا تاریکی همیشگی وجود دارد که آنها را به گودالهای سرد تبدیل کرده که مدتها است دانشمندان تصور می کنند در اعماق این گودالها آب یخزده وجود دارد.

دهانه شاکلتون در قطب جنوبی ماه که برخی از دانشمندان از وجود یخ در آن خبر داده اند.​

نتایج این تحقیقات در مجله مقاله های تحقیقی جئوفیزیکی منتشر شده است.

محققان اظهار داشتند: مشاهدات یک نشانه رادار قطبی شده و ارتقا یافته را نشان می دهد که به وجود میزان اندکی از یخ در دیواره های شیب دار این دهانه اشاره می کند.

بن بوسی از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز اظهار داشت: داخل این دهانه سایه های دائمی و تاریکیهای همیشگی وجود دارد، اما علاوه بر این تاریکی در این دهانه سرمایی وجود دارد که تشکیل یخ در آن را ممکن می کند.

این نتایج از این باور دانشمندان که داخل دهانه های برخوردی قطبی ماه آب وجود دارد پشتیبانی می کند، اگرچه براساس اظهارات محققان میزان این آب چندان قابل توجه نیست، اما آنها از مدتها قبل بر این باور بودند که در این دهانه ها آب وجود دارد.

تامسون اظهار داشت: داخل این دهانه برخوردی ما شواهدی از وجود یخچالهای طبیعی چون یخچالهایی که در زمین وجود دارد مشاهده نمی شود. این یخهای منجمد سیگنال رادار بزرگی دارند.

دانشمندان با بررسی دهانه شاکلتون با جزئیات بی سابقه شواهدی از وجود یخ در داخل این دهانه را در اختیار دارند.

مدارپیمای اکتشافی قمری ناسا با نور لیزری مادون قرمز مشخص کرده است که داخل این دهانه آب وجود دارد. سطح این دهانه نیز انعکاسی تر از سایر دهانه های اطراف خود است که این امر القا کننده این مفهوم است که داخل این دهانه یخ وجود دارد.

​

 

[.angel.]

چه جالب!!!!کاش میشد یه سر بریم اونجا

 

[رهاپرتو]

 

[jimmi]

خداحافظی کنجکاوی با محل فرودش روی مریخ:
کنجکاوی در آغاز مسیر 400متری به سمت نقطه هدف، برای انجام حفاری

برای دیدن عکس بزرگتر اینجا کلیک کنید.

 

[jimmi]

کثیف کاری های کنجکاوی روی خاک مریخ!
این تصاویر مربوط به اجزاء کنجکاوی (و خودش) ه که توسط مدارگرد مریخ گرفته شده:
از راست به چپ: 1-محافظ حرارتی که بعد از عبور از جو جداشد. 2-خود کنجکاوی در میان آثار اگزوزهای مرحله نشست. 3-نگهدارنده بالایی و چترش که سرعت کنجکاوی رو بعداز عبوراز جو گرفت 4-ارابه فرود(بقول من) که با پیشرانه های خودش و شتاب منفی که ایجادکرد به سرعت صفر رسید و کنجکاوی با طناب ازش آویزون شد و روی مریخ نشست. این ارابه فرود، بعدش برای اینکه آسیبی به کنجکاوی نزنه با تمام قدرت موتورهاش رو فعال کرد و خودشو به این فاصله که می بینید پرتاب کرد(حدود 650متر). و پرتاب اجزاش نقاط برخورد سمت چپ رو ایجاد کرد.

 

[jimmi]

اینم تصویر آخرین سوراخکاری های لیزر کنجکاوی روی سنگهای مریخ:

تصویر بزرگتر رو اینجا میتونید ببینید.

هدف این کار بررسی تغییرات شیمیایی در ابعاد کوچک(چند سانتیمتری) در سنگ های هدف می باشد.
این لیزر بیش از یک میلیون وات قدرت رو در پنج میلیاردم ثانیه به هدف وارد میکنه و اینکار رو روی هر نقطه 50بار تکرار میکنه تا یکی از این سوراخها رو ایجاد کنه. هدف این ابزار سوراخ کردن نیست بلکه طی این کار، طیف های تابشی از نقطه هدف رو برای تعیین عناصر سازنده سنگ تحلیل میکنه.

چیزی که بجا مونده ، سوراخهای 2 تا 4 میلیمتری ه که بسیار بزرگتر از نقطه اثر لیزره(که فقط 0.43 میلیمتره)

 

[*** s.mahdi ***]

تصاویر سه بعدی

تصاویر سه بعدی

[h=2]
[/h]

آیا تابحال تصاویر فضا و آسمان شب را به صورت سه بعدی دیده اید؟ کیهان پر از شگفتی است و مشاهده تصاویر آن بسیار جذاب. اما تجربه ای که با مشاهده تصاویر 3بعدی از فضا خواهید داشت بسیار متفاوت و باورنکردنی است. پس فرصت را از دست ندهید. اگر عینک سه بعدی دارید آن را به چشم زده و با ما همراه شوید. اما اگر عینک سه بعدی ندارید اصلاً نگران نباشید. چراکه در این مقاله به شما خواهیم آموخت که چگونه می توانید تصاویر 3بعدی را بدون نیاز به عینک های 3بعدی و با چشم غیرمسلح تماشا کنید. تصاویری که در ادامه این مقاله در اختیار شما گذاشته شده به دو گروه کلی تقسیم می شوند. عکس هایی که برای مشاهده به عینک های سه بعدی نیازمندند و عکس هایی که بدون عینک و فقط با کمی تمرین چشم قابل مشاهده در حالت 3بعدی می باشند. همچنین در این مقاله به معرفی کامل انواع تصاویر 3بعدی، نحوه عملکرد چشم، تکنیک های مشاهده تصاویر سه بعدی، تاریخچه تصاویر 3بعدی، انواع دوربین های سه بعدی و تکنیک های عکاسی سه بعدی خواهیم پرداخت.