نتایح جستجو

مرا ان دل که بر دریا زنم نیست ز پا این بند خونین برکنم نیست امید انکه جان خسته ام را به ان نادیده ساحل افکنم نیست...... فریدون مشیری

همه ی حرفاتون متاسفانه چرت و پرته جبر و اختیار!!! یه داستان تکراری بی معنی خدایی وجود نداره. همش توهمه دیگه چه برسه به ادیان و مذاهب من دراوردی بشر راستش خیلی دلم می خواست خدا باشه: زندگی جاودان اون دنیا! عدالت محض افریدگار!! دلگرم بودن به ... اما حیف که فقط مثل یه رویای شیرین می مونه. اخیرآ...

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی عهد نابستن از ان به که ببندی و نپایی

ارزو می کردم دشت سرشار ز سرسبزی رویاهارا من چه می دانستم سبزه می پژمرد از بی ابی.... سبزه یخ می زند از سردی دی... من چه می دانستم دل هر کس دل نیست.

سلام عزیزم نماز و روزت قبول. هستم ... همین جاها.... ممنون که به یادم بودی شادباشی قربونت

تو با خدای خودانداز کار و دل خوش دار که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند

دلی که با سر زلفین او قراری داد/گمان مبر که بدان دل قرار باز اید

شور شیرینم به پرسش سر به زیر افکنده بود ای لب شیرین جواب تلخ سر بالا چرا؟ ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت اینقدر با بخت خواب الود من لالا چرا؟ شهریار

...در کنج حجره های قدیمی در دنج هر رباط پستوی خانه ها در گوشه ی مسجد میخانه خانقاه ویرانه ای_هنوز اگر هست_ از دیر یا خرابات یا در رواق مدرسه ها هرجا شیراز را همیشه بگردیم... با سالخوردگان بنشینیم لای کتاب های کهن را ده صد هزاربار ببینیم..... شاید در این میان خورشید یک غزل _با خط نغز حافظ...

لب لعل و خط مشکین چو انش هست و اینش نیز بنازم دلبر خود را که حسنش ان و این دارد

ای جدایی تو بهترین بهانه ی گریستن ! بی تو من به اوج حسرتی نگفتنی رسیده ام. ای نوازش تو بهترین امید زیستن در کنار تو من ز اوج لذتی نگفتنی گذشته ام.

دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست من سرخوشم از لذت این چشم به راهی ای عشق تو را دارم و دارای جهانم همراه تویی هر چه تو گویی و تو خواهی

غلام همت ان رند عافیت سوزم که در گداصفتی کیمیاگری داند

تو بگیر تو ببند! تو بخواه! پاسخ چلچله ها را تو بگو! قصه ی ابر هوا را تو بخوان! تو بمان با من تنها تو بمان! فریدون مشیری

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین/خاموشی شرط وفاداری بود غوغا چرا؟ شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر/این سفر راه قیامت می روی تنها چرا؟

یا رب این نو دولتان را بر خر خودشان نشان کاین همه ناز از غلام ترک و استر می کنند ای گدای خانقه برجه که در دیر مغان می دهند ابی و دلها را توانگر می کنند حافظ (خطاب به: واعظان کاین جلوه بر....)

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو به جان امد وقت است که باز ایی

من ندیدم بیدی سایه اش را بفروشد به زمین رایگان می بخشد نارون شاخه ی خود را به کلاغ

لبخند خدا بسیار زیبا بود سپاسگذار اقای کیانی اگر یادتان بود و باران گرفت / دعایی به حال بیابان کنید

رهروان در سفر بادیه حیران تو اند با تو ان عهد که بستند بر انند هنوز