مشاعرۀ سنّتی

[primrose]

ماییم که بی مایی ما مایه ماست

خود طفل خودیم و عشق ما دایه ماست

 

[Narges *]

ماییم که بی مایی ما مایه ماست

خود طفل خودیم و عشق ما دایه ماست

تورا چشمان این آیینه بی شک
هزاران بار با لبخند دیده
وگر صدناروا کردی تحمل
کم و بیش از جهان خرسند دیده

 

[ranalean]

تورا چشمان این آیینه بی شک
هزاران بار با لبخند دیده
وگر صدناروا کردی تحمل
کم و بیش از جهان خرسند دیده

همه گویند طاهر کس ندارد

خدا یار منه چه حاجت کس

 

[Narges *]

همه گویند طاهر کس ندارد

خدا یار منه چه حاجت کس

سرو چمان من چرا میل چمن نمیکند
همدم گل نمی شود یاد سمن نمیکند

 

[sahar-architect]

سالها دل طلب جام جم از ما ميكرد
وانچه خود داشت ز بيگانه تمنا ميكرد

 

[gh_engineer]

درخواب ناز بودم شبی،دیدم کسی در میزند
در را گشودم روی او،دیدم غم است در میزند
​

 

[Narges *]

درخواب ناز بودم شبی،دیدم کسی در میزند​

در را گشودم روی او،دیدم غم است در میزند​

دریای سمت پنجره یادت نبسته باد
یار هزار خاطره نامت خجسته باد

 

[yalda_2010]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند و در ان ظلمت شب اب حیاتم دادند

 

[Narges *]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند و در ان ظلمت شب اب حیاتم دادند

در چشم من بخواب و پر از نور کن مرا
خوابت پر از پرنده ی از بند رسته باد

 

[yalda_2010]

دل را نگاه گرم تو دیوانه می کند
ایینه را رخ تو پزی خانه میکند

 

[Narges *]

دل را نگاه گرم تو دیوانه می کند
ایینه را رخ تو پزی خانه میکند

دل از سنگ باید که ازدرد عشق ننالد
خدایا دلم سنگ نیست
مرا عشق او چنگ اندوه ساخت
که جز غم در این چنگ آهنگ نیست

 

[ranalean]

دل از سنگ باید که ازدرد عشق ننالد
خدایا دلم سنگ نیست
مرا عشق او چنگ اندوه ساخت
که جز غم در این چنگ آهنگ نیست

تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست

غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

 

[yalda_2010]

تو توانی دلی بدست اور
دل شکستن هنر نمی باشد

 

[toprak]

تو توانی دلی بدست اور
دل شکستن هنر نمی باشد

در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد
کسی جای در این خانه ی ویرانه ندارد

 

[.shana]

دوش در حلقه ما قصه گيسوي تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موي تو بود

 

[ranalean]

دوش در حلقه ما قصه گيسوي تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موي تو بود

دل که از ناوک مژگان تو در خون می گشت

باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود

 

[island1991]

دل که از ناوک مژگان تو در خون می گشت

باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود

در حفظ آبرو ز گهر باش سخت تر

کین آب رفته بازنگردد به جوی خویش...

درود بر همه...

 

[won-a-pa-lei]

شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

 

[ermiya_j]

شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

مست است یار و یاد حریفان نمی کند
ذکرش به خیر ساقی مسکین نواز من

 

[ranalean]

شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

ما عاشق و مست و رند و عالم سوزیم

با ما منشین وگرنه بدنام شوی

 

[Narges *]

ما عاشق و مست و رند و عالم سوزیم

با ما منشین وگرنه بدنام شوی

یادش بخیر فصل عزیزی که پیش او
میشد حضور عاطفه ام سنگسارتان
جانم همیشه بود کرم پوشتان ولی
من چیز قابلی نکردم نثارتان

 

[naghmeirani]

یادش بخیر فصل عزیزی که پیش او
میشد حضور عاطفه ام سنگسارتان
جانم همیشه بود کرم پوشتان ولی
من چیز قابلی نکردم نثارتان

نرگس نشدم، دردا! تا تاج زرم باشد
چون لاله نصیبم شد، خونین جگری عمری
دل همچو پرستویی، هردم به دیاری شد
آخر چه شدش حاصل، زین دربدری عمری؟

 

[Narges *]

نرگس نشدم، دردا! تا تاج زرم باشد
چون لاله نصیبم شد، خونین جگری عمری
دل همچو پرستویی، هردم به دیاری شد
آخر چه شدش حاصل، زین دربدری عمری؟

یار باماست چه حاجت که زیادت طلبم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

 

[naghmeirani]

یار باماست چه حاجت که زیادت طلبم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

ستاره بی تو به چشمم شرار می پاشد
فروغ ماه به رویم غبار می پاشد
خدای را! چه نسیم است این که بر تن من
نوازش نفسش انتظار می پاشد؟

 

[Mehraz-6128]

ستاره بی تو به چشمم شرار می پاشد
فروغ ماه به رویم غبار می پاشد
خدای را! چه نسیم است این که بر تن من
نوازش نفسش انتظار می پاشد؟

دارم امید که با گریه دلت نرم کنم
بهر طوفانزده سنگی است پناهی گاهی

 

[Narges *]

دارم امید که با گریه دلت نرم کنم
بهر طوفانزده سنگی است پناهی گاهی

یاد باد آنکه سرکوی توام منزل بود
دیده راروشنی ازخاک درت حاصل بود

 

[saray_m]

دردا که از ان اهوی مشکین سیه چشم
چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد

 

[Narges *]

دردا که از ان اهوی مشکین سیه چشم
چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تادل شب سخن ازسلسله موی تو بود

 

[toprak]

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تادل شب سخن ازسلسله موی تو بود

در طبع جهان اگر وفائی بودی
نوبت به تو خود نیامدی از دگران

 

[naghmeirani]

نپسندم این که روی ز مَنَت خبر نباشد
گل قاصدی فرستم به تو، نامه گر نباشد
گل قاصدی فرستم که پیام من بگوید
که به جز وِیم کسی محرم نامه بر نباشد