مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

اسیر عشق شدن چاره خلاص من است



ضمیر عاقبت اندیش پیش بینان بین

 

[ranalean]

آن همه ناز و تنعم که خزان می فرمود

عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

 

[soroush7]

آیینه ام که تکیه به خود داشتم مدام
سنگی زدند و ریخت پناهی که داشتم

 

[ranalean]

اسیر عشق شدن چاره خلاص من است



ضمیر عاقبت اندیش پیش بینان بین

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا

 

[banooye_ziba]

...

...

داشت عباس قلي خان بسري
بسر بي ادب و بي هنري...

 

[salvador]

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا

ای دوست دل از جفای دشمن درکش

با روی نکو شراب روشن درکش





با اهل هنر گوی گریبان بگشای

وز نااهلان تمام دامن درکش

 

[banooye_ziba]

داشت عباس قلي خان بسري
بسر بي ادب و بي هنري...

 

[banooye_ziba]

شعر من از ناله ي من دور نيست
ليك جشم و كوش را ان نور نيست

 

[ranalean]

داشت عباس قلي خان بسري
بسر بي ادب و بي هنري...

چند تا پسر داشت؟


یارب تو چنان کن که پریشان نشوم

محتاج به بیگانه و خویشان نشوم

 

[ranalean]

ای دوست دل از جفای دشمن درکش

با روی نکو شراب روشن درکش





با اهل هنر گوی گریبان بگشای

وز نااهلان تمام دامن درکش

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد

من مرثیه خوان دل دیوانه خویشم

 

[banooye_ziba]

مرغ سحر ناله سر كن
داغ مرا تازه تر كن...
يه بسر داشت ديكه

 

[salvador]

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد

من مرثیه خوان دل دیوانه خویشم

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب

مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند




هاتف آن روز به من مژده این دولت داد

که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند

 

[z.19.P]

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب

مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند




هاتف آن روز به من مژده این دولت داد

که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند

دانی که غم عشق دگر بار چه کرد؟ / چون بشد با دل و با یار و وفادار چه کرد؟

 

[taraneh_de]

دانی که غم عشق دگر بار چه کرد؟ / چون بشد با دل و با یار و وفادار چه کرد؟

در خم زلف تو آن خال سیه دانی چیست
نقطه دود است که در حلقه جیم افتادست

 

[banooye_ziba]

دوش مرغي به صبح ميناليد
عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش
يكي از دوستان مخلص را
مكر اواز من رسيد به كوش
سالوادور خان ش بده

 

[z.19.P]

دوش مرغي به صبح ميناليد
عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش
يكي از دوستان مخلص را
مكر اواز من رسيد به كوش
سالوادور خان ش بده

شبست و سکوتست و ماه و من / شب و مثنوی های نا گفته ام

 

[ranalean]

دانی که غم عشق دگر بار چه کرد؟ / چون بشد با دل و با یار و وفادار چه کرد؟

دوش درحلقه ما قصه گیسوی تو بود

تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود


دل که از ناوک مژگان تو در خون می گشت

باز مشتاق نهانخانه ابروی تو بود


دوستان شبتون خوش

 

[Narges *]

دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم هرچه باداباد

 

[banooye_ziba]

شمع اكر زان لب خندان به زبان لافي زد
بيش عشاق تو شبها به غرامت برخاست

 

[soroush7]

تماشاییست پیچ و تاب آتش، آه، خوشا بر من
که پیچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب

 

[taraneh_de]

تماشاییست پیچ و تاب آتش، آه، خوشا بر من
که پیچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب

بعد ها نام مرا باران و باد
نرم مي شويند از رخسار سنگ
گور من گمنام مي ماند به راه
فارغ از افسانه هاي نام و ننگ

 

[soroush7]

بعد ها نام مرا باران و باد
نرم مي شويند از رخسار سنگ
گور من گمنام مي ماند به راه
فارغ از افسانه هاي نام و ننگ

گر بگویم که مرا حال پریشانی نیست
رنگ رخساره خبر می دهد از سر ضمیر

 

[island1991]

گر بگویم که مرا حال پریشانی نیست
رنگ رخساره خبر می دهد از سر ضمیر

رندی آموز و کرم کن که نه چندان هنر است

حیوانی که ننوشد می و انسان نشود

 

[Narges *]

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
وندراین کاردل خویش به دریا فکنم

 

[island1991]

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
وندراین کاردل خویش به دریا فکنم

میدهد هر کسش افسونی و معلوم نشد

که دل نازک او مایل افسانه ی کیست

 

[*minoo*]

تاتوانی دلی به دست اور
دل شکستن هنر نمیباشد

 

[island1991]

تاتوانی دلی به دست اور
دل شکستن هنر نمیباشد

دل که از ناوک مژگان تو در خون میگشت

باز مشتاق کمانخانه ی ابروی تو شد

 

[Farasystem]

دل که از ناوک مژگان تو در خون میگشت

باز مشتاق کمانخانه ی ابروی تو شد

دارم هوای صحبت یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم

گوش زمین به ناله ی من نیست آشنا
من طایر شکسته پر آسمانیم​

 

[island1991]

دارم هوای صحبت یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم

گوش زمین به ناله ی من نیست آشنا
من طایر شکسته پر آسمانیم​

ما بلبلان سوخته دل از نوای عشق

بر بسته ایم لب که بهاری پدید نیست

 

[Farasystem]

ما بلبلان سوخته دل از نوای عشق

بر بسته ایم لب که بهاری پدید نیست

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود ار هر مژه چون سیل روانه​