مشاعرۀ سنّتی

[won-a-pa-lei]

اسیر گریه ی بی اختیار خویشتنم
فغان که در کف من اختیار باید و نیست

 

[salvador]

اسیر گریه ی بی اختیار خویشتنم
فغان که در کف من اختیار باید و نیست

ترسم که صرفه‌ای نبرد روز بازخواست



نان حلال شیخ ز آب حرام ما

 

[won-a-pa-lei]

این خون که موج می‌زند اندر جگر تو را
در کار رنگ و بوی نگاری نمی‌کنی

 

[salvador]

یافته معروفیی هر طرفی صوفیی



دست زنان چون چنار رقص کنان چون صبا

 

[won-a-pa-lei]

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند

 

[salvador]

دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را



داد ز خویش چاشنی جان ستم چشیده را

 

[naghmeirani]

ای نفس خرم باد صبا

از بر یار آمده‌ای مرحبا

قافله شب چه شنیدی ز صبح

مرغ سلیمان چه خبر از سبا

 

[salvador]

ای نفس خرم باد صبا

از بر یار آمده‌ای مرحبا

قافله شب چه شنیدی ز صبح

مرغ سلیمان چه خبر از سبا

ای دل اندربند زلفش از پریشانی منال



مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش



شب خوش

 

[won-a-pa-lei]

شد لشکر غم بی عدد از بخت می‌خواهم مدد
تا فخر دین عبدالصمد باشد که غمخواری کند

 

[kachal63]

دانسته سفر کردم و از کوی تو رفتم
تا گوش تو از ناله در آزار نباشد

 

[محـسن ز]

در خلوت شبهای من تنها بیا تنها بیا
پیمانه جو ساغر طلب آشفته و شیدا بیا

 

[azadeh_arch _eng]

اما اگر پیکار با نابخردان را
شمشیر باید میگرفتم
بر من نگیری،من به راه مهر رفتم

 

[usef.key]

می سوزم و می سازم و فریاد رسی نیست
با این همه اندوه مرا داد رسی نیست
شب آمد و شب آمد و بس ناله ی جان سوز
افسوس که می میرم و فریاد رسی نیست

 

[azadeh_arch _eng]

تا ابد در اوج قدرت زیستن
ملک هستی را مسخر داشتن
بر تو ارزانی که ما را خوش تر است
لذت یک لحظه مادر داشتن

 

[محـسن ز]

ناظر روی تو صاحب نظرانند اری
سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست

 

[naghmeirani]

توان گفتن به مه مانی ولی ماه

نپندارم چنین شیرین دهان هست

 

[won-a-pa-lei]

تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو، این چه نگاه کردن است

 

[salvador]

تو باخبر نشوی گر کنم بسی فریاد



که از درون دلم موج‌های فریادست

 

[nooshafarin]

تو باخبر نشوی گر کنم بسی فریاد



که از درون دلم موج‌های فریادست

تا کی ز قدیم و محدث امیدم و بیم
چون من رفتم جهان چه محدث چه قدیم

 

[won-a-pa-lei]

محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد
از گلشن زمانه که بوی وفا شنید

 

[nooshafarin]

محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد
از گلشن زمانه که بوی وفا شنید

دیر آمدی ای نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست

 

[won-a-pa-lei]

دیر آمدی ای نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست

تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند

 

[nooshafarin]

تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند

در سخن مخفی شدم مانند بو در برگ گل
هرکه خواهد دیدنم گو در سخن بیند مرا

 

[ranalean]

در سخن مخفی شدم مانند بو در برگ گل
هرکه خواهد دیدنم گو در سخن بیند مرا

اگرآن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

 

[محـسن ز]

آن نصیحتها که می‌کردیم اهل عشق را

این زمان معلوم ما شد کان همه افسانه بود

 

[ranalean]

آن نصیحتها که می‌کردیم اهل عشق را

این زمان معلوم ما شد کان همه افسانه بود

دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین

به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

 

[nooshafarin]

دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین

به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بیوفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

 

[ranalean]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بیوفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

این تطاول که کشید از غم هجران بلبل

تا سراپرده گل نعره زنان خواهد شد

 

[nooshafarin]

این تطاول که کشید از غم هجران بلبل

تا سراپرده گل نعره زنان خواهد شد

در گوش دلم گفت فلک پنهانی
حکمی که قضا بود ز من میدانی
در گردش خویش اگر مرا دست بدی
خود را برهاندمی ز سرگردانی

 

[ranalean]

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش

میسپارم به تو از چشم حسود چمنش