کاشکی ما هم به این حد از پیشرفت میرسیدیم
شبیه سازی تاثیر برخورد شهاب سنگ غول پیکر به زمین |
گروهی از زمین شناسان آلمانی و آمریکایی توانستند تاثیرات برخورد یک شهاب سنگ غول پیکر به زمین را در یک مدل رایانه ای شبیه سازی کنند. |
به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان پرینستون و دانشگاه "لودویگ- مکسی میلیان" در مونیخ با تهیه یک مدل رایانه ای توانستند گسترش زمین لرزه حاصل از برخورد شهاب سنگ غول پیکر Chicxulub به زمین در 65 میلیون سال قبل را شبیه سازی کنند. این تحقیقات با هدف بررسی سطح ویرانی زمین در صورت برخورد با یک شهاب سنگ عظیم انجام شد. این مدل رایانه ای شکل بیضوی از زمین را با ویژگیهای سطحی و عمقی اقیانوسها شبیه سازی کرده است. در حقیقت در 65 میلیون سال قبل شهاب سنگ غول پیکری به زمین برخورد و در Chicxulub مکزیک یک گودال بزرگ ایجاد کرد. برپایه ارزیابیها، قدرت این شهاب سنگ دو میلیون برابر قدرت یک بمب هیدروژنی بوده و توانسته دایناسورهای سراسر دنیا را منقرض کند. براساس گزارش PhysOrg.com، این مدل همچنین توانسته است فرضیه ای را مورد بررسی قرار دهد که براساس آن برخورد Chicxulub به زمین توانسته منجر به بروز فورانهای آتشفشانی در Deccan Traps واقع در هند غربی شود که در اثر انتشار گازهای حاصل از این فورانها و در نتیجه کاهش پرتوهای خورشیدی تابیده به سطح زمین، دایناسورها منقرض شده اند. این دانشمندان افزودند: "ما دریافتیم حداکثر جابجایی سطح زمین به دلیل زلزله های ناشی از برخورد شهاب سنگ که در گذشته 15 متر محاسبه شده بود باید به 3 تا 5 متر کاهش یابد." |
تعداد سیارکهای نزدیک زمین کمتر از آن چیزی است که تصور می شد |
نتایج تازه ترین بررسیهای تلسکوپ فضایی وایز نشان می دهد که تعداد سیارکهای با بزرگی متوسط که در نزدیکی زمین در حرکت هستند کمتر از آن چیزی است که پیش بینی شده بود. |
به گزارش خبرگزاری مهر، تلسکوپ فضایی وایز ناسا با انجام سرشماری که "نئو وایز" نام دارد نشان داد که تعداد سیارکهای با ابعاد متوسط که قطر آنها بین 330 تا 3 هزار و 300 متر است و در اطراف زمین می چرخند در حدود 19 هزار و 500 است. درحالی که محاسبات پیشین تعداد این اجرام آسمانی را 35 هزار تخمین زده بود. باوجود این، دانشمندان خاطر نشان کردند که به تحقیقات بیشتری نیاز است تا درک شود آیا تعداد کمتر سیارکهای با ابعاد متوسط لزوماً به معنی تعداد کمتر سیارکهای به طور بالقوه خطرناک است یا خیر. این شکل مدل قدیمی و مدل جدید گستردگی سیارکهای اطراف زمین را نشان می دهد براساس گزارش فاکس نیوز، این نتایج، حاصل دقیق ترین سرشماری است که تاکنون بر روی سیارکهای نزدیک به زمین انجام شده است. این سیارکها در شعاع 195 میلیون کیلومتری از خورشید می چرخند و می توانند با مدار زمین برخورد کنند.تلسکوپ فضایی وایز در دوره بین ژانویه 2010 تا فوریه 2011 دو بار سراسر آسمان اطراف زمین را در طیف مادون قرمز رصد و سیارکها را سرشماری کرد. |
ملاقات یک سیارک با زمین از فاصله 325 هزار کیلومتری |
زمین هفته آینده در انتظار ملاقات با سیارکی به اندازه یک راکت فضایی خواهد بود که از فاصله ای ایمن و بدون ایجاد هر گونه تهدیدی از کنارش عبور خواهد کرد. |
به گزارش خبرگزاری مهر، سیارک 2005YU55 از فاصله 325 هزار و 87 کیلومتری از زمین، فاصله ای نزدیکتر از ماه به زمین عبور خواهد کرد و پس از آن در میان فضا ناپدید خواهد شد. این سیارک تیره و کربنی وسعتی در حدود 396 متر دارد و پس از سه دهه برای اولین بار به نزدیک ترین فاصله اش از زمین دست پیدا خواهد کرد. به گفته "توماس ستاتلر" یکی از اخترشناسان بنیاد ملی علوم آمریکا این سیارک جرمی خطرساز نیست و می توان از آن به عنوان فرصتی مناسب برای مطالعه بر روی سیارکها استفاده کرد. ناسا به همراه بنیاد ملی علوم قصد دارند از روز جمعه رصدهای تلسکوپهای راداری خود را به منظور نقشه برداری از سطح و ساختار شیمیایی این سیارک آغاز کنند. سیارکی با ابعاد مشابه 2005YU55 تا سال 2028 از نزدیکی زمین عبور نخواهد کرد. ناسا می گوید در حال حاضر بیش از هزار و 262 سیارک خطرساز و بزرگتر از 154 متر در نزدیکی زمین به دور خورشید در حرکتند و 2005YU55 یکی از همین سیارکها است که احتمال برخورد آن با زمین صفر خواهد بود، دست کم در قرن حاضر مسیر این سیارک به گونه ای نیست که بتواند با زمین برخورد کند. بر اساس گزارش ان بی سی، با این همه در صورتی که سیارکی به این ابعاد بر روی اقیانوس فرود بیاید می تواند زمین لرزه ای با شدت 7 ریشتر و امواج سونامی به ارتفاع 21 متر به وجود آورد. احتمال وقوع چنین برخوردهایی یک بار در هر 100 هزار سال است. |
کشف علت پنهان بودن نیمی از سیاه چاله های عظیم مرکز کهکشانها |
گروهی از ستاره شناسان انگلیسی دریافتند که برخوردهای کیهانی میان سیارات و سیارکها توده هایی از گرد و غبار را به وجود می آورند که در حدود نیمی از سیاه چاله های عظیم مرکز کهکشانها را پنهان می کنند. |
به گزارش خبرگزاری مهر، در حدود 50 درصد از سیاه چاله های عظیم مرکز کهکشانها به دلیل وجود گرد و غبار پنهان هستند. تاکنون منشای این گرد و غبار مشخص نبود. اکنون دانشمندان دانشگاه لچستر با الهام از آنچه که در منظومه خورشیدی رخ می دهد تئوری جدیدی را مطرح کردند که می تواند در این خصوص توضیح بدهد. در منظومه خورشیدی پدیده ای به نام "گرد و غبار منطقه البروج" وجود دارد که حاصل برخوردهای میان اجرام جامدی چون سیارکها و ستارگان دنباله دار است. به گفته این دانشمندان، مناطق مرکزی کهکشانها نه تنها محتوی سیاه چاله ها و ستارگان هستند بلکه از سیارکها و سیارات نیز میزبانی می کنند. در این مناطق، این اجرام کیهانی سنگی در یک سرعت بسیار بالا در حدود هزار کیلومتر بر ثانیه به یکدیگر برخورد می کنند و در اثر این برخوردها تکه هایی از این اجرام جدا می شود که به تدریج از ابعاد آنها کم شده تا اینکه سرانجام در اندازه های گرد و غبارهای میکروسکوپی در آیند. این محققان در این خصوص توضیح داد: "زندگی این سیارات در این محیط سخت، دیری نمی پاید اما گرد و غباری که از آنها ایجاد می شود بخشی وسیعی از پرتوهای سمی منطقه را مسدود می کند و از رسیدن آنها به سایر نقاط کهکشان میزبان این سیاه چاله ها جلوگیری می کند." براساس گزارش یونیورس تودی، به گفته این دانشمندان کشف منشای این گرد و غبار نزدیک به سیاه چاله ها می تواند درخصوص تکامل و تاثیرگذاری آنها بر روی کهکشانهایی که میزبان این سیاه چاله های عظیم هستند توضیح دهد. |
رصد انفجار شگفت انگیز پرتوهای گاما در دو کهکشان دور دست |
تیمی از ستاره شناسان بین المللی با استفاده از تلسکوپ VLT توانستند انفجار شگفت انگیز پرتوهای گاما در دو کهکشان بسیار دور را رصد کنند. |
به گزارش خبرگزاری مهر، ستاره شناسان بین المللی با استفاده از تلسکوپ VLT رصدخانه جنوبی اروپا (اسو) واقع در شیلی یک نور کوتاه اما بسیار شدید را از یک انفجار پرتوهای گاما در یک زوج کهکشان بسیار دور رصد کردند. این انفجار را در ابتدا تلسکوپ فضایی پرتوهای گامای فرمی ناسا و ماهواره سوئیفت شناسایی کردند و سپس سیستم GROND تلسکوپ MPG/ESO در شیلی آن را مشاهده کرد و بعد تلسکوپ VLT جزئیات دقیق آن را یک روز پس از انفجار مورد بررسی قرار داد. رصدهای تلسکوپ رصدخانه جنوبی اروپا نشان می دهد که نور برانگیخته از این انفجار که GRB 090323 نام دارد از میان گازهای کهکشانی عبور کرده است که در آن انفجار رخ داده و بعد به کهکشان همسایه رسیده است. این کهکشانها بسیار دور هستند و در فاصله 12 میلیارد سال نوری از زمین قرار دارند. این محققان در این خصوص توضیح دادند: "در مدت این تحقیق، ما هیچ تصوری از اینکه چه چیزی کشف خواهیم کرد نداشتیم. گاز سرد این کهکشان دلیلی از ماهیت شیمیایی شگفت انگیز آنها بود. این دو کهکشان محتوی مقادیر بالایی از عناصر سنگین هستند. ما هرگز انتظار نداشتیم که جهان تا این حد از نظر شیمیایی بالغ و تکامل یافته باشد." زمانی که نور حاصل از انفجار پرتوهای گاما از کهکشانها عبور کرد این گاز به نوعی ***** تبدیل شد و بخشی از نور را در برخی از طول موجها جذب کرد. براساس گزارش Astronomy Now Online، برپایه تئوریهای تشکیل کهکشانها، عناصر سنگین تر باید در بخش دوم چرخه حیات ستارگان ساخته شوند و به تدریج، زمانی که این ستارگان می میرند در گازهای کهکشانی جمع شوند. این درحالی است که این دو کهکشان که کمتر از دو میلیارد سال پس از بیگ بنگ به وجود آمده اند غنی از عناصر سنگین هستند و همین مسئله شگفتی ستاره شناسان را برانگیخته است. رصدهای تلسکوپ VLT از این فرضیه حمایت می کند که انفجارهای پرتوهای گاما در این کهکشانها با فرایندهای شدید تشکیل ستارگان مرتبط هستند. این ستاره شناسان افزودند: "ما بسیار خوش شانس بودیم که توانستیم GRB 090323 را در لحظه ای که به اندازه کافی درخشان بود رصد کنیم. به این ترتیب موفق شدیم نتایجی با جزئیات بسیار بالا به دست آوریم. انفجارات پرتوهای گاما در دوره های بسیار کوتاهی رخ می دهند و بنابراین جمع آوری اطلاعات دقیق درباره آنها بسیار دشوار است." |
شکار یک تپ اختر فوق سریع و بسیار نورانی توسط تلسکوپ ناسا |
گروهی از ستاره شناسان آلمانی با استفاده از تلسکوپ فضایی فرمی ناسا و ردیابی پرتوهای گاما موفق شدند اطلاعات جدیدی را از ویژگیهای یک تپ اختر (پالسار) فوق سریع و بسیار نورانی را به دست آورند. |
به گزارش خبرگزاری مهر، این تپ اختر میلی ثانیه ای که J1823-3021A نام دارد در صورت فلکی کماندار در فاصله حدود 27 هزار سال نوری قرار دارد. ستاره شناسان موسسه ماکس پلانک توانستند با کمک پرتوهای گامای تابیده از یک توده کروی که از میلیونها ستاره ساخته شده است این تپ اختر را رصد کنند. این جرم آسمانی علاوه بر اینکه بسیار جوان است و نسبت به سایر تپ اخترهای میلی ثانیه ای که تاکنون رصد شده اند میدان مغناطیسی بسیار شدیدتری دارد بسیار نورانی به نظر می رسد. به گفته این دانشمندان، J1823-3021A دورترین تپ اختری است که تاکنون با پرتوهای گاما رصد شده است. ستاره شناسان این جرم کیهانی را اولین بار در سال 1994 رصد کردند اما اکنون موفق شده اند تمام ویژگیهای آن را کشف کنند. پیش از این تپ اخترها به ویژه با کمک پرتوهای رادیویی شناسایی می شدند و تاکنون در حدود 2 هزار تپ اختر با این روش کشف شده اند، اما اکنون تلسکوپ فرمی توانسته است 100 تپ اختر را با استفاده از پرتوهای گاما رصد کند. این 100 پالسار می توانند در سه گروه تقسیم شوند: پالسارهایی که هم امواج رادیویی و هم پرتوهای گاما ساطع می کنند، پالسارهای میلی ثانیه ای بسیار سریع، پالسارهایی که تنها امواج گامایی ساطع می کنند. تپ اخترهای میلی ثانیه ای، ستارگان نوترونی بسیار متراکم و فشرده ای هستند که نسبت به تپ اخترهای عادی بسیار سریعتر حرکت می کنند به طوریکه با یک ریتم بین 1 تا 10 هزار ثانیه یک دور به خود می چرخند. ستاره شناسان در این خصوص توضیح دادند: "این اجرام، ستارگانی هستند که بخشی از منظومه های دوتایی را می سازند و در واقع پیرهای جوان شده ای هستند که با کسب انرژی از ستاره همسایه جرم از دست رفته خود را به دست می آورند و همانند زمانی که هنوز جوان بودند و یا حتی سریعتر به صورت گردابی به دور خود می چرخند." براساس گزارش وایرد، J1823-3021A با یک دوره چرخش 5.44 هزارم ثانیه (11.100 دور در دقیقه) سریعترین و دورترین تپ اختر پرتوهای گامایی است که تاکنون رصد شده است. به نظر می رسد که این جرم در حدود 25 میلیون سال داشته باشد که نسبت به سایر تپ اخترهای فوق سریعی که چندین میلیارد سال عمر دارند یک نوزاد به شمار می رود. |
بازگشت تب اخترهای مرده به دنیای زندگان! |
ستاره شناسان بین المللی با کمک ماهواره "فرمی" 16 تب اختر مرده را کشف کردند که به دنیای زندگان بازگشته اند. |
به گزارش خبرگزاری مهر، ماهواره فرمی که در حدود یکسال قبل پرتاب شده است، گروه جدیدی از ستارگان تاکنون ناشناس را شناسایی کرد که به شدت پرتوهای گاما منتشر می کنند. این ستاره شناسان در همسایگی یک ستاره برخی از تب اخترهای بسیار قدیمی را شناسایی کردند که مرده و تقریبا متوقف شده بودند اما پس از مدتی دوباره به زندگی بازگشته و چرخش خود را با ریتم چرخش 100، 200 و حتی هزار دور در هر ثانیه از سر گرفتند. این تب اخترها در حقیقت با سرقت انرژی ستاره همسایه خود انرژی احیای خود را تامین می کنند. این پدیده را که "احیای ستاره ای" نامیده می شود ماهواره فرمی در پرتوهای گاما رصد کرده است. ماهواره فرمی، قویترین تلسکوپ فضایی پرتوهای گاما است. نتایج این تحقیقات که در مجله ساینس منتشر شده است، نشان می دهد که این ماهواره 16 تب اختر را شناسایی کرده است که تاکنون در هیچ گروهی طبقه بندی نشده بودند از این 16 تب اختر 13 مورد در گذشته به عنوان چشمه های گامایی ناشناس شناخته می شدند که اکنون در گروه جدید تب اخترهایی که تنها در طیف پرتوهای گاما رویت می شوند قرار گرفته اند. این ماهواره توانسته است از طریق ردیابی پرتوهای گاما مکانیزمها و ژئومتری مناطق انتشار این پرتوها را شناسایی کنند. |
ملاقات مریخ و قلب شیر در بامداد روز پنجشنبه |
بامداد روز پنجشنبه 19 آبان سیاره مریخ به نزدیکترین فاصله خود با ستاره قلب شیر می رسد. |
به گزارش خبرنگار مهر، روز پنج شنبه 19 آبان ماه پدیده مقارنه ماه با ستاره قلب الاسد رخ می دهد. ستاره قلب الاسد الاسد یا قلب شیر نورانی ترین ستاره صورت فلکی شیر یا "اسد" است. این جرم آسمانی دارای قدر (درخشندگی ) 1/4 و قطر آن 5/3 برابر خورشید است. این ستاره نزدیکترین ستاره رده طیفی به خورشید است و به دلیل سرعت چرخش زیاد (هر 9/15 ساعت یک بار) شکل آن بیضوی شده است. دمای سطحی آن در حدود 12 هزار درجه و دما در قطبهای آن از مناطق استوایی 32 درصد بیشتر است. قلب الاسد ستاره ای جوان با عمر 50 میلیون سال است. این پدیده در ساعت 2:30 دقیقه روز پنج شنبه رخ خواهد داد. زاویه جدایی دو جرم آسمانی مریخ و ستاره قلب شیر 1.4 درجه خواهد بود. |
اظهارنظر رسمی کاخ سفید درباره بیگانگان فضایی/ یوفوها وجود ندارند |
رئیس اداره سیاستگذاریهای فناوری کاخ سفید در یک اظهار نظر رسمی اعلام کرد که بیگانگان فضایی، مریخیها و اجسام پرنده ناشناس وجود ندارند. |
به گزارش خبرگزاری مهر، بیش از نیم قرن است که گزارشاتی مبنی بر رویت اشیای پرنده ناشناس در آسمان مناطق مختلف دنیا منتشر می شود که نشان می دهند بیگانان فضایی در تلاش برای برقراری ارتباط با ما هستند، اما اکنون به نظر می رسد که ما در جهان تنها هستیم. درحقیقت کاخ سفید سرانجام تصمیم گرفت به اعتراض 5 هزار آمریکایی که از دولت این کشور خواستند تا واقعیت را درباره وجود یوفوها اعلام کند، پاسخ دهد و اعلام کند که بیگانگان وجود ندارند. در این راستا، "فیل لارسن"، رئیس اداره سیاستگذاریهای فناوری بر روی وب اظهار داشت: "موجودات فضایی، مریخی ها، اشیای پرنده ناشناس، یوفوها و مشابه آنها وجود ندارند. ما به دنبال ET هستیم اما هنوز هیچ دلیلی مبنی بر وجود آن پیدا نکرده ایم." بنابراین هیچ شیء ناشناس Area 51 در صحرای نوادا، هیچ جسد بیگانه فضایی و هیچ سقوط بشقاب پرنده در منطقه "راسوول" (سقوط یک یوفو در سال 1947) وجود ندارد. لارسن افزود: "دولت آمریکا تاکنون هیچ سندی دال بر اینکه خارج از سیاره ما حیات وجود دارد و یا اینکه یک حضور فرازمینی با ما تماس گرفته و یا با نژاد بشر ملاقات کرده باشد نیافته ایم. همچنین هیچ اطلاعات قابل قبولی به عنوان شاهد و یا دلیلی برای وجود آنها در دست نداریم. آنها تاکنون از آگاهی ما پنهان هستند." براساس گزارش یو. اس. ای تودی، این عضو کاخ سفید توضیح داد: "هرچند این بدان معنی نیست که موضوع حیات در فضا در مرکز مباحثات و تحقیقات ما نباشد تا این لحظه پروژه های بسیاری زیر نظر ناسا بر روی این موضوع کار کرده اند. دانشمندان و ریاضیدانان بسیاری از منظر آماری درحال تحقیق در این باره هستند. نتایج تحقیقات آنها نشان می دهد که در تئوری، در میان تیلیاردها تیلیارد ستاره و سیاره ای که جهان را تشکیل می دهند می تواند سیاره ای مشابه زمین ما وجود داشته باشد در آن حیات دیده شود. بهرحال با در نظر گرفتن فاصله وسیعی که زمین را از این دنیاهای فرضی دیگر جدا می کند اعتقاد راسخ داشتن در مورد اینکه احتمال تماس با آنها وجود داشته در حداقل است." |
رویای بازگشت روسیه به فضا شکست خورد/ مشکل در فضاپیمای روسی |
روسیه شب گذشته فضاپیمای Phobos-Grunt را به سمت مریخ پرتاب کرد تا پس از 20سال بار دیگر به عرصه تحقیقات فضایی بازگردد اما این ماموریت لحظاتی پس از پرتاب دچار مشکل شد. |
به گزارش خبرگزاری مهر، فضاپیمای روسیه شب گذشته در ساعت 20:16 به وقت گرینوویچ (11:46 به وقت کشورمان) از پایگاه بایکونور قزاقستان پرتاب شد اما پس از دقایقی با مشکل مواجه شد. به طوریکه به نظر می رسد این فضاپیما که Phobos-Grunt نام دارد مشکلاتی در نرم افزارهای رایانه ای یا سیستم نیروی محرکه و یا شاید در هر دو بخش پیدا کرده است. همین مسئله موجب شده است که مرکز کنترل زمینی موقعیت و مسیر حرکت این روبات را گم کند. در این خصوص "ولادیمیر پوپوفکین"، رئیس آژانس فضایی روسیه توضیح داد: "ما شب بدی را پشت سر گذاشتیم. در حقیقت دیگر نمی توانیم فضاپیما را پیدا کنیم. اکنون دیگر نمی توانیم موقعیت آن را شناسایی کنیم. به نظر می رسد که سیستم نیرومحرکه آن خراب شده است." این فضاپیما که همراه با موشک "زنیت- 2" پرتاب شده بود، در حدود 11 دقیقه پس از پرتاب از موشک خود جدا و پس از مدتی در فضا گم شد. Phobos-Grunt که به سمت "فوبوس"، یکی از بزرگترین قمرهای مریخ پرتاب شد قرار بود پس از20 سال روسیه را به عرصه تحقیقات فضایی بازگرداند. درحقیقت روسیه امیدوار بود تا با پرتاب این کاوشگر در کنار رقیب قدیمی خود آمریکا و رقبای جدیدی چون چین و هند در تحقیقات فضایی شرکت کند. این اولین ماموریت بین سیاره ای مسکو از سال 1988 بود. آخرین موفقیت روسیه در این عرضه در سال 1986 و با پرتاب کاوشگر "وگا" برای تحقیق درباره سیاره زهره (ونوس) و ستاره دنباله هالی انجام شد. از آن پس، آژانس فضایی اتحاد جماهیر شوروی سابق و پس از آن روسیه با یک سری طولانی از حوادث و شکستها مواجه شد که مهمترین آنها در سال 1996 و زمانی رخ داد که کاوشگر "مارس 96" به دلیل نقص موشک حامل در اقیانوس آرام سقوط کرد. این درحالی بود که از آن زمان آمریکا، اروپا، چین و هند موفق شدند کاوشگرهای متعددی را به سمت مریخ روانه کنند. Phobos-Grunt در داخل اتاق خلاء، 6 ژوئن 2011 شکل نهایی Phobos-Grunt پرتاب گر Zenit-2SB درحالی که 6 نوامبر 2011 به سوی سکوی پرتاب واقع در پایگاه بایکونور در قزاقستان حمل می شود 7 مارس 2010 دوربین وضوح تصویر بالای استریو که بر روی مدارگرد مارس اکسپرس اروپا نصب است این تصویر را از سطح فوبوس تهیه کرد این تصویر قمر مریخ ترکیبی از سه عکس است که مدارگرد ماموریت "وایکینگ 1" در 19 اکتبر 1978 گرفته است تصویر دیگری از فوبوس که با استفاده از اطلاعات دوربین HiRISE کاوشگر مدارگرد Mars Reconaissance Orbiter ناسا در 23 مارس 2008 از فاصله 5 هزار و 800 کیلومتری از سطح این قمر گرفته شده است لحظه پرتاب موشک پرتاب گر "زنیت 2" چهارشنبه شب |
|
نقاشی یک سیاهچاله با فواره و قرص برافزایشی از ماده |
ادعای عجیب جدید دانشمندان؛ |
زمان متوقف می شود/ سیر کند شدن زمان در آینده |
نظریه جدید محققانی که در دو دانشگاه اسپانیایی کار می کنند، باور عمومی حرکت سریع زمان را به چالش کشیده و اظهار میدارد که زمان به سمت کند شدن و در نهایت توقف خود پیش میرود. |
به گزارش خبرگزاری مهر، اغلب مردم می گویند درحالی که پا به سن می گذاریم زمان به سرعت می گذرد، اما اگر آخرین نظریه علمی دانشمندان صحت داشته باشد برعکس این مورد صادق است. تئوری رادیکالی که از سوی برخی دانشمندان مطرح شده اظهار می دارد که زمان را می توان کند کرد و ممکن است در نهایت به نقطه ای برسد که دیگر متوقف شود. آخرین نتایج عجیب دانشمندان که از سوی محققانی که در دو دانشگاه اسپانیایی کار می کنند ارائه شده حاکی از این است که تاکنون در اشتباه بودیم که تصور می کردیم عالم هستی در حال گسترش است. تصویر سازی کامپیوتری از ماده تاریخ در کیهان که دانشمندان پیشتر در توضیح دادن آن با چالش رو به رو بودند در حقیقت این محققان اظهار می دارند که زمان درحال آهسته کردن خود است تا در نهایت در میلیاردها سال به طور کلی متوقف شود.اگرچه این نتایج علمی می تواند نگران کننده باشد اما آنقدرها هم نگران کننده نیست که در زمان حاضر برای ما نگرانی ایجاد کرده و فکرمان را به خود مشغول کند. براساس اظهارات دانشمندان از دست رفتن تدریجی زمان به چشم انسان قابل ملاحظه نیست و آنها اظهار می دارند که وقتی که زمان خود را به پایان برساند دیگر ما در این جهان نیستیم. پرفسور سنویلا در رابطه با این مسئله به مجله نیوساینتیست گفت: همه چیز یخ خواهد زد، درست مثل یک تصویر از یک لحظه اما برای همیشه. تصویری از تلسکوپ فضایی هابل که دانشمندان اعتقاد دارند انرژی تاریک را نشان می دهد که در کیهان گسترده می شود دانشمندان پیشتر نور ستاره های دور درحال انفجار را اندازه می گرفتند تا نشان دهند که جهان به سرعت درحال گسترش است.این نظریه پذیرفته شده براساس این ایده است که یک نوع از نیروی ضدگرانشی که از آن باعنوان انرژی تاریک یاد می شوند کهکشانها را از یکدیگر دور می کند. این درحالی است که دانشمندانی که روی جدیدترین نظریه کار می کنند اظهار داشتند ما بسیاری از موضوعات را تاکنون وارونه نگاه کرده ایم. براساس گزارش خبرگزاری آی ان آی، سنوویلا اظهار داشت که تفکر کنونی تاکنون اشتباه بوده است. ممکن است باورکردن این مسئله دشوار باشد اما یک کیهان شناس در دانشگاه کمبریج اظهار داشت که این ایده بی مفهوم نیست: ما اعقتاد داریم که زمان که در طول انفجار بزرگ ایجاد شده است از بین هم خواهد رفت، این یک تأثیر معکوس است. |