از پرتوهاي ايکس تا ماده جديد گرافن
109 سال جايزه نوبل فيزيک ....
جام جم آنلاين: آکادمي سلطنتي سوئد در استهکلم از صد و نه سال قبل و براساس وصيت نامه آلفرد نوبل دانشمند بزرگ سوئدي به برجسته ترين فيزيکداناني که بيشترين خدمات را به بشريت ارائه کرده اند جايزه نوبل فيزيک اعطا مي کند.
به گزارش مهر، جايزه نوبل فيزيک ، بزرگترين جايزه علمي دنيا از سال 1901 از سوي آکادمي سلطنتي علوم سوئد به 187 فيزيکدان برحسته دنيا اعطا شده است.
برندگان جايزه نوبل فيزيک در مدت 109 سال به شرح زير هستند:
1901- ويلهلم کونراد رونتگن از آلمان براي کشف شگفت انگيز پرتوهاي «ايکس»
1902- هندريک لورنتز و پيتر زيمن از هلند به خاطر کشف تاثير مغناطيسم درباره پديده هاي راديواکتيوي
1903- آنتوني هنري بکوره از فرانسه - پير و ماري کوري از فرانسه/ لهستان به خاطر کشف مهمي که درباره پدبده هاي راديواکتيوي و ماده راديوم انجام دادند
1904- جان ويليام استروت راياليگ از انگليس به خاطر کشف گاز آرگون
1905- فيليپ ادوارد آنتون فن لينارد از آلمان به خاطر تحقيقاتي که درباره پرتوهاي کاتودي انجام داد.
1906- جوزف جان تامسون از انگليس
1907- آلبرت آبراهام ميچلسون از آمريکا براي دستگاههاي نوري و طيف سنجهاي دقيق
1908- گابريل ليپمن از فرانسه براي کشف متد بازتوليد رنگها به طور فوتوگرافي برپايه پديده تداخل نور
1909- گوليلمو مارکوني از ايتاليا و کارل فرديناند براون از آلمان براي توسعه تلگراف بي سيم
1910- يوهانس ديدريک وان در والس از هلند براي کشف حالت تعادل ميان گازها و مايعات (نيروي وان در والس)
1911- ويلهلم وين از آلمان براي کشف قوانيني که پرتوهاي گرمايي را تنظيم مي کنند
1912- نيلز گوستاو دالن از سوئد
1913- هيک کامرلينگ اونس از هلند براي تحقيقاتي که در عرصه خواص ماده در دماي پايين و توليد هيلم مايع انجام داد.
1914- ماکس فن لائو از آلمان براي کشف تفرق پرتوهاي ايکس توسط کريستال ها
1915- ويليام هنري براگ و ويليام لارنس براگ از انگليس براي تجزيه ساحتار بلوري به کمک دستگاههاي پرتو ايکس
1916- جايزه اي اعطا نشد
1917- چارلز گلاور برکلا از انگليس براي کشف خصوصيات پرتوهاي ايکس عناصر
1918- مکس کارل ارنست لودويک پلانک از آلمان براي تلاشهايي که در عرصه گسترش فيزيک انجام داد و به خاطر کشف انرژي کوانتومي (ثابت پلانک)
1919- يوهانس استارک از آلمان
1920- چارلز ادوارد گوليام از سوئيس
1921- آلبرت انيشتين آلمان/ سوئيس فيزيکدان برجسته تاريخ براي خدماتي که به فيزيک نظري کرد و به خصوص راي کشف قانون اثر فوتوالکتريک
1922- نيلز هنريک دويد بوهر از دانمارک براي تحقيقات در عرصه ساختار اتمها و پرتوهايي که از آنها ساطع مي شود
1923- رابرت اندروز ميليکان از آمريکا
1924- کارل من گئورگ اشيگباهن از سوئد براي کشف طيف سنجي با پرتوهاي ايکس
1925- جيمز فرانک و گوستاو لوديک هرتز از آلمان براي کشف قوانيني که برخورد يک الکترون روي يک اتم را تعيين مي کنند
1926- ژان باپتيس يري از فرانسه
1927- آرتور هولي کامپتون از آمريکا و چارلز تامسون ريز ويلسون از انگليس
1928- اون ويلانس ريچاردسون از انگليس براي کشف پديده ترميونيک
1929- لويي- ويکتور پي ير رايموند دو برولي از فرانسه
1930- چاندراسکارا ونکاتا رامان از هند براي کشف اثر گسترش نور
1931- در اين سال جايزه اي اعطا نشد
1932- وارنر کارل هايشبرگ از آلمان براي ايجاد مکانيک کوانتومي
1933- اروين اشرودينگر از اتريش و پل آدرين مائوريس ديراک از انگليس براي کشف اشکال توليدي جديدي تئوري اتمي
1934- در اين سال جايزه اي اعطا نشد.
1935- جيمز چادويک از انگليس براي کشف نوترون
1936- ويکتور فرانس هس از تريش براي کشف پرتوهاي کيهاني و کارل ديويد اندرسون ازآمريکا براي کشف پوزيترون
1937- کلينتون جوزف ديوسون از آمريکا و جورج پاگت تامسون از انگليس براي کشف تجربي تفرق الکترون ها از کريستال ها
1938- انريکو فرمي از ايتاليا براي کشف وجود عناصر جديد راديواکتيوي و براي ارتباط واکنش هاي هسته اي حاصل از نوترون هاي آهسته
1939- ارنست اورلاندو لارنس از آمريکا
از 1940 تا 1942 به دليل جنگ جهاني دوم جايزه اي اعطا نشد
1943- اوتو استرن از آمريکا/ آلمان براي توسعه متد پرتوهاي مولکولي
1944- آزيدور آيساک رابي از آمريکا براي متد رزونانس ثبت خواص مغناطيسي هسته هاي اتم ها
1945- ولفگانگ ارنست پائولي از اتريش براي کشف اصل پائولي
1946- پرسي ويليامز بريجمن از آمريکا براي اختراع دستگاه توليد فشارهاي بي نهايت بالا و براي کشف در عرصه فيزيک در فشار بالا
1947- ادوارد ويکتور اپلتون از انگليس
1948- پاتريک مينارد استوار بلاچت از انگليس براي کشف در عرصه فيزيک هسته اي و پرتوهاي کيهاني
1949- هيدکي يوکاوا از ژاپن به خاطر مطالعات نظري درباره نيروهاي هسته اي
1950- سيسل فرانک پاول از انگليس براي توسعه متد عکسبرداري از فرايندهاي هسته اي
1951- جان داگلاس کاک کرافت از انگليس و ارنست توماس سينتون والتون از ايرلند
1952- فيليکس بلچ از آمريکا/ سوئيس و ادورار ميلز پورسل از آمريکا براي توسعه متدهاي جديد در اندازه گيري دقيق مغناطيس هسته اي
1953- فريتس زرنيک از هلند براي توسعه متد کنتراست فازي و به خصوص براي اختراع ميکروسکوپ برپايه کنتراست فازي
1954- مکس بورن از انگليس/ آلمان غربي براي تحقيقات بنيادين در مکانيک کوانتومي و والتر بوث از آلمان غربي براي توسعه متد انطباق
1955- ويليز ائوجن لامپ از آمريکا براي کشف ساختار پاييني طيف هيدروژن و پليکارپ کوش از آمريکا براي تعيين دقيق لحظه مغناطيسي الکترون
1956- ويليام برادفورد شاکلي، جان باردين و والتر هاسر براتين از آمريکا براي تحقيقات در عرصه نيمه هاديها و کشف اثر ترانزيستورها
1967- چن نيگ يانگ و شونگ دائو لي از چين
1958- پاول الکسيويچ چرنرکوف، ايليا فرانک و ايگور يوگنيويچ تام از اتحاد جماهير شوروي سابق براي کشف اثر چرنکوف
1959- اميليو جينو سگره از ايتاليا/ آمريکا و اون چمبرلاين از آمريکا براي کشف آنتي پروتونها
1960- دونالد آرتور گلاسر از آمريکا براي اختراع اتاق حباب
1961- رابرت هافستادتر از آمريکا و رودولف لودويک موسبائر از آلمان غربي براي جذب رزونانس پرتوهاي گاما
1962- ليو داويدويچ لنداو از اتحاد جماهير شوروي سابق
1963- ائوجن پل ويگنر از آمريکا/ مجارستان و ماريا جوپرت ماير از آلمان و يوهانس هانس دانيل جنسن از آلمان غربي براي کشف ساختار هسته اي
1964- چارلز هارد تونس از آمريکا، نيکولاي گناديوچ باسوف و الکساندر ميخيالوويچ پروخوردوف از اتحاد جماهير شوروي سابق براي کار مهمي که در عرصه الکترونيک کوانتومي و توسعه نوسانگرها و تقويت کننده هاي برپايه اصل ميزر- ليزر انجام دادند
1965- سين- ايتيرو توموناگا از ژاپن، ژولين اشوينگر و ريچارد فيليپس فيمن از آمريکا براي کاري که در عرصه الکتروديناميک کوانتومي و نتايج عميق آن در فيزيک ذرات ابتدايي برجاي گذاشت
1966- آلفرد کاستلر از فرانسه
1967- هانس آلبرخ بث از آمريکا براي توسعه تئوري واکنشهاي هسته اي و توليد انرژي در ستارگان
1968- لوئيس والتر آلوارز از آمريکا
1969- ماري گلمن از آمريکا
1970- هانس اولوف گوستا آلففن از سوئد براي کشف در عرصه مغناطيس هيدروديناميک و کاربردهاي آن رد فيزيک پلاسما و لوئيس ائوجن فيليکس نيل از فرانسه براي کشف هاي مرتبط با آنتي فرومغناطيس که منجر به توسعه فيزيک حالت جامد شد
1971- دنيس گابور از انگليس
1972- جان باردين، لئون نيل کوپر و جان رابرت اشريفر از آمريکا براي توسعه تئوري ابر رسانايي
1973- لئو اساکي از ژاپن و ايوار جاوير از آمريکا و برايان ديويد جوزفسون از انگليس
1974- مارتين رايل و آنتوني هويش از انگليس براي تحقيق در عرصه فيزيک نجوم راديويي
1975- ايج نيلز بوهر و بن روي موتلسن از دانمارک و لئو جيمز رايان واتر از آمريکا
1976- بورتون ريشتر و ساموئل چائو چونگ تينک از آمريکا براي کشف ذرات ابتدايي سنگين
1977- فيليپ وارن اندرسون از آمريکا، نويل فرانسيس موت از انگليس و جان هاسبروک فن فلک از امريکا براي تحقيقات نظري درباره ساختار الکترونيکي سيستم هاي مغناطيسي ناهنجار
1978- پيوتر لئونيدوويچ کاپيستا از اتحاد جماهير شوروي سابق و آرنو آلن پنزياز و رابرت وودرو ويلسون ازآمريکا براي کشف پرتوهاي کيهاني عمق ميکروامواج
1979- شلدون لي گلاشو از آمريکا، عبدوس سلام از پاکستان و استون وينبرگ از آمريکا
1980- جيمز واتسون کرونين و وال لاگسجون فيتچ از آمريکا
1981- نيکلاس بلومبرگن و آرتور لئونارد شاولوا از آمريکا براي توسعه طيف سنجي ليزري و کاي مان بوري اشيگباهن از سوئد
1982- کنث گدز ويلسون از آمريکا
1983- سوبراهمانيان چاندراسکار از آمريکا/ هند براي مطالعات نظري درباره فرايندهاي فيزيکي که در خصوص منشاء ساختار تکامل ستارگان توضيح مي دهد و ويليام آلفرد فوالر از آمريکا
1984- کارلو روبيا از ايتاليا و سيمون وان در مير از هلند
1985- کلاس فن کليتسزينگ از آلمان غربي براي کشف اثر هال کوانتومي
1986- ارنست روسکا از آلمان غربي براي کار بر روي الکترونيک نوري و طراحي اولين ميکروسکوپ الکترونيکي و گرد بينيگ هنريش روهرر از آلمان غربي براي طراحي ميکروسکوپ اسکني با اثر تونل
1987- يوهانس گئورگ بدنورزاز آلمان غربي و کارل الکساندر مولر از سوئيس براي کشف ابر رساناي سراميکي
1988- لئون مکس ليدرمن، ملوين شوارتط و جک اشتاينبرگر از آمريکا
1989- نورمن فاستر رامسي از آمريکا براي اختراع متد ميدان هاي نوسانگرهاي مجزا و استفاده از آن در ميزر هيدروژني و ديگر اعتهاي اتمي (ميزر: تقويت ماکروويو توسط پخش پرتو تحريک شده) و هانس گئورگ دهملت از آمريکا و ولفگانگ پل از آلمان غربي
1990- جروم آيزات فرايدمن و هنري وي کندال از آمريکا و ريچارد ادوارد تيلر از کانادا
1991- پي ير- ژيل دو ژنه از فرانسه
1992- ژورژ شارپا از فرانسه
1993- راسل آلن هيولز و جوزف هوتون تيلر از آمريکا براي کشف نوع جديدي از اخترنماها اين کشف راه هاي جديدي را در عرصه مطالعات مربوط به گرانش ارائه کرد.
1994- برترام برکهاوس از کانادا و کليفورد گلنوود شال
1995- مارتين لويس پرل از آمريکا و فردريک راينز از آمريکا
1996- ديويد موريس لي، داگلاس دين اشروف و رابرت کولمن ريچاردسون از آمريکا
1997- استيون چو از آمريکا، کلاد کوهن تانودي از فرانسه و ويليام دانيا فيليپس از آمريکا
1998- رابرت بتس لافلين از آمريکا، هورست لودويک استومر از آلمان و دانيل چي شو از آمريکا
1999- ژراردو هوف و مارتيو ژاستينو گودرفرايدو ويلتمن از هلند براي ساختار کوانتومي فعل وانفعالات الکتروني ضعيف در فيزيک
2000- ژورز ايوانوويچ آلفروف از روسيه و هربرت کرومر از آلمان براي توسعه ساختارهاي مستقيم نيمه رساناهاي استفاده شده در الکترونيک سرعت بالا و براي کار درباره فناوري اطلاعات و ارتباطات و جک کلير کيلباي از آمريکا براي اختراع مدارات مجتمع و توسعه فناوري ارتباطات و اطلاعات
2001- اريک آلين کورنل از آمريکا، ولفگانگ کترل از آلمان و کارل ادوين ويمن از آمريکا
2002- ريموند ديويس از آمريکا و ماساتوشي کوشيبا از ژاپن براي شناسايي نوترونهاي کيهاني و ريکاردو جاکوني از ايتاليا/ آمريکا براي کشف منابع کيهاني پرتوهاي ايکس
2003- الکسي الکسيويچ آبريسکوسوف از آمريکا/ روسيه، ويتالي لازارويچ گينزبورگ از روسيه و آنتومي جيمز لگت از آمريکا/ انگليس
2004- ديود گراس، هيو ديويد پوليتزر، فرناک ويلچک از آمريکا
2005- روي جي. گلائوبر از آمريکا و جان ال. هال از آمريکا و تئودور ولفگانگ هانش از آلمان
2006- جان کرامول کتر و جورج فيتسجرالد اسموت از آمريکا
2007- آلبرت فرت از فرانسه و پيتر گرانبرگ از آلمان به پاس تحقيقاتي که منجر به کشف مقاومت مغناطيسي قوي شد
2008- يويچيرو نامبو از موسسه انريکو فرمي دانشگاه شيکاگو آمريکا به خاطر کشف مکانيزم شکست خود به خودي تقارن در فيزيک اتمي و ماکوتو کوبياشي از سازمان برخورد دهنده انرژي در تي سو کوبا در ژاپن و توشي هيده ماسکوا از موسسه فيزيک نظري در دانشگاه کيوتو ژاپن براي کشف منشا شکست تقارن که توانست موجوديت حداقل سه دسته از کوارک ها را در طبيعت به اثبات برساند
2009- چارلز کائو به خاطر دستاورد بزرگش در استفاده از فيبرها براي ارسال نور به منظور ايجاد ارتباطات نوري و ويلارد بويل و جورج اسميت از لابراتوار بل در ايالات متحده آمريکا به دليل ابداع مدار نيمه رساناي تصويري يا حسگرهاي CCD
2010- «آندره گايم» و «کنستانتين نووسلف» هر دو از دانشگاه منچستر انگلستان به خاطر آزمايش هاي بزرگي که در زمينه کشف ماده جديد گرافن انجام دادند.
109 سال جايزه نوبل فيزيک ....
جام جم آنلاين: آکادمي سلطنتي سوئد در استهکلم از صد و نه سال قبل و براساس وصيت نامه آلفرد نوبل دانشمند بزرگ سوئدي به برجسته ترين فيزيکداناني که بيشترين خدمات را به بشريت ارائه کرده اند جايزه نوبل فيزيک اعطا مي کند.
به گزارش مهر، جايزه نوبل فيزيک ، بزرگترين جايزه علمي دنيا از سال 1901 از سوي آکادمي سلطنتي علوم سوئد به 187 فيزيکدان برحسته دنيا اعطا شده است.
برندگان جايزه نوبل فيزيک در مدت 109 سال به شرح زير هستند:
1901- ويلهلم کونراد رونتگن از آلمان براي کشف شگفت انگيز پرتوهاي «ايکس»
1902- هندريک لورنتز و پيتر زيمن از هلند به خاطر کشف تاثير مغناطيسم درباره پديده هاي راديواکتيوي
1903- آنتوني هنري بکوره از فرانسه - پير و ماري کوري از فرانسه/ لهستان به خاطر کشف مهمي که درباره پدبده هاي راديواکتيوي و ماده راديوم انجام دادند
1904- جان ويليام استروت راياليگ از انگليس به خاطر کشف گاز آرگون
1905- فيليپ ادوارد آنتون فن لينارد از آلمان به خاطر تحقيقاتي که درباره پرتوهاي کاتودي انجام داد.
1906- جوزف جان تامسون از انگليس
1907- آلبرت آبراهام ميچلسون از آمريکا براي دستگاههاي نوري و طيف سنجهاي دقيق
1908- گابريل ليپمن از فرانسه براي کشف متد بازتوليد رنگها به طور فوتوگرافي برپايه پديده تداخل نور
1909- گوليلمو مارکوني از ايتاليا و کارل فرديناند براون از آلمان براي توسعه تلگراف بي سيم
1910- يوهانس ديدريک وان در والس از هلند براي کشف حالت تعادل ميان گازها و مايعات (نيروي وان در والس)
1911- ويلهلم وين از آلمان براي کشف قوانيني که پرتوهاي گرمايي را تنظيم مي کنند
1912- نيلز گوستاو دالن از سوئد
1913- هيک کامرلينگ اونس از هلند براي تحقيقاتي که در عرصه خواص ماده در دماي پايين و توليد هيلم مايع انجام داد.
1914- ماکس فن لائو از آلمان براي کشف تفرق پرتوهاي ايکس توسط کريستال ها
1915- ويليام هنري براگ و ويليام لارنس براگ از انگليس براي تجزيه ساحتار بلوري به کمک دستگاههاي پرتو ايکس
1916- جايزه اي اعطا نشد
1917- چارلز گلاور برکلا از انگليس براي کشف خصوصيات پرتوهاي ايکس عناصر
1918- مکس کارل ارنست لودويک پلانک از آلمان براي تلاشهايي که در عرصه گسترش فيزيک انجام داد و به خاطر کشف انرژي کوانتومي (ثابت پلانک)
1919- يوهانس استارک از آلمان
1920- چارلز ادوارد گوليام از سوئيس
1921- آلبرت انيشتين آلمان/ سوئيس فيزيکدان برجسته تاريخ براي خدماتي که به فيزيک نظري کرد و به خصوص راي کشف قانون اثر فوتوالکتريک
1922- نيلز هنريک دويد بوهر از دانمارک براي تحقيقات در عرصه ساختار اتمها و پرتوهايي که از آنها ساطع مي شود
1923- رابرت اندروز ميليکان از آمريکا
1924- کارل من گئورگ اشيگباهن از سوئد براي کشف طيف سنجي با پرتوهاي ايکس
1925- جيمز فرانک و گوستاو لوديک هرتز از آلمان براي کشف قوانيني که برخورد يک الکترون روي يک اتم را تعيين مي کنند
1926- ژان باپتيس يري از فرانسه
1927- آرتور هولي کامپتون از آمريکا و چارلز تامسون ريز ويلسون از انگليس
1928- اون ويلانس ريچاردسون از انگليس براي کشف پديده ترميونيک
1929- لويي- ويکتور پي ير رايموند دو برولي از فرانسه
1930- چاندراسکارا ونکاتا رامان از هند براي کشف اثر گسترش نور
1931- در اين سال جايزه اي اعطا نشد
1932- وارنر کارل هايشبرگ از آلمان براي ايجاد مکانيک کوانتومي
1933- اروين اشرودينگر از اتريش و پل آدرين مائوريس ديراک از انگليس براي کشف اشکال توليدي جديدي تئوري اتمي
1934- در اين سال جايزه اي اعطا نشد.
1935- جيمز چادويک از انگليس براي کشف نوترون
1936- ويکتور فرانس هس از تريش براي کشف پرتوهاي کيهاني و کارل ديويد اندرسون ازآمريکا براي کشف پوزيترون
1937- کلينتون جوزف ديوسون از آمريکا و جورج پاگت تامسون از انگليس براي کشف تجربي تفرق الکترون ها از کريستال ها
1938- انريکو فرمي از ايتاليا براي کشف وجود عناصر جديد راديواکتيوي و براي ارتباط واکنش هاي هسته اي حاصل از نوترون هاي آهسته
1939- ارنست اورلاندو لارنس از آمريکا
از 1940 تا 1942 به دليل جنگ جهاني دوم جايزه اي اعطا نشد
1943- اوتو استرن از آمريکا/ آلمان براي توسعه متد پرتوهاي مولکولي
1944- آزيدور آيساک رابي از آمريکا براي متد رزونانس ثبت خواص مغناطيسي هسته هاي اتم ها
1945- ولفگانگ ارنست پائولي از اتريش براي کشف اصل پائولي
1946- پرسي ويليامز بريجمن از آمريکا براي اختراع دستگاه توليد فشارهاي بي نهايت بالا و براي کشف در عرصه فيزيک در فشار بالا
1947- ادوارد ويکتور اپلتون از انگليس
1948- پاتريک مينارد استوار بلاچت از انگليس براي کشف در عرصه فيزيک هسته اي و پرتوهاي کيهاني
1949- هيدکي يوکاوا از ژاپن به خاطر مطالعات نظري درباره نيروهاي هسته اي
1950- سيسل فرانک پاول از انگليس براي توسعه متد عکسبرداري از فرايندهاي هسته اي
1951- جان داگلاس کاک کرافت از انگليس و ارنست توماس سينتون والتون از ايرلند
1952- فيليکس بلچ از آمريکا/ سوئيس و ادورار ميلز پورسل از آمريکا براي توسعه متدهاي جديد در اندازه گيري دقيق مغناطيس هسته اي
1953- فريتس زرنيک از هلند براي توسعه متد کنتراست فازي و به خصوص براي اختراع ميکروسکوپ برپايه کنتراست فازي
1954- مکس بورن از انگليس/ آلمان غربي براي تحقيقات بنيادين در مکانيک کوانتومي و والتر بوث از آلمان غربي براي توسعه متد انطباق
1955- ويليز ائوجن لامپ از آمريکا براي کشف ساختار پاييني طيف هيدروژن و پليکارپ کوش از آمريکا براي تعيين دقيق لحظه مغناطيسي الکترون
1956- ويليام برادفورد شاکلي، جان باردين و والتر هاسر براتين از آمريکا براي تحقيقات در عرصه نيمه هاديها و کشف اثر ترانزيستورها
1967- چن نيگ يانگ و شونگ دائو لي از چين
1958- پاول الکسيويچ چرنرکوف، ايليا فرانک و ايگور يوگنيويچ تام از اتحاد جماهير شوروي سابق براي کشف اثر چرنکوف
1959- اميليو جينو سگره از ايتاليا/ آمريکا و اون چمبرلاين از آمريکا براي کشف آنتي پروتونها
1960- دونالد آرتور گلاسر از آمريکا براي اختراع اتاق حباب
1961- رابرت هافستادتر از آمريکا و رودولف لودويک موسبائر از آلمان غربي براي جذب رزونانس پرتوهاي گاما
1962- ليو داويدويچ لنداو از اتحاد جماهير شوروي سابق
1963- ائوجن پل ويگنر از آمريکا/ مجارستان و ماريا جوپرت ماير از آلمان و يوهانس هانس دانيل جنسن از آلمان غربي براي کشف ساختار هسته اي
1964- چارلز هارد تونس از آمريکا، نيکولاي گناديوچ باسوف و الکساندر ميخيالوويچ پروخوردوف از اتحاد جماهير شوروي سابق براي کار مهمي که در عرصه الکترونيک کوانتومي و توسعه نوسانگرها و تقويت کننده هاي برپايه اصل ميزر- ليزر انجام دادند
1965- سين- ايتيرو توموناگا از ژاپن، ژولين اشوينگر و ريچارد فيليپس فيمن از آمريکا براي کاري که در عرصه الکتروديناميک کوانتومي و نتايج عميق آن در فيزيک ذرات ابتدايي برجاي گذاشت
1966- آلفرد کاستلر از فرانسه
1967- هانس آلبرخ بث از آمريکا براي توسعه تئوري واکنشهاي هسته اي و توليد انرژي در ستارگان
1968- لوئيس والتر آلوارز از آمريکا
1969- ماري گلمن از آمريکا
1970- هانس اولوف گوستا آلففن از سوئد براي کشف در عرصه مغناطيس هيدروديناميک و کاربردهاي آن رد فيزيک پلاسما و لوئيس ائوجن فيليکس نيل از فرانسه براي کشف هاي مرتبط با آنتي فرومغناطيس که منجر به توسعه فيزيک حالت جامد شد
1971- دنيس گابور از انگليس
1972- جان باردين، لئون نيل کوپر و جان رابرت اشريفر از آمريکا براي توسعه تئوري ابر رسانايي
1973- لئو اساکي از ژاپن و ايوار جاوير از آمريکا و برايان ديويد جوزفسون از انگليس
1974- مارتين رايل و آنتوني هويش از انگليس براي تحقيق در عرصه فيزيک نجوم راديويي
1975- ايج نيلز بوهر و بن روي موتلسن از دانمارک و لئو جيمز رايان واتر از آمريکا
1976- بورتون ريشتر و ساموئل چائو چونگ تينک از آمريکا براي کشف ذرات ابتدايي سنگين
1977- فيليپ وارن اندرسون از آمريکا، نويل فرانسيس موت از انگليس و جان هاسبروک فن فلک از امريکا براي تحقيقات نظري درباره ساختار الکترونيکي سيستم هاي مغناطيسي ناهنجار
1978- پيوتر لئونيدوويچ کاپيستا از اتحاد جماهير شوروي سابق و آرنو آلن پنزياز و رابرت وودرو ويلسون ازآمريکا براي کشف پرتوهاي کيهاني عمق ميکروامواج
1979- شلدون لي گلاشو از آمريکا، عبدوس سلام از پاکستان و استون وينبرگ از آمريکا
1980- جيمز واتسون کرونين و وال لاگسجون فيتچ از آمريکا
1981- نيکلاس بلومبرگن و آرتور لئونارد شاولوا از آمريکا براي توسعه طيف سنجي ليزري و کاي مان بوري اشيگباهن از سوئد
1982- کنث گدز ويلسون از آمريکا
1983- سوبراهمانيان چاندراسکار از آمريکا/ هند براي مطالعات نظري درباره فرايندهاي فيزيکي که در خصوص منشاء ساختار تکامل ستارگان توضيح مي دهد و ويليام آلفرد فوالر از آمريکا
1984- کارلو روبيا از ايتاليا و سيمون وان در مير از هلند
1985- کلاس فن کليتسزينگ از آلمان غربي براي کشف اثر هال کوانتومي
1986- ارنست روسکا از آلمان غربي براي کار بر روي الکترونيک نوري و طراحي اولين ميکروسکوپ الکترونيکي و گرد بينيگ هنريش روهرر از آلمان غربي براي طراحي ميکروسکوپ اسکني با اثر تونل
1987- يوهانس گئورگ بدنورزاز آلمان غربي و کارل الکساندر مولر از سوئيس براي کشف ابر رساناي سراميکي
1988- لئون مکس ليدرمن، ملوين شوارتط و جک اشتاينبرگر از آمريکا
1989- نورمن فاستر رامسي از آمريکا براي اختراع متد ميدان هاي نوسانگرهاي مجزا و استفاده از آن در ميزر هيدروژني و ديگر اعتهاي اتمي (ميزر: تقويت ماکروويو توسط پخش پرتو تحريک شده) و هانس گئورگ دهملت از آمريکا و ولفگانگ پل از آلمان غربي
1990- جروم آيزات فرايدمن و هنري وي کندال از آمريکا و ريچارد ادوارد تيلر از کانادا
1991- پي ير- ژيل دو ژنه از فرانسه
1992- ژورژ شارپا از فرانسه
1993- راسل آلن هيولز و جوزف هوتون تيلر از آمريکا براي کشف نوع جديدي از اخترنماها اين کشف راه هاي جديدي را در عرصه مطالعات مربوط به گرانش ارائه کرد.
1994- برترام برکهاوس از کانادا و کليفورد گلنوود شال
1995- مارتين لويس پرل از آمريکا و فردريک راينز از آمريکا
1996- ديويد موريس لي، داگلاس دين اشروف و رابرت کولمن ريچاردسون از آمريکا
1997- استيون چو از آمريکا، کلاد کوهن تانودي از فرانسه و ويليام دانيا فيليپس از آمريکا
1998- رابرت بتس لافلين از آمريکا، هورست لودويک استومر از آلمان و دانيل چي شو از آمريکا
1999- ژراردو هوف و مارتيو ژاستينو گودرفرايدو ويلتمن از هلند براي ساختار کوانتومي فعل وانفعالات الکتروني ضعيف در فيزيک
2000- ژورز ايوانوويچ آلفروف از روسيه و هربرت کرومر از آلمان براي توسعه ساختارهاي مستقيم نيمه رساناهاي استفاده شده در الکترونيک سرعت بالا و براي کار درباره فناوري اطلاعات و ارتباطات و جک کلير کيلباي از آمريکا براي اختراع مدارات مجتمع و توسعه فناوري ارتباطات و اطلاعات
2001- اريک آلين کورنل از آمريکا، ولفگانگ کترل از آلمان و کارل ادوين ويمن از آمريکا
2002- ريموند ديويس از آمريکا و ماساتوشي کوشيبا از ژاپن براي شناسايي نوترونهاي کيهاني و ريکاردو جاکوني از ايتاليا/ آمريکا براي کشف منابع کيهاني پرتوهاي ايکس
2003- الکسي الکسيويچ آبريسکوسوف از آمريکا/ روسيه، ويتالي لازارويچ گينزبورگ از روسيه و آنتومي جيمز لگت از آمريکا/ انگليس
2004- ديود گراس، هيو ديويد پوليتزر، فرناک ويلچک از آمريکا
2005- روي جي. گلائوبر از آمريکا و جان ال. هال از آمريکا و تئودور ولفگانگ هانش از آلمان
2006- جان کرامول کتر و جورج فيتسجرالد اسموت از آمريکا
2007- آلبرت فرت از فرانسه و پيتر گرانبرگ از آلمان به پاس تحقيقاتي که منجر به کشف مقاومت مغناطيسي قوي شد
2008- يويچيرو نامبو از موسسه انريکو فرمي دانشگاه شيکاگو آمريکا به خاطر کشف مکانيزم شکست خود به خودي تقارن در فيزيک اتمي و ماکوتو کوبياشي از سازمان برخورد دهنده انرژي در تي سو کوبا در ژاپن و توشي هيده ماسکوا از موسسه فيزيک نظري در دانشگاه کيوتو ژاپن براي کشف منشا شکست تقارن که توانست موجوديت حداقل سه دسته از کوارک ها را در طبيعت به اثبات برساند
2009- چارلز کائو به خاطر دستاورد بزرگش در استفاده از فيبرها براي ارسال نور به منظور ايجاد ارتباطات نوري و ويلارد بويل و جورج اسميت از لابراتوار بل در ايالات متحده آمريکا به دليل ابداع مدار نيمه رساناي تصويري يا حسگرهاي CCD
2010- «آندره گايم» و «کنستانتين نووسلف» هر دو از دانشگاه منچستر انگلستان به خاطر آزمايش هاي بزرگي که در زمينه کشف ماده جديد گرافن انجام دادند.
