گلهای زینتی

[vahid mahdavi]

***معرفی علف هرز***​

​

نام علمی : Myosotis arvensis L.​

نام فارسی : فراموشم مکن​

نام ( های ) انگليسی : Field Forget-me-not ​

نام خانواده : گل گاوزبان(Boraginaceae ) ​

​

​

​

1- لپه ها : کوچک ، کرک دار ، سبز تيره ​

هيپوکوتيل : کوتاه. ​

گياهچه نزديک سطح زمين ظاهر می شود.​

​

2- اولين برگهای حقيقی : ​

بدون دندانه ، کرک دار : يکی پس از ديگری - نه به صورت جفت – باز می شوند .​

علف هرز يکساله رايج در اراضی زراعی و باير.​

​

​

 

[vahid mahdavi]

گل خورشيدي

گل خورشيدي

[FONT=times new roman, times, serif]معرفی و روش شناسايی علف هرز[/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif] [/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif]نام علمی :Lapsana communis L.[/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif]نام فارسی : گل خورشيدی [/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif]نام (های ) انگليسی : Nipplewort , Dock-cress , Bolgan leaves[/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif] نام خانواده : کاسنی ([/FONT][FONT=times new roman, times, serif]Asteraceae )[/FONT]​

​

[FONT=times new roman, times, serif]1- لپه ها : تخم مرغی ، قرار گرفته روی سطح زمين .[/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif]2- اولين برگ های حقيقی : کرک دار همراه با ظاهری نامنظم و مواج ، سبز مايل به زرد [/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif]برگ های بعدی : مشخص و برجسته ، ظاهری نامنظم ، برگهای اوليه به شکل بيساگ (روزت ) ، نزديک سطح زمين ، برگهای حقيقی به صورت منفرد (نه به صورت جفت ) ظاهر می شوند .[/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif]علف هرز يکساله که تناوبا در اراضی زراعی و عموما باغات و زمين های باير ظاهر می شوند[/FONT]

​

 

[vahid mahdavi]

خشخاش

خشخاش

[FONT=times new roman, times, serif]معرفی و شناسايی علف هرز[/FONT]

[FONT=times new roman, times, serif]نام علمی : Papaver rhoeas [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]نام فارسی : خشخاش ، شقايق وحشی ، کوکنار ، اشک لاله سی ، گل کاسه اشکنه[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]نام (های) انگليسی: Common poppy , Field poppy [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]نام خانواده : خشخاش )Papaveraceae )[/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif]

[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]1- لپه ها : کوچک ، باريک ، نوک تيز ، بدون دمبرگ ، سبز مايل به آبی [/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]2- اولين برگ های حقيقی : بدون دندانه ، سبز مايل به آبی با کرک های کوچک ساده .[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]محور زير لپه : کوتاه[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]برگ های بعدی : دندانه ها واضح هستند ، برگهای قديمی تر دارای قسمت های فرورفته می باشند .[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]گياهچه های هرز مشابه : کيسه کشيش - البته لپه ها متفاوت هستند . گونه های ديگر جنس Papaver .[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif][FONT=times new roman, times, serif]علف هرز رايج در اراضی زراعی و باير [/FONT][/FONT]​

[FONT=times new roman, times, serif][/FONT]​

​

 

[vahid mahdavi]

صد توماني

صد توماني

عکس زير غنچه‌ي گياه صدتوماني است.گياهي دائمي و مقاوم به سرماست و عمر بسيار طولاني دارد. گلهاي سفيد و صورتي و سرخ آن بسيار بزرگ پرپر، در بعضي ارقام معطر و بي‌نظير است. در نواحي که زمستانهاي سرد و طولاني دارد پائونيا به خوبي رشد و نمو کرده، تکثير مي‌شود.... تکثير پائونيا از طريق تقسيم ريشه‌هاي گوشتي ضخيم در محل طوقه‌ي گياه صورت مي‌گيرد.

​

 

[vahid mahdavi]

صد توماني

صد توماني

عکس زير غنچه‌ي گياه صدتوماني است.گياهي دائمي و مقاوم به سرماست و عمر بسيار طولاني دارد. گلهاي سفيد و صورتي و سرخ آن بسيار بزرگ پرپر، در بعضي ارقام معطر و بي‌نظير است. در نواحي که زمستانهاي سرد و طولاني دارد پائونيا به خوبي رشد و نمو کرده، تکثير مي‌شود.... تکثير پائونيا از طريق تقسيم ريشه‌هاي گوشتي ضخيم در محل طوقه‌ي گياه صورت مي‌گيرد.

​

 

[*azam]

كروتون croton

كروتون croton

يكي از رنگين‌ترين گياهان آپارتماني است و به خاطر رنگي بودن و فرم برگهاي آن مورد توجه است، نياز شديدي به رطوبت دارد و به همين علت بهتر است به صورت كپه‌اي و مخطوط با گياهان آپارتماني ديگر در گلدانهاي بزرگ وفلاور باكسها كاشت گردد تا از رطوبت حاصله از گياهان ديگر بهره گيرد ...​

فارسي اصيل : تارفل (تار= سر، فل = برگ) (اشاره به معني سر و استفاده از برگهاي رنگين آن براي تاج)‌
فارسي رايج: كروتون (كرچك هندي)

نام انگليسي : كروتون croton
يكي از رنگين‌ترين گياهان آپارتماني است و به خاطر رنگي بودن و فرم برگهاي آن مورد توجه است، نياز شديدي به رطوبت دارد و به همين علت بهتر است به صورت كپه‌اي و مخطوط با گياهان آپارتماني ديگر در گلدانهاي بزرگ وفلاور باكسها كاشت گردد تا از رطوبت حاصله از گياهان ديگر بهره يرد. محيط ساكت و بدون جريان هوا و گرم و يكنواخت بودن درجه حرارت از احتياجات ديگر اين گياه زيباست. اگر چه نياز شديددي به آب دارد ولي بايد مواظب بود سوراخ ته گلدان هميشه باز باشد تا خاك گلدان باتلاقي نگردد . زمستان گذراني آن كمي مشكل بوده و به طور كلي با توجه به شرايط سخت زيستي بهتر است در فصل بهار و تابستان از آن استفاده گردد. رنگ و شكل برگ با توجه به واريته‌ها فرقهاي اساسي دارد، لكه‌هاي تيره صورتي، نارنجي، قهوه‌اي و ارغواني در برگهايي با زمينه سبز تيره منظره بسيار جالبي به برگها مي‌بخشد، برگهاي جديد و جوان با رنگ سبز ظاهر و به مرور لكه‌هاي رنگي در آنها بوجود مي‌آيند.
نيازها :
نور: به نور شديد احتياج دارد بايد توجه داشت كه نور مستقيم آفتاب به گلدانهاي زير دو سال صدمه وارد مي‌نمايد، سايه رنگها را از بين مي‌برد، حتي‌الامكان از جابجايي گلدان خودداري گردد.
دما: سعي گردد درجه حرارت ثابت نگه داشته شود، در تابستان 27 درجه و در زمستان 15 درجه سانتيگراد و بطور معدل 20 درجه سانتيگراد بهترين شرايط حرارتي براي آن است.
آبياري : اجازه ندهيد سطح گلدان شما خشك شود 3-2 بار در هفته در تابستان ور هر 4 روز يكبار در مزستان كافي است، در زمستان آبياري با آب ولرم توصيه مي‌گردد، جهت تامين رطوبت بهتر گلدان را درون گلدان بزرگتري قرار دهيد و حدا فاصل بين دو گلدان با خزه ‌مرطوب پر كنيد، قرار دادن تعددي قلوه سنگ بين گلدان و زير گلداني در جلوگيري از باتلاقي شدن خاك موثر است.
رطوبت: در تابش اشعه مستقيم آفتاب غبار پاشي نكنيد.
در تابستان احتياج به غبار پاشي روزانه دارد. ولي در زمستان هفته‌اي يكبار كافي است (بطريقه غبار پاشي و تامين رطوبت دائمي مصور مراه فرمائيد)
تغذيه: در فصلهاي رشد (بهار و تابستان) هر دو هفته يك بار از مواد غذايي محلول همراه با آب آبياري استفاده گردد.
خاك مناسب : بهترين خاك مخلوطي از خاك برگ، خاك باغچه و ماسه شسته نرم است، كف گلدان بايد داراي مقداري ماسه و ريگ باشد تا آب اضافي از گلدان خارج گردد.
تعويض گلدان: با توجه به مشكل بودن شرايط نگهداري حدود 90 درصد از آنها قبل از اينكه احتياج به تعويض گلدان داشته باشند از بين مي‌روند ولي بر هر صورت حجم ريشه و سنگ گياه معرف تعين اندازه گلدان و مناسب‌ترين زمان تعويض بهار است.
تميز نمودن برگها: برگها را هر هفته با پارچه يا اسفنج مرطوب تميز نماييد، مواد براق كننده شيميايي روزنه‌ها را مسدود مي‌نمايد از آنها استفاده نكنيد.
تكثير : انتخاب قلمه‌هاي جوان و كاشت در بستري از ماسه نرم و نگهداري در گلخانه گرم و مرطوب در بهار، خوابانيدن هوائي ساقه‌ها در بهار يا پائيز
تنوع در رنگ برگها وجود لكه‌هاي زرد و قرمز و قهوه‌اي در متن سبز و براق بودن آنها معرف سلامت گياه است در هنگام خريد به اين مشخصه‌ها توجه فرمائيد.
رطوبت: جهت تامين رطوبت در تابستان هر روز غبار پاشي با آبفشان لازم است در زمستان هفته‌اي يكبار كافي است، رطوبت دايمي و پايدار با اضافه نمودن آب به زير گلداني سنگريزه‌دار تامين مي‌گردد دقت نماييد كه ته گلدان با آب در تماس نباشد.
برگها كمرنگ و رنگ سبز روشن بخود گرفته‌اند: محيط تاريك است گلدان را به محل روشن‌تري انتقال دهيد.
برگها با لكه‌هاي قهوه‌اي سقوطمي‌كند: هواي آلوده آشپزخانه يا گاز نفتي عامل آن است، علت را برطرف كنيد.
برگها زرد رنگ شده و سطح زيرينآنها مملو از تار عنكبو است: كنه ريز قرمز عامل آن است، با سم كنه‌كش هر دو هفته يكبار گياه را سمپاشي نماييد. غبار پاشي در كاهش آفت موثر است.
ساقه پوشيده و برگهامي‌ريزند: آبياري بيش از اندازه عامل آن است، ‌در فاصله بين دو آبياري اجازه دهيد سطح خاك خشك شود و سپس آبياري كنيد.
برگها در تمام اندام گياهمي‌ريزند: تغييرات شديد درجه حرارت باعث اين عارضه است، درجه حرارت را ثابت نگهداريد.
برگهاي پايين بودته ريزشمي‌نمايند: هوا سرد و خشك است، گلدان را به محل گرمتر منتقل و با آبفشان غبار پاشي كنيد.
برگهاي جوان خيلي ريز و كم رشدهستند : به تغذيه مصنوعي احتياج دارد طبق دستور عمل نماييد.
لكه‌هاي قهوه‌اي روي برگها ظاهرمي‌شوند: غبار پاشي در آفتاب انجام شده اين عمل را در سايه انجام دهيد.
برگها منقبض شده‌اند: گياه تشنه و هوا گرم است،‌گياه را فوراً آبياري و غبار پاشي و به محل خنك‌تري منتقل نماييد.
زخمهاي پنبه‌اي شكل سفيد رنگروي برگها و در قاعده آنها به چشم مي‌خورد: با پارچه آغشته به سم حشره‌كش آفت را از بين ببريد و يا هر 14 روز يكبار طبق دستور با سم سمپاشي نماييد.
برگها رنگ خود را از دست داده وروي آنها لكه‌هايي مشاهده مي‌شوند: حشره آفت عامل آن است با سم حشره‌كش نفوذي موجود در باراز طبق دستور هر دو هفته يكبار سمپاشي نماييد تا علايم برطرف گردند. ​

 

[vahid mahdavi]

گل آلاله

گل آلاله

آلاله (Ranunculus) :

​

آلاله گیاهی علفی و گلدار، یک ساله یا چند ساله است که نزدیک به۶۰۰ گونه آن در جهان شناخته شده است. در ایران در حدود۶۰ گونه از این گیاه می روید و برخی از این گونه ها در بعضی از مناطق ایران به صورت خودرو و بومی دیده می شود.
آلاله های خودرو در جنگل ها، مرداب ها، کنار نهرها، چشمه ها، حاشیه کشتزارها و جاده ها، در آبهای کم عمق باتلاق ها و نیز در کوهستان ها می رویند.
جالب است بدانید در جهان زیباترین انواع آلاله های زینتی به نام آلاله ایرانی شهرت دارند.
این گیاه در اوایل فصل پاییز با کاهش بذر، زیاد می شود. برای این کار بذر گیاه را در گلدان می کارند و در گلخانه نگهداری می کنند. راه دیگر زیاد کردن آلاله تقسیم بوته یا تقسیم ریشه های آن در ماه های اسفند و فروردین است. آلاله برای رشد بهتر، نیاز به جایی آفتابگیر و جریان هوا دارد. خاکی که بوته آلاله در آن کاشته می شود، باید دارای مواد آلی و کود فراوان باشد.​

​

 

[کلروفیل]

معرفی گل های زینتی

معرفی گل های زینتی

نام : لادن
نام علمی : Tropaeolum sp

نام انگلیسی : Nasturtium

نام خانواده : Tropaeolaceae

نوع گیاه : یکساله،مقاوم به سرما

ارتفاع : حالت ایستا ندارد و روی زمین پخش میشود. 15-20cm

زمان گلدهی : اواسط بهار تا اواخر بهار

رنگ گل : زرد،قرمز،نارنجی،سفید

روش تکثیر : کاشت بذر در بهار.قلمه ساقه در آب تا مدتها رشد میکند.

توضیحات : ساقه آن بالا رونده است و اگر به قیم بسته شود از آن بالا میرود.

 

[Niima]

مریم گلی

مریم گلی

[FONT=times new roman,times,serif]در ساليان دور يکي از مراکز توليد و عرضه گياهان دارويي به شمار مي رفت، همچنين تلاش دانشمندان ايراني براي شناسايي و معرفي گياهان دارويي بي اثر نبود. بطوريکه اسماعيليان که حدود 600 سال قدرت بلامنازعه در عرصه ايران بودنند، پايه هاي اقتصادي حکومت خود را تا حد زيادي به توليد و صدور گياهان دارويي استوار کردند بويژه در منطقه تفرش و اطراف آن هنوز هم آثار قلاع اسماعيليه و فعاليت هاي از اين دست، باقي است (5).[/FONT]

[FONT=times new roman,times,serif]فراتر از یک هزار سال پیش از مریم گلی به عنوان گیاهی داروئی استفاده می شده است(4).به فارسی در بعضی مناطق "مریمی" و "مریم گلی" در کتب طب سنتی و به عربی "مریمیه"، "شالبیه" و "مریمیه صغیره" نام برده می شود. به فرانسوی sauge و sauge officinale و the` de france و the` de grece و herbe sacre`e و به انگلیسی sage و garden sage و common sage گفته می شود(12).[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]کلمه sage از کلمه لاتین salvare به معنی رها بخش یا شفا آمده است. در گذشته بر این گمان بودنند که اگر شخصی یک گیاه sage در حیاتش داشته باشد فردی موفق و شاید فنا ناپذیر می شود(24). در قدیم مریم گلی را دوای همه دردها می دانستند و امروزه هم با تحقیقات بعمل آمده معلوم شده که این گیاه دارای خواص درمانی مهمی است که می تواند بسیاری از بیماریها را معالجه و درمان کند (13).[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]مردم در گذشته از این گیاه به عنوان ماده ای مدر، عامل انعقاد خون و نیز داروی ضد تعرق استفاده می کرده اند. در بسیاری از فارماکوپه ها از برگهای مریم گلی رسما به عنوان دارو یاد و خواص آن را بر شمرده است. از عصاره مریم گلی برای مداوای برخی از بیماریهای مربوط به حلق و حنجره و همچنین برای شستشوی دهان استفاده می شود.[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]اسانس این گیاه خاصیت ضد باکتریایی دارد و از آن در صنایع داروسازی، غذایی و همچنین در صنایع بهداشتی و آرایشی استفاده می شود (4). این گیاه از ادویجات قوی بشمار می رود. طعم آن مختصری تلخ و قابض است(10).[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]مصرف زیاد این گیاه مناسب نیست و تاثیر نامطلوبی در ضربان قلب خواهد داشت. همه ساله زمینهای زراعی وسیعی در شبه جزیره بالکان، روسیه، آمریکا، ایتالیا و همچنین کشورهای اروپای مرکزی برای کشت مریم گلی اختصاص می یابد(4).[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]مریم گلی از روزگاران کهن در مجموعه گیاهان طبی یونانی ها و رومی ها مورد شناخت و توجه خاص بوده است و ابتدا به عنوان داروی موثر برای معالجه عوارض نیش حشرات به عنوان ضد سم و همچنین داروی تونیک و مقوی برای تقویت روح و بدن و افزایش طول عمر به کار می رفته است. آثار شفابخش این گیاه در معالجه بیماری ها در کتابها و نوشته های طبیعی دانها و حکمای طب سنتی روزگاران کهن نظیر تئوفراست، فیلوسف یونانی (BC 287-372) و دیوسکوریدس، طبیب یونانی (قرن اول پس از میلاد) و پلی نی، طبیعی دان رومی (اوایل قرن اول میلاد مسیح) به تفضیل آمده است. [/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]در دوران قرون وسطی حکمای طب سنتی اروپا از مریم گلی ضمن خواص متعددی که برای آن قایل بودند برای معالجه یبوست، وبا، سرماخوردگی و انواع تبها و اختلالات کبدی و صرع و فلج استفاده می کرده اند و در این گیاه را مقوی و مولد خون تازه و صالح می دانستند و برای تقویت عضلات و آرام کردن اعصاب تجویز می شده است.[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]از قرن نهم این گیاه به اروپا راه یافت و بسرعت توسعه یافت و پس از آن به چین وارد شد و در چین برای معطر کردن انواع مشروبات مورد استفاده قرار می گرفت و مصرف آن به قدری زیاد شد که در قرن هفدهم چینی ها در مقابل گرفتن هریک کیلو از برگهای خشک مریم گلی اروپایی حاضر بودند 4-3 کیلوگرم چای چینی بدهند.[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]در قرن شانزدهم در انگلیس قبل از اینکه چای به عنوان مشروب عمومی گرم معمول شود از برگهای مریم گلی دم کرده ، می خورند. پس از آن در 300-200 سال اخیر این گیاه به امریکا وارد شد و به عنوان ادویه عالی مورد توجه خانه دارها قرار گرفت. در حال حاضر اسانس مریم گلی برای معطر کردن و خوشبو کردن گوشتهای کنسرو و انواع سوسیس و گوشت مرغ و در عطر سازی به عنوان اسانس پایه برای مخلوط کردن با سایر اسانسها برای تهیه عطر و آب توالت مردان به کار می رود(12).[/FONT]​

[FONT=times new roman,times,serif][/FONT]

[FONT=times new roman,times,serif]اهمیت اقتصادی:[/FONT]

[FONT=times new roman,times,serif][/FONT]

[FONT=times new roman,times,serif]مریم گلی 5 تا7 سال عمر می کند. از آنجایی که با گذشت سن گیاه از مقدار مواد موثره آن به طور بارزی کاسته می شود، این گیاه تا چهار سال بازدهی اقتصادی دارد(4). کشورهای اصلی عرضه کننده شامل یوگوسلاوی، یونان، آلبانی، ایتالیا، اسپانیا و شوروی است که بیشتر از طریق جمع آوری گیاهان خودرو، انجام می گیرد (7).[/FONT]​

[FONT=times new roman,times,serif]گیاهشناسی:[/FONT]

[FONT=times new roman,times,serif][/FONT]

[FONT=times new roman,times,serif]گیاهی است به ارتفاع 30 تا 60 سانتی متر و دارای ظاهر پرپشت که به حالت خودرو و در اماکن خشک یا سنگلاخی و دامنه های بایر غالب نواحی آسیا و شمال آفریقا می روید و به علت زیبایی خاصی که دارد در باغچه ها کاشته می شود(1).[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif][/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]مریم گلی دارای سه زیر گونه است که عبارتند از:[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif][/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]لاواندولیفولیا: [/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]در این زیر گونه برگها باریک و نیزه ای شکل اند. طول برگها حداکثر به 3 سانتی متر و پهنای آن به 1 سانتی متر می رسد. گل ها دمگل بسیار کوچکی دارند. اسانس این زیر گونه فاقد "تویون" است.[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]مینور:[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]برگهای آن در مقایسه با زیر گونه قبل بلندترند. طول آن 4 تا 7 سانتی متر و پهنای آن 1 تا 2 سانتی متر است. دمبرگ بسیار کوتاه و سطح گیاه از کرکهای کمی پوشیده شده است. دمگل بلند و طول آن 2 تا 5/2 سانتی متر است.[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]این زیر گونه در اتریش و شمال آلمان می روید و به دو فرم گل سفید (آلبی فلورا) و گل قرمز (روبریفلورا) مشاهده می شود.[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]ماژور:[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]در این گونه که به افیسینالیس نیز معروف است، برگها بلند و به طول 4 تا 10 سانتی متر و به پهنای 2 تا 5 سانتی متر است. هر دو طرف برگ پوشیده از کرکهای بسیار کوتاه است. این برگها تقریبا به شکل قلب می باشند. گلها درشت بوده، طول آنها به 5/3 سانتی متر می رسد و دارای دمگل کوتاهی نیز هستند.[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]اندامهای هوایی گیاه به خصوص برگها محتوی اسانس هستند. مقدار اسانس در شرایط اقلیمی مختلف متفاوت و بین 1 تا 5/2 درصد است. مهمترین ترکیبات تشکیل دهنده آن عبارتند از : "تویون" (30 تا 50 درصد)، "سینئول" (10 تا 15 درصد)، "کامفور" (6 تا 10 درصد) و "بورنئول" (6 تا 14 درصد). از این ترکیبات دیگر اسانس می توان از "پنین" (1 تا 2 درصد) نام برد. گیاه همچنین شامل مواد تلخ (3 تا 8 درصد)، مواد تاننی، فلاونویید و مواد گلیکوزیدی و رزینی می باشد(4).[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif][/FONT]​

[FONT=times new roman,times,serif]مبدا:[/FONT]

[FONT=times new roman,times,serif][/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]مریم گلی گیاهی است چند ساله که منشا آن نواحی شمالی مدیترانه(4) اروپا جنوبی و آسیای صغیر (14) گزارش شده است. این گیاه در کوه های آهکی مونته نگرو و هرزگوین در یوگوسلاوی سابق گسترش فراوانی دارد(4) این گیاه بومی ایران نبوده،ولی در سالهای اخیر با وارد نمودن بذر گیاه در نقاطی از ایران کشت شده که نتایج موفقیت آمیز نیز داشته است(1).[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]مریم گلی وحشی در اراضی خشک و سنگلاخ مناطق مختلفه آسیا و شمال آفریقا می روید، در ایران نیز این گیاه در آذربایجان شرقی و بعضی مناطق دیگر ایران در باغچه ها کاشته می شود[/FONT]​

 

[کلروفیل]

سلام و تشکر از دوست خوبمون.

یه عکس از سالویا یا مریم گلی رو ضمیمه ی این توصیف از مریم گلی میکنم تا با گل مریم اشتباه گرفته نشه .

سالویا رو اکثراً تو پارکها دیدیم .چون بعنوان یکی از گیاهان هوای آزاد بکا رمیره و گل مریم هم که بوی خوشش رو کمتر کسی هست که نبوییده باشه .و بعنوان یک گل شاخه بریده مورد استفاده است .

 

[gavad]

مريم كوهي

مريم كوهي

نامهاي انگليسي: Swertia, Felwort, Marsh felwort


گياهي است پايا،سبزمات،‌ايستاده،‌بدون كرك،به ارتفاع 80 – 45 سانتي متر با بن ضخيم و ريزومي.


ساقه: متعدد،ساده،ايستاده،ضخيم،محكم،غير چوبي و علفي،منتهي به گل آذين طويل.


برگ: برگهاي پاييني وسيع، پهن دراز يا خطي، سرنيزه اي، در قاعده كم و بيش چسبيده بهم يا آزاد،بدون كرك،سبزمات يا متمايل به آبي.


گل: سفيد،كرم يا كرم متمايل به سفيد،متوسط با دمگل بلند،مجتمع در گل آذين خوشه اي ساده يا پانيكولي،محكم و وسيع شامل تعدادي گرزنهاي كم گل،كاسه تا قاعده منقسم،شامل 4 و به ندرت 5 تقسيم با لوب سر نيزه اي – خطي نوك تيز برابر با نيمه طول جام، جام چرخي،داراي 4 و به ندرت 5 گلبرگ پهن دراز نوك تيز، هر يك در قاعده داراي 2 چاله نوشجاي تماماً پيوسته بهم به صورت يك چاله مدور.


موسم گل: ارديبهشت – خرداد.

رويشگاه:​

اين گياه در مناطق مرطوب چمن زار رشد مي كند. در ايران در نواحي البرز (كندوان) و در غرب (اشترانكوه، راسوند، بروجرد و الوند) مي رويد​

 

[gavad]

گل کاری ديفن باخیا

گل کاری ديفن باخیا

نام خانوادگي: آراسه ARACEAE
سرزمين اصلي: نواحي حاره آمريکا، برزيل
و کلمبيا.
ديفن باخياDIEFFENBACHIA براي اغلب خانواده‏ها نامي آشناست. گياهي است هميشه سبز که سي گونه دارد.
ديفن باخياي آمونا D_AMOENA
به نواحي حاره آمريکا تعلق دارد. اين گونه، به طور متوسط شصت تا صد و بيست سانتي‏متر رشد مي‏کند. برگهايش سبزند و لکه‏هاي سفيد يا کرم دارند. طول برگهاي آمونا پنجاه تا شصت سانتي‏متر است.
گونه ديگري به نام پيکتا D_PICTA که بومي برزيل و کلمبياست، برگهايي به رنگ سبز همراه با لکه‏هاي سفيد، کرم و يا نقره‏اي دارد.
گونه پيکتا چهل سانتي‏متر رشد مي‏کند و طول برگهايش سي سانتي‏متر است.
در بعضي از واريته‏هاي پيکتا دمبرگها، شيري‏رنگند.
روش پرورش ديفن باخيا
گرما:
به طور کلي گياهي گرمادوست است و در زمستان مناسبترين درجه حرارت 13 تا 18 درجه سانتي‏گراد و در تابستان بيشتر از بيست و چهار درجه سانتي‏گراد است.
موقعي که هوا خيلي گرم باشد، بهتر است به طور مرتب آب روي برگهايش پاشيده شود.
در هواي گرم اگر غبارپاشي نشود، برگهايش قهوه‏اي گشته، خود را جمع نموده و مي‏ريزند. در اين صورت بهتر است آن را به محل خنک منتقل کرده و آب بيشتري به آن بدهيد.
در مورد اسپري کردن آب روي برگهايش به اين نکته توجه داشته باشيد که وقتي نور آفتاب روي برگهايش قرار دارد، نبايد آنها را خيس کرد، زيرا در اين صورت دچار سوختگي برگ گشته و روي پهنک‏برگ لکه‏هاي قهوه‏اي ظاهر خواهد شد.
نور:
دوستدار محيطي سايه‏روشن است. مناسبترين موقعيت، زماني فراهم مي‏آيد که در محلي پرنور و به دور از تابش مستقيم آفتاب قرار داشته باشد.
در صورتي که در محل کم نور و سايه براي مدت طولاني قرار گيرد، ساقه‏ها و برگهايش استحکام خود را از دست داده و رشد بي‏رويه مي‏کنند. در اين صورت گياه زشت و بدقواره مي‏شود و ساقه‏هايش خود را مي‏اندازند. در محيط بسيار پرنور که نور آفتاب براي اين گياه مزاحمت ايجاد مي‏کند، برگها زيبايي و جلوه خود را از دست داده، دچار آفتاب‏سوختگي خواهند شد.
علامت آفتاب‏سوختگي، خشکي و قهوه‏اي شدن لبه و اطراف برگهاست.
آبياري:
نيازش به آب متوسط است. در تابستان هر هفته دو تا سه بار و در زمستان فقط يک بار به آن آب بدهيد.
روش دقيقتر براي پيدا کردن زمان آبياري ديفن‏باخيا آن است که اجازه بدهيد سطح خاک خشک شود. هر وقت خاک رطوبت خود را از دست داد و خشک شد، به آن آب بدهيد. آب کم، موجب توقف رشد و ريزش برگها مي‏گردد. البته ريزش برگهاي ديفن باخيا ممکن است علتهاي ديگري نيز داشته باشد.
ديفن باخيا به آب زياد حساسيت دارد. اگر به طور بي‏رويه به آن آب بدهيد، خيلي زود دچار پوسيدگي ساقه مي‏گردد.
يک قارچ بيماري‏زا به نام «بوتري‏تيس» در مواقعي که رطوبت هوا زياد بوده و گياه در سرما قرار داشته باشد، يا آب زيادي به آن داده باشيد، آبکي و لهيده شدن و پوسيدگي برگ و ساقه را به وجود مي‏آورد. ضمنا برگهاي پاييني زرد مي‏شوند. بنابراين بهتر است جنس خاک و محلي را که گياه در آن قرار دارد، از نظر نور و درجه حرارت بشناسيد و با دقت و رعايت برنامه زمانبندي شده، به آن آب بدهيد.
خاک:
مناسبترين خاک براي ديفن باخيا مخلوطي است از سه قسمت خاک جنگلي، خاک برگ، و يک قسمت خاک معمولي باغچه.
کودپاشي:
از اوايل بهار تا اواسط پاييز هر هفته يک بار به غلظت 3 گرم در ليتر کود تقويتي را در آب حل نموده و به گياه بدهيد.
تکثير:
الف ـ در بهار قلمه‏هايي به طول ده سانتي‏متر از ساقه برداشته و به صورت عمودي در ماسه قرار دهيد. (شکل 1)
(شکل 1)
ب ـ در بهار قلمه‏هايي به طول پنج سانتي‏متر از ساقه‏هاي ضخيم که داراي چند جوانه هستند، برداشت کرده و به صورت افقي در ماسه قرار دهيد. (شکل 2)
(شکل 2)
ج ـ پاجوشهايي که کنار پايه اصلي سبز مي‏شوند، از گلدان خارج کرده و به گلدان ديگري منتقل کنيد. (شکل 3)
(شکل 3)
نکات مهم در نگهداري
ديفن باخيا
ريزش برگهاي ديفن باخيا مهمترين مشکل نگهداري اين گياه است. البته در ديفن باخياهاي مسن، ريزش برگهاي پاييني تا حدودي امري طبيعي است.
با رعايت نکاتي که گفتيم، مي‏توان از ريزش برگها جلوگيري کرد. اگر ريزش برگها تا حدي بود که گياه زشت و بد منظره شد، با روش قلمه به ازدياد آن بپردازيد.
توقف رشد ديفن باخيا هم موضوع مهمي است. با تغذيه بموقع و زير و رو کردن خاکهاي سطحي و ايجاد تهويه کافي در خاک، براي رشد بيشتر تحريک مي‏شود.
توضيح:
بعد از برداشتن قلمه آن را يک روز در سايه نگهداري کنيد، تا شيرآبه داخل ساقه خشک شود.

 

[gavad]

گل میمون

گل میمون

گل میمون (نام علمی: Antirrhinum majus) یک گونه گل است. گل میمون یکی از گلهای زینتی است که در باغبانی بسیار معمول است و در فصل تابستان با گلهای رنگارنگ و مخملی خود جلوه خاصی به باغچه ها می دهد.
این گیاه از جنس Antirrhinum و متعلق به خانواده scrophulariaceae میباشد. از گلهای زینتی دیگری که از این خانواده در باغبانی معمول است گل انگشتانه Digitalis و گوشی calceolaria را می توان نام برد
از جنس Antirrhinum حدود 40 گونه مختلف علفی یکساله و دو ساله و چند ساله و نیمه درختچه ای شناسایی شده که یکی از این گونه ها Antirrhinum majus میباشد که نام علمی گل میمون است که از گیاهان علفی چند ساله این جنس میباشد ولی معمولا" از آن به‌عنوان گل یکساله استفاده می شود و دارای تعداد زیادی واریته و فرم مختلف میباشد . طول گیاه و رنگ و اندازه گل در واریته های مختلف متفاوت بوده و همین تنوع این گونه را جزء یکی ازپر استفاده ترین گیاهان در گلکاری قرار می‌دهد.
ارتفاع این گیاه در واریته های مختلف بین ده سانتیمتر تا یک متر متغییر است . از فرم های بلند آن برای گل بریده و از فرم های کوتاه آن برای کاشت در حاشیه باغچه ها میتوان استفاده کرد.

 

[gavad]

طرز نگهداری و کاشت گل میمون

طرز نگهداری و کاشت گل میمون

گل میمون برای رشد و گلدهی به نور کافی احتیاج دارد . بنابراین بایستی آن را در محل آفتابگیر در باغچه بکارید . خاک باغچه باید بایستی قوی و دارای زهکشی خوبی باشد .
فاصله کاشت نسبت به طول گیاه فرق می کند معمولا" فرم های کوتاه را با فاصله 25 سانتیمتری و فرم های بلند را با فاصله 50-40 سانتیمتری میکارند .
برای طولانی شدن طول گلدهی میتوانید گلها را ببرید و از آن به عنوان گل بریده استفاده کنید و یا بعد از پژمرده شدن و قبل از تشکیل بذر آنها را قیچی کنید
وقتیکه گیاه بعد از مدتی گل دادن فرم شاداب و جوان خود را از دست داد آنرا از محل نزدیک به زمین قیچی کرده و سپس با یک کود مایع آنرا کودپاشی کنید در این صورت گیاه ازنو شروع به رشد و فعالیت کرده و گلهای خوبی خواهد داد.
گل میمون را در گلدان نیز میتوان پرورش داده و نسبت به زمان کاشن بذر در فصول مختلف در گلخانه به گل می نشیند.

 

[gavad]

ازدیاد گل میمون

ازدیاد گل میمون

بهترین روش تکثیر کاشت بذر است که آنرا به دو صورت میتوان انچام داد: 1- در فصل پاییز بذر ها را در ترکیبی خاکی که نصف ماسه و نصف پیت یا خاک برگ است در گلخانه بکارند . بذرها معمولا" بعد از 20-10روز سبز می‌شوند . بعد از اینکه نشاء ها باندازه کافی رشد کردند آنها را در گلدانهای کوچک بکارید و در گلخانه سرد یا شاسی قرار دهید . این گیاهان در فصل بهار به باغچه منتقل کنید و گیاهانیکه بیین ترتیب پرورش یافته اند زودتر از سایرین به گل می نشینند و در واقع با این روش گلهای زودرس بدست می آیند . در صورتیکه فرم های بلند آنرابرای گل بریده پرورش داده اید میتوانید بعد از جابجا کردن نشاها آنها را در گلخانه ای که حداقل درجه حرارت آن بین –7و 4 درجه سانتیگراد باشد قرار دهید و در فصل زمستان از گلهای آن استفاده نمایید . 2- طریقه دیگر کاشت مستقیم بذر است یعنی میتوان بذر را در بهار مستقیما در خاک باغچه بپاشید و در آبیاری آن دقت شود که بطور یکنواخت با آبپاش که سوراخهای ریز دارند آبیاری شوند و بعد از سبز شدن بذر ها آنها را تنک کنید و فاصله مناسب رعایت شود

 

[gavad]

تکثیر گیاه گل نرگس

تکثیر گیاه گل نرگس

گل نرگس (بخش اول) تصوير بزرگ

گیاه نرگس از خانواده نرگسیان (Amaryllidaceae ) و تیره Narcissus می باشد» نرگس گیاهی دائمی و پیازدار می باشد . پیازهای آن درشت و دارای ورقه های فلسی یا مطبق است . به عبارت دیگر پیاز آن می تواند چندین سال متوالی گل دهد و گل آن همه ساله درشت تر گردد. گلهای نرگس به رنگ سفید ، زرد ، نارنجی ، کم پر و پُر پر هستند . برگهای این گیاه از بن ریشه بصورت صاف یا شیاردار بیرون می آیند و در طول ساقه قرار میگیرند.نرگس‌ها به اندازه‌های مختلف یافت می‌شوند از گلهای 5 اینچی روی ساقه‌‌های 2 فوتی گرفته تا گلهای 5/0 اینچی روی ساقه 2 اینچی.
نرگس‌ها شاید آسانترین و مطمئن‌ترین پرورش از میان خانواده تمام گلها هستند و برای افراد مبتدی در باغبانی ایده‌ آل است. پیاز و برگها حاوی کریستالهای سمی هستند که فقط حشرات اصلی می‌توانند بدون آسیب رساندن به آن از آن مصرف کنند هر چند ممکن است جانوران آنها را از زیر خاک بیرون بیاورند.

 

[gavad]

تکثیر گیاه گل نرگس

تکثیر گیاه گل نرگس

تکثیر نرگس‌ها
نرگس‌‌ها به دو روش تکثیر می‌شوند. 1- روش تکثیر غیر جنسی (تقسیم پیاز) که دقیقاً نتیجه‌اش گلی است مانند گل پیاز اصلی. 2- روش تکثیر جنسی (دانه) که نتیجه‌اش گلهایی خواهد بود جدید و متفاوت. دانه‌ها در بخش تخمدان ایجاد می‌شوند این بخش متورم در پشت گلبرگهاست. پس از شکوفه کردن بخش تخمدان متورم می‌شود اما خالی از دانه است. گهگاه باد یا حشرات با آوردن گرده‌های جدید از گلهای دیگر می‌توانند باعث گرده افشانی گل در طول مدت گلدهی آن شوند. وقتی این اتفاق روی داد در تخمدان یک یا تعداد کمی دانه ایجاد می‌شود. نرگس‌های دورگه بوسیله گرده افشانی گل‌ها با تماس دادن و مالیدن دانه گرده از یک گل به کلاله گل دیگر بوجود می‌‌آیند در نتیجه تخمدان می‌تواند تا 25 دانه را در خود ایجاد کند. که هر کدام از آنها یک گیاه کامل را بوجود خواهد آورد. اما برای گلدهی گیاهی که از دانه پرورش می‌یابد باید تا 5 سال صبر کرد.
گلدار بودن نرگس از شش هفته تا شش ماه طول می‌کشد که این بستگی به جایی که شما زندگی می‌کنید و همچنین نوع گونه‌ای که پرورش می‌دهید دارد. بعد از گلدهی اجازه دهید تا گیاه نرگس پیازش را برای سال بعد بازسازی کند. برگها تا آن هنگام سبز هستند. هنگامی که برگها زرد شدند شما می‌توانید آنها را قطع کنید اما تا قبل از آن خیر.
رده بندی انواع نرگس
رده بندی یک گونه کشت شده (قابل کشت) نرگس بر پایه توصیف و سنجش یا از یک رده بندی ارائه شده توسط فردی که گونه‌ها را به ثبت می‌رساند، پایه‌ گذاری شده است.
کد رنگ های استفاده شده برای توصیف رنگ نرگس‌ها به قرار زیر است:
W- سفید (سفید گونه) G- سبز Y- زرد P – صورتی O- نارنجی R- قرمز
در توصیف گل نرگس هر نرگس را به دو بخش تقسیم می‌کنیم
گلبرگ‌ ها
تاج گل
تاج گل و گلبرگ با استفاده از حروف کد رنگ که مناسب هستند توصیف می‌شوند. نحوه نوشتاری مورد استفاده برای توصیف رده بندی نرگس به شرح زیر است.
1- تقسیم بندی بر اساس شکل ظاهری که از 1 تا 13 شماره گذاری می‌‌شود. 2- حرف یا حروف کد رنگ باید به درستی برگهای گلبرگ را توصیف کند و پس از آن خط تیره قرار می‌دهیم. 3- حرف یا حروف کد رنگ باید به درستی بخش تاج گل را توصیف کند.
برای مثال نرگس « زمزمۀ فرشته » از یک نوع 5 –زرد – زرد است. و به صورت زیر نمایش می‌دهند: ( 5-Y-Y)
- در نوع چهارم از تقسیم بندی کلی نرگس‌های دوتایی حروف کد رنگ به توصیف دقیق مخلوط گلبرگ‌ها و شبه گلبرگها که با نظم خاصی قرار گرفته‌اند می‌پردازد. - اگر گلبرگ و تاج گل دارای یک رنگ واحد باشد از یک کد رنگ برای رده بندی آن استفاده می‌‌شود. چه نرگس‌های وحشی و چه نرگس‌‌هایی که قابل کشت و پرورش هستند اگر دارای نامهایی با مشخصات بالا باشند به صورت طبیعی در یکی از تقسیم بندی‌های 1 تا 12 قرار می‌گیرند قسمت سیزدهم مختص نرگس‌ هایی است که دارای اصطلاحات علمی گیاه شناسی هستند.

 

[gavad]

تکثیر گیاه گل نرگس

تکثیر گیاه گل نرگس

تقسیمات سیزده گانه نرگس از روی شکل ظاهری نرگس
نوع اول- شیپوری: یک گل روی ساقه، تاجی به شکل شیپور که حدوداً به اندازه گلبرگ‌ها و گاهی بلندتر از گلبرگهاست.
نوع دوم- تاج بلند: یک گل روی ساقه که اندازه تاج آن بین تا یک گلبرگ کامل است.
نوع سوم- تاج کوتاه: یک گل روی ساقه و اندازه تاج آن کمتر از بلندی گلبرگ‌هاست.
نوع چهارم- دوگانه: نرگس‌هایی که دارای گلبرگ‌ها و یا تاج خوشه‌ای هستند. و روی یک ساقه می‌تواند یک یا بیش از یک گل داشته باشد.
نوع پنجم- سه پرچمی: معمولاً بیش از یک گل روی ساقه دارند سرگل افتاده و بخش گلبرگها عموماً به صورت تاب خورده و برگشته و دارای بافتی ابریشمی است. گلهای این نوع نرگس مانند زنگ‌های آویزان است.
نوع ششم- سیکلامینوس: یک گل روی ساقه گلبرگ ها به طور مشخصی برگشته هستند و تاج آن کشیده و باریک است (مثل این می‌ماند که گلبرگها بوسیله باد خم شده‌اند)
نوع هفتم- جانکوئیلا: دارای گلهای کوچک و گلبرگهای پهن است . عموماً چندین گل روی ساقه است. و گلها بسیار معطر هستند ساقه دارای مقطع عرضی گرد و بخش‌های ساقه و برگ آن نازک شبیه به نی است.
نوع هشتم- تا زِ تا: عموماً دارای 3 الی 20 گل روی یک شاخه قوی است. گلها عموماً خوشبو و دارای تاج بسیار کوتاهی هستند. گلبرگ ها گرد و تا حدی مضرس هستند.
نوع نهم- شاعرانه: عموماً یک گل روی ساقه دارد گلبرگهای سفید رنگ که در بعضی موارد با رنگ تاج در محل اتصال رنگین شده با تاج کوچک صافی که دارای بله‌های قرمز رنگ است. این گل معطر است.
نوع دهم- بالبوکدیم دورگه: گلهایی کوچک شبیه « دامن دورچین » دارد.
نوع یازدهم- تاج مضرس (شکاف دار) : لبه‌های تاج آن دارای شکاف عمیق است (معمولاً شکافها به اندازه طول تاج هستند)
نوع دوازدهم- نرگس‌های متفرقه: نرگس‌هایی که در رده‌بندی‌های ذکر شده بناشده. و عموماً جزء نرگسهای دو رگه هستند.
نوع سیزدهم- انواع گونه‌های وحشی و دورگه
مراقبت از نرگسها
نکاتی برای موفقیت در پرورش نرگس
ماههای مرداد و شهریور بهترین زمان برای کشت نرگس در انگلیس هستند تا ریشه‌ها قبل از شروع زمستان قابلیت رشد را پیدا کنند اگر چه پیازها باید تا ماه مهر کشت شوند ولی تا آبان ماه قابل کشت هستند.
برای کشت، آنها را بطور مجزا با فاصله‌های cm 15 در یک خاک با زهکشی خوب و مناسب کشت کنید به طوری که حدود cm 10 خاک روی پیازها باشد. یک مقدار کود معمولی را با خاک مخلوط کنید و در زیر محل کاشت بریزید و اگر خاک رسی و سنگین است مقداری شن با آن مخلوط کنید تا به زهکشی خاک کمک کند. پیازها را در زمینی که از آب اشباع است نکارید.
نرگس‌ها برای گلدهی سال بعد خود نیاز به انرژی سرازیر شده از ساقه و برگ به پیازها دارند. به همین دلیل برگها را از محل طوقه قطع نکنید چون این کار باعث می‌شود آنها ضعیف شوند. هنگامی که 6 هفته سپری شد بعد از گلدهی می‌توانید برگها را قطع کنید چون تأثیری بر گلدهی سال بعد ندارد.
بعد از پژمرده شدن گلها آنها را از بخش زیرین و پشت تخمدان قطع کنید.
هر پیازی را که در ساقه و برگ آن نشانی از بیماری است خارج کرده و آن را بسوزانید.
پس از گلدهی گیاه را هفته‌ای یک بار آبیاری و بوسیله کودهای غنی از تپاس تغذیه کنید تا هنگامی که برگها زرد شوند.
تعداد زیادی از نرگس‌ها، خیلی خوب به طور طبیعی سبز شده و نیاز به جابجایی ندارند. اگر شما باغ کوچکی دارید و دسته‌های نرگس خیلی زیاد و بزرگ شده‌اند می‌توانید آنها را خارج کرده و تقسیم کنید.
پیازهای خارج شده را در مکانی خنک تاریک و با تهویه مناسب تا زمان کشت بعدی ذخیره کنید.
هم قبل از انبار کردن هم قبل از کشت دوباره، تمام پیازهایی را که هنگام لمس کردن حس می‌‌کنید نرم هستند یا حالت اسفنجی پیدا کرده‌اند را جدا کرده و بسوزانید.
پیازهای کشت شده در گلدان (برای 16 الی 20 هفته) باید حداقل در عمق 5 تا 10 سانتی متری کاشته شوند. که این بستگی به شرایط آب و هوایی منطقه دارد.
بهترین گونه‌ها برای پرورش بستگی به مکانی دارد که می‌خواهید کشت کنید. اگر محیط بزرگی از زمین سبز دارید که می‌خواهید در آنجا نرگس‌ها را کشت کنید نوع « نرگس نما » بهترین نتیجه را دارد. گونه‌های مختلف را در یک بخش با هم مخلوط نکنید که این یک نتیجه کشت خوب نیست.
برای حاشیه و کناره‌های کوچک باغهای سنگی بهتر است از انواع کوچک‌تر برای پرورش مانند « دو به دو » یا « پرتاب شعله » استفاده شود.
در طول زمان پرورش، حداقل دوبار بوسیله قارچ کش شاخ و برگ نرگس‌ها را سمپاشی کنید

 

[gavad]

تکثیر گیاه گل نرگس

تکثیر گیاه گل نرگس

تعداد گونه‌های نرگس
گیاه شناسان در این مورد اختلاف نظر دارند اما حداقل 25 گونه وجود دارد که بعضی از آنها با تنوع بسیار زیاد هستند و دارای چندین دورگه طبیعی هستند با توجه به این گونه‌ها لیست بانک اطلاعاتی فعلی نرگس نمایانگر بیش از 13000 دورگه است که در بین تقسیمات رده بندی شده دوازده گانه قرار می‌گیرند.
پرورش نرگس در گلدان
بهتر است شما از گلدانهای دو گالنی به عنوان اندازۀ استاندارد نرگس ها و از گلدانهای یک گالنی برای نرگس های مینیاتوری و پیازهای کوچک استفاده کنید. بهتر است گلدانها را با کلراکس ضدعفونی کرده و اجازه دهید خاکشان به خوبی زهکشی شود. ترکیب خاکی که من استفاده کردم عبارتست است از یک بخش پرلیت و سه بخش خاک استرلیزه. در انتهای گلدان بر روی یک لایۀ نازک خاک یک مشت از کود 0-10-10 بریزید. اجازه ندهید پیاز های نرگس با کود تماس داشته باشند. و سعی کنید پیاز در 3/1 فوقانی قرار گیرد. اگر پیاز را نزدیک سطح خاک بکارید ریشه ها پیاز را به سمت بیرون از خاک هل می دهند. فقط پیاز های متوسط را در گلدانهای یک گالنی بکارید. براساس اندازۀ پیاز ها می توانید سه الی چهار پیاز را در یک گلدان بکارید. اگر ملاحظه کردید که مقداری از یک پیاز به خارج از خاک آمده است خاک را به آرامی و با دقت کنار زده و پیاز ها را در سطوح پایین تری از خاک بکارید. برای نمایش پیاز ها ترجیح دادم که آنها با هم در تماس نباشند. روشی که اتخاذ کردم ای بود که پیاز ها را حداقل به اندازه ی قطر یک پیاز از هم دور قرار دهم و با فاصلۀ برابر از لبه های گلدان. بعد از اول نوامبر گلدان را آبیاری سنگین نمایید و اجازه دهید پیت ماس سطح خاک کاملا از آب اشباع شود. برای هفتۀ اول هر روز آبیاری کنید. اگر ملاحظه کردید که خاک فوقانی گلدان در حال خشک شدن است به آن آب اضافی دهید. اگر خاک شما قلیایی است از آنجایی که نرگس محیط اسیدی را ترجیح می دهد برای حفظ اسیدیتۀ خاک برای گلدانهای یک گالنی یک قاشق چای خوری Iron rite و دو قاشق برای گلدانهای دو گالنی اضافه کنید. بعد از شکوفه زدن یک مشت کود 5-10-10 به گلدان اضافه کنید. این امر با اضافه کردن کمی پتاسیم کمک می کنند که گیاه برای گلدهی سال بعد پیاز خود را بازسازی کند نرگس نیاز به یک دورۀ تابستانۀ گرمایی دارد. پیاز های نرگس در گلدانها و مخازن عمیق که به ریشه ها اجازۀ رشد می دهند بیشتر رشد می کنند. می توانید پیاز را برای 2-3 سال در داخل گلدان نگهداری کنید. می توانید پیاز ها را در آورده تمییز نمایید و در یک کیسۀ کاغذی یا نایلونی ریخته برچسب زده و در یک جای خشگ و خنک تا پاییز نگه داری کنید.

 

[gavad]

آنتوریوم

آنتوریوم

آنتوريوم

Anthurium

دو رقم از اين گل تا كنون شناخته شده است :
1- آنتوريوم شرزيرانوم A.Schezerianum كه يكي از زيباترين گلها با برگهاي پهن جالب است
2- آنتوريوم آندرينوم A.Andreanum با شاخه هاي عمودي با رنگهاي عالي و برگهاي بسيار پهن و شاخه هاي گل زيبا
هر دو اين گلها در آب دوام مي آورند و نوع اخير براي گلخانه مناسب است . نام علمي Anthurium و يكي از زيباترين گلهاي غير بومي جهان است . با شاخه هاي عمودي و داراي رنگهاي عالي ، گلها و برگها ي بسيار پهن دارد . شاخه هاي گل آن بسيار مورد توجه است و مدتها در آب دوام مي آورد . اين نوع گل بخصوص براي پرورش در گلخانه مناسب است زيرا در اين مكان است كه مقداري رطوبت ، درجه گرما و آبياري به راحتي قابل كنترل ميباشد
نوع Schezerianum براي پرورش در آپارتمان ، يك گل بسيار مناسب است . اين گياه در شرايط مناسب مرتب گل داده و برگهاي بسيار زيباي آن به رنگهاي قرمز درخشان يكماه و حتي بيشتر دوام مي آورد

مواظبتهاي زراعي
1- نور : نور ملايم در درجه اول
2- درجه گرما - محيط گرم
3- رطوبت - خاك را بايد مرطوب نگه داشت

تكثير

از طريق كاشتن و يا تقسيم طولي گياه انجام مي شود

كود :

هر ماه يكبار بايد از كود قابل حل كه در بازار موجود است استفاده كرد

 

[gavad]

فيلودندرون برگ انجيري

فيلودندرون برگ انجيري

فيلودندرون برگ انجيري

Philodendron bipinnatifidum

گياهي است از خانواده " آراسه " و زادگاه آن آمريكاي جنوبي است ، برگهاي سبز براق است كه با بزرگتر شدن شكافها و دندانه هاي برگ عميق تر و شكل برگ انجيري به خود مي گيرد . ريشه هاي هوايي آن منحصر به ريشه هاي نزديك قاعده برگها است كه بايد به طرف خاك هدايت گردد . همانطوري كه از نام انگليسي (upright philodendron ) آب بر مي آيد و فيلودندرون را راست قامت نام نهاده اند احتياج به قيم ندارد و برگها از مركز مي رويند هواي گرم و مرطوب از شرايط ايده آل آن است و بعلت گستردگي بوته و برگها بايد دور از محل پررفت و آمد باشد ، نگهداري فيلودندرون ها ساده و گياهي مناسب براي مبتديان است

نيازها :

نور :كنار پنجره با نور ملايم بهترين مكان براي اين گياه است . اشعه مستقيم آفتاب مخصوصا" در ظهر به برگها ي گياه صدمه وارد مي نمايد .

دما :حداقل درجه حرارت در زمستان 12 درجه سانتيگراد و حداكثر آن در تابستان 24 درجه سانتيگراد توصيه ميگردد . در درجه حرارت بالاتر غبارپاشي الزامي است .

آبياري :در تابستان هفته اي دو بار و در زمستان هفته اي يكبار آبياري كافي است . هرگز اجازه ندهيد خاك گلدان باتلاقي شود .

رطوبت :در تمام طول سال هفته اي دوبار با آب ولرم غبارپاشي نمايد .

خاك مناسب : خاك ليموني و كمپوست با كودشيميايي بهترين محيط براي رشد ريشه تشكيل مي دهند .
تكثير :ازدياد فيلودندرون در منزل كار آساني نيست . حرفه اي ها از بذر و قلمه استفاده مي نمايند .
فروشندگان گل و گياه براي جلب مشتري برگها را با مواد براق كننده تميز مي نمايند ، روزنه هاي موجود در سطح برگ كه براي اعمال حياتي بايد باز باشند با اينگونه مواد مسدود نكنيد ، غبارپاشي جهت تميز شدن برگها كافي است .

عوارض و درمان

لكه هاي سوخته روي برگها است :
اشعه مستقيم آفتاب يا غبارپاشي در آفتاب باعث آن است ، گلدان را به نيم سايه منتقل نماييد .و از غبارپاشي در آفتاب بپرهيزيد .

برگهاي جديد يا ظاهر نمي شوند يا خيلي كوچك هستند :
به گلدان بزرگتري احتياج دارد در صورت عدم امكان تعويض تغذيه گياه توصيه ميگردد.
برگها زرد مي شوند و مي ريزند :
آبياري زياد است سوراخ ته گلدان را بازديد نمائيد كه آب بتواند از آن خارج شود .

ساقه ها دراز و ضعيف هستند :
نوركم است گلدان را به محل روشن تر با اشعه غير مستقيم آفتاب منتقل كنند .
برگها رنگ پريده و رشد كم شده است :
هوا سرد است گلدان را به محل گرمتري انتقال دهيد .

 

[gavad]

کلئوم

کلئوم

کلئوم​

cleome​

این گیاه از خانواده capparidaceae میباشد و تا کنون یکصدوپنجاه گونه آن بصورت گیاهان یکساله و بندرت بصورت درختچه دائمی شناخته شده است . ​

این گیاه بیشتر برای زینت حاشیه باغچه ها به تنهائی و یا همراه با گل آهار و گلایول و یا کاشت در گلدان مناسب میباشد . گونه ای از این گیاه که بیشتر کاشته میشود ​

c.spinosa است که بومی نواحی گرمسیر امریکا میباشد و گیاهی است یکساله و نیمه مقاوم و بلندی آن به 120-100سانتیمتر میرسد . ​

برگهای cleomeمتناوب و پنجه ای به رنگ سبز روشن و از تعداد پنج تا نه برگچه تشکیل شده است . ساقه این گیاه دارای کرکهای ظریف و در روی دمبرگهای کشیده و طویل آن تعدادی خار و همچنین برروی رگبرگهای آن خارهای ظریف تری وجود دارد و وجه تسمیه آن spinosa ( خاردار ) نیز از آن گرفته شده است . ​

گلهای خوشه ای آن ابتدا در انتهای ساقه اصلی بصورت مجتمع و سپس گلهای ساقه های جانبی ظاهر میشوند . گلها دارای چهارکاسبرگ سبز رنگ و چهارگلبرگ به رنگ سفید و صورتی و باریک و بشکل قاشقک بتعداد چهارعدد وجود دارند . پرچمها طویل و به تعداد شش عدد و تخمدان دارای پایه ای نسبتا" بلند میباشد و بخاطر شکل ویژه گلها بانگلیسی آنرا spider flower(گل عنکبوتی ) می نامند . گلها از دور تقریبا" بشکل گلهای خانواده orchidaceaeبنظر می آیند . گیاه در خردادماه شروع به گل دادن می کند و گلها تا پائیز ادامه خواهند داشت و کمی معطر میباشد . برکته های این گیاه نسبتا" بزرگ و قلبی شکل است . ​

روش کاشت​

این گیاه بخاک کاملا" قوی و زه کشی خوب و همچنین آبیاری منظم نیاز دارد . با وجودی که نورزیاد برای زیست این گیاه لازم است معهذا آفتاب شدید به گلبرگهای آن آسیب میرساند و مکانی سایه آفتاب برای کاشت آن ترجیح دارد و حداکثر لطافت گلبرگها در صبح زود و غروب آفتاب مشاهده میشود .​

روش ازدیاد​

میوه این گیاه دارای دانه های فراوان است و باید قبل از بازشدن غلاف آنها را چید زیرا بسادگی به زمین می ریزند . بذور این گیاه را از اوائل تا اواخر فروردین ماه در گلدان و در حرارت 18 درجه سانتیگراد کاشته و زمانی که اندازه گیاه به ده سانتیمتر رسید آنرا جهت عادت دادن به هوای سرد به گلخانه سرد برده و سپس آنرا در اردیبهشت در مکان اصلی بکارید .​

 

[gavad]

اپي فيلوم Epiphyllum

اپي فيلوم Epiphyllum

اپي فيلوم​

Epiphyllum​

​

گياهي است گلخانه اي و آپارتماني از خانواده cactaceae با نامهاي مختلف كه اغلب به آن orchid cactus هم گفته ميشود. با رنگهاي متنوع سفيد، قرمز ، زرد و صورتي و اصل آن از آمريكاي جنوبي است كه در زادگاه اصلي خود بصورت اپي فيت ( براي ادامه زندگي برروي گياهان ديگر و تنه درختان زندگي مي كند ) ساقه هاي آن بصورت قطعاتي پهن و شبيه به برگ است . اين گياه روشنائي پسنديعني براي ادامه زندگي محتاج نورزياد منهاي اشعه مستقيم ميباشد . و ترجيح ميدهد بجاي گلدان سفالي از گلدانهاي چوبي يا تنه درختان استفاده نمايد . گلها اوايل ارديبهشت ظاهر شده و تا اوايل تابستان ادامه دارد .​

اين گياه نسبتا" مقاوم بوده و در زمستان تا پنج درجه بالاي صفر را ميتواند تحمل كند .​

​

نگهداري و مواظبت​

​

بهتر است آنرادر معرض آفتاب مستقيم قرار ندهيد ولي نور زياد باعث دوام آن است و بهترين خاك براي اين گياه مخلوطي از خاك باغچه ، پيت و شن است و در زمستان پنجره هاي جنوبي ساختمان را ترجيح ميدهند . احتياج به آبياري مرتب و كم دارد كه بتريج پس از فصل گلدهي بايد كم كم قطع شود . رطوبت زياد باعث پوسيدگي ساقه مي شود . در زمان گلدهي احتياج به كود پتاسه دارد .​

​

طرز تكثير :​

​

تكثير بدو صورت انجام ميگيرد 1- تكثير بوسيله بذر​

2- تكثير بوسيله قلمه: قلمه ها را بايد از نوك شاخه هاي جديد در اواخر بهار و اوايل تابستان گرفته و پس از بريدن در محلي سايه آفتاب قرار داده تا ته ساقه خشك شود . پس از خشك شدن انتهاي قلمه را تا عمق 2 تا 3 سانتيمتر در شن فرو مي كنيم و ارتفاع قلمه بايد حداقل 5 تا 6 سانتيمتر و بطور معمول سه تا چهار بند باشد . ​

​

 

[gavad]

هورتانسيا

هورتانسيا

هورتانسيا
HYDRANGEA

اين گياه داراي گلهاي زيبائي است برنگهاي صورتي ؛ قرمز و يا آبي كه معمولا" در اواخر زمستان و اوايل بهار بمعرض فروش گذاشته ميشود . چنانچه در مكان آفتابي قرار گيرد برگها جمع شده و چروك ميخورند . براي علاج اين مشكل خاك گلدان را براي چند دقيقه در سطل آب خيسانده و سپس آنرا بسايه منتقل كنيد .بدنبال اين كار مرتبا" آب كافي به آن داده و هفته اي يكبار نيز به آن كود بدهيد .درجه حرارت محيط اطراف گلدان هيچگاه نبايد بالا باشد در پايان فصل گل ؛ شاخه ها را كمي كوتاه نموده و از ميزان آب بكاهيد سپس در پائيز آب را باز هم كاهش داده و گلدان را در مكاني خنك قرار دهيد . از اواخر زمستان با شروع رشد و قبل از ظهور غنچه ها ميتوان گياه را به مكان گرمتري منتقل نموده بر مقدار آب افزود . در اطاقهائيكه توسط شوفاژ گرم ميشوند بواسطه خشكي هوا و گرما نگهداري اين گياه بسيار مشگل خواهد بود . چنانچه خواستيد گلهاي آبي رنگي داشته باشيد ميتوانيد مقداري سولفات آلومينيوم بخاك اضافه نمائيد . تكثير از طريق قلمه زدن ساقه هاي جوان در بهار امكانپذير است .

 

[gavad]

ديفن باخيا (DIEFFENBACHIA AMOENA

ديفن باخيا (DIEFFENBACHIA AMOENA

ديفن باخيا
(DIEFFENBACHIA AMOENA

گياهي است با برگ هاي زيبا از خانواده آراسه ARACEAE که در اکثر آپارتمان ها وجود دارد که گاهي در صورت بالا بودن سن گياه و مهيا بودن شرايط ، گل مي دهد که البته خيلي کم ديده مي شود (طول گل آن به 13 سانتيمتر مي رسد ولي چندان مشخص نيست)؛
اين گياه که بومي آمريکاي جنوبي و مرکزي است چندين نوع دارد؛ گياهي مقاوم است و به دليل سادگي نگهداري در اکثر آپارتمان ها ديده مي شود .
طول برگ هاي شکننده اين گياه ممکن است تا 47 سانت نيز برسد و پهناي برگ ها نيز به نصف اين مقدار افزايش مي يابد.

نيازها ​

نور: نور غيرمستقيم بهترين نور براي گياه است و نسبت به نور مستقيم آفتاب حساس است و آسيب مي بيند. در صورت کمبودِ نور، گياه علفي و ساقه هايش دراز مي شود.
معمولاً در نور معمولي ساختمان خوب رشد مي کند و به هر نوري به جز تابش مستقيم سازگار است.
گياه را هر چند وقت يک بار بچرخانيد تا برگ ها به يک طرف منحرف نشود

دما : بهترين درجه حرارت براي آن بين 13 تا 18 درجه است و معمولاً فقط در فصل زمستان بايد در اتاق نگهداري شود و در بقيه فصول مي تواند دماي محيط را تحمل کند؛ البته نسبت به سرماي بيش از اندازه حساس است .

آبياري : در تابستان هفته اي 2 تا 3 بار کافي است و در زمستان هفته اي يک بار. اين گياه نسبت به خشکي مقاومتر است تا آبياري بيش از اندازه، پس اجازه دهيد بين دو آبياري سطح خاک گلدان خشک شود .
در بيشتر منازل به دليل آبياري بيش از اندازه گياه پوسيده مي شود و از بين مي رود. ​

خاک : اين گياه به زهکشي خوبي نياز دارد بنابراين خاک برگ براي اين گياه مناسب است (مخلوط يک قسمت خاک رس و يک قسمت کود حيواني و دو قسمت برگ ). زياد بودن کود حيواني باعث پوسيدگي آن مي شود.
تکثير : جدا کردن «پاجوش» هاي ريشه دار و کاشتن آنها، يا قلمه زدن ساقه ي برگ دار و بدون برگ؛ بدين ترتيب که ساقه هاي برگدار را پس از جدا کردن از گياه، چند ساعت تا يک روز در هواي آزاد بگذاريد تا محل هاي برش خشک شود و سپس يا در يک ظرف آب قرار دهيد تا ريشه دهد و سپس کاشته شود، يا قلمه ها را در ماسه بکاريد و از قلمه هاي بدون برگ و داراي حداقل يک جوانه به اندازه 5 سانتيمتر ببريد و بعداز دو روز قرار دادن در هواي آزاد، به صورت افقي، طوري که جوانه به سمت سطح خاک باشد بکاريد تا پس از ريشه دار شدن آنها را در گلدان هاي جداگانه کشت کنيد .

نکته : قرار دادن چند قرص ضد بارداري در خاک گلدان يا حل کردن آن در آب و آبياري گياه باعث افزايش رويش پا جوش ها مي شود که تکثير آنها خيلي راحت تر است.
هميشه گياهان خود را با کودهاي مايع موجود در بازار آبياري کنيد. هر 15 روز يک بار کود مايع را به نسبت مشخصي که از طرف توليد کننده معين مي شود در آب حل نماييد و گياه را با آن آبياري کنيد.​

احتياط : اين گياه مانند برگ انجيري بسيار سمي است و بايد از دسترس نوزادان و کودکان نوپا که احتمال مي دهيد برگ هاي آن را به دهان بگذارند، دور نگهداشته شود (در صورت بلعيده شدن، به دهان و زبان آسيب مي رساند و شخص قادر به تکلم نيست).

 

[gavad]

بگونیا

بگونیا

بگونیا

بگونیاسه BEGONIACEAE


خانواده بگونیاسه با برگ‌های زیبا و رنگین توجه همه را جلب می‌كند. این خانواده از لحاظ ارقام و اعداد گستردگی فراوانی دارد. گرچه گفته می شود که این گیاه اولین بار در آمریکای جنوبی کشف شد، ولی ظاهراً گیاه نام خود را مدیون یک گیاه شناس فرانسوی به نام شارل پلومیهCHARLES PLUMIER است که برای مشاهده و مطالعه این گیاه که به فراوانی در هائیتی(جزایر کارائیب) می روید از اقیانوس اطلس عبور کرد. این گیاه نیز به نامMICHEL BEGON حاکم وقت آن جزیره، بگونیا نامیده شد.
منشأ بگونیا جنگل‌های گرم و مرطوب است. تنوع تعداد گونه‌ های بگونیا شناسایی آن را مشکل کرده است. خصوصیات خانواده بگونیاسه مربوط به عدم وجود تقارن برگی است، برگ‌های گیاهان خانواده بگونیا تقارن مشخصی ندارند.

بر اساس نوع ریشه، بگونیاها را به سه دسته تقسیم کرده‌اند :


1- ریشه افشان؛
2- ساقه‌های قطور و ریزوم مانند؛
3- پیازی.

بگونیاها با ریشه‌های افشان


- ساقه كاملاً مشخص، نسبتاً قطور و بلند؛
- برگ‌ها به تناوب روی ساقه قرار دارند؛
- ریشه‌های افشان و نسبتاً سطحی دارند؛
- بی تفاوت به طول روز.

از آنجا كه این گیاهان به طول روز بی‌تفاوت اند در تمام فصول سال گلدار هستند.
بهترین و شاخص‌ترین بگونیاسه مربوط به زیر خانواده ریشه افشان، بگونیای سمپر فلورانس یا بگونیای همیشه گلدار است. برگ‌های سبز براق، گل‌های قرمز بسیار شفاف و ساقه کشیده دارد. این گیاهان در همه شرایط عمومی منازل و گلخانه‌ها، قابل کشت و کار و نگهداری هستند. ساقه‌های آن در داخل آب به راحتی ریشه می‌دهند و در داخل ماسه نیز خیلی سریع و کمتر از 7 روز ریشه می‌دهند. این بگونیاها انواع مختلفی دارند.
برای پرورش بگونیای همیشه گلدار، یک خاک مناسب با بافت متوسط، و محلی دور از تابش مستقیم آفتاب مناسب است.

بگونیاها با ساقه‌های قطور و ریزوم مانند


- ساقه مشخصی ندارند؛
- ساقه به شكل ریزوم تغییر شكل داده؛
- برگ‌ها رنگ‌ و شكل‌ متفاوتی دارند.
یكی از بگونیاهای برگ ریزوم‌ دار، بگونیای پشت برگ قرمز است كه سطح رویی برگ‌های آن حالت مخملی دارد. در بگونیاهای ریزوم‌دار، ساقه به شکل ریشه تغییر شکل داده است و برگ‌ها بر روی ریزوم‌ها به شکل‌های مختلف خود نمایی می‌کنند. بیش از 800 گونه بگونیا متعلق به این گروه می‌باشد که از نظر ریزوم و نقش و نگار برگ با هم متفاوتند.
بگونیای پشت برگ قرمز را نمی‌توان در منزل نگهداری کرد زیرا به خاک بسیار سبک و محیطی با رطوبت نسبی 70 تا 75 درصد نیاز دارد.
بگونیاهای ریزوم دار تحت نام عمومی بگونیا ركس شناخته می‌شوند (اولین بار ركس متوجه دو رگه بودن آنها شد). بگونیاهای دو رگه برگ‌های رنگین یا فلس‌های كركدار روی برگ‌ دارند. برخلاف دسته اول، به وسیله تقسیم ریزوم و قلمه ‌های برگی تكثیر می ‌شوند. علاوه بر این با برگ كامل هم تكثیر می‌ شوند.انواع بگونیاهای رکس عبارت اند از: بگونیای رکس نقره‌ای و بگونیای رکس قهوه‌ای.

بگونیاهای پیازی


این بگونیاها ساقه خودرویی به شكل پیاز دارند. پیازها از نوع پیازهای حساس به سرما بوده و در زمستان در انبار نگهداری می‌ شوند. دارای برگ‌های درشت و گل‌های رنگین هستند. این گیاهان كاربرد فضای سبزی و چشم اندازی دارند. در كشور ما بگونیای پیازی كم است، زیرا گیاه احتیاج به خاكی با PH اسیدی و تابستان‌ های مرطوب دارد ولی در كشور ما تابستان‌ها گرم و خشك است بنابراین در فضای سبز كشت و كار مناسبی ندارد.
بهترین شرایط برای نگهداری این گیاه، وجود یک خاک مرطوب کاملاً اسیدی و به دور از نور مستقیم آفتاب است. به دلیل سهولت در تولید گیاهان دو رگه، بگونیاها ارقام فراوانی دارند.

نکته:

وضعیت قرار گیری گل‌ها در بگونیاها طوری است که گل‌های نر و ماده بر روی یک بوته قرار دارند و از نظر همزمانی رسیدن دایره گرده و کلاله هیچ مشکلی نیست در نتیجه تولید بذر به وفور صورت می ‌گیرد. بگونیاهای همیشه گلدار به وسیله بذر به راحتی قابل تکثیر هستند.

 

[نارون]

پرورش « پپرومیا» در خانه

پرورش « پپرومیا» در خانه

پپرومیای معمولی دارای برگهای قلبی شکل پر از فرورفتگی برجستگی به رنگ سبز تیره با رگه های روشن است.این گیاه همه ساله از طریق قلمه برگ تکثیر میشود.ساقه های ان نیز قابل قلمه شدن هستند.
کشت وکار ان در خاک سبک شنی با موفقیت انجام میشود و کمتر از سایر گیاهان به ابیاری و کودپاشی احتیاج دارد.در گلخانه گرم نگه داری میشود و محل سایه افتاب را میپذیرد

 

[نارون]

دبفن باخیا از خانواده اراسه (شیپوری) است.گیاهی است زیبا با ساقه نرم و ابکی و برگهایی به رنگ سیز با لکه های سفید و زرد و رگبرگ های اصلی کاملا مشخص. ساقه اصلی غالبا بدون انشعاب و برگهای انتهایی مدام در حال فعالیت است.به حرارت و رطوبت نیاز دارد و فصل تعویض گلدان در بهار قبل از شروع رشد میباشد.
در بیشتر رقم ها برگهای پایین به تدریج میریزد که گیاه زیبایی خود را از دست میدهد. در این صورت میتوان برگهای انتهایی را را همراه با ۱۰ سانتیمتر از بخش فوقانی ساقه قطع ودر ظرف اب یا بستری از ماسه ریشه دار کرد و سپس در گلدانی با خاک مناسب کاشت. بقیه سافه نیز قابل تکثیر است به این صورت که ساقه را به قسمت هایی تقسیم کرد که هر قسمت دارای یک جوانه یا بیشتر باشد. هر یک از این قطعات را در بستری از ۲/۱ماسه ۲/۱ تورب مرطوب کشت میکنیم و قلمه های ریشه دار شده را در خاک سبکی که حداقل ۴/۱ ان را تورب یا خاک برگ پوسیده تشکیل میدهد کشت میشوند.
برای جلوگیری از بیماری پوسیدگی ساقه تهویه گیاه با فاصله بیشتر گلدانها دقت در ابیاری به نحوی که شاخه ها و برگها خیس نشوند و محلول پاشی با زینب توصیه شده است.
این گیاه مخصوص گلخانه گرم و مرطوب است و زمانی که به اپارتمان منتقل میشوند محیط کم نور و سایه انجا را به خوبی تحمل میکنند.
دیفن باخیا گیاهی سمی است.و باید مواظب بود که در دسترس کودکان نباشد چون ممکن است خوردن برگهای ان توسط بچه ها تکلم را تا یکی دو روز از انها بگیرد.
www.naevan67.blogfa.com

 

[نارون]

گیاه دائمی گلخانه ای است با ریشه های ضخیم و گوشتی و برگهایی که در انواع اشکال مختلف و بسیار متنوع دیده میشود.گلهای ان خوشه ای و پیچیده شده در یک براکته بزرگ قلبی شکل رنگین میباشد.دو رقم از این گل شناخته شده:۱/شزریانوم ۲/اندرنوم.این گیاه به خاطر گلهای بادوام و زیبایش که غالبا دارای دمگل بسیار بلند است در گلخانه کشت و کار میشود.بسیاری از گونه ها در فصل پاییز و زمستان گل میدهد و در بازار گا بهای ان زیاد استوبراکته ها به رنگهای صورتی قرمز و زرد دیده میشود.
تکثیر انتوریوم از طریق کاشت بذر امکانپذیر است.بذر ان در محیطی با حرارت ۲۲ درجه سانتی گراد و در مدتی بین ۵ تا ۷ هفته سبز میکند.کاشت بذر در تورب نتیجه خوبی داده است.طرز تکثیر معمولی ان از طریق تقسیم بوته است.در اطراف یک بوته انتوریوم ده ها پاجوش رشد میکند که با بیرون اوردن بوته از خاک به اسانی پاجوش ها جدا میشوند.این گیاه در تورب بسیار خوب رشد ونمو میکند.همچنین در مخاوطی از ۵۰٪تورب ۵۰٪ماسه و یا ۵۰٪ خاک برگ پوسیده و ۵۰ ٪ ماسه میتوانیم انتوریوم بکاریم.به نور ملایم محیط گرم خاک مرطوب احتیاج دارد.در ماه های بهار و تابستان باید شیشه های گلخانه را پوشاند زیرا گیاه به نور مستقیم افتاب نیازی ندارد.همواره باید انها را در گلخانه گرم و مرطوب کشت و کار کرد.به دلیل مقاومت این گیاه به سایه میتوان انرا در منازل پرورش داد.
به اب سنگین و سرما بسیار حساس است در زمستان۸-۶ هفته استراحت دارد بنابراین به ابیاری کمی نیاز دارد و درجه حرارت ۱۵
مراقبت:خاک کمی اسیدی رطوبت زیاد ابیاری زیاد حرارت زیاد نور متوسط.
نوع خاک:خاک گلدان تورب با کمی ماسه.کود دوگرم در لیتر هر ۳هفته یکبار از اسفند تا اذر ماه.

http://narvan67.blogfa.com

 

[gavad]

بنت قنسول (پوانزتیا) Poinsettia

بنت قنسول (پوانزتیا) Poinsettia

[FONT=&quot]

[/FONT]​

گل بنت قنسول یا پوانزتیا poinsettia که در بیان گل فروشان و باغبانان حرفه ای بنام بنت قنسول معروف و شناخته شده و تصور می رود این نام از حدود عراق یا بیروت و مصر به ایران راه یافته باشد ، گونه ای از گیاهان تیره اُفوربیاسهEuphorbiaceae می باشد که بوته آن به بلندی
100تا 120 سانتیمتر میرسد.

اصل این گیاه از کشور مکزیک است .

این گیاه دارای شیره ای سمی می باشد که بایستی در زمان بریدن ساقه و یا چیدن گل آن دقت شود که دست خراش نداشته باشد و یا اینکه دست آلوده به شیره گیاه را به چشم و دهان نزنند که بسیار خطرناک است و باین منظور بهتر است برای جلوگیری از خروج شیره گیاه محل بریدگی ساقه بریده شده را در آب گرم 40 درجه قرار دهند تا خروج و تراوش شیره گیاه قطع شود .

اخیرا نوع پاکوتاهی دائمی با برگهای پنجه ای شکل و دمبرگهای بلند که قسمتی از برگهای انتهائی هرشاخه تغییر رنگ داده و برنگهای مختلف : قرمز ، عنابی ، صورتی ،یا سفید در میآید که عامه مردم همان برگهای الوان را گل گیاه تصور می کنند .

در حالیکه گل واقعی بنت قنسول را یک دسته گلبرگهای ریز و مجتمع کوچک سبز رنگ متمایل به سفید تشکیل می دهد که در میان همین برگهای ملون محاصره شده و جلب نظر نمی کند .

بنت قنسول ، دارای گلها یا بهتر گفته شود ، طوقه های بزرگی به رنگهای : قرمز ، صورتی و سفید است که گلهای بسیار کوچکی را در بر می گیرند .

گیاه را باید در محل پُر نوری قرار داده و آب کمی به آن داد .

چنانچه بیش از حد در دادن آب امساک شود امکان دارد در بهار برگهای گیاه بریزد .

در صورت بروز چنین وضعی میباید شاخه ها را کوتاه نموده و خاک گلدان را عوض نمایند .

پس از یکماه استراحت رشد آن مجددا آغاز می گردد که در این صورت باید گلدان را به محلی نسبتا گرم و مرطوب منتقل نمود .

در فصل پائیز نباید گلدان را بیش از ده ساعت در روز مقابل نور قرار داد .

چه در اینصورت طوقه ها رنگ بخود نخواهند گرفت .

ین گیاه برگ ریز یکی از گیاهان معروفی است که برای زینت در عید نوئل استفاده می شود .
براکته ها معمولا قرمز تیره هستند .

ولی رنگهای دیگر مانند صورتی و سفید نیز وجود دارند .

از زمانهای قدیم افسانه ای درباره این گیاه وجود دارد باین شرح : در زمانهای بسیار قدیم در مکزیک در یک شب زیبای نوئل pepita کوچولو ، بسیار غمگین بود زیرا آرزو داشت که هنگام نیایش در این شب هدیه ای به عیسی مسیح تقدیم کند .

اما او بسیار فقیر بود و نمی توانست چیزی به عنوان هدیه بخرد و به اتفاق پسرعمویش که کوشش مینمود او را دلداری دهد ، بسوی کلیسا می رفتند .

pepita به پسر عمویش گفت من مطمئنم که ناچیز ترین هدیه ای که با عشق تقدیم می شود بسیار مقبول و مورد پسند مسیح واقع خواهد شد و بدین منظور یک دسته از علفهای هرز کنار جاده را چید و داخل کلیسا شد و حقارت هدیه خود را فراموش کرد و آن را به آرامی و ظرافت در زیر پای مسیح قرار داد .

اوه ... که معجزه ای به وقوع پیوست . علفهای هرزه به صورت گلهای بسیار زیبا و درخشنده درآمدند و آن را به نام گل شب مقدس Fleur de la saint nuit نامیدند و آن گل بنت قنسول است


تکثیر :

بنت قنسول را بوسیله قلمه زیاد می کنند . شاخه هایی را که برای قلمه در نظر گرفته اند باید حتما از بوته سالم و قوی گرفته باشند .

برای جلوگیری از خروج شیره گیاه که منجر به مرگ شاخه خواهد شد باید فورا انتهای آنها را با شعله کبریت و یا شمع بسوزانند تا عروق گیاه مسدود شود .

بهترین فصل قلمه زدن ماههای تیر و مرداد است .

گلدانهای محتوی شن و خاک برگ را که برای قلمه حاضرکرده اند باید کم عمق و کاملا زهکشی شده و مازاد آب بخوبی از سوراخهای کف آن خارج شود .

در قسمتی از گلخانه که درجه حرارت آن در حدود 24 درجه سانتیگراد است بگذارند و همیشه مد نظر داشته باشند گلدانهای حاوی بوته های بنت قنسول یا قلمه ها نباید خاکشان زائد بر احتیاج آب در خود نگاه دارد . زیرا به آسانی ریشه یا ته ساقه را می پوساند و بوته ها مرده و قلمه ها خشک میشوند