آيت‌الله بهجت در بخشي از بيانات خود در خصوص زيارت ائمه اطهار (ع) گفته است: اذن دخول حضرت سيدالشهداء (ع) «گريه» است، اگر اشك آمد، امام حسين (ع) اذن دخول داده‌اند و وارد شويد.
به گزارش فارس، مرحوم آيت‌الله بهجت درباره زيارت ائمه معصومين به‌خصوص ويژگي‌هاي امام رضا (ع) مي‌گويد: زيارت شما قلبي باشد. در موقع ورود، اذن دخول بخواهيد، اگر حال داشتيد به حرم برويد. هنگامي كه از حضرت رضا (ع) اذن دخول مي‌طلبيد و مي‌گوييد: «أأدخل يا حجةالله: اي حجت خدا! آيا وارد شوم؟»
اين عالم رباني در ادامه گفتار خود با بيان اينكه پس از طلب اجازه ورود به قلب خود مراجعه كنيد، مي‌گويد: تحولي در آن به وجود آمده و تغيير يافته است يا نه؟ اگر تغيير حال و تحول در شما بود، حضرت به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سيدالشهداء (ع) گريه است، اگر اشك آمد امام حسين (ع) اذن دخول داده‌اند و وارد شويد.
وي افزود: اگر حال داشتيد، به حرم وارد شويد. اگر هيچ تغييري در دل شما به وجود نيامد و ديديد حالتان مساعد نيست، بهتر است به كار مستحبي ديگري بپردازيد. سه روز، روزه بگيريد و غسل كنيد و بعد به حرم برويد و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهيد.
آيت‌الله بهجت با بيان اينكه زيارت امام رضا (ع) از زيارت امام حسين (ع) بالاتر است، گفت: بسياري از مسلمانان به زيارت امام حسين (ع) مي‌روند، اما تنها شيعيان اثني‌عشري به زيارت حضرت امام رضا (ع) مي‌آيند. بسياري از حضرت رضا (ع) سئوال كردند و خواستند و جواب شنيدند، در نجف، در كربلا، در مشهد مقدس، كسي مادرش را به كول مي‌گرفت و به حرم مي‌برد، چيزهاي عجيبي را مي‌ديد.
وي در خصوص شفا گرفتن از امام رضا (ع) گفت: يكي از معاودين عراقي، غدهاي داشت و ميبايستي مورد عمل جراحي قرار مي‌گرفت. خطرناك بود، از آقا امام رضا (ع) خواست او را شفا بدهد. شب، حضرت معصومه (س) را در خواب ديد كه به وي فرمود: «غده خوب مي‌شود. احتياج به عمل ندارد»، ارتباط خواهر و برادر را ببينيد كه شخص از برادر حاجت خواسته، خواهر جوابش را داده است.
اين عالم رباني، همه زيارتنامهها را مورد تأييد مي‌خواند و به خواندن زيارت جامعه كبيره سفارش كرده و مي‌گويد: زيارت امين‌الله مهم است. با زبان قلب خود بخوانيد. لازم نيست حوائج خود را در محضر امام (ع) بشمريد. حضرت خود ميدانند. در دعاها مبالغه نكنيد! زيارت قلبي باشد. امام رضا (ع) به كسي فرمودند: «از بعضي گريهها ناراحت هستم».
آيت‌الله بهجت به حادثه بمب‌گذاري در حرم مطهر حضرت رضا (ع) اشاره كرد و افزود: پس از اين حادثه، امام رضا به خواب كسي آمدند و در سئوال آن شخص كه از حضرت پرسيد «در آن زمان شما كجا بوديد؟» فرمودند: «كربلا بودم». اين جمله دو معني دارد: معني اول اينكه حضرت رضا (ع) آن روز به كربلا رفته بودند. معني دوم يعني اين حادثه در كربلا هم تكرار شده است. دشمنان به صحن امام حسين (ع) ريختند و ضريح را خراب كردند و در آنجا آتش روشن كردند!
وي در ادامه به برخي ديگر از كرامات حضرت رضا (ع) اشاره كرد و گفت: كسي در رؤيا ديد كه به حرم حضرت رضا (ع) مشرف شده است و متوجه شد كه گنبد حرم شكافته شد و حضرت عيسي و حضرت مريم از آنجا وارد حرم شدند. تختي گذاشتند و آن دو بر آن نشستند و حضرت رضا (ع) را زيارت كردند.
اين عالم رباني ادامه داد: روز بعد آن شخص در بيداري به حرم مشرف شد. ناگهان متوجه شد حرم كاملاً خلوت است. حضرت عيسي و حضرت مريم از گنبد وارد حرم شدند و بر تختي نشستند و حضرت رضا (ع) را زيارت كردند. زيارتنامه مي‌خواندند. همين زيارتنامه معمولي را مي‌خواندند! پس از خواندن زيارتنامه از همان بالاي گنبد برگشتند. دوباره وضع عادي شد و قيل و قال شروع شد. حال آيا حضرت رضا (ع) وفات كرده است؟
آيت‌الله بهجت در پايان تصريح كرد: عمل كنيم به هرچه مي‌دانيم. احتياط كنيم در آنچه خوب نمي‌دانيم. با عصاي احتياط حركت كنيم.
به گزارش فارس، مرحوم آيت‌الله بهجت درباره زيارت ائمه معصومين به‌خصوص ويژگي‌هاي امام رضا (ع) مي‌گويد: زيارت شما قلبي باشد. در موقع ورود، اذن دخول بخواهيد، اگر حال داشتيد به حرم برويد. هنگامي كه از حضرت رضا (ع) اذن دخول مي‌طلبيد و مي‌گوييد: «أأدخل يا حجةالله: اي حجت خدا! آيا وارد شوم؟»
اين عالم رباني در ادامه گفتار خود با بيان اينكه پس از طلب اجازه ورود به قلب خود مراجعه كنيد، مي‌گويد: تحولي در آن به وجود آمده و تغيير يافته است يا نه؟ اگر تغيير حال و تحول در شما بود، حضرت به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سيدالشهداء (ع) گريه است، اگر اشك آمد امام حسين (ع) اذن دخول داده‌اند و وارد شويد.
وي افزود: اگر حال داشتيد، به حرم وارد شويد. اگر هيچ تغييري در دل شما به وجود نيامد و ديديد حالتان مساعد نيست، بهتر است به كار مستحبي ديگري بپردازيد. سه روز، روزه بگيريد و غسل كنيد و بعد به حرم برويد و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهيد.
آيت‌الله بهجت با بيان اينكه زيارت امام رضا (ع) از زيارت امام حسين (ع) بالاتر است، گفت: بسياري از مسلمانان به زيارت امام حسين (ع) مي‌روند، اما تنها شيعيان اثني‌عشري به زيارت حضرت امام رضا (ع) مي‌آيند. بسياري از حضرت رضا (ع) سئوال كردند و خواستند و جواب شنيدند، در نجف، در كربلا، در مشهد مقدس، كسي مادرش را به كول مي‌گرفت و به حرم مي‌برد، چيزهاي عجيبي را مي‌ديد.
وي در خصوص شفا گرفتن از امام رضا (ع) گفت: يكي از معاودين عراقي، غدهاي داشت و ميبايستي مورد عمل جراحي قرار مي‌گرفت. خطرناك بود، از آقا امام رضا (ع) خواست او را شفا بدهد. شب، حضرت معصومه (س) را در خواب ديد كه به وي فرمود: «غده خوب مي‌شود. احتياج به عمل ندارد»، ارتباط خواهر و برادر را ببينيد كه شخص از برادر حاجت خواسته، خواهر جوابش را داده است.
اين عالم رباني، همه زيارتنامهها را مورد تأييد مي‌خواند و به خواندن زيارت جامعه كبيره سفارش كرده و مي‌گويد: زيارت امين‌الله مهم است. با زبان قلب خود بخوانيد. لازم نيست حوائج خود را در محضر امام (ع) بشمريد. حضرت خود ميدانند. در دعاها مبالغه نكنيد! زيارت قلبي باشد. امام رضا (ع) به كسي فرمودند: «از بعضي گريهها ناراحت هستم».
آيت‌الله بهجت به حادثه بمب‌گذاري در حرم مطهر حضرت رضا (ع) اشاره كرد و افزود: پس از اين حادثه، امام رضا به خواب كسي آمدند و در سئوال آن شخص كه از حضرت پرسيد «در آن زمان شما كجا بوديد؟» فرمودند: «كربلا بودم». اين جمله دو معني دارد: معني اول اينكه حضرت رضا (ع) آن روز به كربلا رفته بودند. معني دوم يعني اين حادثه در كربلا هم تكرار شده است. دشمنان به صحن امام حسين (ع) ريختند و ضريح را خراب كردند و در آنجا آتش روشن كردند!
وي در ادامه به برخي ديگر از كرامات حضرت رضا (ع) اشاره كرد و گفت: كسي در رؤيا ديد كه به حرم حضرت رضا (ع) مشرف شده است و متوجه شد كه گنبد حرم شكافته شد و حضرت عيسي و حضرت مريم از آنجا وارد حرم شدند. تختي گذاشتند و آن دو بر آن نشستند و حضرت رضا (ع) را زيارت كردند.
اين عالم رباني ادامه داد: روز بعد آن شخص در بيداري به حرم مشرف شد. ناگهان متوجه شد حرم كاملاً خلوت است. حضرت عيسي و حضرت مريم از گنبد وارد حرم شدند و بر تختي نشستند و حضرت رضا (ع) را زيارت كردند. زيارتنامه مي‌خواندند. همين زيارتنامه معمولي را مي‌خواندند! پس از خواندن زيارتنامه از همان بالاي گنبد برگشتند. دوباره وضع عادي شد و قيل و قال شروع شد. حال آيا حضرت رضا (ع) وفات كرده است؟
آيت‌الله بهجت در پايان تصريح كرد: عمل كنيم به هرچه مي‌دانيم. احتياط كنيم در آنچه خوب نمي‌دانيم. با عصاي احتياط حركت كنيم.
