siiijad77
عضو جدید
تیر 1402 بود، یه روز تعطیل که تو خونه بودم و داشتم واسه خودم تو اینترنت و فضای مجازی می گشتم. چند ساعت گذشت و کم کم حوصلم سررفت از بس چرت و پرت دیدم. همش رقص و دابسمش و دلقک بازی ملت. چه فایده داره دیدن این چیزا؟ تا قبلش به این چیزا فکر نمی کردم اما اون روز مثل اینکه تو ذهنم جرقه زد که دیگه بسه سجاد، تا کی میخوای وقتتو تلف کنی؟ یه کاری بکن که به درد دنیا و آیندت بخوره! پشت بندش به سرم زد که آقا! من که این همه زحمت کشیدم خیر سرم مهندسی پزشکی خوندم حداقل برم یه چیز به درد بخوری راجع بهش یاد بگیرم که به کارم بیاد، ببینم اصن تو اینترنت چی درباره مهندسی پزشکی و دستگاه هاش نوشتن؟ ولی فکر خام بود چون هرچی گشتم حداقل توی منابع فارسی چیز به درد بخوری پیدا نکردم. همش چندتا فروشگاه آنلاین کالاپزشکی بود که چند خط درمورد محصولاتشون توضیح داده بودن و چیزی عاید آدم نمی کردن. البته خیلی دارم خلاصه میگم اینجا همه چی به این سرعت اتفاق نیفتاد. همینجور که به در بسته خورده بودم گفتم آها! یا راهی خواهم یافت یا راهی خواهم ساخت، حالا که هیشکی تو این زمینه کار نمیکنه مگه خودم فلجم؟ خودم کار میکنم و اینجا بود که مجله اینترنتی پادمیرا متولد شد. تو این مجله راجع به موضوعاتی مثل مهندسی پزشکی، پزشکی و روانشناسی مطالب نه چندان تخصصی و راحت الفهمی رو به اشتراک میذاریم تا خدمت کوچکی به جامعه کرده باشیم و این خلا رو تا حدودی پر کنیم و از همه دوستان، دانشجویان و علاقمندانی که دوست دارن تو این زمینه کار کنن دعوت به همکاری می‌کنیم. ارادتمند شما، سجاد صباغ زاده.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
